Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

Λουκάς και Σόλων: Το αυγό...

ΣΟΛΩΝ: Ξέρεις τι λέει; Η ανθρώπινη ζωή παρατείνεται.
ΛΟΥΚΑΣ: Κι εμείς, Σόλων; Παρατεινόμεθα κι εμείς;
ΣΟΛΩΝ: Αν θεωρηθούμε ότι ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος… Κι εμείς…
ΛΟΥΚΑΣ: Δηλαδή;
ΣΟΛΩΝ: Κοίτα. Οι άνθρωποι μέχρι τώρα πέθαιναν κάπου στα εβδομήντα, βία ογδόντα. Τώρα θα πεθαίνουν κάπου στα εκατό.
ΛΟΥΚΑΣ: Μη μου κόβεις τη χολή, Σόλων. Ακόμα άλλα πενήντα χρόνια ζωής; Εγώ, Σόλων, κάνω υπομονή το πολύ άλλα δέκα χρόνια… το πολύ. Αλλά πενήντα; Ποτέ. Δεν αντέχω. Παρατούμαι.
ΣΟΛΩΝ: Από τι παρατείσαι;
ΛΟΥΚΑΣ: Όχι, δεν παραιτούμαι, διαμαρτύρομαι. Με ποιο δικαίωμα μου παρατείνουν τη ζωή; Με ρώτησαν αν θέλω;
ΣΟΛΩΝ: Θες δε θες, αυτοί θα την παρατείνουν. Γεγονός… Αλλά κοίτα. Αν όντως έχουμε ακόμα πενήντα χρόνια ζωής, τότε έχουμε και τεράστια περιθώρια.
 

ΛΟΥΚΑΣ: Για ποιο πράγμα περιθώρια;
ΣΟΛΩΝ: Σε πενήντα χρόνια μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Δεν μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΣΟΛΩΝ: Μπορούμε, Λουκά, μωρό μου. Μπορούμε… Αρκεί να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, δεν ξέρω, αλλά κάπου πρέπει να μπούμε. Χαρά και εργασία, ωράριο, αλλά κάπου να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, στο είπα.
ΛΟΥΚΑΣ: Τι είναι αυτό, ουζάδικο;
ΣΟΛΩΝ: Το σύστημα; Όχι. Αυγό.
ΛΟΥΚΑΣ: Αβγό ή αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό. Μην γίνεσαι χυδαίος.
ΛΟΥΚΑΣ: Αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό, ναι, αυγό, με ζάλισες… Όταν μπεις εκεί μέσα… πάει, τα ‘χεις όλα.
 
ΛΟΥΚΑΣ: Καλά. Και θα μας χωράει;
ΣΟΛΩΝ: Μέχρι να μπεις είναι το ζόρι. Μετά δεν το καταλαβαίνεις καν ότι είσαι μέσα.
ΛΟΥΚΑΣ: Κατάλαβα.... Θα χωράμε και οι δύο στο αυγό, Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Οι δυο; Όχι, ο καθένας θα έχει το δικό του… Και πάψε να σκέφτεσαι σαν υπανάπτυκτος.
ΛΟΥΚΑΣ: Μόνος δηλαδή; Μόνος… Όχι, Σόλων, όχι μόνος, δε γίνεται αυτό, Σόλων, δεν αντέχεται η ζωή μόνος, σε παρακαλώ, Σόλων, όχι.
ΣΟΛΩΝ: Θες να μην μπούμε; Αυτό προτείνεις;
ΛΟΥΚΑΣ: Να μην μπούμε.
ΣΟΛΩΝ: Να μείνουμε έξω;
ΛΟΥΚΑΣ: Έξω.
ΣΟΛΩΝ: Καλά, έξω… Όσο ελπίζουμε, όσο αντέχουμε, όσο μπορούμε… Έξω…



Απόσπασμα από την σειρά Εκείνος κι Εκείνος -ΕΙΡΤ 1972- κείμενο: Κώστας Μουρσελάς


* Όσες φορές και αν έχω διαβάσει τον παραπάνω διάλογο η έχω δει στην τηλεόραση και στο ίντερνετ την συγκεκριμένη σκηνή, νιώθω ένα ρίγος να με διαπερνάει. Βασίλης Διαμαντόπουλος-Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Η και το αντίστροφο. Άλλωστε ο ένας είχε ανάγκη τον άλλον. Όπως ισχύει επί της ουσίας για όλους τους ανθρώπους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι... 

Αυτή η σειρά που, εν μέσω δικτατορίας, μιλούσε για αυτά που γίνονταν αλλά και για αυτά που θα επακολουθήσουν χωρίς φόβο και πάθος, ήταν θεωρώ, ότι καλύτερο έχει υπάρξει στην ελληνική τηλεόραση... 

Το Αυγό λοιπόν, που λέει και ο Σόλων. Κοινώς, το Σύστημα. Αυτή η αδηφάγα κατάσταση που... ρουφάει μέρα με την μέρα το μεδούλι όσων αποφάσισαν να μπουν και να βιώσουν από πρώτο χέρι την εικονική (και αρχικά αγγελικά πλασμένη) πραγματικότητα του. Οι λίγοι, οι επαναστάτες με αιτία, οι μαχητές της καθημερινότητας, αυτοί που επιμένουν να κρατούν καθαρά τα χέρια τους και να αποφεύγουν να τα βουτάνε στο.. μέλι, έχουν μια θέση έξω από το Αυγό.
Κάποια στιγμή, παρά τα λάθη και τα πάθη μας, αν πραγματικά αποφασίσουμε να βάλουμε την ανθρωπιά πάνω από τον εγωισμό μας, πάνω από τα χρήματα, αν αλλάξουμε με σκοπό την πραγματική και όχι την καμουφλαρισμένη ευτυχία, τότε η ζωή έξω από το Αυγό θα είναι πραγματικά το κάτι άλλο. 

 Όχι μόνοι μας όμως. Ο ένας με τον άλλο. Δίπλα-δίπλα. Αγκαλιασμένοι. Γιατί η μοναξιά είναι μια πληγή που κανένα Σύστημα και κανένας θησαυρός δε μπορεί να γιατρέψει...

6 σχόλια:

  1. Η καλλίτερη εκπομπή απο κτήσεως της ελληνικής τηλεόρασης!!!Περνούσαν υποβολιμαία μηνύματα και ξυπνούσαν συνειδήσεις εν μέσω Δικτατορίας,ενω τώρα μας αποκοιμίζουν συνεχώς με σάχλες για νάμαστε εύκολα υποχείρια στον κάθε τυχόντα πολιτικάντη.Με τις υγείες μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χαρά! Πραγματικά συμφωνώ με κάθε σου λέξη. Μιά τηλεόραση όπως έπρεπε να είναι! Τροφή για σκέψη... Σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Ακόμα και τόσα χρόνια πριν η προσέγγιση ήταν ολόσωστη και διαχρονική.
    Μιλάμε για δύο εμβληματικούς καλλιτέχνες σύμβολα μιας άλλης σκέψης και ιδεολογίας απέναντι στο σημερινό σκουπιδαριό Μάκη μου.
    Τότε οι Έλληνες έβλεπαν τον Λουκά και τον Σόλωνα. Σήμερα βλέπουν τα μπούτια της Μενεγάκη.
    Την καλησπέρα μου Μάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως Γιάννη, μιλάμε για δύο εκ των κορυφαίων ηθοποιών που έχει βγάλει η χώρα! Έχω προλάβει την καλή τηλεόραση. Και πραγματικά μου λείπει. Νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτε ουσιαστικά διδακτικό σήμερα.

      Και στην πραγματικότητα ο πολύς κόσμος δείχνει να προτιμάει το σκουπιδαριό όπως λες, αλλά με την πρώτη ευκαιρία δείχνει το ενδιαφέροον του στο οτιδήποτε ποιοτικό προκύπτει. Και αυτό είναι μια χαραμάδα ελπίδας...

      Διαγραφή
  3. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πώς έδωσαν την άδεια να παίζεται αυτή η εκπομπή από την κρατική τηλεόραση και εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί αν ήταν λίγο πιο έξυπνοι τότε θα είχαμε στερηθεί αυτό το μικρό διαμάντι.
    Ξαναδιαβάζοντας το διάλογο θυμήθηκα μια κουβέντα που μου είπε ένα κορίτσι γύρω στα 25 προ καιρού. Αυτό που έχω καταλάβει πια, μου είπε, είναι πως οι άνθρωποι σ'αυτή τη χώρα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: σ'αυτούς που έχουν κάποιον και σ' αυτούς που δεν έχουν κανέναν. Η συζήτησή μας αφορούσε στην εύρεση εργασίας και στο πόσο δύσκολο είναι να βρει ένας νέος δουλειά σήμερα. Δυστυχώς η εργασία είναι και αυτή ένα "δωράκι" του συστήματος.. όταν έχεις κάποιον. Έτσι, στο αυγό μπαίνουμε όλοι είτε θέλουμε είτε όχι. Είναι θέμα επιβίωσης πια.
    Καλό απόγευμα Μάκη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε μπορώ να διαφωνήσω σε ότι λες, αν και πραγματικά θα το ήθελα Μαρία. Γιατί είναι λυπηρό να συνειδητοποιούμε ότι θέλουμε δε θέλουμε θα μπουμε στο Αυγό. Η ακόμη χειρότερα είμαστε ήδη μέσα σε αυτό...

      Αυτή η χώρα ήτανε κάποτε κάτι άλλο. Και πάλι είχε τα κολλήματα και τα προβλήματα της, τους κακούς ή πονηρούς ανθρώπους της, αλλά είχε και ανθρώπους φωτεινά παραδείγματα, που μπορούσαν να παρασύρουν τους πολλούς σε όμορφες και ουσιαστικές καταστάσεις. Ελπίζω να αλλάξουν τα πράγματα... Καλό βράδυ!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation