Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

Που είσαι μαμά;



Που είσαι μαμά, σε ψάχνω τόσες ώρες
Άρχισα να κρυώνω, πεινάω
και αισθάνομαι άσχημα
Και όλοι αυτοί οι ήχοι γύρω μου τι είναι;
Και αυτή η μυρωδιά,
θαρρείς και βρίσκομαι ανάμεσα σε σκουπίδια,
Νιώθω περίεργα, χάνομαι,
Μα δε με ακούει κανεις που κλαίω;

Ανοίγω ξανά τα μάτια μου
και είναι λες και πετάω
Όλα θολά και συγκεχυμένα
Ένα κορίτσι με όμορφα μαλλιά
και θλιμμένα μάτια
Και μετά ένα τρομερό τίποτα
Φώτα, πολλά φώτα και ξαφνικά σκοτάδι

Φοβάμαι εδώ πέρα και δεν θέλω να πεθάνω
Η ψυχή μου πεταρίζει μαμά
Τι έκανα, μου λες, για να το αξίζω αυτο;
Μόλις τώρα ήρθα στην ζωή
Δεν θα ξανακλάψω μαμά, αλήθεια
Και πες στην γιαγιά και στον παππού
ότι θα είμαι καλό παιδί
Και στον μπαμπά το ίδιο, κι ας μην με θέλει

Στο ορκίζομαι, έλα να με πάρεις,
και θα είμαι καλό παιδί μαμά... 



 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα (https://princess-airis.blogspot.com/). Για μιά ακόμη φορά με εξαιρετική οργάνωση και με ποιήματα και κείμενα που έβγαλαν ψυχή (μιας και ήταν και η λέξη που δόθηκε για αυτό το Συμπόσιο). 

 Εδώ θα πρέπει να τονίσω πως αυτή μου η συμμετοχή ήταν ίσως με την καλύτερη ως τώρα συγκομιδή μου σε βαθμούς, κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο καθώς το θέμα με το οποίο καταπιάστηκα είναι ένα από τα καρκινώματα της εποχής μας. Γυναίκες που φέρνουν ζωές στον κόσμο και τις πετάνε κυριολεκτικά στον κάλαθο των αχρήστων, στον κάδο των απορριμμάτων, λες και είναι αποφάγια ή σκουπίδια που μας βρωμίζουν τον χώρο...
Προσπάθησα έστω για λίγο να βάλω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των νεογέννητων αγγέλων και ότι βγήκε είναι αυτό που διαβάσατε. Μου ήταν τρομέρα δύσκολο όταν το έγραφα αυτό που ένιωθα. Ελπίζω κάποια στιγμή να δικαιολογήσουμε την λέξη άνθρωποι που μας χαρακτηρίζει...

 Συγχαρητήρια στη Μαίρη (https://ghinimatia.blogspot.com/), νικήτρια αυτού του Συμποσίου, συγχαρητήρια σε όσους και όσες έγραψαν, βαθμολόγησαν, διάβασαν τις συμμετοχές μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στην Αριστέα που με έβαλε σε αυτό το υπέροχο... λούκι! Και εις άλλα με υγεία!

Υ.Γ. Καλό μας μήνα!

18 σχόλια:

  1. Μάκη αγαπητέ φίλε,
    η συμμετοχή σου ήταν συγκλονιστική. Ειδικά οι τελευταίοι στίχοι αναφοράς ήταν μια γροθιά στο στομάχι μου και με συγκίνησαν πολύ.
    Είδες το θέμα από μια άλλη οπτική πλευρά. Αυτή του θύματος....! ενός μωρού. Με τρόπο εκφραστικό γεμάτο συναισθήματα απλά, αγνά και "παιδικά". Δηλαδή όπως έπρεπε.
    Το ποίημά σου αγαπήθηκε, διακρίθηκε.
    Ας ....όψονται οι βαθμολογικοί περιορισμοί.
    Και ένα ακόμα συν Μάκη, συνήθως, ως άντρες, λείπουμε από τέτοιες συμμετοχές. Η Δική σου λοιπόν ήρθε να το ανατρέψει με τρόπο μάλιστα ηχηρό.
    Καλή συνέχεια φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου. Και για την ανάλυση σου.
      Η αλήθεια είναι οτι οι άντρςς δυσκολευόμαστε να γράφουμε παρόμοια κείμενα ίσως γιατί ντρεπόμαστε, αλλά πάντως όχι γιατί δεν μπορούμε. Και δεν μιλάω για το αν είναι καλά ή κακά κείμενα. Μιλάω για αυτό που λένε και περιγράφουν...
      Σε ευχαριστώ και πάλι.

      Διαγραφή
  2. Μάκη έφθασες στην πηγή! Δεν θα πω ότι δεν ήπιες νερό, γιατί δεν το νιώθω έτσι.
    Ξέρω από πρώτο χέρι πόσο ωραίο συναίσθημα είναι κάτι που γράφεις με τη ψυχή σου να έχει μεγάλη ανταπόκριση!
    Έτσι το βλέπω σαν παρακαταθήκη για το μέλλον! Έχεις πολλά ακόμα να μας δώσεις! Στο εύχομαι ολόψυχα!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Σε φιλώ!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου ευχαριστώ πολύ εγώ για όλα! Στα έχω ξαναπεί και θα στα ξαναλέω για όσο κρατάει αυτό το όμορφο ταξίδι του Συμποσίου! Με παρακινείς συνέχεια και αυτό για μένα είναι μέγιστο δώρο!
      Φιλιά , καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Μια πραγματικά συγκλονιστική συμμετοχή!
    Μάκη μου συγχαρητήρια!

    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σάρεσε! Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  4. Δεν θα ξανακλάψω μαμά, αλήθεια
    Και πες στην γιαγιά και στον παππού
    ότι θα είμαι καλό παιδί
    Και στον μπαμπά το ίδιο, κι ας μην με θέλει
    Στο ορκίζομαι, έλα να με πάρεις,
    και θα είμαι καλό παιδί μαμά...

    Μάκη, με έχεις συγκλονίσει...
    Εγώ αυτή τη φορά, δεν κατάφερα
    να διαβάσω και να βαθμολογήσω
    τα ποιήματα, αλλά τώρα που τα διαβάζω
    μεμονωμένα, πίστεψέ με, με ανατρίχιασες..

    Υ.Γ Κατά μια έννοια, είναι "η άλλη όψη"
    τής ιστορίας τής Αριστέας "εγώ η πουτάνα".
    O tempora o mores... Καλό μήνα αμήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου σε ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο σχόλιο...

      Το κείμενο μου βγήκε αυθόρμητα τελείως, από τα άσχημα γεγονότα που συνέχεια πληθαίνουν και αφορούν νεογέννητες ζωές.
      Βρήκα και γω αντίστροφες ομοιότητες με το κείμενο της Αριστέας!
      Υ.Γ. Τα ήθη πάντοτε πηγαίνουν ανάλογα με τους καιρούς! Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  5. Μακάρι να μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου μα τα λόγια σου με μαγνήτισαν Μάκη.
    Με εντυπωσίασε ο τρόπος που προσέγγισες το θέμα. Δεν ξέρω αν φταίει που είμαι νέα μαμά, αλλά πονάει η ψυχή μου όταν το διαβάζω.
    Σίγουρα κατάφερες να συγκινήσεις, κι αυτό μετράει περισσότερο από βαθμούς.
    Συγχαρητήρια.

    Καλό ξημέρωμα και καλό μήνα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Νικολέτα. Ενδεχομένως στις νέες μαμάδες αυτό που έγραψα να δημιουργεί περισσότερα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι πως όσο το ξαναδιαβάζω τόσο περισσότερο σκέφτομαι πως είναι αρκετά σκληρό...
      Μακάρι να μην υπήρχαν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου, μακάρι να μην υπήρχαν τέτοια περιστατικά!
      Ευχαριστώ πολύ. Αλήθεια! Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  6. Ήταν από τις πιο ωραίες σου συμμετοχές Μάκη. Συγκλονιστηκά τα συναισθήματα κι ο τρόπος που τα μετέδωσες.
    Μπράβο σου!
    Με το καλό και στα επόμενα δρώμενα μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχχχ Μαρίνα, ευχαριστώ πολύ παιδί μου!
      Μου λέτε πολλά ωραία λόγια, και δεν είναι αυτό που λένε εύκολα προς διαχείριση απο μέρους μου!χαχαχα!
      Χαίρομαι που σάρεσε!

      Διαγραφή
  7. Α ρε Μάκαρε! Άλλο ένα συγκλονιστικό ποίημα που γεννήθηκε στο Συμπόσιο. Νομίζω πως ήταν η καλύτερή σου φορά έβερ. Μ' άρεσε τόσο πολύ που κρυβόταν άντρας από πίσω κι όχι γυναίκα. Μ' εντυπωσίασες! ΜΠΡΑΒΟ σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία αν λες και συ τέτοια που γράφεις καταπληκτικότατα (sic), τότε τι να πω...;;; Ένα μεγάλο ευχαριστώ! Και χαίρομαι που σε εξέπληξε θετικά!
      Νομίζω πως όσοι και όσες το διάβασαν περίμεναν μιά γυναίκα από πίσω! Τιμή μου!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation