Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Τους δίκασε η ανθρωπότητα...

Σαν σήμερα, πριν από εξήντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1946, το δικαστήριο της Νυρεμβέργης καταδίκαζε ως ενόχους είκοσι έναν από τους είκοσι τέσσερις ηγέτες των Ναζί για εγκλήματα πολέμου...
Η πιο σημαντική δίκη της ανθρωπότητας ήταν γεμάτη εντάσεις, μυστικά, παροξυσμούς και εν τέλει η δικαιοσύνη απεδόθη έπειτα από την διαδικασία που κράτησε κοντά έντεκα μήνες, μιας και ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου του 1945 και τελείωσε οριστικά στις 1 Οκτωβρίου του 46’.
Το Δικαστήριο που συστάθηκε ήταν αποτέλεσμα μιας συμφωνίας, την οποία υπέγραψαν οι Κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών στις 8 Αυγούστου 1945 στο Λονδίνο, για την δίκη και πιθανή καταδίκη όλων των εγκληματιών πολέμου των προερχόμενων από τον Άξονα.

  Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι το Δικαστήριο θα απαρτιζόταν από τέσσερα μέλη, καθένα από τα οποία θα είχε και ένα αναπληρωματικό. Τόσο τα τακτικά, όσο και τα αναπληρωματικά μέλη, θα ορίζονταν από τις υπογράφουσες τη συμφωνία Κυβερνήσεις. Απαρτία θεωρείται ότι έχει το Δικαστήριο μόνον όταν παρίστανται και τα τέσσερα μέλη του (τακτικά ή αναπληρωματικά). Αφέθηκε ανοικτό το θέμα να υπάρξουν και άλλες δίκες, αν προέκυπτε τέτοια ανάγκη κατά την ακροαματική διαδικασία.

  Στο Δικαστήριο συμμετείχε επίσης και η Γαλλία, ενώ οι βασικές κατηγορίες ήταν τέσσερις. Εγκλήματα (Γ), και Συνομωσία (Δ)... Το Δικαστήριο απαρτίσθηκε από τα εξής μέλη:
 Μ. Βρετανία: Αρχιδικαστής Sir Geoffrey Lawrence (τακτικό μέλος και Πρόεδρος του Δικαστηρίου), Δικαστής Sir Norman Birkett (αναπληρωματικό μέλος)
Ην. Πολιτείες: Francis Biddle (τακτικό μέλος), Δικαστής John Parker (αναπληρωματικό μέλος)
Γαλλία: Καθηγητής Henri Donnedieu de Vabres (τακτικό μέλος), Εφέτης Robert Falco (αναπληρωματικό μέλος)
Σοβιετική Ένωση: Αντιστράτηγος Iona Nikitchenko (τακτικό μέλος)
Υποστράτηγος Alexander Volchkov (αναπληρωματικό μέλος.
Έπειτα από μια μεγάλη σε χρονικό διάστημα ακροαματικής διαδικασία η απόφαση που βγήκε για τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν η εξής...
Χέρμαν Γκαίριγκ (Hermann Göring):  Το Νο2  των Ναζί μετά τον Αδόλφο Χίτλερ... Ένοχος και για τις τέσσερεις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού. Αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο μια ημέρα πριν εκτελεστεί η απόφαση.
Άλφρεντ Γιοντλ (Alfred Jodl):  Το απόλυτο αφεντικό της Βερμάχτ. Ένοχος και για τις τέσσερεις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Ερνστ Καλτενμπρούννερ (Ernst Kaltenbrunner): Ένοχος για τις κατηγορίες (Γ) και (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Βίλχελμ Κάιτελ (Wilhelm Keitel): Ένοχος και για τις τέσσερεις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Γκούσταφ Κρούπ φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ (Gustav Krupp von Bohlen und Halbach): Δεν υπήρξε ετυμηγορία, καθώς απουσίαζε για λόγους υγείας. Παραπέμφθηκε σε άλλη δίκη, όπως προβλεπόταν από τη συνθήκη ορισμού του Δικαστηρίου, ωστόσο πέθανε πριν παραστεί σε δικαστήριο.
Ρόμπερτ Λέι (Robert Ley): Αυτοκτόνησε στις 25 Οκτωβρίου 1945, πριν ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία.
Μάρτιν Μπόρμαν (Martin Bormann): Ένοχος και για τις τέσσερις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος. Δικάσθηκε ερήμην, καθώς είχε εξαφανισθεί βγαίνοντας από το καταφύγιο του Χίτλερ στο Βερολίνο. Το πτώμα του δεν είχε βρεθεί μέχρι το 1998.
Κονσταντίν φον Νόϊρατ (Baron Konstantin von Neurath): Ένοχος και για τις τέσσερις κατηγορίες. Ποινή: Κάθειρξη 15 ετών.
Καρλ Ντένιτς (Karl Dönitz):
Ένοχος για τις κατηγορίες (Β) και (Γ). Ποινή: Κάθειρξη 10 ετών.
Φραντς φον Πάπεν (Franz von Papen): Αθωώθηκε.
Έριχ Ρέντερ (Erich Röder): Ένοχος για τις κατηγορίες (Α), (Β), (Γ). Ποινή: Ισόβια κάθειρξη.
Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ (Joachim von Ribbentrop): Ένοχος και για τις τέσσερις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (Alfred Rosenberg): Ένοχος και για τις τέσσερις κατηγορίες. Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Φριτς Ζάουκελ (Fritz Saukel): Ένοχος για τις κατηγορίες (Γ) και (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Χιάλμαρ Σάχτ (Hjalmar Schacht): Αθωώθηκε.
Μπάλντουρ φον Σίραχ (Baldur von Schirach): Ένοχος για την κατηγορία (Δ). Ποινή: Κάθειρξη 20 ετών.
Άρτουρ Σέϋς-Ίνκβαρτ (Arthur Seyss-Inquart): Ένοχος για τις κατηγορίες (Β), (Γ) και (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Άλμπερτ Σπέερ (Albert Speer):  Ο «Αρχιτέκτονας του Θανάτου». Ένοχος για τις κατηγορίες (Γ) και (Δ). Ποινή: Κάθειρξη 20 ετών.
Γιούλιους Στράιχερ (Julius Streicher): Ένοχος για την κατηγορία (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Χανς Φρανκ (Hans Frank): Ένοχος για τις κατηγορίες (Γ) και (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Βίλχελμ Φρικ (Wilhelm Frick):
Ένοχος για τις κατηγορίες (Β), (Γ) και (Δ). Ποινή: Θάνατος δι' απαγχονισμού.
Χανς Φρίτζε (Hans Fritzsche): Αθωώθηκε.
Βάλτερ Φουνκ (Walther Funk): Ένοχος για τις κατηγορίες (Β), (Γ) και (Δ). Ποινή: Ισόβια Κάθειρξη.
Ρούντολφ Ες (Rudolf Hess): Ένοχος για τις κατηγορίες (Α) και (Β). Ποινή: Ισόβια Κάθειρξη.
  Οι θανατικές ποινές εκτελέσθηκαν σε ειδικά στημένη αγχόνη στις 16 Οκτωβρίου 1946. Οι Γάλλοι εκπρόσωποι πρότειναν την εκτέλεση δια τυφεκισμού, αυτό όμως δεν έγινε δεκτό από τον Biddle και τους Σοβιετικούς, με το αιτιολογικό ότι οι κατηγορούμενοι είχαν προσβάλει το στρατιωτικό ήθος και δεν τους άρμοζε εκτέλεση που αρμόζει σε στρατιωτικούς. Οι καταδικασμένοι σε φυλάκιση μεταφέρθηκαν στη φυλακή του Σπάνταου. Ήταν το τέλος μιας διαδικασίας που συγκλόνισε τον κόσμο και συνεχίζει να τον συγκλονίζει μιας και εκείνοι οι άνθρωποι ήταν τόσο επικεντρωμένοι στο «έργο» τους, κάτι που φαίνεται και στα λόγια του απόλυτου  Εθνικοσοσιαλιστή  και αναπληρωτή του Αδόλφου Χίτλερ, Ρούντολφ Ες... «Είμαι ευτυχισμένος γνωρίζοντας ότι εκπλήρωσα την υποχρέωσή μου απέναντι στο λαό μου, την υποχρέωση μου ως Γερμανός, εθνικοσοσιαλιστής και πιστός σύντροφος του ηγέτη μου. Δεν μετανοώ για τίποτα. Εάν βρισκόμουν πάλι στην αρχή, θα ενεργούσα πάλι καθώς ενέργησα, ακόμα κι αν ήξερα, ότι στο τέλος θα βρω τον θάνατο στις φλόγες. Δεν έχει σημασία τι θα κάνουν οι άνθρωποι, αφού κάποτε θα βρεθώ μπροστά στο δικαστήριο της αιωνιότητας. Μόνο απέναντί του θα λαμβάνω ευθύνη, και ξέρω πως θα αθωωθώ...»

* πηγή Wikipedia

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Όσο υπάρχουν άνθρωποι...

 Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει ακόμη η ελπίδα πως τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας θα δούνε καλύτερες μέρες. Όσο υπάρχουν άνθρωποι δεν θα υπάρχουν παιδιά που θα τριγυρνάνε μόνα τους στο δρόμο χωρίς ρούχα και παπούτσια να βρούνε ένα ξεροκόμματο για να δαμάσουν τη πείνα τους... Όσο υπάρχουν άνθρωποι δεν θα υπάρχουν ηλικιωμένοι που θα είναι μόνοι, ξεχασμένοι από τα παιδιά τους σε κάποιον οίκο ευγηρίας η ακόμη χειρότερα κλεισμένοι στους τέσσερις τείχους ενός άδειου σπιτιού... Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα μπορούμε όλοι να νιώθουμε ασφαλείς στα σπίτια μας και θα έχουμε ανοιχτές τις πόρτες μας χωρίς να χρειαστεί να φοβόμαστε μήπως κάποιος προσπαθήσει να τις παραβιάσει. Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει Αγάπη, Ειλικρίνεια, Σεβασμός, Ανθρωπιά... Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει το γέλιο, τα δάκρυα χαράς, οι όμορφες στιγμές με τους συγγενείς και τους φίλους μας, τα ταξίδια, η ξενοιασιά...     Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει ισότητα, διαφάνεια σε κάθε τομέα της επαγγελματικής μας ζωής... Όσο υπάρχουν άνθρωποι η αλήθεια στο τέλος πάντα θα κερδίζει και το ψέμα θα χάνει. Όσο υπάρχουν άνθρωποι το περιβάλλον θα έχει ένα σύμμαχο για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Όσο υπάρχουν άνθρωποι τα ζώα θα έχουν φίλους παντοτινούς, που θα τα φροντίζουν και θα τα νοιάζονται...  Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και συνάνθρωποι που θα είναι δίπλα τους σε ότι χρειαστούν...
  Όσο υπάρχουν άνθρωποι οι πόλεμοι θα σταματήσουν και οι λαοί θα είναι αγαπημένο μεταξύ τους... Όσο υπάρχουν άνθρωποι το κοινό συμφέρον όλων θα είναι προτεραιότητα... Όσο υπάρχουν άνθρωποι το γέλιο, οι αγκαλιές θα είναι φαινόμενο καθημερινό... Όσο υπάρχουν άνθρωποι οι φίλοι θα είναι παρών σε ότι τους χρειαστούμε. Οι συμβουλές τους θα είναι φάρος στα σκοτάδια μας... Όσο υπάρχουν άνθρωποι οι γονείς θα νοιάζονται για τα παιδιά τους περισσότερο απ’όσο νοιάζονται για τον εαυτό τους... Όσο υπάρχουν άνθρωποι η βία και η πορνεία μπορεί να εξαλειφθούν και όλοι θα είναι ευτυχισμένοι... Όσο υπάρχουν άνθρωποι οι άντρες και οι γυναίκες δεν θα έχουν «πόλεμο» μεταξύ τους, τα ζευγάρια θα είναι αγαπημένα και η μοιχεία δεν θα υπάρχει... Όσο υπάρχουν άνθρωποι... Όσο υπάρχουν άνθρωποι... Αν υπάρχουν άνθρωποι... Δε μπορεί, δε μπορεί να κάνω λάθος... Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι... Αλίμονο μας αν δεν υπάρχουν...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Έλα και χρονίσαμε...

Ένας χρόνος... Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη στιγμή που έγραψα τις πρώτες αράδες σε τούτη εδώ τη γωνιά του ιντερνετικού «σύμπαντος». Βραδιές και μέρες με οίστρο, χωρίς, με κέφι και χωρίς κέφι αλλά εκεί. Το σαράκι, σαράκι. Το γράψιμο είναι ξέσπασμα για μένα... Έτσι όταν αποφάσισα και μπήκα στα λημέρια των blogs πριν από ένα χρόνο δε περίμενα ότι η ανταπόκριση θα ήταν σε αυτά τα επίπεδα. Κυρίως το έκανα για την δική μου προσωπική ανάγκη. Μπορείτε να με χαρακτηρίσετε και εγωιστή η απλά ψώνιο, καθώς ο τίτλος αλλά και η παρουσίαση του προφίλ μου αυτό που βγάζει είναι... τουλάχιστον εγωκεντρικό. Δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως. Προσπάθησα και προσπαθώ μέσα από τα κείμενα μου να πιάσω τον παλμό της κοινωνίας μας, με έναν δικό μου διαφορετικό, μερικές φορές και δυσνόητο τρόπο. Προσπάθησα και προσπαθώ να θίξω πρόσωπα και καταστάσεις, συμπεριφορές και συναισθήματα χωρίς να γίνω χυδαίος (λιγάκι μπορεί... λίγο όμως) ή αποκρουστικός. Με το πέρασμα του καιρού ανακάλυψα και κάτι άλλο. Είδα με μεγάλη μου χαρά πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν ανησυχίες, συναισθήματα, απόψεις, γνώμες. Είναι σημαντικό αυτό σε μια τόσο δύσκολη περίοδο που ζούμε. 
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και σε ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να υπάρχει ακόμη το blog μου. Ανθρώπους που με τα σχόλια, τις γνώμες τους με βοήθησαν και με βοηθάνε καθημερινά να διευρύνω τους ορίζοντες μου. Πρώτα απ’όλους η Βιβή από το «Άρωμα Γυναίκας».  Την ευχαριστώ πολύ κυρίως λόγω του χαρακτήρα της που είναι εξαιρετικά ανθρώπινος και το καταλαβαίνω άσχετα αν δεν την έχω γνωρίσει από κοντά. Αρκετές από τις ιδέες των γραπτών μου είναι παρμένες από το δικό της στυλ γραψίματος. Μετά ακολουθεί η Αντάρτισσα από την Πλατεία Αδιαφορίας... Εξαιρετική στο γράψιμο, την ευχαριστώ που με διαβάζει. Όπως επίσης ευχαριστώ και όλους όσους πέρασαν από το blog μου και έριξαν έστω μια ματιά.
Κλείνοντας να πω πως θα συνεχίσω στους ίδιους ρυθμούς (αυτό δεν είναι απειλή....) μιας και εν τέλει εδώ είναι το καταφύγιο μου... Δεν μπορώ να κλείσω αλλιώς παρά μονάχα με ένα στίχο που περικλείει μέσα του όλο το ρεζουμέ αυτής της σελίδας... «And more, much more than this, I did it my way...»... Σας ευχαριστώ....

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι (Αντρική version)

  Ήταν κάποτε εφτά μικροσκοπικά αδέρφια... Εφτά νάνοι που ζούσαν ευτυχισμένοι στο δάσος, μόνοι χωρίς γυναίκες... Είχαν αποφασίσει να μείνουν γεροντοπαλίκαρα, μιας και τα θηλυκά που είχαν συναντήσει στη ζωή τους, ήταν άστα να πάνε... Ζήλεια, , ξεδιαντροπιά, ζαμανφουτισμός, λούσα, ψώνια και άγιος ο Θεός... Οι εφτά νάνοι λοιπόν είχαν κάνει μότο της ζωής τους το «μακριά και αλάργα» και όπου έβλεπαν γυναίκα τρέχανε... Κάποιο μεσημέρι που λείπανε για δουλείες στο δάσος, μια κατά φαντασία όμορφη, νεαρή κοπέλα η Χιονάτη (λέμε τώρα αφού τα είχε πατημένα τα 40...) έφυγε από το βασίλειο που ζούσε, γιατί λέει την φθονούσε η βασίλισσα, που είχε παντρευτεί τον βασιλιά πατέρα της (ήθελε και δεύτερο γάμο τρομάρα του...).    Η μητέρα της Χιονάτης (άκου εκεί όνομα η λεζάντα...) είχε πεθάνει και από τότε τα πράγματα ήταν δύσκολα για αυτή, μιας και είναι γνωστό πως η γυναικεία ζήλεια ζει και βασιλεύει πιο πολύ και από τον Έλβις... Έτσι, ένα πρωινό έπειτα από μια συνομιλία της σκρόφας βασίλισσας με τον καλύτερο φίλο των γυναικών, τον καθρέφτη (που είχε πάθει την πλάκα του με το Χιονατάκι...), είδε πως το κλίμα δε την σηκώνει και την έκανε με ελαφρά.. Μόνη μέσα στο δάσος με Prada φόρεμα και Chanel  μπότες, χωρίς ρουζ και κραγιόν, βρήκε στέγη στο σπίτι των νάνων.  Μπαίνοντας στο σπίτι της έκανε εντύπωση η διακόσμηση μιας και όλα εκεί μέσα ήταν πολύ μικρά.       Βλέποντας κάτι τσοντοπεριοδικά μαζί με μπύρες πάνω στο τραπεζάκι του καθιστικού και άπλυτα πιάτα μέσα στο νεροχύτη κατάλαβε πως εδώ μένανε άντρες... Σε αυτό συνετέλεσε και η φλασιά που έφαγε και θυμήθηκε πως την προηγούμενη μέρα είχε και Champions League (ας όψονται τα μπινελίκια του πατέρα της επειδή αυτή άλλαζε κανάλι) και το παζλ ολοκληρώθηκε. Κουρασμένη όπως ήτανε αποφάσισε να αφήσει για μετά το πλύσιμο των πιάτων και έπεσε να κοιμηθεί σε ένα από τα μικρά κρεβατάκια που βρήκε μπροστά της... Στο μεταξύ οι νάνοι είχανε πάρει τον δρόμο του γυρισμού  Στο δρόμο συζητούσανε για τα  χτεσινοβραδινά τεκταινόμενα, την ήττα της Λίβερπουλ και την ισοπαλία της Ρούμπιν Καζάν μέσα στη Μπαρτσελόνα, αλλά και για το τι θα φάνε για μεσημέρι. Τελικά ένας από αυτούς έκανε το, αντρικά, αυτονόητο. Παρήγγειλε πίτσες...

Φτάνοντας στο σπίτι ο μεγαλύτερος από τους νάνους, διαισθανόμενος το... Κακό, ψιθύρισε: «Ρε σεις μου μυρίζει λεζαντάκι!!!». Ξαφνικά οι νάνοι έμειναν ακίνητοι και κοιταζόντουσαν σα να μη το πίστευαν... Μπαίνοντας μέσα στο σπιτικό τους αυτό που υπέθεσαν έγινε βεβαιότητα... Ένα σουτιέν πεταμένο κάτω στο πάτωμα και ένα στρινγκ  ακουμπημένο πάνω στο τραπέζι, ήταν τα στοιχεία ότι το... Κακό ήταν στο σπίτι τους!!! Ο πιο μικροσκοπικός αλλά συνάμα και πιο μπερμπάντης από αυτούς προχώρησε με γοργό βήμα μέσα στο υπνοδωμάτιο και τι να δει... «Μια ολόγυμνη γυναίκα, ήταν ξαπλωμένη σε ένα από τα κρεβατάκια. Πίσω του ακολούθησαν και οι υπόλοιποι νάνοι που έμειναν εμβρόντητοι με το θέαμα. Ο πιο ντροπαλός από αυτούς είπε: «Παιδιά, να την σκεπάσουμε την κακομοίρα φαίνεται το πωπουδάκι της», ενώ ο πιο πρόστυχος από τα αδέρφια φώναξε «Μάγκες, τι ξέκωλο είναι αυτό ρε?» Τελικά πρυτάνευσε η λογική και απλά την σκεπάσανε με ένα σεντόνι για να μη κρυώσει. Έπειτα από 5 ώρες (!!!)  η Χιονάτη ξύπνησε και γνώρισε τους εφτά νάνους εξιστορώντας την ιστορία της. Οι νάνοι αν και δεν ήθελαν μπλεξίματα με γυναίκες αποφάσισαν να την φιλοξενήσουν μέχρι να αποφασίσει τι θα κάνει...
  Ο καιρός πέρναγε. Οι νάνοι είχαν βρει μια καλή υπηρέτρια και η Χιονάτη μαλάκες μιας και δεν της έλειπε τίποτα. Ρούχα, αυτοκίνητο, γούνες και πάει λέγοντας...
  Στο μεταξύ, στο βασίλειο ο πατέρας της έμαθε πως η κόρη του ζει και σαν κλασσικός γυναικόδουλος που ήτανε το ξέρασε εν αγνοία του στην σκρόφα σύζυγο του. Αυτή αποφάσισε πως ήταν καιρός να βγάλει την Χιονάτη μια και καλή από την μέση. Έτσι έστειλε την πιο κουτσομπόλα του βασιλείου να της πει πως πουλήθηκε ολόκληρη η γκαρνταρόμπα της στην τιμή των 2 ευρώ. Πράγμα εξευτελιστικό που σίγουρα θα αποτελούσε το τέλος της... Πως να αντέξει ένα τέτοιο κακό η Χιονάτη...? Η κουτσομπόλα περίμενε να φύγουν οι νάνοι για το δάσος και αμέσως ενημέρωσε την Χιονάτη για τα δραματικά γεγονότα. Ένα σύγκρυο, μια ζάλη έπιασε την νεαρή κοπέλα ακούγοντας πως η γκαρνταρόμπα της έκανε φτερά... Τι δηλητήριο και πράσινα άλογα. Με μιας η Χιονάτη ταβλιάστηκε χάμω μη λογαριάζοντας πως θα λερώσει το Prada φόρεμα της...
   Στο γυρισμό οι νάνοι την είδαν πεσμένη στη πόρτα. Αμέσως ένας από αυτούς βγάζει ένα 200ευρώ της το βάζει στη μύτη αλλά τίποτα αυτή. Άλλος ένας της ψιθυρίζει στο αυτί πως θα της αγοράσει το νέο μοντέλο της Versace... Τζίφος όμως. Τίποτα. Τότε ο μεγαλύτερος και πιο σοφός από τους νάνους σκέφτηκε κάτι. Έφυγε τρέχοντας και έφτασε κοντά στο βασίλειο. Εκεί βρήκε τον ζεν πρεμιέ, τον γόη του βασιλείου που εργαζότανε εκεί ως κηπουρός. Ο Sakis (αυτό είναι το όνομα του) είναι ένας γυμνασμένος νεαρός, με κοιλιακούς φέτες, γεμάτος τατουάζ που στις ελεύθερες ώρες του τραγουδάει σε κωλόμπαρα. Οι γυναίκες πεθαίνουν στο πέρασμα του. Ο νάνος εξηγεί στον Sakis τι παίζει και αυτός αμέσως τρέχει στο σπίτι των νάνων.
  Εκεί αφού βλέπει το «μωρό» πεσμένο, τρέχει από πάνω της και με μια κίνηση ανοίγει το πουκάμισο για να φανεί το δασύτριχο στήθος του... Τελικά η μυρωδιά της αντρίλας κάνει την σχεδόν πεθαμένη Χιονάτη να ξυπνήσει. Αμέσως ο Sakis την αρπάζει στην αγκαλιά του και φεύγει τραγουδώντας της το «Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας...» Οι νάνοι αποσβολωμένοι κοιτάζουν το αγαπημένο ζευγάρι να απομακρύνεται και ένα μόνο πράγμα στριφογυρίζει στο μυαλό τους... «Τελικά οι γυναίκες, αλλού τρώνε, αλλού πίνουν, αλλού παν και το δίνουν...» Και έζησε ο Sakis με την Χιονάτη καλά και οι νάνοι κάκιστα...

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Πρόσκληση σε παιχνίδι?... Γιούπιιιιιιιιιιιι

Η φίλη μου http://spirtokoyto.blogspot.com/ (Βιβηηηηηη) με κάλεσε, αφού καλέστηκε η ίδια απο την apinkdreamer  φίλη της για παιχνίδι. Ενννοείται πως θέλωωωω!!! Τρεις απλοί κανόνες...

Α) Να πω ποιος με κάλεσε...(Βιβή-Άρωμα Γυναίκας),



Β) Να καταγράψω 10 πράγματα που αγαπώ...Εύκολο αυτό... Την Ειλικρίνεια, την Ανθρωπιά, την καλή Παρέα, τον Καφέ με φίλους, την Οικογένεια μου, το Γράψιμο, τον Αθλητισμό, τη Μουσική, τις Πλάκες, το...Ψάξιμο (γενικά...)




και Γ) να καλέσω 10 άτομα να συμμετάσχουν...Για να δούμε...


1) Αντάρτισσα...(http://adiaforia.pblogs.gr/)

2) http://ioannakal.blogspot.com/ 

3) Manolis Leod 

4) ΕΞΩ ΦΡΕΝΩΝ

5) ΖΗΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

6) http://obelix7.blogspot.com/

7) http://sportliga24.blogspot.com/

8) http://stokololemene.blogspot.com/

9) http://lamproukam.blogspot.com/

10) http://mystikos-planitis.blogspot.com/










 


Αναγνώστες

Page translation