Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

We are the World...




 Μια χρονιά με άσχημες και όμορφες στιγμές φεύγει... Τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι όχι τι κέρδισα και τι έχασα αλλά πόσο ανθρώπινος ήμουν... Το βασικότερο? Πόσο ανθρώπινος μπορώ να γίνω... 
Πολλές είναι οι φορές που δυσκολεύουμε μόνοι μας την ζωή μας. Πολλές φορές πληγώνουμε ανθρώπους και αντίστοιχα μας πληγώνουν...

 Κυριευόμαστε από τα πάθη μας όντας κοντόφθαλμοι και ψυχικά λίγοι... Άλλες στιγμές πάλι νοιαζόμαστε για τους διπλανούς μας, ερωτευόμαστε, χαιρόμαστε, δίνουμε χωρίς να περιμένουμε να πάρουμε... Βασικά έτσι πρέπει να είμαστε σχεδόν πάντα. Ξέρω πως είναι ακατόρθωτο να είμαστε έτσι συνέχεια. Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα... 

 Ας έχουμε όμως στο μυαλό μας πως εκεί έξω είναι άνθρωποι που κρυώνουν, παιδιά που πεινάνε, συνάνθρωποι μας που έχουν ανάγκη  μια κουβέντα και λίγη αγάπη. Ας μην ξεχνάμε την Τρίτη ηλικία, τους φίλους  μας, τους συγγενείς, τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας έστω και λίγο. Ας μην πληγώνουμε τα παιδιά μας...

Σκεφτείτε μόνο τούτο. Το σημαντικό είναι να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ... 

Καλή Χρονιά για όλους μας...



Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο...

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να `σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα...

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ’ τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου...

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων...

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα...
 
 
Στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη- Μουσική: Πυξ Λαξ

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Αν ο Σκρουτζ ήταν γυναίκα...

 Xo xo xo, Merry Christmas! Kαλώς με βρήκατε και πάλι. Δε ξέρω τι με έχει πιάσει, αλλά τούτος ο εορταστικός μήνας με κάμνει ολίγον τι πειραχτήριον... 
 Λίγο αυτή μου η διάθεση λοιπόν, λίγο τα άκυρα που τρώω από παλαιές γκόμενες (καλά ρε κορίτσια μην βαράτε από παλιές σχέσεις ήθελα να γράψω), με βάλανε στο τρυπάκι να σκεφτώ. 

 Kατά πόσο θα άλλαζε λοιπόν η ιστορία των παραμυθιών αν ο Σκρουτζ αντί για ξιπασμένος γέρος ήταν μια νεαρά ή μη (ανάλογα τα κέφια) όμορφη γυναίκα. Για ρίχτε ένα βλέφαρο στα παρακάτω...

 1) Τσιγκουνιά: Εεεεε, τοοοοο, μμμμ ξέρετε.....χμμμμ, α ναι οκ. Αν στην θέση του Σκρουτζ ήταν γυναίκα, η τσιγκουνια θα είχε αντικατασταθεί ως λέξη στο παραμύθι του  Κάρολου Ντίκενς με την λέξη σπατάλη. Σαν κόρη οφθαλμού φύλαγε τα χρυσά του νομίσματα ο γέρο Σκρουτζ. Αντίστοιχα σκεφτείτε μια κόρη (όχι οφθαλμού) που θα έκανε κάτι τέτοιο... 

 Τι αποταμίευση και πράσσειν άλογα! Θα είχε γίνει το παραμύθι υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ. Και να οι πισίνες εντός του σπιτιού, να οι γούνες (έκανε και κρύο τότε που γράφτηκε το παραμύθι), να τα ρούχα, να οι αμαξάρες με τα άτια για να κάνουμε εντύπωση στην γειτονιά και πάει λέγοντας.
 Και εννοείται βέβαια πως στις σπατάλες η κόρη έρχεται δεύτερη. Πρώτη με διαφορά η σύζυγος και καπάκι τρίτη μετά την κόρη έρχεται το... αίσθημα. Τι να κάνω ρε κορίσια αφού και ο Πανταζής τις έβαζε και τις δύο στην ίδια ζυγαριά. Απο δω η γυναίκα του από κει το αίσθημα του...

 2) Όνομα: Φαντάζομαι καταλαβαίνετε πως το Σκρουτζ δεν θα ταίριαζε σε μια γυναίικα. Λοπον. Διαβάστε και διαλέχτε! Νταίζη, Σύνθια, Εμμανουέλα (αν το παραμύθι είχε και ροζ προεκτάσεις), Μίμι (όχι Μιμή, αυτή ήταν του Ανδρέα...), Άννι, Φουρέιρα ( δεν φταίω εγώ που πουλάει σαν όνομα) Άντζυ, Τζίνα ε και... νομίζω πως αυτά είναι αρκετά. Άλλωστε αγγλικό είναι το παραμύθι οπότε αν δεν κάνει ένα από τα παραπάνω βάζουμε ένα Έμμα εκεί που το χουν οι μισές Αγγλίδες και καθαρίσαμε...

 3) Σπίτι: Όχι χρυσά μου, σιγά μην καταδεχότανε να μείνει σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι η πρωταγωνίστρια του παραμυθιού. Μεζονέτα και βάλε και αν θέλετε αλλιως γυρίζουμε το παραμύθι στην Ελλάδα και μάλιστα παραλία μεριά να χτυπάμε και κανά Βέρτη μετά τα γυρίσματα. 

  Μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της λοιπόν θα είχε σπιταρόνα 100 τετραγωνικά τουλάχιστον στο καλύτερο προάστιο της Αγγλίας. 
 Κήπο αλά Βαβυλώνα (οι Κρεμαστοί κήποι αν έχετε ακουστά) σωφέρ, παραδουλεύτρες και σεφ αν όχι τον Τζέιμι Όλιβερ, τότε σίγουρα τον Σκαρμούτσο που βγάζει και κάτι brutal...

 4) Φαντάσματα: Ε αυτό είναι εύκολο. Στον ρόλο των τριών φαντασμάτων που δείχνουν στον τσιγκούνη Σκρουτζ το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, θα μπουν... τρείς φίλες της πρωταγωνίστριας.
  Η πιό κολλητή θα είναι αυτή του παρελθόντος (παλιά καλή φίλη της ίδιας ηλικίας, που δεν φέρνει αντίρρηση σε ότι και αν πει η σταρ), ενώ αυτή του παρόντος είναι η πιό... απαρατήρηρη από τις άλλες δύο. Ο λόγος? Τι είχαμε, τι χάσαμε μια φάση, ένα τσόκαρο που είναι φίλη λόγω έλλειψης άλλων... τσόκαρων και παίζει τον ρόλο της ψυχοθεραπεύτριας.
  Και τέλος η τρίτη φίλη. Μια άσπονδη μέγαιρα που μόναδικό σκοπό έχει να υπερτονίσει τις ατέλειες της σταρ στο προσεχές μέλλον. Ρυτίδες, ψωμάκια, κυτταρίτιδα και μαύρες σακούλες κάτω από τα μάτια, συνθέτουν ενα τρομακτικο παζλ. 
 Αυτή είναι η φίλη-φάντασμα που θα αλλάξει την ζωή της σπάταλης λεζαντοαγγλίδας που λατρεύει τις γιορτές των Χριστουγέννων  (ας όψονται τα δώρα) εν αντιθέσει με τον γερό Σκρούτζ...

 Αυτό ήταν. Πάπαλα. Νομίζω πως σας κάλυψα. Γιατί εδώ δε μιλάμε για παραμύθι. Μιλάμε για κάτι άλλο! Κάτι μοναδικό, ανώτερο! Και όχι με την συνηθισμένη πλοκή της κλασσικής μεταφοράς του Κάρολου Ντίκενς. Ααααα παρεπιπτόντως. Το σενάριο για την μεταφορά του παραμυθιού στην μικρή οθόνη θα το έγραφε ο Παπακαλιάτης. Έτσι για να ολοκληρωθεί η καταστροφή, εεεεεε το παραμύθι ήθελα να πω...

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα να έχουμε. Αγαπάτε αλλήλους...

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Spirto Web Radio: 3ος Ραδιομαραθώνιος για τα παιδικά χωριά SOS

Φανταστείτε ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που πεινάνε. Φανταστείτε ότι υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ρούχα και παπούτσια να φορέσουν. Φανταστείτε επίσης, παιδιά που ζουν στα όρια της εξαθλίωσης, παιδιά μόνα, χωρίς γονείς, συγγενείς και φίλους. 



Φανταστείτε τώρα, να ενδιαφερθούμε για αυτά τα παιδιά. Όσο και όπως μπορούμε. Σκεφτείτε μια μαζική συμμετοχή, σε προσπάθειες που αξίζουν... Σαν και την αυριανή. Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014. Ο 3ος Ραδιομαραθώνιος Αγάπης για τα παιδικά χωριά SOS, από το Spirto Web Radio είναι γεγονός. Ένας Ραδιομαραθώνιος που θα πραγματοποιηθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με τους δύο προηγούμενους να έχουν θετικότατο πρόσημο!

 Η προσπάθεια της Βιβής, του Γιάννη αλλά και όλων των συντελεστών-συνεργατών του σταθμού είναι πραγματικά αξιέπαινη και γίνεται πάντα με μεράκι και ταπεινοφροσύνη. Αυτό είναι και το συστατικό της επιτυχίας του Ραδιομαραθωνίου που σκοπό έχει να βοηθήσει τα παιδικά χωριά SOS που επιτελούν ένα ύψιστο έργο στην ελληνική κοινωνία. Η συμμετοχή όλων θα ήταν ευχής έργον!

 Τι χρειάζεται? Ένα απλό τηλεφώνημα στο 14567 από κινητό ή σταθερό τηλέφωνο (οι χρεώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν και ΦΠΑ, φαίνονται στην φωτογραφία), από τις 11 το πρωί και για όσο κρατήσει η μαραθώνια μετάδοση. Επίσης, έξω από το στούντιο θα στηθεί ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όχι σαν τα συνηθισμένα! Γιατί αυτό θα είναι ένα δέντρο φτιαγμένο από... κουτιά γάλα! Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν! Συντονιζόμαστε στο www.spirtowebradio.com . Η συμβολή του καθένα ξεχωριστα είναι σημαντική και αναγκαία! Γιατί αυτές τις μέρες τα παιδιά ΠΡΕΠΕΙ να είναι σε πρώτο πλάνο...

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Κάθε φορά που γελάει ένα παιδί...

 Παγκόσμια ημέρα του παιδιού σήμερα. Και αν έχουμε γεμίσει παγκόσμιες ημέρες χωρίς ουσία, τούτη δω έρχεται να μας υπενθυμίσει τις πραγματικές αξίες της ζωής που ζούμε... 

 Παιδί... Αλήθεια πόσες φορές δεν γυρίζουμε πίσω στην παιδική μας ηλικία και αναπολούμε όμορφες στιγμές? Παιχνίδια δίχως τέλος, γέλια, μουσικές, μυρωδιές. Τότε που όλα μοιάζανε διαφορετικά. Αθώα και αληθινά. Τότε που οι έγνοιες μας περιορίζονταν μόνο στο τι θα φάμε και στο τι παιχνίδι θα παίξουμε με τους φίλους μας... 

 Όσοι μεγαλώσαμε και αποτινάξαμε απο πάνω μας τον μανδύα του παιδιού που κρύβεται μέσα μας, καλά θα κάνουμε να το ξανάσκεφτούμε. Να αναθεωρήσουμε. Το πιό σημαντικό απ΄όλα όμως είναι να αγαπάμε τα παιδιά. Τα παιδιά μας. Τα παιδιά όλου του κόσμου.

 Η σημερινή μέρα έρχεται να μας δείξει με τον πιό σκληρό τρόπο, την αδικία, την κακοποίηση και την αδιαφορά που υφίστανται οι παιδικές ψυχές από εμάς τους ενήλικες. Τα στοιχεία των ερευνών είναι σοκαριστικά. 

 Στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου η πείνα και η εξαθλίωση είναι καθημερινό και ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο. Χιλιάδες παιδιά υποσιτίζονται, υποφέρουν, πεινάνε, εκλιπαρούν στην ουσία για λίγο νερό και ψωμί.

 Όχι ότι στις προηγμένες χώρες η κατάσταση είναι καλύτερη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις μέρες μας ειναι η παιδική κακοποίηση. Παιδιά που βιώνουν στο πετσί τους την αγριότητα των μεγάλων. Παιδιά που πονάνε, κλαίνε και βασανίζονται. Παιδιά που δυστυχούν. Που κακοποιούνται σεξουαλικά. Που τρομοκρατούνται. 

 Ως μεγάλοι εφευρίσκουμε νέους τρόπους βασανισμών... Ως μεγάλοι κάνουμε παιδιά και τα παρατάμε στα μαιευτήρια και στα ιδρύματα. Ως μεγάλοι χειροδικούμε εναντίον τους.  

Κάνουμε την χαρά της ζωής να λυγίζει, να εκλιπαρεί, να αυτοτιμωρείται από λάθη δικά μας. Ως μεγάλοι χρησιμοποιούμε τα παιδιά για δικούς μας σκοπούς. Παντρευόμαστε, χωρίζουμε αδιαφορώντας για τα τραύματα που δημιουργουμε στον ψυχικό τους κόσμο. 

 Ως μεγάλοι κάνουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους. Να μας μοιάζουν... Αυτό ειναι η χειρότερη κατάρα. Να βλέπεις παιδιά να λειτουργούν σαν ενήλικες. Να μη μπορούν να χαρούν την παιδικότητα τηε ηλικίας τους. Θλιμμένα και αντικοινωνικά. Τα μαθαίνουμε να λειτουργούν στην λογική "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". 

 Τους κάνουμε τα χατήρια αν κάνουν πρώτα τα δικά μας. Τα κοροιδεύουμε, τα ξεχνάμε και τα θυμόμαστε όποτε μας  βολεύει.Τα φιμώνουμε, τα ευτελίζουμε, δεν τα ακούμε, δεν επικοινωνούμε μαζί τους.

 Τα απειλούμε. Τα κατηγορούμε, αφαιρούμε την ελπίδα τους. Για μια ζωή που δεν επέλεξαν αυτά, αλλα εμείς. Και αυτά άραγε τι κάνουν? Πως αντιδρούν?  Υπομένουν, προσπαθούν, αντιδρούν και φοβούνται. Γιατί αυτά απλά μας αγαπάνε...


Υ.Γ. Αλήθεια, τι στα κομμάτια μπορεί να αγγίξει την καρδιά μας, αν δε το κάνει η ψυχή ενός παιδιού???


Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Οι γκρινιάρες των Χριστουγέννων...

 Εντάξει, δε λέω, αυτές οι μέρες είναι για όλους τους ανθρώπους μέρες χαράς, αγάπης και αλληλεγγύης. Για όλους είπα? Λάθος. Υπάρχουν και οι γυναίκες. Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δηλαδή για να είμαι ακριβής και όχι ακραίος. 
 Για αυτές λοιπόν Χριστούγεννα σημαίνουν δώρα, δώρα, δώρα αααα και... δώρα! Τα δύσκολα όμως ξεκινάνε όταν ο Άη Βασίλης δεν έρχεται, όταν οι πιστωτικές δίνουν απόρριψη και οι τσέπες είναι άδειες...

 Για να εξηγούμαι δηλαδή και να μην παρεξηγούμαι σε όλους αρέσουν τα δώρα. Στις γυναίκες όμως ένα δώρο είναι κάτι σαν την προέκταση των χεριών τους! Όχι λάθος, με συγχωρείτε, η προέκταση των χεριών μιας γυναίκας είναι η τσάντα της! Μμμμ οκ το βρήκα. Το δώρο για την γυναίκα είναι ότι το ρέψιμο για εμάς τους άντρες. Αξία ανεκτίμητη... 

 Και οκ ένα ρέψιμο σου έρχεται στο μπαμ που λένε και οι παλαίουρες και δε κοστίζει και τίποτα, το δώρο όμως? Ε εκεί ποιος είδε τη νοικοκυρά και δεν την φοβήθηκε: "Τιιιιιιιιι? Δεν μου πήρες τίποτα??? Δε ντρέπεσαι λιγάκι? " είναι η πρώτη και εύλογη ερώτηση της Ελληνίδας μαμάς, γιαγιάς. κόρης, ξαδέρφης, αδερφής, γυναίκας εν πάσει περιπτώσει που εννοείται πως είναι μόνο η αρχή της λαίλαπας που πρόκειται να ακολουθήσει σε ρυθμούς πυξ λαξ...
 "Δε μ'αγαπάς... Δε σημαίνω τίποτα για σένα. Χωρίζουμε" η ατάκα της γυναίκας-αρραβωνιαρας-φίλης, "Θα το θυμαμαι, μη μου ξαναμιλήσεις", "βρε στην μάνα σου, στην αδερφη σου που σε αγαπάει ξέχασες να πάρεις δώρο", "δεν πήρες τίποτα στην κορούλα σου" η ατάκα της μάνας, της αδερφής και της κόρης αντίστοιχα...

 Έτσι είναι αυτά φίλτατε συναγωνιστα. Η μη προσκόμιση (sic) δώρου στις μέγαιρες σου, εεε συγνώμη στις γυναίκες της ζωής σου ήθελα να πω, αυτόματα σημαίνει χωρισμό και γκρίνια. Και άντε τώρα εσύ να εξηγήσεις ότι τα λεφτά δε σου φτάνουνε, ότι θα  επαιρνες δώρο αργότερα κλπ κλπ. 
 Α και που σαι, μην τυχόν και κάνεις το λάθος και πεις οτι αυτό που μετράει είναι η αγάπη και όχι τα δώρα ε... Εκτός αν θές να περάσεις τις γιορτές στα επείγοντα του νοσοκομείου τακουνοδαρμένος σαν ένας σύγχρονος Αλέξης Κούγιας... Τότε πάσο.

 Και να τα μόνο αυτά? Αυτές τις μέρες λες και μια μύγα τσε τσε (θηλυκό γαρ) τις τσιμπάει και η γκρίνια πάει σύννεφο... Από το τι θα φορέσει στα ρεβεγιόν, στις εξόδους, στα ψώνια, στον ύπνο της, στο σπίτι μέχρι την κούραση που νιώθει από το τρέξιμο των ημερών, την καθαριότητα του σπιτιού, το μαγείρεμα ("τι είμαι εγώ καμιά δούλα??") και πάει λέγοντας.


 Δεν βάζει γλώσσα μέσα της αγαπητέ συναγωνιστά μου. Απνευστί σε πάει για να μην πώ τίποτε πιο... βαρύ! Αμ το άλλο? Όσοι δεν έχουν επισήμοποιήσει τον δεσμό τους, αυτή η γιορτινή περίοδος είναι η Κόλαση του Δάντη! 
 Πως είναι όταν χτυπάει το βιολογικό τους ρολόι? Κάπως έτσι και δω, μόνο που αυτό το τικ τακ που ακούγεται δεν είναι ρολόι αλλά βόμβα.
 "Πότε θα αρραβωνιαστούμε, πότε θα παντρευτούμε, πότε επιτέλους θα κάνουμε οικογένεια?" είναι μερικές από τις ήπιες ερωτήσεις των συντρόφων που η περίοδος των Χριστουγέννων τις σεληνιάζει...

 Και πότε θα στολίσουμε το δέντρο και τι θα φάμε τι θα πιούμε, που, πότε και πως. Και γιατί εκείνο και γιατί το άλλο και δώσε μου λιγάκι προσοχή. Και να τα πισώπλατα μαχαιρώματα στις οικογενειακές και φιλικές συνάξεις λόγω των ημερών και πως είναι έτσι εκείνη και και πως είναι η άλλη. 
  Και σε βλέπω πως την κοιτάς, αλλού τα μάτια σου γιατι θα στα βγάλω και άλλα τέτοια όμορφα και... εορταστικά. Πείτε μου λοιπόν τι κάνουμε? Ξέρω ξέρω. Γυναίκες είναι και τις αγαπάμε. Με τα καλά και τα άσχημα τους. 
 Μην κάνετε το λάθος μόνο και ξεχάσετε να πάρετε δώρο. Και να λέτε συνέχεια "ναι μωρο μου ότι θέλεις". Αααα και να χετε και πρόχειρα 2-3 κουτιά ασπιρίνες. Καλού κακού ρε παιδί μου. Άντε καλό μας μήνα... (Βοήθεια μας...)

Υ.Γ. Σας λατρεύω. Ναι, ναι σε σας τις γυναίκες το λέω...

Αναγνώστες

Page translation