Τρίτη 29 Μαΐου 2018

"Η φαντασία είναι το ίδιον του ανθρώπου..."

 "Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα; Επαναλαμβάνουν, εδώ και αιώνες, ότι είναι ο ορθός λόγος. Αρκεί όμως να προσέξουμε τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας αλλά και τη δική μας, για να αντιληφθούμε ότι αυτό δεν αληθεύει. 

 Οι ατομικές και οι συλλογικές συμπεριφορές πολύ συχνά είναι παράλογες. Τα ζώα είναι πιο “λογικά” από εμάς· δεν σκοντάφτουν, δεν τρώνε δηλητηριώδη μανιτάρια, κάνουν αυτό που πρέπει, για να συντηρηθούν και να αναπαραχθούν.

 Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Είναι το πάθος και οι επιθυμίες; Ναι, πράγματι. Τα ζώα από ό,τι μπορούμε να ξέρουμε δεν έχουν πάθη ούτε πραγματικές επιθυμίες τα ζώα έχουν ένστικτα. Τι όμως συνιστά την ιδιαιτερότητα του πάθους και των επιθυμιών; Είναι ακριβώς το γεγονός ότι το πάθος και οι επιθυμίες -ο έρωτας, η δόξα, το κάλλος, η εξουσία, ο πλούτος- δεν είναι «φυσικά» αλλά φαντασιακά αντικείμενα.
 
 Η φαντασία, λοιπόν, είναι το ίδιον του ανθρώπου. Η φαντασία μάς διαφοροποιεί από τα ζώα.Η φαντασία, ακόμη και εάν κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά, δεν αναχαιτίζεται.
Υπάρχει πάντα μια εσωτερική ροή από εικόνες, ιδέες, αναμνήσεις, επιθυμίες, αισθήματα. Μια ροή που δεν μπορούμε να σταματήσουμε. 

 Δεν μπορούμε καν να την ελέγξουμε, τουλάχιστον όχι πάντα. Κάποιες φορές το κατορθώνουμε, λίγο ως πολύ, προκειμένου να σκεφτούμε λογικά και συστηματικά. Αλλά ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναπάντεχες αναμνήσεις και επιθυμίες διακόπτουν τον στοχασμό μας. 
 Η φαντασία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην παραφροσύνη, στη διαστροφή, στην τερατωδία αλλά, επίσης, στην αυταπάρνηση και σε κάθε μεγαλειώδη δημιουργία. 
 Χάρη στη φαντασία το ένστικτο έπαψε να είναι ο μοναδικός ρυθμιστής της συμπεριφοράς μας. Χάρη στη φαντασία μπορούμε να δημιουργούμε. Χάρη σ’ αυτήν δημιουργήσαμε την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία. 

 Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια και κανόνες, ούτε ηθικούς και λογικούς νόμους. Πάντως, εάν είχαμε αφεθεί χωρίς περιορισμούς στη φαντασία, ασφαλώς δεν θα είχαμε επιβιώσει ως είδος. Ο άνθρωπος επιβίωσε ως είδος, επειδή δημιούργησε κοινότητες, κοινωνίες, θεσμούς, κανόνες που οριοθετούν και περιορίζουν τη φαντασία, αλλά και που συχνά επίσης την καταπνίγουν..."


Κορνήλιος Καστοριάδης

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Χάρρυ Κλυνν: Ο Μεγάλος Σατιρικός...

"Mακάρι οι νέοι να ήξεραν και οι γέροι να μπορούσαν..."
"Σοσιαλισμός είναι το σύστημα που πιστεύει ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν αμέσως, αλλά όχι τώρα."

 "Δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι. Mερικοί απ’ αυτούς είναι ανύπαντροι."

 "Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία."

"Ποιο Eλληνοτουρκικό και ποιο Eλληνοβαλκανικό… Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στην Eλλάδα είναι το Eλληνοελληνικό."

" Δυστυχώς, αυτός που κάνει τα διαφημιστικά σποτ των τραπεζών δε δίνει και τα δάνεια."

"H Δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι."

"Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες…"

 "Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου."

"Στον σατιρικό, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, δεν μπορεί να υπάρξουν στιγμές που εμπεριέχουν μεγάλη «δόση χιούμορ» γιατί ο σατιρικός δεν είναι χιουμορίστας. Τα λεξικά ερμηνεύουν τον χιούμορ ως: Eύθυμη διάθεση, που εκδηλώνεται χωρίς διαχύσεις, άκακη ειρωνεία, ψύχραιμη θυμηδία, συμπαθής σαρκασμός, εύθυμη παραδοξολογία και Xιουμορίστα: Aυτόν που γράφει και μιλάει με χιούμορ, αυτόν που σκώπτει άκακα, επιδερμικά, τον ειρωνευόμενο ευθυμολόγο…
 
"O σατιρικός αισθάνεται ότι η εποχή του είναι τόσο κακή που είναι δύσκολο να παριστάνει τον χιουμορίστα…
H σάτιρα δεν έχει υπερβατικό χαρακτήρα. Δεν έχει τίποτα απ’ τον κόσμο που ξεχνάει, απ’ τον ξεχασμένο κόσμο. Oι εμπειρίες της αγάπης και του θανάτου, βρίσκονται με τη βασική τους μεγαλοπρέπεια έξω από τα όρια της σάτιρας. Στην τραγωδία και στην κωμωδία, μπορεί να δοξάζονται και να εξυμνούνται. H ΣATIPA ΔEN YMNEI… ΞEΦOYΣKΩNEΙ… "


 Τα παραπάνω λόγια (μπορείτε να τα βρείτε στην επίσημη σελίδα του http://www.harry-klynn.gr/), είναι μερικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες  που εκστόμισε και έγραψε ο Χάρρυ Κλυνν, κατα κόσμον Βασίλης Τριανταφυλλίδης. Ένας τεράστιος δάσκαλος της σάτιρας, ένας μέγιστος κωμικός, που άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, σε ηλικία 78 ετών, ταλαιπωρημένος από τις ασθένειες και τον χαμό του αγαπημένου του γιού πριν 2 χρόνια.

 Ο Χάρρυ Κλυνν σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή με το καυστικό του χιούμορ και την στοχευμένη σάτιρα και εισήγαγε ένα νέο, για τα τότε δεδομένα της εποχής, στυλ κωμωδίας, που άκουγε στο όνομα stand up comedy. 

 Με καριέρα στην Αμερική και στον Καναδά, βρήκε πρόσφορο έδαφος με την πτώση της δικτατορίας και από τότε και μέχρι το σημερινό του φευγιό, ήταν πάντοτε ο πιό εύστοχος σατιρικός καλλιτέχνης τούτης της χώρας. 

 Εκπομπές, επιθεωρήσεις, κινηματογράφος. Πανταχού παρών, πρωταγωνιστής, ουσιώδης καταγραφέας μιας κοινωνίας που ζούσε στον αστερισμό του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή. 

 Τότε, την εποχή που οι αγελάδες ήταν... παχιές, προέβλεψε το μέλλον, τις δυσκολίες που ερχόντουσαν, την κρίση αξιών, την μεταμόρφωση του Έλληνα σε... Νεοέλληνα, τους νεόπλουτους, την ξενομανία, τον ωχαδερφισμό. 
 Κατηγορήθηκε πολλές φορές, απαξιώθηκε το έργο και ο χαρακτήρας του, ακόμη και τώρα στα τελευταία του. Θεωρήθηκε παρωχημένος, κατευθυνόμενος και ξερόλας.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση πάντα σε αυτή την χώρα είναι ότι περιμένουμε στην γωνία για να θάψουμε τον οποιοδήποτε. Διαγράφουμε μονοκοντυλιά παρελθόν, στιγμές, προσφορά.

 Εγώ προσωπικά έχω γελάσει άπειρες φορές με τον Χάρρυ Κλυνν. Τους χαρακτήρες που δημιούργησε. Τον Τραμπάκουλα. Τον Αρτέμη. Τον βαρύμαγκα ταξιτζή της δεκαετίας του 80. Με τις μιμήσεις του. Με τα τραγούδια του. Με το απαράμιλλο στυλ του. Ατακαδόρος, αντιδραστικός, σπιρτόζος. Αλλά ταυτόχρονα βαθιά συναισθηματικός.Ένα μεγάλο, σκανταλιάρικο παιδί.  

 Ένας αυθεντικός Πόντιος, λάτρης του Απόλλωνα Καλαμαριάς και του Στέλιου Καζαντζίδη, ξεκάθαρος απόγονος του Αριστοφάνη. Αριστερός στις ιδέες και στον τρόπο ζωής.
 Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από αυτόν και περικλείει ουσιαστικά το ποιόν του, είναι τα παρακάτω λόγια από μια τηλεοπτική εκπομπή: "Στη ζωή μου όλα τα έζησα, το παιχνίδι όμως ακόμα μου λείπει..."

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

"Πάμε όμορφη μου..."


Πάμε, όμορφη μου
εκεί που χαράζει στις κορυφές αχνογαλάζιο ροζ

πάμε εκεί όπου κορίτσια γυμνά απάνω σ’ άγρια άλογα
καλπάζοντας τα μαλλιά τους ανεμίζουνε
  και πάνω τους σκαλώνουνε 
άνθια ροδακινιάς και κόκκινα αστέρια.

  Εκεί στην άκρη του κλαδιού της κερασιάς
  ο φιλντισένιος πρίγκιπας αποκοιμήθηκε 
και βλέπει εσένα στ όνειρό του…

Εσύ με Πήγασο θ’ αχνογελάς, 
με διαμαντένιο σταυρό στον υάκινθο λαιμό σου
  θ’ αστράφτεις, θα λαμποκοπάς…

Αχ Παναγία-Μυρτώ μου, ποτέ πια Αχ…

Κανείς δε σ έχει αγαπήσει πιό πολύ 
όπως μια Κατερίνα το παιδί.

Ακούω μόνο τη βροχή,
  ακούω μόνο τη σιωπή
  σε μια καμένη γη..."


   Κατερίνα Γώγου    

Τετάρτη 2 Μαΐου 2018

May... God be with us

 Το ριξα στο αγγλικό αλλά...το φταίξιμο στο Power of love παρακαλώ. Αυτό το... Συμπόσιο (συγνώμη Αριστέα μου) αγάπης ντε, με τα ταίρια και τα... ξεφτέρια που δείχνει ο Σκάι.

 Δηλαδή δεν εξηγείται αλλιώς, αλλά με το που μπήκε ο Μάης (και λέει και 2 του μήνα το ημερολόγιο παρεπιπτόντως), να σου οι ζέστες, να σου τα λουλουδάκια να μοσχοβολούν, να και οι μαϊμουδίτσες με τους μαϊμουδίτσους, οι κάμπιες με τους... πεταλουδίτσους, έχουμε και την Αθηνά, τον Δώρο, την Μιζεράκη, τον Ανδρέα, την Κλαούντια και τους υπόλοιπους, να μας ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι.
 Δεν είναι όμως μόνο το power of love που... κλέβει τις εντυπώσεις! Αλλά και οι κάθε είδους κλέφτες που μπαινοβγαίνουν στα σπίτια του κόσμου, μέρα νύχτα, με τον Τόσκα να ανταπαντάει στις εισβολές με νούμερα επί τοις εκατό. Και ας είναι απών το... εκατό.

 Εφόσον τα νούμερα λένε πτώση της εγκληματικότητας, ουδεμία ληστεία η κλοπή αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο!

 Αμ το άλλο; Το Survivor το είδατε;  Έπαθλα φαγητού, έπαθλά άνεσης. έπαθλα επικοινωνίας. Όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από τα έπαθλα. Βλέποντας τους πάντως, δε λες ότι τρώνε, επικοινωνιακούς δεν τους κόβω καθώς οι περισσότεροι μουγκρίζουν και τσακώνονται και από άνεση άλλο τίποτα. Μούσια, μπαντάνες στα μαλλιά από την απλυσιά, ύπνος - στρωματσάδα κλπ κλπ. Ώρες ώρες αυτό το παιχνίδι μου θυμίζει το... Survivor της πολιτικής.

 Εκεί οι Τούρκοι συνεχίζουν τον χαβά τους, η υπόλοιπη Ευρώπη είναι μαζί μας (γιαυτό και μεις...ανταποδίδουμε και θα τους... χαρίζουμε 3 δις για εξοπλιστικά προγράμματα), ο Κούλης πάει σε μετωπική με τον Αλέξη, ξεκινήσαν και οι δηλώσεις της εφορίας και μέχρι και τα μπάνια του λαού που ξεκινάνε οσονούπω, όλα θ έχουν φτιάξει! Λέμε τώρα...

 Τίποτα, μιά έξτρα βοήθεια από τον Θεό θα την χρειαστούμε πιστεύω. Γιατί πέρα από τα παραπάνω έχουμε και τα σορτσάκια, τα brazilian, από αυτά τα... ασούτιενα και ακύλοτα πλάσματα που τριγυρνάνε στους δρόμους, στον ηλεκτρικό, στο μετρό, στα λεωφορεία και δε νιώθουν τίποτα. Προχωράνε με το κεφάλι ψηλά, αγέρωχες, αδιαφορώντας για το κεφάλι των αντρών. Και δεν μιλάω για το πάνω κεφάλι φανταστικοί μου αναγνώστες...

 Ουφφφφ, πιστεύω να την βγάλουμε καθαρή και φέτος το καλοκαίρι. Με ότι συμβαίνει γύρω μας είναι αμφίβολο, αλλά θα προσπαθήσουμε.

 Άλλωστε τι να φοβηθούμε; Μερικές αναποδιές που εμφανίζονται στο διάβα μας; Η πιστεύετε πως... νιώθουμε από μερικά στητά στήθη και τορνευτά οπίσθια; Η μήπως τρέμουμε τους Τούρκους και τον Ερντογάν που μας απειλεί σε καθημερινή βάση; Η αλήθεια είναι βέβαια πως... με ανησυχούν λίγο τα κορίτσια των τηλεοπτικών παιχνιδιών, αλλά οκ το πολύ πολύ άμα μου το ζητήσουν τους... κάθομαι! 
Προς το παρόν  σας προτρέπω. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και μυρίστε τα γιασεμιά της Άνοιξης, που έχει πλέον εδραιωθεί για τα καλά στην δύσκολη καθημερινότητα μας...


Υ.Γ. Καλό μας μήνα!



"Τώρα τι να σου πω; Φταίω, που σ’ αγαπώ
 Τ’ άστρα χίλιοι καημοί κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί..."



Στίχοι: Σ. Αλιβιζάτος-Μουσική: Μ. Τόκας-Ερμηνεία: Θ. Αδαμαντίδης

Αναγνώστες

Page translation