Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

Don't look back in anger...































"Θυμήσου ότι τα παιδιά, οι γάμοι και τα λουλούδια, αντανακλούν το είδος της φροντίδας που παίρνουν..."

Τζάκσον Μπράουν- Αμερικάνος Συγγραφέας




"So Sally can wait, she knows its too late as we`re walking on by
 Her soul slides away, but don`t look back in anger I hear you say..."

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

Τα 5 καλοκαιρινά ντ(γδ)υσίματα που αγαπήσαμε...

 Το καλοκαίρι μπήκε και σιγά σιγά αρχίζουμε να... μπαίνουμε και μεις! Στο κλίμα εννοώ! 
 Και μιας και περί κλίματος ο λόγος και επειδή όσο και να αποστρέφω το βλέμμα μου αλλού, πάντα στα δροσερά κορίτσια θα γυρίζει, είπα να τολμήσω να καταγράψω τα 5 αγαπημένα μου γδυ... εεε ντυσίματα ήθελα να πω.Του καλοκαιριού εννοείται. Ο χειμώνας ποσώς με ενδιαφέρει.

 Τώρα που σφίγγουν οι ζέστες, ξεσφίγγουν τα ρούχα. Τα περιττά ε. Κατά το δοκούν πάντα. Και μη φανταστείτε ότι έχω γνώσεις αναφέροντας το αυτό. Εδώ μιλάει καθαρά το συναίσθημα. Και ότι βλέπω. Απλά, λιτά και με την... αφαιρετική μέθοδο αλά Ορέστης Τσανγκ τα γούστα μου. Ιδού...

1) Σορτσάκι

 Περιμένατε να διαβάσετε κάτι πιο εξεζητημένο στην πρώτη θέση ε; Αμ δε... Το σορτσάκι κυριαρχεί από άκρη σε άκρη κι από αντρικό κεφάλι (πάνω) σε αντρικό κεφάλι (κάτω), κατά το διάστημα ολάκερου του καλοκαιριού!

 Οι διαφορές στα σχέδια και τα υφάσματα, στα χρώματα και στο ύφος έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Κάνει δειλά δειλά το κωλομέρι την εμφανισή του; Έχει ένα απλό φερμουάρ και (ένα κουμπί) για εύκολο άνοιγμα αντί για σχοινιά, χαϊμαλιά και μίτους της Αριάδνης που θα σε οδηγήσουν στην έξοδο από τον λαβύρινθο και κατ΄επέκταση στην είσοδο στα ενδότερα;;; Αυτό μετράει.

Τελευταία φοριέται πολύ και από πολλές στην "όσολιγότερούφασματόσοτοκαλύτερο" έκδοση του, και τολμώ να πω ότι μαρέσει αυτή η νέα τάση στην μόδα. Γενικά, όσο πιό κοντό τόσο πιό καλό. Καλοκαίρι είναι κορίτσα, τιμήστε το!

2) Διάφανο κολάν

 Εδώ έχουμε μεγάλη ποικιλία. Σε χρώματα, σχεδιασμούς, κολλητά ή λιγότερο κολλητά, κοντά η λίγο πιό μακριά. Το βασικό ζητούμενο όμως, όπως σε όλα τα σοβαρά θέματα, είναι να υπάρχει διαφάνεια... 

  Εφόσον τα νεαρά και μη θηλυκά πλάσματα θέλουν να εξωτερικεύσουν τον... εσωτερικό τους κόσμο, αυτού του είδους τα κολάν είναι για την γλώσσα του σώματος ότι είναι το αλφάβητο για την κανονική γλώσσα. Σα να λέμε προπαίδεια, Λόλα να ένα μήλο, πι πι το παπί, θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. 
 Κάπως έτσι. Πολλές φορές δε, συνδυάζονται και με... καθόλου εσώρουχα απο μέσα! Όχι που δεν θα το πήγαιναν οι κοριτσάρες μας ένα βήμα παραπέρα...

3) Φούστα-μίνι

 Τις λατρεύω. Τις φούστες και τα μίνι εννοώ. Με γυναίκα απο μέσα όμως.  Ειδικά το διάστημα της Άνοιξης και του καλοκαιριού όταν αυξάνονται και πληθύνονται, είναι η καλύτερη μου! Υπάρχει ωραιότερο θέαμα από μια γυναίκα να περπατάει κουνιστή και λυγιστή φορώντας ένα φλοραλ φορεματάκι ή ένα λιτό, απέριττο και με έμφαση στο πίσω μέρος μίνι; Όχι δεν υπάρχει, απαντάω με πάσα βεβαιότητα. 

  Φανταστείτε δε να φυσάει και λιγουλάκι (εδώ η εποχή έχει τα μείον της-ε μην τα θέλουμε και όλα δικά μας) και ξάφνου να τριγυρνάνε γύρω σου εν δυνάμει... Μέριλιν Μονρόε που προσπαθούν να μαζευτούν. Ντάξει ξέρω, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τα φορέματα και όχι με τα μίνι που έχουν άλλη λογική (ρούχο που περπατάς και ανεβαίνει από μόνο του ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και... ανθρώπινης παρέμβασης, είναι καλό ρουχο), αλλά σας το είπα εξαρχής. Δεν ξέρω πολλά από ρούχα. Μόνο να τα βγάζω...

4) Μαγιό (τάνγκα-στρινγκ)

 Εδώ μιλάμε για φετίχ, καθώς πιστεύω ακράδαντα ότι η γνώμη μου βρίσκει σύμφωνο το μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού πληθυσμού. Συνεπώς το ρισκάρω και αναλύω το θέμα εκ μέρους όλων των γουρουνιών, εεε των αντρών με συγχωρείτε.

  Έτσι λοιπόν, ποιό το νόημα να πας στην παραλία αγαπητέ μπήχτη-γυπαετέ-κάγκουρα, αν δεν μπορείς να πετύχεις με την ρακέτα σου και το μπαλάκι του τένις, ένα ζευγάρι σφριγηλά οπίσθια διανθισμένα από μιά λεπτή γραμμή υφάσματος στο ενδιάμεσο τους;  Υπάρχει λόγος; Οχι. Εκτός αν θέλεις να θεωρείσαι από αυτούς τους ξενέρωτους που πάνε στις αμμουδιές για... μπάνιο! Ε όχι, πάει πολύ!
 Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι. Εσύ όμως επειδή δεν είσαι από αυτούς που χαλάνε την πιάτσα, έχεις τον στόχο σου. Στα τρία οπίσθια με στρινγκ μαγιό, το ένα δώρο! Και στατιστικά να το δεις...

5) Ολόσωμο, ξώπλατο φόρεμα

 Εδώ, βάζω το χέρι μου στην... φωτιά ότι πέσατε από τα σύννεφα. Λογικό. Παραπάνω ανέλυσα δίχως ντροπή και με χαρακτηρισμούς αχόρταγου αντρός, ρούχα και διαθέσεις και τώρα το γυρνάω στα ρομαντικά και στα υπέρ του δέοντως... ντυμένα! Έτσι είμαι εγώ. Κάπου κάπου, τελείως ξαφνικά, γίνομαι αισθηματίας και πέρα από τα τραγούδια του Καζαντζίδη μ'αρέσουν και οι ντυμένες γυναίκες!

  Ειλικρινά όμως, νομίζω πως αυτό το ντύσιμο που επιτρέπει στους γυναικείους ώμους και την πλάτη να αποκαλύπτονται, είναι μακράν το ωραιότερο από άποψη αισθητικής. Θέλετε γιατί θεωρώ τα παραπάνω σημεία του γυναικείου σώματος τα πιό αισθησιακά; Θέλετε γιατί είναι κόλλημα μου; Δε παίζει ρόλο. Σημασία έχει πως τα καλοκαίρια μας δεν θα ήταν ίδια χωρίς γυναίκες με ξώπλατα φορέματα...

 Αυταααααααά. Συγχωρείστε το χύμα και ξεδιάντροπο ώρες ώρες, μισογύνικο ύφος μου. Δεν είναι μισογύνικο βασικά. Είναι άκρως λατρευτικό. Καθένας με την τρέλα του και γω με την δική μου. Μπαίνουμε σιγά σιγά, Τσίπρα θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, σε ένα θερμό, όμορφο καλοκαίρι και όσο να'ναι πέρασε και η επήρεια της Σαρακοστιανής νηστείας μου, οπότε καταλαβαίνετε. Βαστάτε Τούρκοι τ'άρματα... Σας φιλώ!

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

Που είσαι μαμά;



Που είσαι μαμά, σε ψάχνω τόσες ώρες
Άρχισα να κρυώνω, πεινάω
και αισθάνομαι άσχημα
Και όλοι αυτοί οι ήχοι γύρω μου τι είναι;
Και αυτή η μυρωδιά,
θαρρείς και βρίσκομαι ανάμεσα σε σκουπίδια,
Νιώθω περίεργα, χάνομαι,
Μα δε με ακούει κανεις που κλαίω;

Ανοίγω ξανά τα μάτια μου
και είναι λες και πετάω
Όλα θολά και συγκεχυμένα
Ένα κορίτσι με όμορφα μαλλιά
και θλιμμένα μάτια
Και μετά ένα τρομερό τίποτα
Φώτα, πολλά φώτα και ξαφνικά σκοτάδι

Φοβάμαι εδώ πέρα και δεν θέλω να πεθάνω
Η ψυχή μου πεταρίζει μαμά
Τι έκανα, μου λες, για να το αξίζω αυτο;
Μόλις τώρα ήρθα στην ζωή
Δεν θα ξανακλάψω μαμά, αλήθεια
Και πες στην γιαγιά και στον παππού
ότι θα είμαι καλό παιδί
Και στον μπαμπά το ίδιο, κι ας μην με θέλει

Στο ορκίζομαι, έλα να με πάρεις,
και θα είμαι καλό παιδί μαμά... 



 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα (https://princess-airis.blogspot.com/). Για μιά ακόμη φορά με εξαιρετική οργάνωση και με ποιήματα και κείμενα που έβγαλαν ψυχή (μιας και ήταν και η λέξη που δόθηκε για αυτό το Συμπόσιο). 

 Εδώ θα πρέπει να τονίσω πως αυτή μου η συμμετοχή ήταν ίσως με την καλύτερη ως τώρα συγκομιδή μου σε βαθμούς, κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο καθώς το θέμα με το οποίο καταπιάστηκα είναι ένα από τα καρκινώματα της εποχής μας. Γυναίκες που φέρνουν ζωές στον κόσμο και τις πετάνε κυριολεκτικά στον κάλαθο των αχρήστων, στον κάδο των απορριμμάτων, λες και είναι αποφάγια ή σκουπίδια που μας βρωμίζουν τον χώρο...
Προσπάθησα έστω για λίγο να βάλω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των νεογέννητων αγγέλων και ότι βγήκε είναι αυτό που διαβάσατε. Μου ήταν τρομέρα δύσκολο όταν το έγραφα αυτό που ένιωθα. Ελπίζω κάποια στιγμή να δικαιολογήσουμε την λέξη άνθρωποι που μας χαρακτηρίζει...

 Συγχαρητήρια στη Μαίρη (https://ghinimatia.blogspot.com/), νικήτρια αυτού του Συμποσίου, συγχαρητήρια σε όσους και όσες έγραψαν, βαθμολόγησαν, διάβασαν τις συμμετοχές μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στην Αριστέα που με έβαλε σε αυτό το υπέροχο... λούκι! Και εις άλλα με υγεία!

Υ.Γ. Καλό μας μήνα!

Αναγνώστες

Page translation