Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Χώρα τουρλού, μυαλά ραδικιού (feat. Τζων Κένεντυ)

  Χαμός! Τρέλα! Παράνοια! Παροξυσμός! Και λίγα λέω βασικά! Περίοδος εκλογών βλέπετε... Και διάβασα και ένα καλό από το Αμερικανάκι σήμερα.
 Τον Τζων τον Κένεντυ ντε. "Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου..." είχε πει όταν ζούσε και μεσουρανούσε.
 Σιγά ρε Τζων! Κόψε κάτι. Κόψε κάτι αγορίνα μου γιατί για να τα λες αυτά δεν ξέρεις εμάς τους Έλληνες από την "καλή" μου φαίνεται! Εμείς εδώ ανεβάζουμε και κατεβάζουμε ποσοστά και κυβερνήσεις, κόμματα και... απο-κόμματα (βλέπε Χρυσή Αυγή) στο πιτς φιτίλι!

 Έτσι είναι Τζων και δε σηκώνω κουβέντα!  Δεν υπάρχει για μας αυτό το "τι μπορείς να κάνεις εσύ για την χώρα σου". Εμείς εδώ δεν ψηφίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο αύριο.  Ψηφίζουμε για μια πρόσληψη στο Δημόσιο (και σε offshore εταιρία αμά λάχει), για 15 λεπτά δημοσιότητας, για μια καρέκλα, για μια μετάθεση  που λέει ο λόγος βρε αδερφέ!

  Τι? Δεν άκουσα καλά... Και τι γίνεται αν δεν έχουμε τα απαραίτητα προσόντα? Πλάκα κάνεις? Υπάρχει πιό απαραίτητο προσόν από το ποιο κόμμα ψηφίζεις? Οχι. Εδώ είναι Ελλάδιστάν φίλτατε Τζων.  
 Εμείς, για να στο πω χύμα, δίνουμε την ψήφο μας κατά το... ρουσφετούν (συνώνυμο του δοκούν)! Εμείς δεν είμαστε Αμερικανάκια! Γκέγκε?

  Άμα θέλει ο τάδε βουλευτής, Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος, Δημοτικός σύμβουλος να τον ψηφίσουμε πρέπει να μας υποσχεθεί κάτι... Και τώρα που είπα δημοτικός σύμβουλος. Εμείς Τζων, έχουμε τους περισσότερους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους παγκοσμίως... Ναι και εκεί είμαστε πρώτοι.

  Τι νόμιζες? Μόνο στο έλλειμα, στο χρέος, στην παχυσαρκία, στην ανεργία και σε λοιπά αδιάφορα και ολίγον τι (όσο πατάει ο ελέφαντας) αρνητικά έχουμε την πρωτιά???

 Και να σου πω και κάτι? Ναι, είμαστε ικανοί να γίνουμε, αν όχι και τα 10 εκατομμύρια, τουλάχιστα τα 9.999.999 δημοτικοί σύμβουλοι.

 Γιατί και γνώσεις έχουμε και τον τόπο μας αγαπάμε  (για να καταλάβεις αυτό που σου λέω δες την αύξηση του ποσοστού της Χρυσης Αυγής) και πιό όμορφοι και ερωτικοί από σας είμαστε...
 Οπότε? Τι Πλανητάρχες και αηδίες! Και μεις έχουμε Πλανητάρχη! Τον Τάσο Μπουγά. Δεν το φωνάζουμε όπως εσείς όμως...
 Γι'αυτό σου λέω Τζων! Κάτσε εκεί που κάθεσαι και βλεφάριασε για να καταλάβεις τι θα πει όραμα και ελπίδα. Τσέκαρε να δεις τι θα πει κράτος δικαίου. Ρίξε μια ματιά στους δρόμους της Αθήνας και της επαρχίας! 
 Και μη μου πεις για την ανεργία γιατί τώρα που μιλάμε Τζων, τρέχουμε με το πιό γρήγορο ποσοστό ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μη σου πω και σε ολόκληρο το πλανητικό σύστημα!

 Γιά σκέψου και το άλλο. Έχουμε τους νέους μας και καααθονται που έλεγε και ο Φωτόπουλος! Όχι γιατί δεν έχουμε θέσεις εργασίας, αλλά γιατί δουλεύουμε μια πρωτοποριακή μέθοδο που σκοπό και στόχο έχει την ξεκούραση, για ένα μικρό διάστημα 3, 4, 5, 6, 7 και βάλε ετών, της νεολαίας της χώρας μας, για να μπορέσει να μπει στην παραγωγική διαδικασία στην κατάλληλη ηλικια! Τι νόμιζες? Όλα τα έχουμε προβλέψει...


 Δηλαδή τι άλλο θες να σου πω? Για τα μεγάλα έργα? Για το free wi-fi που θα έχουμε σε λίγο καιρό στην πατρίδας μας? Για τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που ανοίγονται μπροστά μας? Για τις ολοένα και περισσότερες παροχές σε ηλικιωμένους, απόρους, πολυτέκνους κλπ κλπ?
  Για τους μισθούς που είναι χαμηλοί για να συνηθίσουμε στα λίγα, μιας και πάντα είμασταν ολιγαρκείς? Για το τέλειο σύστημα υγείας που έχουμε χάρη στον μέγιστο Άδωνι της καρδίας μας?
 Ουφ... Δεν βλέπω να καταλαβαινόμαστε Τζων. Γι΄άυτό λοιπόν θα σε αφήσω με ένα σύνθημα που αντιπροσωπεύει περίπου 180 χιλιάδες Έλληνες! Αίμα, τιμή Χρυσή Αυγή! Κατάλαβες τώρα Τζων...?

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Δύσκολοι άνθρωποι, μεγάλες καρδιές...

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Κρυμμένοι κάτω από τον μανδύα του δύσκολου ανθρώπου, σφυρηλατημένοι από την μοναξιά και την γκρίζα ζωή τους, οι άνθρωποι (όχι όλοι...) που χαρακτηρίζονται ανάποδοι, απόμακροι, περίεργοι, δύσπιστοι και ισχυρογνώμονες, κρύβουν κατα βάθος μια μεγάλη καρδιά και ψυχή.  

 Είναι έτοιμοι σε κάθε περίπτωση να βοηθήσουν στην πράξη τον συνάνθρωπο τους, έχουν έντονα συναισθήματα που συνήθως δεν εξωτερικεύονται, έχουν ζήσει γεγονότα και καταστάσεις που η επίδραση τους έχει αλλάξει τον ψυχισμό και την συμπεριφορά τους, έχουν κλάψει, έχουν πληγωθεί, έχουν προδοθεί και τελικά εχουν αποφασίσει να ζουν με έναν τρόπο που έχει τις λιγότερες πιθανότητες να τους ξαναβάλει στον αδιέξοδο λαβύρινθο της ψυχής τους...

 Πως ορίζεται όμως ο δύσκολος άνθρωπος? Και ποια είναι η βάση που κρίνεται κάποιος άνθρωπος ως δύσκολος? Τα λόγια ή οι πράξεις? Όλα πρέπει να έχουν μέτρο. Στις σχέσεις των ανθρώπων τα λόγια έχουν μεγάλο μερίδιο στην κατάληξη τους. Λάθος πρώτο εδώ. Όχι ότι το να είσαι ωμός, απότομος, θρασύς, μεγαλόστομος ή χυδαίος είναι σωστό, αλλά η ουσία δεν είναι εκεί! Η ουσία βρίσκεται στις πράξεις. Αυτή θα πρέπει να είναι η βάση για να κρίνουμε τους ανθρώπους.
 Το ξέρω πως είναι δύσκολο μιας και πολλοί, και ειδικότερα οι γυναίκες, δίνουν βάση στα λόγια. Οι δύσκολοι άνθρωποι λοιπόν βρίσκονται ευθύς εξαρχής στο δύσκολο σημείο, να χρειάζεται δηλαδή συνεχώς να αποδεικνύουν ότι δεν είναι αυτό που φαίνονται αλλά αυτό που πράττουν... 

Έχω περάσει πολλές φορές από το στάδιο της αμφισβήτησης, κυρίως λόγω της συμπεριφοράς και των επιλογών μου. Είχα πάντοτε την ατυχία (πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω...) στις σχέσεις μου με το άλλο φύλο, να είμαι ειλικρινής, ευθύς και αρκετές φορές ωμός. Ξέρω πως η αλήθεια είναι κάτι που δύσκολα...χωνεύεται από όσους την αντιπαθούν... Είχα επίσης την ίδια ατυχία να είμαι έτσι και γενικότερα στις φιλικές και επαγγελματικές μου σχέσεις ως τώρα. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι αυτά που φαντάζεστε...

 Αυτό που με ενοχλεί και ειλικρινά με κάνει να αναρωτιέμαι, είναι πως είναι λίγοι αυτοi που μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφτούν από που πηγάζει η συμπεριφορά των ανθρώπων που θεωρούνται δύσκολοι. Όχι ότι είναι υποχρεωμένος ο καθένας να ψάχνει το παρελθόν και τα εσώψυχα του άλλου. 

 Αλλά δεν μπορεί να είναι λογικό να θέλουν να τους καταλαβαίνεις ενώ αυτοί δεν έχουν κάνει ούτε ένα βήμα προς τα μπρος για να καταλάβουν τα δικά σου θέλω, τις σκέψεις, τα συναισθήματα σου... 
 Είναι τουλάχιστον εγωιστικό αυτό που συμβαίνει. Για να καταλάβεις κάποιον πρέπει να... μπεις στα ρούχα του. Αν προσπαθήσεις και αυτά τα ρούχα είναι πολύ μεγάλα η μικρα για σένα τότε τουλάχιστον θα έχεις κατανοήσει τα γιατί και τα πρέπει αυτού του ανθρώπου...

 Οι δύσκολοι άνθρωποι δεν είναι λιγότερο η περισσότερο δύσκολοι από τους συνανθρώπους τους. Ο καθένας από εμάς έχει τα βιώματα και τα πιστεύω του.

 Αν καταφέρετε και "ξεκλειδώσετε" έναν τέτοιον άνθρωπο να είστε σίγουροι πως η αγάπη που θα σας δώσει θα είναι περισσότερο αληθινή  και τίμια από αυτή που μοιράζουν, εύκολα και απροβλημάτιστα δεξιά και αριστερά, οι "κοινωνικοί" και "εύκολοι" άνθρωποι-καρχαρίες που έχουν άλλους σκοπούς και στόχους...

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας


Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός  τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.
Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».
Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).
Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.
Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.
Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.
Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;
Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.
 «Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».
Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης.  Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.
Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίου RMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.
Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.
Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».
Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.
Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Ευγένιος Σπαθάρης: Και η σκιά έγινε φως...

 Ευγενικός και προσιτός. Ανθρώπινος, πατριώτης και έξυπνος. Μια φυσιογνωμία οικεία και ζεστή. Ένα χαμόγελο, κρυμμένο κάτω από ένα παχύ μουστάκι, που "έσκαγε" σαν κύμα πάνω στους βράχους της ζωή μας. Και σαν βρισκόμασταν στην χώρα των Σκιών, ο Ευγένιος Σπαθάρης, έφερνε μπροστά στα μάτια μας το φως της αθάνατης ελληνικής ψυχής...

 Γεννημένος στην Κηφισια, στις 2 Ιανουαρίου του 1924, έδειξε από τα μικράτα του  κλίση προς τις Καλές Τέχνες. Του άρεσε πολύ να ζωγραφίζει, αλλά η... τρέλα του ήταν το Θέατρο Σκιών. Γαλουχημένος σε αυτού του είδους την τέχνη από τον πατέρα του Σωτήριο Σπαθάρη, ο μικρός Ευγένιος ξεκίνησε να δίνει σε νεαρή ηλικιά παραστάσεις αρχικά κατά την διάρκεια της κατοχής σε διάφορα θέατρα της Αθήνας και έπειτα σε διάφορες Πρεσβείες της πρωτεύουσας. 
 Σιγά σιγά η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται και παραέξω. Συμμετείχε για χρόνια, στο φεστιβαλ "Δημήτρια" που γίνονταν στην Θεσσαλονική, ένω αδιάλειπτη ήταν η παρουσία του στη Διεθνή Έκθεση της συμπρωτεύουσας για παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια. 

 Ο κεντρικός ήρωας των έργων του, ήταν ο Καραγκιόζης. Ένας ταλαίπωρος, πάμφτωχος αλλά και παμπόνηρος άνθρωπος που έμπλεκε σε διάφορες περιπέτειες στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
 Η λεπτομέρεια στην κατασκευή των φιγούρων, οι σπαρταριστοί διάλογοι, η παρουσίαση των άλλων ηρώων (Χατζηαβάτης, Κολλητήρι, Αγλαϊα, Βεζίρης, Σταύρακας, Βεληγκέκας, Μορφονιός κ.α.) και κυρίως ο τρόπος παιξίματος και η χαρακτηριστική βραχνή φωνή, έκαναν τον Ευγένιο Σπαθάρη πασίγνωστο, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων. 

 Ηταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και του Ινστιτούτου Παγκοσμίου Θεάτρου. Έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες λαμβάνοντας μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και συνέδρια. Τα έργα του παίχτηκαν στο Παρίσι, στην Ρώμη, στο Κάϊρο, στη Λιέγη, ενώ ως ζωγράφος έφτασε στο σημείο να κάνει ατομικές εκθέσεις ακόμη και στην Αμερική!
 Το 1966 δημιουργείται ο Πειραματικός Σταθμός Τηλεόρασης και ξεκινά ο Καραγκιόζης, ο οποίος συνεχίζεται έως και το 1992. Εξέδωσε το βιβλίο "Ο Καραγκιόζης των Σπαθάρηδων" το 1979, ενώ συνεργάστηκε και με πολλούς γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες, όπως η Σοφία Βέμπο, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Μελίνα Μερκούρη.

 Όπως αναφέρεται από το Σπαθάρειο Μουσείο, κερδίζει το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ της Ιθάκης το 1980, ενώ την ίδια χρονιά ανεβάζει τους "Βάτραχους" του Αριστοφάνη και κάνει τεράστια επιτυχία.  Αυτή η δεκαετία όπως και αυτή του 90΄ ήταν για τον Σπαθάρη πολύ γόνιμες καλλιτεχνικά, μιας είναι η περίοδος των πολλών συνεργασιών αλλά και της καθολικής καταξίωσης από τον απλό κόσμο. Στο μυαλό των παιδιών, ο Σπαθάρης είναι ένα μαγικό πρόσωπο...

 Το 2001 συνεργάζεται με τον Ψαραντώνη και τον Λουδοβίκο των Ανωγείων παρουσιάζοντας με ένα μοναδικό τρόπο τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντσου Κορνάρου, ενώ το 2003 ανεβάζει την θεατρική παράσταση "Ε ρε γλέντια" με τον εξαιρετικό Τάκη Βαμβακίδη στο ρόλο του Καραγκιόζη.
 Σαν σήμερα, στις 9 Μαϊου του 2009, έπειτα από μια άσχημη πτώση που είχε στο Ινστιτούτο Γκαίτε κατά την διάρκεια μιας διάλεξης, η οποία του προκάλεσε πολλαπλά κατάγματα και αιμορραγία, ο Ευγένιος Σπαθάρης πέρασε στην αιωνιότητα στα 85 του χρόνια...

 Το έργο, το ήθος, οι σκέψεις και η αγάπη του για αυτή την χώρα είναι η πιο σπάνια παρακαταθήκη που μας άφησε. Η περιγραφή του Άγγελου Σικελιανου αποδίδει με τον πιό εύστοχο τρόπο το μεγαλείο του αγαπημένου καραγκιοζοπαίχτη, μικρών και μεγάλων: 
"Η τέχνη του Σπαθάρη είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και μακάριος όποιος την αντικρίζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται. 
 Μέσα της δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στα ανάποδα τον κόσμου, αλλά σκεπάζεται και η πηγαία δύναμη πόχει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ασύγκριτο, ανεβαίνοντας απ'τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως με τις κορφές τον ηρωισμού..."

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Οι άνθρωποι της λήθης...

 Σας έχει τύχει ποτέ να συναντηθείτε με κάποιον άνθρωπο που έπαιξε σημαίνοντα η μη ρόλο στη ζωή σας και να διαπιστώσετε πως έχει αλλάξει? Και δε αναφέρομαι στις συνήθεις αλλαγές που φυσιολογικά συμβαίνουν στις ζωές μας, άλλες προς το καλύτερο και αλλές προς το χειρότερο... 

 Αυτό που πραγματικά με κάνει να αισθάνομαι από αμήχανα έως και άσχημα είναι η αίσθηση που σου δίνει κάποιος ότι τελικά δεν είναι και μάλλον δεν ήταν, αυτό  που κάποια στιγμή πίστευες πως ήταν...

 Η διαδικασία εξέλιξης είναι κάτι το οποίο αποδέχομαι και σαφώς είναι αυτό που πρέπει να συμβαίνει στην ζωή των ανθρώπων. Με ενοχλεί όμως η απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιων που ξεχνάνε το παρελθόν τους. Ξεχνάνε από που ξεκίνησαν, ποιοί ήταν και κυρίως δρουν και αντιδρόύν λες και... φύτρωσαν ξαφνικά από το πουθενά αφήνοντας πίσω τους γνωστούς, συγγενείς και φίλους. Λες και η λήθη τους... χτύπησε την πόρτα μια μέρα και αυτοί όχι απλά της άνοιξαν αλλά την φίλεψαν κιόλας...

 Προσωπικά, δεν ξεχνάω. Ότι και αν σημαίνει αυτό. Συγχωρώ, αναθεωρώ, αποδέχομαι, παραδέχομαι, αλλά δεν ξεχνάω. Μια τέτοια αλλαγή, όπως των ανθρώπων της επιλεκτικής λήθης, για μένα θα ήταν καταστροφική το λιγότερο.

Αν δεν ξέρεις απο που έρχεσαι σίγουρα δε γνωρίζεις και που θα πας. Είναι τέτοιος ο ψυχισμός μου, που θα έλεγα πως είμαι αιώνιος νοσταλγός ως άνθρωπος. 

 Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται καταστάσεις και γεγονότα του παρελθόντος, προσπαθώντας, όντας στο παρόν πια, να βρω τι έφταιξε, να νιώσω όπως τότε, να θυμηθώ με λεπτομέρειες ότι έγινε. Ξέρω πως αυτο ενδεχομένως να μην είναι φυσιλογικό και να είναι απόρροια ανολοκλήρωτων συναισθημάτων που με διακατέχουν ή ακόμη και αδυναμία να ζήσω το σήμερα και το τώρα όπως ο περισσότερος κόσμος. 

 Η λήθη όμως? Αν μπορούσα να βάλω σε μια σειρά τα μεγαλύτερα αμαρτήματα η λήθη σίγουρα θα βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις.

 Θα έχει τύχει και σε σας σίγουρα. Να συναντηθείτε με κάποιον γνωστό σας, παλιό φίλο ή σχέση τους παρελθόντος σας, συγγενή ή ακόμα και κάποιον συνάδελφο από την δουλειά και να απορήσετε με την αλλαγή της συμπεριφοράς και του χαραkτήρα του.
  Η αίσθηση της αποξένωσης, του αγνώστου σε μια  κατά τα άλλα γνωστή μας φυσιογνωμία είναι κάτι πολύ άσχημο ως βίωμα. Κυρίως γιατί μας βάζει σε ένα πολυδιάστατο και αδιέξοδο λαβύρινθο σκέψης που κλονίζει την αυτοπεποίθηση μας και μας κάνει να αναρωτιώμαστε μήπως τελικά είμαστε εμείς που έχουμε αλλάξει ως άνθρωποι... 


Το να μην ξεχνάμε σίγουρα δεν είναι σημάδι θλίψης αλλά χαρακτηριστικό που κάνει την διαφορά σε ότι πράττουμε και μας οδηγεί στη γνώση και από εκεί αυτομάτως στην ευτυχία, που είναι και ο υπέρτατος προορισμός μας! 

 Αντιθέτως όσοι...κάνουν πως ξεχνάνε, όσοι αλλάζουν προσωπεία και διαγράφουν με μια μονοκοντυλιά το παρελθόν τους ακροβατούν σε ένα σχοινί που από κάτω του βρίσκεται η δυστυχία και η λησμονιά. 
  Θυμηθείτε τα λόγια του Bob Marley από το No woman, no cry..." In this great future you can't forget your past...". Έτσι είναι. Σε αυτό το λαμπρό μέλλον, δεν μπορείς να ξεχάσεις το παρελθόν σου...


Αναγνώστες

Page translation