Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Μια σκέψη για τη νέα χρονιά...

 Ήταν πολύ δύσκολη η χρονιά που φεύγει. Μιά χρονιά γεμάτη, άγχη, προβλήματα, λύπες αλλά και χαρές. Για την πατρίδα μας το 2012 ήταν ένα έτος σημαδιακό. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες που περνάμε μας έχουν αλλάξει ως ανθρώπους. Η μήπως όχι? Ρίξτε μια ματιά στους δίπλα σας. Σε όσους έχουν ανάγκη μια αγκαλιά, μια κουβέντα, λίγη στοργή...
 Όσοι από εμάς έχουμε την δυνατότητα να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο ας το κάνουμε. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε και τη νέα χρονιά. Μια νέα χρονιά που αν και δεν έρχεται με τους καλύτερους οιωνούς, μας υπενθυμίζει πως είμαστε ακόμα εδώ. Ταλαιπωρημένοι, σκασμένοι, απηυδησμένοι, κουρασμένοι αλλά εδώ...Ζωντανοί και έτοιμοι να δώσουμε κάθε ικμάδα δύναμης και προσπάθειας που μας έχει απομείνει.

 Ας είμαστε ανεκτικοί όσο μπορούμε με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Ας προσπαθούμε να νευριάζουμε λιγότερο, να τσακωνόμαστε λιγότερο και να αγαπάμε περισσότερο. Για μας και για τα παιδιά του κόσμου. Για αυτά. Γιατί αυτά είναι το μέλλον. Ας ευχηθούμε λοιπόν λιγότερα δάκρυα στα μάτια των παιδιών του κόσμου. Ας ευχηθούμε το 2013 να μας κάνει σοφότερους και πιο ανθρώπινους. Το έχουμε ανάγκη. Αδειάστε το μυαλό σας από τις σκοτούρες σκεφτόμενοι πως μπορείτε να κάνετε καλύτερο τον κόσμο σας...Τον κόσμο μας... Καλή χρονιά ρε παιδιά...Με Υγεία και Αγάπη... Πολύ Αγάπη...


Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Ένα δέντρο μιά φορά...

 Ἐκεῖνο τὸ δειλινὸ τὸ παιδὶ γυρνοῦσε ἄσκοπα στοὺς δρόμους τῆς πολύβουης πολιτείας. Κάθε τόσο σταματοῦσε σὲ κάποια βιτρίνα. Κόλλαγε τὴ μύτη του στὸ τζάμι καὶ κοιτοῦσε μὲ μάτια ἐκστατικὰ ὅλα ἐκεῖνα τὰ λαχταριστά, σὲ μιὰ βιτρίνα λόφοι ἀπὸ μελομακάρονα, κουραμπιέδες καὶ πολύχρωμα τρενάκια φορτωμένα μὲ σοκολατάκια, σὲ μιὰ ἄλλη ζαχαρένιοι Ἁγιο-Βασίληδες μὲ μύτες ἀπὸ κερασάκια καὶ μία παραμυθένια πριγκίπισσα ἀπὸ πορσελάνη νὰ κοιτάζει ἀπὸ τὸ ἁψιδωτὸ παράθυρο ἑνὸς φιλντισένιου κάστρου καὶ λίγο παρακάτω, σὲ μιὰ ἄλλη βιτρίνα, μιὰ ὀνειρεμένη τρόικα μὲ ἕναν πρόσχαρο ἁμαξά, μολυβένια στρατιωτάκια μὲ κόκκινες στολὲς καβάλα σὲ ἄλογα πιτσιλωτὰ νὰ καλπάζουν στοιχισμένα στὴ σειρὰ καὶ στὸ βάθος ἕνα ὀπάλινο παλάτι σὲ μία χιονισμένη στέπα.

 Ἔτσι ὅπως περπατοῦσε μὲ τὰ μάτια στραμμένα στὶς καταστόλιστες βιτρίνες, ἔπεσε ἄθελά του πάνω σ᾿ ἕναν περαστικὸ μὲ καμηλὸ παλτὸ καὶ γκρενὰ κασκὸλ ποὺ γύριζε στὸ σπίτι του φορτωμένος μὲ σακοῦλες καὶ πακέτα ποὺ φύγανε ἀπὸ τὰ χέρια του, σκόρπισαν στὸ δρόμο ἐδῶ καὶ κεῖ. Τὸ παιδὶ ἔχασε τὴν ἰσορροπία του, γλίστρησε, τὸ κεφάλι του χτύπησε μὲ φόρα στὸ πεζοδρόμιο, ἔνιωσε μία σκοτοδίνη. Ὁ περαστικός τοῦ ῾βαλε ὀργισμένος τὶς φωνές, τὸ κατσάδιασε γιὰ τὰ καλά.
Τὸ ἀλητάκι σηκώθηκε, τό ῾βαλε στὰ πόδια, κατηφόρισε παραπατώντας ἕνα σοκάκι μὲ μία ὑπαίθρια ἀγορά, ἔστριψε ἕνα δυὸ στενὰ καὶ βρέθηκε στὸ δρόμο μὲ τὸ παραμελημένο δέντρο. Σταμάτησε λαχανιασμένο νὰ πάρει ἀνάσα, ἀπὸ τὰ φωτισμένα παράθυρα, τὰ χνωτισμένα, ἀχνοφαίνονταν τὰ γιορτινὰ σαλόνια μὲ τὰ ἔλατα τὰ στολισμένα.

- Ὄμορφα δὲν εἶναι; Ἀκούει τότε μιὰ φωνή.
Ἦταν τὸ δέντρο τοῦ δρόμου.

- Πολύ. Ἀποκρίθηκε τὸ παιδί, χωρὶς νὰ παραξενευτεῖ καθόλου ποὺ ἕνα δέντρο μιλοῦσε, τοῦ ἄρεσε νὰ τοῦ μιλάει κάποιος χωρὶς νὰ τὸ σπρώχνει, χωρὶς νὰ τὸ κατσαδιάζει, χωρὶς νὰ τὸ ἀποπαίρνει.

- Στόλισέ με! - ψιθύρισε τὸ δέντρο - Στόλισέ με καὶ ἐμένα ἔτσι!

- Μακάρι νὰ μποροῦσα! Πικρογέλασε τὸ παιδί.

- Προσπάθησε, σὲ παρακαλῶ. Ἴσως αὐτά, ξέρεις, νά ῾ναι τὰ στερνά μου Χριστούγεννα, νὰ μὴν δῶ ἄλλα.

- Γιατί τὸ λὲς αὐτό;
- Ἄκουσα ὅτι θὰ πλατύνουν τὸ δρόμο, πελέκι ἢ ξεριζωμὸς μὲ περιμένει, ἕνα ἀπὸ τὰ δυό... Δὲν εἶμαι σίγουρο ἀκόμα.

Τὸ παιδὶ σκέφτηκε ὅτι θὰ κατεδάφιζαν τὸ ἑτοιμόρροπο κτίριο μὲ τὸ ξεχαρβαλωμένο πλυσταριό, τὸ καταφύγιό του. Σὲ λίγο δὲν θά ῾χε οὔτε ῾κεῖνο ποῦ νὰ μείνει. Σὲ κάποιο χαρτόκουτο ἴσως;

- Στόλισέ με! Παρακάλεσε ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ δέντρο. Τὸ παιδὶ κοίταξε ὁλόγυρά του.
- Μὲ τί; Ἀπόρησε.

- Ότι νά ῾ναι... κάτι θὰ βρεῖς ἐσύ!! Δὲν μπορεῖ.

- Καλά... Ἀφοῦ τὸ θέλεις τόσο πολύ, κάτι θὰ βρῶ νὰ σὲ στολίσω...
Συμφώνησε τὸ παιδὶ κι ἄρχισε νὰ ψάχνει.

 Ἐκείνη τὴ στιγμή, λὲς καὶ κάτι ψυχανεμίστηκε ὁ οὐρανός, ἔπιασε νὰ χιονίζει, τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνό... Χάδι ἁπαλὸ σκέπαζε ἀνάλαφρα μὲ πάλλευκες νιφάδες στὰ ὁλόγυμνα κλωνιὰ τοῦ παραμελημένου δέντρου.

 Πῆρε τότε τὸ μάτι τοῦ παιδιοῦ κάτι νὰ ἀστράφτει λίγο παραπέρα. Μιὰ παρέα πλουσιόπαιδα, ποὺ εἶχαν περάσει ἀπὸ τὸ δρόμο λίγο νωρίτερα, εἶχαν πετάξει χρωματιστὰ χρυσόχαρτα ἀπὸ τὶς καραμέλες ποὺ ἔτρωγαν μὲ λαιμαργία τὴ μία μετὰ τὴν ἄλλη. Τὸ ἀγόρι μάζεψε ἕνα ἕνα τὰ πεταμένα χρυσόχαρτα, τὰ μάλαξε μὲ τὰ δάχτυλά του καὶ ἔπλασε ἀστραφτερὲς πράσινες μπλὲ καὶ βυσσινόχρωμες μπαλίτσες, μετὰ ξήλωσε τὰ κουμπιὰ τοῦ φθαρμένου παλτοῦ καὶ μὲ τὶς κλωστὲς κρέμασε τὶς φανταχτερὲς μπαλίτσες στὰ χιονοσκέπαστα κλωνιὰ τοῦ δέντρου.

- Εὐχαριστῶ! Εἶπε τὸ δέντρο, ἀνατριχιάζοντας ἀπ᾿ τὴ χαρά του.

- Μὲ τί ἄλλο ἄραγε νὰ τὸ στολίσω; Μονολόγησε τὸ παιδί.

 Λὲς κι εἶχε ἀκούσει τὰ λόγια του, μιὰ νοικοκυρὰ τρεῖς δρόμους παρακάτω ἄδειασε μὲ φόρα ἀπ᾿ τὸ  παράθυρο μιᾶς κουζίνας μία λεκάνη μὲ σαπουνάδα σὲ μία πλακόστρωτη αὐλή. Ὁ ἄνεμος πῆρε ἕνα πανάλαφρο σύννεφο ἀπὸ σαπουνόφουσκες καὶ τὶς ταξίδεψε παιχνιδίζοντας μαζί τους, τὸ ἀγόρι τὶς εἶδε νὰ πλησιάζουν στραφταλίζοντας στὸ φεγγαρόφωτο, τὶς κοίταξε μὲ τέτοια λαχτάρα ποὺ ἐκεῖνες, λὲς καὶ κατάλαβαν τὴν ἐπιθυμία του, ἄφησαν τὸν ἄνεμο νὰ τὶς φέρει ἕνα - δυὸ γύρους καὶ νὰ τὶς κρεμάσει στὰ κλωνιὰ τοῦ δέντρου.

- Ὅσο πάω κι ὀμορφαίνω! Καμάρωσε τὸ δέντρο.

- Σίγουρα ὀμορφαίνεις! Συμφώνησε τὸ ἀγόρι σφίγγοντας γύρω του τὸ παλτὸ γιατὶ ἔκανε πολύ, πάρα πολὺ κρύο...

- Κοίτα! Ἔρχονται!

Ἕνα φωτεινὸ σύννεφο πλησίαζε τρεμοπαίζοντας στὸ σκοτάδι.
- Ἐλᾶτε! Τὶς κάλεσε μὲ τὸ βλέμμα τὸ παιδί.

 Καὶ οἱ πυγολαμπίδες, λάμψεις ἀλλόκοσμες, τρεμοσβήνοντας ὀνειρικά, κάθισαν νεραϊδένιες  γιρλάντες στὰ κλωνιὰ τοῦ δέντρου.
Τὸ κρύο γινόταν ὅσο πήγαινε πιὸ τσουχτερό. Τὸ χιόνι ἔπεφτε ὁλοένα πιὸ πυκνό. Τὸ ἀγόρι σήκωσε τὰ μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ τότε τὸ εἶδε! Εἶδε τὸ πεφταστέρι κι ἐκεῖνο, λὲς καὶ συνάντησε τὸ βλέμμα του, διέγραψε στὸ σκοτάδι μία φαντασμαγορικὴ χρυσαφένια τροχιὰ καὶ ἀκούμπησε ἀπαλὰ στὴν κορφὴ τοῦ δέντρου.

 Καὶ ἦταν τώρα πράγματι ὄμορφο τὸ δέντρο λουσμένο στὸ φεγγαρόφωτο μὲ τὰ χρυσαφένια μπαλάκια νὰ στραφταλίζουν, τὶς σαπουνόφουσκες νὰ σιγοτρέμουν, τὶς πυγολαμπίδες νὰ ἀναβοσβήνουν κέντημα δαντελένιο στὰ χιονισμένα τοῦ κλωνιὰ καὶ τὸ πεφταστέρι ν᾿ ἀνασαίνει χρυσαφένιο φῶς στὴν κορφή του.

- M᾿ ἔκανες τόσο, μὰ τόσο ὄμορφο - εἶπε τὸ δέντρο στὸ παιδὶ - Σ᾿ εὐχαριστῶ πολύ. Σ᾿ εὐχαριστῶ ἀληθινά... Πόσο θά ῾θελα νὰ μποροῦσα νὰ σοῦ χάριζα κι ἐγὼ ἕνα δῶρο...

- Μπορεῖς! Ἀποκρίθηκε τὸ παιδὶ χουχουλίζοντας τὰ χέρια - Ἄσε με, σὲ παρακαλῶ, νὰ καθίσω στὴ ρίζα σου γιὰ λίγο. Νιώθω τόσο, μὰ τόσο κουρασμένο, πονάω... καὶ δὲν ἔχω ποῦ νὰ πάω...
- Ἀμέ! Ἔλα, κάθισε. Κάθισε στὴ ρίζα μου ὅσο θέλεις. Εἶπε τὸ δέντρο.

- Καὶ νὰ δεῖς... Θὰ κάνω ἐγὼ μία εὐχὴ γιὰ σένα.

 Τὸ παιδὶ σήκωσε τὸ γιακᾶ, τυλίχτηκε στὸ παλιό του πανωφόρι, κάθισε στὸ χιονοσκέπαστο πεζοδρόμιο, ἀγκάλιασε τὸ κορμὶ τοῦ δέντρου καὶ σφίχτηκε ὅσο μποροῦσε πιὸ κοντά του...


*Απόσπασμα από το Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Ευγένιου Τριβιζά  "Ένα δέντρο μια φορά"


 Καλά Χριστούγεννα σε όλους με Υγεία και Αγάπη...

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Οπλοβιομηχανία: Πολιτικοί ψίθυροι, ανθρώπινες κραυγές...

"Η πολιτική είναι μια πάλη συμφερόντων μεταμφιεσμένη σε αγώνα αρχών." Τα λόγια ανήκουν στον Άμπροουζ Μπιρς, έναν Αμερικάνο συγγραφέα και παρότι έχουν ειπωθεί στις αρχές του 20ου αιώνα, νομίζω πως βρήκαν την εφαρμογή τους στις μετέπειτα δηλώσεις πολιτικών και τοπικών φορέων, λίγες ώρες μετά το μακελείο σε σχολείο του Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών την Παρασκευή που μας πέρασε. Προσπαθώντας να δω με λογική αυτό το φρικιαστικό έγκλημα του 20χρονου Ράιαν Λάνζα, δε τα κατάφερα. 26 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ανάμεσα τους 20 παιδιά ηλικίας 6-10 ετών...

Λόγια, λόγια, λόγια

Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συνέβη. Και αν υπάρχουν άρρωστες ανθρώπινες ψυχές, όπως αυτή του 20χρονου μακελάρη, τότε περισσότερο άρρωστες είναι οι ψυχές όσων κυβερνούν τον πλανήτη. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, όταν έπρεπε να συμβεί ένα ακόμη γεγονός ανάμεσα σε εκατοντάδες δεκάδες άλλα που έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, για να ξεκινήσει πάλι η συζήτηση για το αν πρέπει να μπουν όροι στην ελεύθερη οπλοκατοχή ή να υπάρξει κατάργηση της. 

Ο Πρόεδρος Ομπάμα έκλαψε στην συνέντευξη τύπου που έδωσε λίγες ώρες μετά το συμβάν και πολλοί τόνισαν την ευαισθησία του για το θέμα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ήταν και οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν που είπε πως ήταν αποτρόπαιο το γεγονός, αλλά και του Κυβερνήτη του Κονέκτικατ Νταν Μαλόι που φάνηκε συντετριμμένος. Η βασίλισσα Ελισάβετ τόνισε πως συγκλονίστηκε, ενώ ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουα Ολάντ το χαρακτήρισε φρίκη... Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είπε πως η σκέψη του είναι με τους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών, ενώ αμέτρητες ήταν οι δηλώσεις συμπαράστασης και από άλλους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου. Οκ, λοιπόν. Και η ουσία?

Στοιχεία-σοκ

Η ουσία είναι πως το καρτέλ της οπλοβιομηχανίας είναι, μαζί με αυτό των ναρκωτικών, το πιο κερδοφόρο στον κόσμο! Όταν οι πολιτικοί ηγέτες κάθε χώρας, σπαταλάνε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ στον οπλικό εξοπλισμό, τότε οι δηλώσεις λύπης και οδύνης μοιάζουν θεατρικές και φτιαχτές. Ο κόσμος καταλαβαίνει και τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά... Σύμφωνα όσα δημοσίευσε η εφημερίδα “Τύπος της Κυριακής”, το 2009 δολοφονήθηκαν με όπλο 11.493 άνθρωποι, ενώ αυτοκτόνησαν με όπλο ακόμα 18.735, με τον συνολικό αριθμό των Αμερικανών που σκοτώθηκαν από όπλο το 2009 να φτάνει τους 31.347. Απο τότε και κάθε χρόνο τα παραπάνω ποσοστά αυξάνονται ραγδαία.

Επιπλέον εκτιμάται ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν περίπου 270 εκατομμύρια όπλα, όταν η χώρα αριθμεί περίπου 300 εκατομμύρια κατοίκους, που σημαίνει ότι υπάρχουν 90 όπλα για κάθε 100 κατοίκους... Επίσης σύμφωνα με το tovima.gr, 94.338 άνθρωποι δέχτηκαν ένοπλη επίθεση  από τις αρχές του 2012 μέχρι σήμερα και 9.484 από αυτούς έχασαν τη ζωή τους! Και αυτά δεν είναι τίποτα μιας και, πάλι στην Αμερική, καθημερινά περισσότερο από 30 άνθρωποι δέχονται επιθέσεις με όπλα... Στον υπόλοιπο κόσμο? Βραζιλία, Κολομβία, Κίνα και Κούβα κατέχουν υψηλές θέσεις στο θέμα της οπλοκατοχής, ενώ στην Ευρώπη ολοένα και αυξάνονται οι "φωνές" για ελεύθερη οπλοχρησία. Τέλος ποιος μπορεί να ξεχάσει την τραγωδία στην... πολιτισμένη Νορβηγία όταν ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ σκότωσε εν ψυχρώ 84 άτομα? Υπάρχει λοιπον κάποιος, έπειτα από τα παραπάνω στοιχεία, που να αμφισβητεί την δύναμη των οπλοβιομηχανιών?

Και μια λεπτομέρεια...

Έπειτα από την δεύτερη εκλογή του Ομπάμα, κυκλοφόρησαν φήμες, που επιβεβαιώθηκαν από την πτώση του ποσοστού των ελέγχων, πως ο Αμερικάνος Πρόεδρος θα γίνει ο... καλύτερος πωλητής όπλων στην χώρα, μιας οι έλεγχοι σε τέτοιες βιομηχανίες είχαν τεράστια πτώση, έπειτα από την επανεκλογή του. Συγκεκριμένα από το 42%, έπεσαν στο 18,7! Το έγκυρο Bloomberg μάλιστα ανέφερε πως η δεύτερη θητεία του Ομπάμα θα συνδυαστεί με την άυξηση των πωλήσεων στα όπλα...

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν. Η μάλλον για να ακριβολογω, οι συμφεροντολόγοι πολιτικοί παίζουνε στην πλάτη των ανθρώπων επικίνδυνα παιχνίδια. Ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει πλέον. Εδώ και καιρό... Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι βαρύγδουπες δηλώσεις δεν φτάνουν.  Πράξεις χρειάζονται. Πράξεις και πολιτική βούληση. Γιατί όπως σωστά ανέφερε η Βρετανική εφημερίδα Guardian: "Αν όχι τώρα, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για τον έλεγχο των όπλων?»

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Όλοι στο SpirtoWebRadio.com: Για τα παιδιά μας...

Καλησπέρα, καλησπέρα. Στη δουλειά βρίσκομαι αλλά σήμερα αλλού βρίσκεται ο νους μου. Η αγαπημένη μου Βιβούλα, ο Λύκος, οι συντελεστές του SpirtoWebRadio, δεκάδες bloggers, φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι συμμετέχουν στον Ραδιομαραθώνιο Αγάπης για τα παιδιά της Κιβωτού. Ας βοηθήσουμε όπως μπορεί ο καθένας, με ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο, ένα κουτί γάλα...Συντονιστείτε όλοι στο  www.spirtowebradio.com


Γιατί τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μας παιδιά...



Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Κατάθλιψη των γιορτών: Το... ένοχο κοινό μυστικό

 "Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό στον κόσμο από το να ξυπνάς ανήμερα Χριστούγεννα και να μην είσαι παιδί..." Η φράση ανήκει στην Έρμα Μπόμεκ, αμερικανίδα συντακτρια εφημερίδων και νομίζω αποτυπώνει πλήρως αυτό που μια μεγάλη ομάδα συνανθρώπων μας βιώνει στις λαμπερές γιορτές την περίοδο των Χριστουγέννων.
 Θα έχουμε όλοι ακούσει, ίσως και βιώσει, την λεγόμενη κατάθλιψη των Χριστουγέννων (Christmas Blues), διαταραχή με πολλαπλά και δυσεπίλυτα χαρακτηριστικα...
Ιατρικός ορισμός
  Η λεγόμενη "Κατάθλιψη των Χριστουγέννων" ή "Κατάθλιψη των Γιορτών", λένε οι ψυχολόγοι Δημήτριος Σούρας και Δήμητρα Δασκαλάκη  δεν αποτελεί κλινική διάγνωση στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ταξινόμησης των Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV), περιγράφεται όμως ως μια γνωστή και κοινή διαταραχή πολλαπλής αιτιολογίας.

  Η Κατάθλιψη είναι η ψυχική διαταραχή που έχει ως διαγνωστικά κριτήρια την καταθλιπτική διάθεση, τις σκέψεις και τα συναισθήματα απαξίωσης, ενοχής, αβοηθητότητας, τη διαταραχή της συγκέντρωσης, της μνήμης, της υπνικής λειτουργίας (αυπνία-υπερυπνία) και της όρεξης (ανορεξία-βουλιμία), την απόσυρση από τις κοινωνικές δραστηριότητες και τα ψυχοσωματικά συμπτώματα.
 Σύμφωνα με ορισμένους θεωρητικούς η ‘Κατάθλιψη των Χριστουγέννων’ συνδέεται με τη Διαταραχή της Εποχιακής Κατάθλιψης (SAD : Seasonal Depression Disorder)- ένα γνωστό φαινόμενο ψυχικής διαταραχής που ξεκινά μέρες ή εβδομάδες ή μήνες πριν την έλευση των γιορτών με κύρια χαρακτηριστικά το άγχος και την καταθλιπτική διάθεση...
Η πηγή του προβλήματος
 Συγκεκριμένα η κατάθλιψη που μπορεί να βιώσουμε στην περίοδο των εορτών (κυρίως των Χριστουγέννων και λιγότερο του Πάσχα, λόγω και της φύσης της γιορτής) έχει να κάνει με την ηλικία μας, την οικονομική και προσωπική μας κατάσταση καθώς και του περιβάλλοντος που κινούμαστε.
 Σκεφτείτε λιγάκι την ψυχικη κατάσταση που βρισκόμαστε στις γιορτές. Νομίζω πως αν το κάνουμε προσεκτικά αυτό θα διαπιστώσουμε, ότι οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε γνωστούς, φίλους, συγγενείς που... παραπονιούνται για ένα αίσθημα αρνητικό που τους περιβάλλει τις ημέρες των εορτών.
 Είτε λοιπόν αυτό συμβαίνει στους άλλους, είτε και σε μας τους ίδιους, όσο η φύση της συγκεκριμένης διαταραχής αντιμετωπίζεται ως κάτι ένοχο και κάτι περαστικό λύση δεν πρόκειται να βρεθεί.

 Αν το καλοσκεφτείτε στις γιορτές γινόμαστε πιο ευάλωτοι, πιο υπομονετικοί, πιο ανθρώπινοι. Δεν είναι κάτι που γίνεται επίτηδες αλλά είναι κάτι που πηγάζει από μεσα μας και κυρίως από τις αναμνήσεις που μπορεί να έχουμε από τα παιδικά μας χρόνια. Όμορφες και χαρούμενες καταστάσεις...
Αντιμετώπιση και λύση
 Τα παραπάνω δεν ισχύουν για όλους όμως. Υπάρχουν συνάνθρωποι μας λοιπόν που οι γιορτες γιαυτούς σημαίνουν μόνο άσχημες σκέψεις και βιώματα. Υπάρχουν άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους γιατί νιώθουν πως πιέζονται να γιορτάσουν κάτι που δεν θέλουν, δεν μπορούν, δεν άντέχουν...
 Μιλήστε μαζί τους. Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται ευθεία αντιμετώπιση. Αφουγκραστείτε τους. Μην προσπαθήσετε να μακιγιάρετε και σεις όπως πολλοί άλλοι την δύσκολη πραγματικότητα. Αλήθεια και εμπιστοσύνη χρειάζονται. Ένα χέρι να τους ακουμπήσει, μια κουβέντα να απαλύνει αυτό που νιώθουν.
 Για μένα προσωπικά αυτό το νόημα έχουν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Η δοτικότητα και η αγάπη είναι δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Χαρίστε τα απλόχερα...

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Όταν οι γυναίκες λένε ψέματα..

 Είναι απορίας άξιο πως καταφέρνουν οι γυναίκες να βγαίνουν πάντα από πάνω, ακόμη και όταν φταίνε... Είναι επίσης, προς μελέτη, πως αυτό που λένε δεν είναι αυτό που ενοούν και πως αυτό που εννούν δεν είναι αυτό που οι άντρες εννοούμε...
 Υπάρχουν κάποιες συνηθισμένες γυναικείες φράσεις που οι άντρες τις βαφτίζουμε, υποκρισία, ψευτιά, ξεδιαντροπιά και οι γυναίκες μικρά αθώς ψεμματάκια που κάτι θέλουν να πουν... Παρακάτω σας παραθέτω επτά από τα πιό κλασσικά γυναικεία ψέματα... Άντε μήπως αρχίζουμε και βγάζουμε άκρη...

1) "Αγάπη μου είσαι πολύ σημαντικός για μένα..."
 Αυτό σημαίνει πως αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κάποιος άλλος εύκαιρος και περισσότερο χρήσιμος από σενα και πως, αν και σε υπονοεί ως αναγκαίο κακό, αυτό αμέσως  βαφτίζεται στον γυναικείο κόσμο, σημαντικότητα. Όσο περισσότερα θα ξοδεύεις και όσο θα την αφήνεις να... οργώνει τα μαγαζιά, τα καφέ και την πιστωτική σου κάρτα τότε όλα θα είναι ονειρικά...

2) "Ναι μωρό μου μπορείς να δεις τη μπάλα με τα παιδιά..."
 Είναι μια κλασσική φράση που η απάντηση της αναμένει την δική σου που θα πρέπει να περιέχει μέσα όλες και όλες 8 λέξεις. "Άκυρο αγάπη μου, θα κάτσω σπίτι μαζί σου..." Αλίμονο σου, αν αλλάξεις έστω και την σειρά τους...

3) "Είσαι ο καλύτερος εραστής που είχα..."
 Δε προσδιορίζει χρονικά από πότε έως πότε, δεν μιλάει ποσοτικά και με ονόματα (μετά από πόσους και ποιούς), αλλά η φράση της είναι αρκετή για να καλύψει το υπερθετικό Εγώ σου, κάνοντας σε να νομίζεις πως είσαι κράμα Καζανόβα και Τζον Χόλμς...

4) "Τι καλή που είναι η μητέρα σου..."
 Αυτό το "τι καλή που είναι η μητέρα σου" είναι κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί στην πραγματικότητα ποτέ. Φανταστείτε την όταν το λέει και θα καταλάβετε. Σαρδόνιο και ενίοτε ψεύτικο χαμόγελο, με την πρόταση να βγαίνει με σφιγμένα τα δόντια και τα χείλη. 'Ενα κτήνος μέσα της που είναι έτοιμο να χιμήξει στην πρώτη παρατήρηση που θα γίνει από την... καλή πεθερούλα. Γκρρρρρρρ...

5) "Εννοείται πως συμπαθώ τους φίλους σου..."
 "Μα που του βρήκες αυτούς τους άξεστους που  έρχονται σπίτι και μου το κάνουνε χάλια με τα παπούτσια τους που είναι γεμάτα λάσπες και χώματα? Και έλεος πια πόσο χρόνο θα συνεχίσεις να περνάς μαζί τους? Και δε μου λές τι είναι πιο σημαντικό για σένα εγώ ή οι φίλοι σου? Ααααα και δεν μαρέσει εκείνος ο Γιώργος. Είναι ελεύθερος και μου φαίνεται σε παρασύρει..." Αυτό ήθελε να πει αλλά τα ευκόλως εννοούμενα παραλέίπονται...

6) "Μαζί σου νιώθω ασφάλεια..."
 Αυτό σημαίνει πως νιώθει μόνο αυτό μαζί σου.  Ούτε πάθος, ούτε έρωτα. Κυρίως θέλει να σου πει πως ασφάλεια νιώθει και με τον συναγερμό του σπιτιού και με το λυκόσκυλο που έχετε στην αυλή και με το αυτοκίνητο της που έχει τέσσερις αερόσακους και κορυφαίο σύστημα φρεναρίσματος και πάει λέγοντας. Κοινώς? Ώρα να τα μαζεύεεις σιγά σιγά...

7) "Δεν είμαι θυμωμένη..."
 Αν στο πει αυτό πρέπει να παρατηρήσεις προσεκτικότερα γιατί θα διακρίνεις καπνούς να βγαίνουν από  τα όμορφα αυτάκια της. Όταν στο λέει, έχει σίγουρα γυρισμένο το κεφάλι της από την άλλη ή κοιτάζει χαμηλά για να μην την προδώσουν τα μάτια της που θα εχουν γίνει σαν του Δράκουλα όταν έβρισκε θύμα...Αντί να παραδεχτεί ότι είναι πραγματικά πληγωμένη από τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, θα προσποιηθεί ότι δε συμβαίνει τίποτα και ότι δεν ενοχλήθηκε...

 Αυτά λοιπόν και άλλα πολλά είναι είναι τα γυνακεία ψεύδη. Ψέματα λέμε και οι άντρες αλλά είναι τόσο χαζά που μία που τα λέμε και μία που ξεμπροστιαζόμαστε...


Αναγνώστες

Page translation