Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Η ανοχή δεν είναι αποδοχή...

 "Ο σιωπών συναινεί", λέει μια αρχαία ελληνική παροιμία. Εν μέρει ισχύει, υποδηλώνοντας πως εφόσον δεν αντιδράσεις σε κάτι που σε ενοχλεί ή σε κάτι που θεωρείς λάθος, τότε αυτόματα το αποδέχεσαι. 

  Δεν είναι ακριβως έτσι όμως. Το να ανεχόμαστε μια κατάσταση, έναν άνθρωπο ή μια συμπεριφορά, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κάτι που μας βρίσκει σύμφωνους. Το αντίθετο, θα έλεγα πολλές φορές. Απλά, είναι τόσο περίεργη η ανθρώπινη φύση, που είναι πιο εύκολο να κάνουμε ένα αβέβαιο βήμα πίσω, παρά ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά...

 Ιδιαίτερα στις σχέσεις που έχουν ερωτικό και συναισθηματικό υπόβαθρο, ακόμη και στις αντίστοιχες επαγγελματικές, είναι πιο εύκολο να υπομένουμε, να σιωπούμε, να ανεχόμαστε μια κατάσταση που υπό άλλες συνθήκες θα "τελειώναμε" εν τη γενέσει της.

  Το δύσκολο είναι να εκφράστουμε διαφωνόντας άμεσα και κοφτά, με σαφή τρόπο, εκφράζοντας ξεκάθαρα μας την αντίθεση μας.  Τις περισσότερες φορές μάλιστα, τα λόγια από τις πράξεις μας διαφέρουν τόσο πολύ, που είναι απίθανο να μην γίνει αυτό αντιληπτό από τους ανθρώπους που συνανστρεφόμαστε επαγγελματικά, φιλικά και σχετιζόμαστε σε αυναισθηματικό επίπεδο.

Γιατι, ναι μεν κάνουμε πίσω, αλλά η ενόχληση και η αποστροφή μας αργά η γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια. Οι συνέπειες δε, όταν αυτό γίνεται μετά απο μεγάλο χρονικό διάστημα που συσσωρεύει μέσα μας αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, είναι σχεδόν πάντοτε καταστροφικές.

 Τι είναι αυτό λοιπόν που μας κάνει να υπομένουμε καρτερικά συμπεριφορές και καταστάσεις που πρακτικά μας ενοχλούν; Η απάντηση είναι απλή, αλλά δύσκολα την αποδεχόμαστε. Το συμφέρον.

 Πάντα οι άνθρωποι κάτι προσδοκούν απο τους συνανθρώπους τους. Έχοντας στο νου πως πρέπει συνεχώς να παίρνουμε χωρίς να δίνουμε, πως πρωτίστως μας ενδιαφέρει πως θα νιώσουμε καλύτερα εμείς και όχι οι άλλοι, λειτουργούμε πλέον σαν ρομπότ. Αυτόματα Μηχανικά. 

 Και είναι ιδιαιτέρως τρομακτικό αν το σκεφτείτε. Γιατί για να φτάνουμε στο σημείο να σκεφτόμαστε έτσι αυθόρμητα και χωρίς την, κοπιαστική όντως, αλλά λυτρωτική και σωτήρια διαδικασία της αυτοκριτικής, σημαίνει πως έχει ήδη εγκαθιδρυθεί εντός μας η ανίατη ψυχική ασθένεια που λέγεται εγωισμός.

Οκ δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο εγωισμός ζει και βασιλεύει μέσα στους ανθρώπους. Από την ημέρα που υπήρξαμε. Η διαφορά είναι πως υπάρχει μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας που έχουν καταφέρει να βρουν ισορροπία στο δούναι και λαβείν. Δίνουν απλόχερα και λαμβάνουν απρόσκοπτα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που προσφέρουν. 

 Επικεντρώνουν περισσότερο στο πως θα νιώσει ο διπλανός τους όμορφα, γνωρίζοντας πως τελικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να κάνεις ευτυχή έναν άνθρωπο. Να του προσφέρεις όραμα, ελπίδα, συμπαράσταση, αξιοπρέπεια, πάθος και αγάπη.

 Ξέρω, ξέρω τα εύκολα λόγια ουδείς εμίσησε, τις δύσκολες πράξεις όμως... Αυτό είναι το ζητούμενο. Οι πράξεις. Και για να το ξεκαθαρίσω, όταν χαλάει κάτι, εννοείται πως πρέπει με υπομονή και επιμονή, να προσπαθήσουμε να το φτιάξουμε. 

 Είναι άλλο θέμα αυτό όμως και άλλο το να συνεχίσουμε να επενδύουμε σε μια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και παγιωθεί με αρνητικά επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά.

 Με ανθρώπους που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους, που δεν λογαριάζουν τον σύζυγο, τον συγγενή ή τον φίλο τους. Τον άνθρωπο τους. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας. Ας αποφασίσουμε τι είναι καλύτερο για την ζωή μας. Ταυτόχρονα όμως σε συνδυασμό και με τις ζωές των άλλων. Τα ξαναλέμε.

 

ΥΓ. Προς Θεού, δεν δασκαλίζω και δεν διεκδικώ το βραβείο του μοναδικού κατόχου της αλήθειας. Ίσα ίσα. Ενδεχομένως να μην έχω και το δικαίωμα να το... παίζω αναλυτής. Αλλά το κάνω με απόλυτη ειλικρίνεια όταν νιώθω πως θέλω να το κάνω. Για μένα κυρίως.  Γράφω πρωτίστως για να κατανοήσω τα δικά μου λάθη. Αυτά και υγιαίνετε...

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Journalιαστείτε και φθινοπωριάζεστε...

 Ξέρετε τι έχω καταλάβει ε; Αν τελικά ρε παιδί μου έχεις ταλέντο στο... γκρέμισμα (ελέυθερη μετάφραση στο να τα κάνεις πουτ@ν@ όλα), τότε αυτό είναι σαν το ποδήλατο. Και δεν το ξεχνάς ποτέ αλλά και με το που βρεις ευκαιρία, το εξωτερικεύεις. Εγώ δεν φταίω όμως. Από την Κατερίνα (https://pause-theblog.blogspot.com) το είδα. Και πήρα την ιδέα. Να η ευκαιρία, αναφώνησα. 

 Μια σειρά ερωτήσεων λοιπόν, για τον Σεπτέμβριο που την... έκανε με ελαφρά. Journal Promts, λέει και ιδού οι απαντήσεις μου στις αντίστοιχες ερωτήσεις:

 




1. Κάτι για το οποίο ανυπομονείς

Περιμένω να έρθει εκείνη η ευλογημένη μέρα που θα ρίξω χυλόπιτα στην Σάλμα Χάγιεκ και την  Μισελ Φάϊφερ. Αντε γιατί  σα να μας τα παν πολλά. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τόσα μηνύματα έχω στείλει στο φου μπου. Όχιιιιι δεν θα σας κάτσω τόσο εύκολα μαναράκια μου...

2. Πως αισθάνεσαι σήμερα;

Βαρύς. Θα φταίνε τα δύο πιάτα φρικασέ που έφαγα. Το παράκανα ε;

3.  Μια λίστα με όσα σε ενθουσιάζουν το φθινόπωρο

Μα δεν ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω... Να'ναι αυτή η γλυκία αίσθηση σαπίσματος που σε πιάνει τις 23 από τις 24 ώρες της ημέρας; Η μήπως αυτή η απόλυτη βεβαιότητα ότι ο καιρός είναι για κοντό μανίκι και τελικά βγαίνεις και σε 5 λεπτά θες μπουφάν; Η το άλλο που αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό για να μπει το αεράκι και ξυπνάς το πρωί με μια ωραιότατη ψύξη; Όχι, όχι το βρήκα. Δεν έχει κουνούπια. Ενταξει πλάκα κάνω. Το φθινόπωρο πάντα μ΄αρεσε. Μαζί με την Άνοιξη είναι η πιο ισορροπημένη εποχή.

4. Τι σε εμπνέει αυτή τη στιγμή;

Αυτές οι ερωτήσεις. Μα με τσιγκλάνε τόσο πολύ να γράφω τα χαζά μου. Στην πραγματικότητα εμπνέομαι απο τις πιο ασήμαντες η σημαντικές καταστάσεις που μπορούν να πέσουν στην αντίληψη μου. Νομίζω πως η έμπνευση δεν έχει αρχή και τέλος. Δεν έχει οδηγίες χρήσης. Απλά συμβάινει (καλα τι είπα ο άνθρωπος, άμα μπορείτε κάντε τέτοια ανάλυση εσεις...).

 5.  Τι στόχους έχεις πετύχει μέχρι τώρα αυτή τη χρονιά;

Βασικά καλό η κακό δεν ξέρω, αλλά δε βάζω στόχους τα τελευταία χρόνια. Έχω επηρρεαστεί τόσο πολύ από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, που θεωρώ ότι ακόμα και τα βασικά πλέον, δεν είναι αυτονόητα. Όπως επίσης τίποτα δεν είναι αυτοσκοπός. Η υγεία είναι αυτό  που πρέπει να υπάρχει. Τα υπόλοιπα ειναι δική μας δημιουργία.

6.  Για τι είσαι παθιασμένος;

Για τον Παναθηναϊκό, τις γυναίκες, τον αθλητισμό, το διάβασμα, το γράψιμο και την καλοσύνη. Ααααα και για τις ωραίες συζητήσεις.

7.  Πως διαχειρίζεσαι τις αλλαγές;

Τις δέχομαι, εύκολα η δύσκολα, ανάλογα με την προοπτική τους και προσπαθώ πάντα να τις φέρω στα μέτρα μου.

8.  Υπάρχουν αλλαγές που θέλεις να κάνεις; Τι θέλεις να κρατήσεις;

 Θα ήθελα να εμπιστεύομαι πιο εύκολα τους ανθρώπους.

9.  Αυτή την εβδομάδα έμαθες...

Πως η ηρεμία είναι κάτι πολυ σημαντικό.

10.  Τι είναι στην καρδιά σου σήμερα;

Οι ανθρώποι που αγαπώ. Κυρίως ένα κορίτσι, μια γυναίκα πλέον εδώ και χρόνια, που έτσι και αλλιώς θα είναι για πάντα στην καρδιά μου.

11. Ποιες σειρές παρακολουθείς;

Αυτή την στιγμή καμία. Είμαι ταγμένος Μπεβερλιχελικός εγώ. Τέλος.

 12.  Τι αγόρασες για τον εαυτό σου πρόσφατα;

Λίγο περισσότερο μυαλό που βρήκα εύκαιρο και ένα μπλουζάκι μακρυμάνικο.

13.  Γράψε ελεύθερα ό,τι έρχεται στο μυαλό σου για 10 λεπτά

Η αλήθεια είναι πως με απασχολεί τελευταία το που οδηγούμαστε ως άνθρωποι. Θεωρώ ότι όχι απλά έχουμε παρεκκλίνει της πορείας μας, αλλά ότι μπαίνουμε γενικότερα σε μια κατάσταση που όμοια της δεν έχουμε βιώσει ως ανθρωπότητα. Με αρνητικό πρόσημο όλο αυτό. Με θλίβει το γεγονός ότι βγάζουμε κακία και μίσος ολοένα και περισσότερο. Εύχομαι και ελπίζω να βγουν μπροστά άνθρωποι που λειτουργούν με επίκεντρο τον άνθρωπο.  Έχουμε ανάγκη τον έρωτα, την αγάπη, την αλληλεγγύη, την καλοσύνη.

14.  Αν μπορούσες να κάνεις κάτι σήμερα ανεξαρτήτως χρημάτων ποιο θα ήταν αυτό;

Θα ήθελα να εξαλείψωτην φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες.

15. Ποιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην ζωή σου;

 Η οικογένεια και οι φίλοι μου.

 


 

 16.  Τι έκανες για το μυαλό, το σώμα και την ψυχή σου αυτή την εβδομάδα; 

Διάβασα, έκανα τζόκινγκ και έγραψα το προηγούμενο κείμενο στο blog.

17. Ποια είναι τα τρία πράγματα που μπορείς να κάνεις για να είσαι έτοιμος αύριο;

 Μπάνιο, βούρτισμα δοντιών, σεξ. Μα πόσο κυνικός και αμετροεπής πια...

18.  Τι θα έκανε τη ζωή σου ευκολότερη;

Να ήμουν περισσότερο τολμηρός.

19. Τι πηγαίνει καλά αυτή τη στιγμή;

Ο ΠΑΟΚ μόνο. Αλλά εγώ είμαι Παναθηναϊκος...

20.  Για τι αγωνίζεσαι;

Για να κάνω τους ανθρώπους να νιώθουν καλά όταν δεν είναι.

21.  Ποιο είναι το ορόσημο που θέλεις να πετύχεις σε 5 χρόνια:

Να είμαι καλύτερος άνθρωπος.

22.  Τι απολαμβάνεις να διαβάζεις;

Εδώ και χρόνια, Στίβεν Κινγκ.

23.  Ένας τρόπος που εμψυχώνεις τους άλλους είναι...

Ανάδειξη των θετικών στοιχείων του εαυτού τους. Υπενθύμιση του τι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα.

24.  Ποια είναι η καλύτερή σου ποιότητα;

Δεν ξέρω. Ίσως τo χιούμορ μου;

25.  Ποιο είναι το αγαπημένο σου γεύμα και γιατί

Σουβλάκια. Λιτά, απέρριτα και απ' όλα. Μην ξεχνιόμαστε.

26.   Κάνε μια λίστα με 10 ανθρώπους που θέλεις να συναντήσεις

Σάλμα Χάγιεκ, Μισελ Φάϊφερ, Πάμελα Άντερσον, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ούμα Θέρμαν, Τζένιφερ Λόπεζ, Σακίρα, Κριστίνα Αγκιλέρα, Μπρίτνει Σπίαρς, Μπιγιονσέ. Αυτές θέλω τώρα. Τις υπόλοιπες μετά.

27. Γιατί είσαι ευγνώμων αυτόν τον μήνα;

Για το ότι είμαι υγιής και για το ότι δύο πολυ κοντινοί μου άνθρωποι ξεπέρασαν προβλήματα υγείας που τους προέκυψαν.

28.  Που θέλεις να είσαι στην ζωή σου τον επόμενο Σεπτέμβρη;

Νέα Υόρκη.

29.  Ποια στιγμή θα ήθελες να θυμάσαι από αυτόν τον Σεπτέμβρη;

Ένα ωραίο και χαλαρό Σ/κ που πέρασα.

30.  Τι αγαπάς σε αυτόν τον μήνα, τι σου δίδαξε και τι σε κάνει να ανυπομονείς για τον επόμενο μήνα;

Η ζωή είναι ένας μαραθώνιος. Ας αγαπήσουμε την διαδρομή. Αυτό ισχύει για όλους τους μήνες και τα χρόνια που πέρασαν, αλλά και θα έρθουν.  

 

Είδατε ε; Προσπάθησα να μην σας αφήσω αναπάντητα ερωτήματα. Ελπίζω να περάσατε καλά ναι;

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021

Απολεσθέντα...


 

Το φθινόπωρο πάντα μετράμε απώλειες

Οι δικές μου έχουν το χρώμα των ματιών σου

Έχουν την αρμύρα των χειλιών σου

Έχουν την μυρωδιά των μαλλιών σου

 

Το φθινόπωρο κλαίμε κρυφά για ότι χάσαμε

Εγώ κλαίω για την συγνώμη που άργησε

Κλαίω γιατι άφησα τα χρόνια να περάσουν

Κλαίω γιατί μπόρεσα και ζω χωρίς εσένα

 

Το φθινόπωρο, λένε, γυρνάμε στο παρελθόν

Εγώ γυρίζω πάντα σε σένα

Κρύβω την λύπη μου στο γέλιο σου

Κουρνιάζω την ψυχή μου στη ζεστή σου αγκαλιά

 

Το φθινόπωρo πάντα, αρχιζω και αποθηκεύω

Συναισθήματα, αναμνήσεις, μυρωδιές 

Στριμώχνονται στο υπόγειο της ζωής μου

 Απολεσθέντα, τα λέω...


----------------

But it's not defeat
When you set somebody free
And I know you're meant to be yourself with someone else
Not me 

 



ΥΓ. Μερικές λέξεις όπως τς ένιωσα. Δεν θέλω να σας "ρίξω" και άλλο την ψυχολογία. Αρκετά  συμβαίνουν γύρω μας. Έτυχε, μου βγηκαν. Περισσότερο σαν κάθαρση. Για άλλη μια φορά.

ΥΓ2. Καλό μήνα να έχουμε. Σας αφήνω με Duran Duran. Τα ξαναλέμε.

Αναγνώστες

Page translation