Οι 5 πιό ωραίες... μελαχρινές θεές όλων των εποχών

 Και ναι, επιτέλους επέστρεψα στις γνωστές αναρτήσεις-φωτιά δικοί μου και δικές μου.Αποφάσισα να θίξω θέμα σοβαρό και... μελαχρινό! Παρακινδυνευμένο μεν, ιντριγκαδόρικο και εξιταριστικό (sic) δε, αλλά είμαι έτοιμος να αναφερθώ στις 5 πιό ωραίες (βασικά σέξυ) μελαχρινές που έχουν δει τα μάτια μου! Αυτά τα βαρύγδουπα να μην έλεγα και όλα θα ήταν καλύτερα με μένα. Για πάμε να δούμε...

1) Σάλμα Χάγιεκ

 Την λατρεύω! Την αγαπώ! Την θέλω! (καλά μη φας έχουμε γλαρόσουπα...). Όχι πείτε μου ρε παιδιά, δεν είναι αυτή γυναίκα γεννημένη για.. μένα??? Ένας απο τα μεγαλύτερα... θαύματα της παρεξηγημένης μεξικάνικης γης. 

 Τόσο καυτή όσο το... τσίλι, τόσο χυμώδης όσο οι καταρράκτες του Νιαγάρα (πςςςςςς τι είπα ο άθρωπας). Μπούστο που θες να χαθείς μέσα του (χάνεσαι, χάνεσαι...), βλέμμα σαγηνευτικό, σώμα αλαβάστρινο. 
 Είναι η γυναίκα που κάθε σοβαρό και ασόβαρο αρσενικό ονειρεύεται να έχει δίπλα του. Πάνω του, κάτω του, πίσω του και μπρος του. Πραγματικά αν μπορούσαμε να ορίσουμε μονάδα μέτρησης για το πόσο καυτή είναι μιά έρημος, ούτε Φαρενάϊτ, ούτε Κελσίου, ούτε άλλες μπούρδες. Χάγιεκ, θα λέγαμε, Χάγιεκ...

2) Μόνικα Μπελούτσι

Ντάξει τώρα. Θεωρητικά, πρακτικά, θεωρητικοπρακτικά, θα μπορούσε να είναι το νούμερο ένα. Με διαφορά ίσως από τις υπόλοιπες. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι ο... Βεζούβιος, κατα κόσμον Μόνικα Μπελούτσι. 

 Το απόλυτο θηλυκό. Η ενσάρκωση της χυμώδους, ποθητής, τέλειας τολμώ να πω, γυναίκας. Η Ιταλίδα σταρ είναι εδώ και χρόνια σημείο αναφοράς στη γυναικεία ομορφιά. Όσο μεγαλώνει, τόσο ομορφαίνει! Ένα μιλφ υψηλών προδιαγραφών, με πολύ βαθύ... εσωτερικό κόσμο. Αυτή ναι, την παντρευόμουνα. Εδώ την είχε παντρευτεί ο... Κουασιμόδος  Βενσαν Κασελ, σιγά μη φοβηθώ εγώ ο Άδωνις...

3) Πενέλοπε Κρουζ

 Μπήκε για πρώτη φορά στην ζωή μου στο "Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι". Θυμάμαι τότε ότι πολλοί νεαροί παίζανε τα... μαντολίνα τους, όταν την είχαν πρωτοδεί! 

 Εδώ που τα λέμε όμως ήταν, είναι και θα είναι μια θεά! Ίσως παίζουν ρόλοι οι ισπανκές ρίζες της, ίσως η μαγεία της έχει να κάνει με αυτά το ερωτικό και εκφραστικό βλέμμα της, ίσως πάλι να είναι απλά μια γυναίκα που γεννήθηκε για την... καταστροφή! 
 Δε με νοιάζει, δεν θέλω να ξέρω, δεν με απασχολεί αν είναι πιστή όσο η Πηνελόπη του Οδυσσέα.  Θέλω απλά ένα Σαββατοκύριακο μαζί της σε ένα φτηνό ξενοδοχείο της Βαρκελώνης (για ακριβό δε με φτάνει ο μισθός μου), αυτή να μου μιλάει και γω να την κοιτάω τα... τέσσερα μάτια της. Και έπειτα να της τα... πετάξω έξω.

4) Κάθριν Ζέτα Τζοουνς

  Ουαλή σου λέει μετά! Χαχαχα, ας γελάσω. Είναι δυνατόν αυτό το πλάσμα, αυτή η παθιασμένη και φλογερή γυναίκα, να είναι Βρετανίδα? Όχι δεν γίνεται, δε μπορεί, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Μετά απο αυτό δηλαδή που παντρεύτηκε τον Μαϊκλ Ντάγκλας...

 Μα βρε ομορφιά μου, βρε παιδαρέ μου, τον Ντάγκλας βρήκες? Χαθήκανε τα καλά παιδιά σαν και μένα? Όπως και να έχει την γουστάρω απίστευτα.
 Γιατί παίζει το ματάκι της, γιατί έχει υπέροχο χαμόγελο, θεσπέσιο μπούστο, τρομερό σώμα και... μεσογειακή (και ουχί Βρετανική) ομορφιά! Κάθριν, άσε τον πορνόγερο και έλα στον Μάκη που ξέρει να εκτιμάει τα σοβαρά μιλφ...

5) Μέγκαν Φοξ

 Οκ ξέρω, το τερμάτισα. Άφησα τελευταία και εννοείται όχι καταϊδρωμένη την Μέγκαν Φοξ. Τον διάβολο μεταφιεσμένο σε γυναίκα. Με αυτό το... δολοφονικό βλέμμα και τα γκριζοπράσινα μάτια να σε καρφώνουν αλύπητα. Με αυτό το σφριγηλό και σχεδόν... απατηλό κορμί να διασχίζει τους διαδρόμους του μυαλού σου. 

 Με αυτή την απόκοσμη γοητεία να τρομάζει αλλά και να σαγηνεύει ταυτόχρονα, η Αμερικανίδα ηθοποιός όχι απλά το΄χει αλλά το... δίνει κιόλας. Δώσε και σε μας τους φτωχούς ρε κοπέλα μου! Τίποτα, την θέλω και αυτή πάει και τελείωσε. Και ας μην μαγειρεύει ούτε βραστό νερό.  Και ας είναι στριφνή και περίεργη. Εγώ θα της τραγουδάω την επιτυχία των Μπλε "σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου..". Αχ ρε Μέγκαν...

Αυτό ήτανε λοιπόν. Τέλος. Ένα κείμενο που δεν ήθελα να τελειώσει. Και μη νομίζετε πως ξέχασα κάποιες. Είναι οι προτιμήσεις μου αυτές. Και καθαρά..μελαχρινές προτιμήσεις. 

 Για διάφορους λόγους έμειναν έξω πολλές. Εύκολα θα μπορούσα να είχαν μπει γυναίκες όπως η Σοφία Λορεν, η Τζένιφερ Λοπεζ (μέσα στις τρεις κορυφαίες όλων των εποχών),  η Αντζελίνα Τζολί, η Ελληνίδα Μπελούτσι, Μαρία Κορινθίου, η Όλγα Κεφαλογιάννη (έχω τρέλα με αυτή), η Κιμ Καρντάσιαν, η Ελίζαμπεθ Τέϊλορ και πάει λέγοντας. 

Μπορεί τώρα που το ξανασκέφτομαι να ξέχασα μερικές. Την Ειρήνη, την Μαρία, μια άλλη συμμαθήτρια που είχα παλιά στα Αγγλικά την Τζίνα και πάει λέγοντας. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Μελαχρινές είναι αυτές... Τα ξαναλέμε.

Ο "πόλεμος" και ο πόλεμος...

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια...

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις...

Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει...

Υ. Γ. Τα καπέλα απο χαρτί δεν είναι πλέον αρκετά μιάς και τα κεφάλια γεμίζουν με αληθινό αίμα...Τα ξύλινα ντουφέκια, γίνανε καλάζνικοφ και χειροβομβίδες, ο "πόλεμος" και τα παχνίδια στις γειτονιές γίνανε πιά παιδικά κορμιά θαμμένα κάτω από τόνους λάσπης και οι... αρχηγοί καθοδηγούνε τα πιόνια τους σε αυτόν τον παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης... Κάποιοι σκοτώνονται, κάποιοι άλλοι είναι ζωντανοί νεκροί  και όλα αυτά δεν μοιάζουν ούτε με αθωο παιχνίδι, ούτε με όνειρο. Είναι μιά ζοφερή πραγματικότητα... 

Στίχοι: Λ. Παπαδόπουλος-Μουσική: Μ. Λοϊζος-Ερμηνεία: Χ. Αλεξίου

Τα... Οκτωβριανά

  Καταρχήν, ξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Εδώ μιλάμε για εξέγερση αγάπης (ντάξει και λίγο ειρωνείας). Με το που... έσκασε μύτη ο Οκτώβριος, τσουπ να τα και τα τσόκαρα! 
  Ποιά τσόκαρα? Εάλα ρε παιδιά. Ανοίξτε κανα... κανάλι! Όλο δηθενιές και τέχνες και βιβλία και μουσεία και παρέες και έρωτες και δημιουργίες μου είστε! Απο ούσία μηδέν. 
 Τα πραγματικά δράματα δεν τα βλέπετε? Τις πανελίστριες που δεν θα έχουν ένα ...στρινγκ της προκοπής να βάλουν, δεν τις λυπάστε? Τους καναλάρχες που δεν θα μπορούν να πατρονάρουν τον ελληνικο λαό δεν τους εστερνίζεστε? Μα τι σόι άνθρωποι είστε εσεις βρε? 

Αααααααα (μαρσάρω κιόλας) δεν θα τα πάμε καλά μου φαίνεται. Δεν θα έχουν να φάνε τα παιδιά το καταλαβαίνετε?΄Δεν το περίμενα ποτέ που θα έρθει η εποχή, που ότι ξέραμε, οτι μας μεγάλωσε, ότι μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα ως λαός, θα καταρρεύσει. Μια ζωή χωρίς κους-κους, χωρίς κατινιές, χωρίς μοντέλα-γλάστρες που δεν θέλουν πότισμα (είναι...ποτισμένες αυτές μη νοιάζεστε), χωρίς ευθυτενείς νεανίες με άτριχο στήθος, τι ζωή είναι? Τι αξία έχει?

  Τώρα βέβαια εδώ που τα λέμε τίποτα δεν έχει τελειώσει. Και να ξέρετε η εκδίκηση της πανελίστριας και των καναλαρχών θα είναι πολύ σκληρή. Έτσι και τα καταφέρουν και επιβιώσουν? Μαύρο θάψιμο που μας έφαγε! 
  Γιαυτό σας λέω για να μπει καλά ο μήνας και για να βγει ακόμα καλύτερα λογικευτείτε.  Υποστηρίξτε! Βγείτε στους δρόμους. Ο Οκτώβρης θα είναι ο μήνας επανάστασης των αδικημένων επιχειρηματιών-καναλαρχών-καρεκλοκένταυρων και των ριγμένων ξεκώλων (και έλεγα πως να το γράψω, πως να το γράψω...). Βγάλτε λίγη αγάπη απο μέσα σας μωρε. Τι κοστίζει?

 Ααααααα (ξαναμαρσάρω) και μην δίνετε βάση στα ανούσια που μας κατακλύζουν. Ποια φτώχεια τώρα, ποιος πόλεμος και τι μας νοιάζει για τα παιδάκια που καταπλακώνονται απο τόνους λάσπης και πέτρας, όταν οι καλοί Δυτικοί τα βομβαρδίζουνε... Και τι να λέει που οι συντάξεις κόβονται απο δέκα μεριές. Και σιγά τώρα την ανεργία που έχουμε... Εσείς, εμείς, όλοι έχουμε έναν στόχο. Save the xekola! Free Kontominas!

Υ.Γ. Καλό μας μήνα!

Αναγνωστάκης: "Οι αναμνήσεις είναι η ζωή..."

"Ήθελε να ήταν ζωγράφος,

για να ζωγραφίζει μόνο τα χέρια της.
Τα ταξίδια που δεν έκανε.

Πράγματα που δε λέγονται -δεν εξηγούνται.

Πέρασαν τα χρόνια...

Ύστερα από οχτώ χρόνια έμαθε πως το τηλέφωνο της,

εκείνο το βράδυ ήταν χαλασμένο.
Έψαξε -τίποτα κάτω από τις λέξεις...

 Τελικά κατάληξαν στα ίδια πάλι λόγια: φιλία,
κατανόηση, εμπιστοσύνη.
Όμως γιατί αυτός ο κόμπος εδώ στο στήθος...;

Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω;
Μου είπες: οι αναμνήσεις είναι η ζωή.

 Νόμισε πως όλα τα είχε γράψει για εκείνη,

 μα εκείνη δεν είχε ακόμα γεννηθεί..."

Κατανοώντας την Ειρήνη...

 "Peace is not something you wish for. It's something you make, something you do, something you are, and something you give away..." . 
 Τάδε έφη, John Lennon. Ο υπέρμαχος της αγάπης και της αλληλεγγύης, ο ειρηνοποιός που μίλησε στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, δικαιώνεται μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο για τα πιστεύω και τις σκέψεις του.

 Και ναι, είναι όπως το σκέφτηκε..."Η Ειρήνη δεν είναι κάτι το οποίο εύχεσαι. Είναι κάτι που φτιάχνεις, κάτι που κάνεις, κάτι που είσαι και κάτι που περνάς στον διπλανό σου..." Παγκόσμια ημέρα ειρήνης σήμερα και όχι λόγω της...ημέρας αλλά λόγω των δραματικών γεγονότων που ζει ο πλανήτης, η έννοια και η αξία της είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε...

  Με τους πολέμους να μαίνονται στην Μέση Ανατολή, με τα παιδιά να λιμοκτονούν στις εμπόλεμες περιοχές και στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου, αναζητώντας λίγο νερό και ένα κομμάτι ψωμί.

 Με τους ηγέτες της Δύσης να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και με το μίσος για τον διπλανό μας να αυξάνεται όλοένα και περισσότερο, όλη η προσπάθεια και ο κόπος λίγων ξεχωριστών ανθρώπων για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, πάει...περίπατο.
 Τα στοιχεία διεθνών οργανισμών αλλά και η συνεχόμενη ενημέρωση μέσω των κοινωνικών δικτύων είναι αδιάψευστος μάρτυρας των όσων τραγικών συμβαίνουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Τίποτα πιά δεν θεωρείται δεδομένο και τίποτα αυτονόητο.

 Η κοινή λογική μεταμορφώνεται σε κοινό παραλογισμό, η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν υφίσταται λες και οι Ερινύες έπαψαν πιά να επισκέπτονται τους φονιάδες και τους ληστές, τους βιαστές και τους πολεμοχαρείς.  
 Σα να μην υπάρχει συνείδηση πλέον στο μυαλό του ανθρώπου. Σα να χάθηκε και αυτή, στην ζάλη του κέρδους, του συμφέροντος και της απατηλής λάμψης. Το κακό ριζώνει στις ψυχές μας  και μεις ανήμποροι και υπνωτισμένοι παρακολουθούμε τα γεγονότα σαν μάρτυρες υπεράσπισης του αλλόκοτου και του μιαρού.
  Πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει αυτό? Πώς θα αποκτήσουμε τα αρχέγονα ανθρώπινα χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης και της αγάπης? Του σεβασμού και της καλοσύνης? Πώς θα αλλάξουμε ρότα, πώς θα εκτιμήσουμε επιτέλους τις ζωές μας και τις ζωές των συνανθρώπων μας?

 Είναι δεδομένο πως το καλό και το κακό κατοικεί μέσα μας. Με τον ίδιο τρόπο που βγάζουμε προς τα έξω τα άσχημα χαρακτηριστικά μας, ακριβώς στην ίδια λογική πρέπει να καταφέρουμε και το αντίθετο. 
  Η καλοσύνη δεν κοστίζει τίποτα. Ούτε το ενδιαφέρον, μια πράξη αγάπης, μια κίνηση καλής θέλησης, ένας καλός λόγος. Ξεκινώντας να λειτουργούμε έτσι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, κάνουμε ένα βήμα μπρος. 
Η συλλογικότητα είναι κάτι που δεν μπορεί να ανθίσει στο άγονο έδαφος της κακίας και του φθόνου, εκεί που κυριαρχεί το συμφέρον και η δόξα. 

 Η αρχή θα πρέπει να γίνει στο πρόσφορο περιβάλλον της οικογένειας. Εκεί που η αγάπη βρίσκεται, σε σχέση με άλλες καταστάσεις, στην πιό κρυστάλλινη και υγιή μορφή της. Θα πρέπει να περαστεί απο την μητέρα και τον πατέρα στα παιδιά και απο εκεί στην κοινωνία. Αυτός είναι ο τρόπος. Πάντα βήμα-βήμα, πάντα με παρρησία και ειλικρίνεια.

 Χρειάζεται προσπάθεια, δάκρυα και πόνο για να αλλάξουμε πρωτίστως τον κόσμο εντός μας και έπειτα εκτός, στην εργασία, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και γενικότερα στην καθημερινότητα μας.

  Η Ειρήνη και η Αγάπη είναι κάτι που πρέπει να σμιλέψουμε, κάτι που θα πάρει μορφή απ΄ την ψυχή μας, κάτι που θα ολοκληρωθεί όταν και μείς νιώσουμε γεμάτοι και ευτυχισμένοι.
 Αυτές οι δύο αξίες είναι αλληλένδετες. Με δεσμούς σαν ένα σώμα και μια ψυχή. Όπως το είχε πει και ο Victor Hugo: "Θέλεις Ειρήνη? Φτιαξε Αγάπη". Τα ξαναλέμε.

Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιά Νο7

 Πάνε μήνες που έκανα ανάρτηση με τα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων. Και αυτά πολλαπλασιάστηκαν. Λογικό βέβαια μιάς και η κοινωνία αλλά και η καθημερινότητα μας...γεννάνε εμπνεύσεις! Και όχι που θέλω να περιαυτολογήσω αλλά έκανα...ΤΗΝ μάζωξη! Συνθήματα κάθε λογής, ενδιαφέροντα, αστεία, σοβαρά, ερωτιάρικα, λυρικά! Συνθήματα κάτσε καλά να΄ούμ (που λένε και στη Θεσσαλονική). Απολαύστε τα!

Σταύρε αγόρι μου,κάτσε στα αυγά σου... (Παθώς και μαθώς εδώ)

Δώστε πόνοοοοο

"Γαβ, γαβ, γαβ" (Μίλησε κανείς?). Η Σκύλα.

Άμα είσαι έκφυλος διπλωμάτης... (για όνομα ούτε λόγος...)

Κάποιος δε με διαβάζει.....

Και κάπως έτσι, βγάζεις ο ίδιος τα μάτια σου...

Σιγά ρε... Πάριε!

Αν δεν υπάρχει...καήκαμε

Μετάφραση: "Θέλω να σε πηδήξω"

Τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη...

Ήταν ένα απομεσήμερο του Σεπτέμβρη. Ένα μοβ απομεσήμερο που τα ηλιοτρόπια ήταν δακρυσμένα, γιατί ο ήλιος τα είχε ξεχάσει και ταξίδευε πίσω από σκούρα σύννεφα.

Κουράγιο έλεγα μέσα μου. Μην ιδρώνεις. Την μεριές καλά την πόρτα του. Ακόμα και αν φωνάξεις, θα σε ακούσει. Αφού στο είπε. Στ΄ ορκίστηκε πώς θα σε περιμένει.

Φώναξα δυνατά ώσπου βράχνιασα.
Χτύπησα δυνατά ώσπου μάτωσαν τα χέρια μου. Κανείς....

Τι όμορφα που είναι τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη...

Ακόμα και όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει, κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε...


Αλκυόνη Παπαδάκη

Υ.Γ. Καλό μήνα να έχουμε...