Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Η Φρουτοπία είναι...

 Η μαγεία είναι κάτι που δεν έχει αρχή και τέλος. Αρκεί μονάχα μια στιγμή για να κατανοήσεις την διαφορετικότητα αλλά και την σημασία της. Ιδίως στα παιδιά. Την δεκαετία του 80΄ και αργότερα (σε επαναλήψεις) την δεκαετία του 90', μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το κόμικ-παραμύθι του μέγιστου Ευγένιου Τριβιζά και του εξαιρετικού σκιτσογράφου Νίκου Μαρουλάκη, η Φρουτοπία. 

 Μια παιδική σειρά της δημόδιας τηλεόρασης, 48 αυτοτελών επεισοδίων, που μεγάλωσε γενιές παιδιών και έμεινε στην ιστορία για τις κούκλες που πρωταγωνιστούσαν, όλες κατασκευασμένες από την οικογένεια Σοφιανού. Μια οικογένεια με τεράστια παρόδοση στον χώρο του κουκλοθέατρου, που εδωσε σάρκα και οστά στην χώρα που αντί για ανθρώπους, είχε για κατοίκους φρούτα και λαχανικά. 

Λίγα λόγια

 "Η Φρουτοπία είναι μια μακρινή χώρα που συνορεύει στα δυτικά με το Αβγατηγανιστάν, στα ανατολικά με το Πιπερού και στα βορειοδυτικά με τη Χώρα του Χασμουρητού. 
 Η ιστορία της Φρουτοπίας είναι γεμάτη με πράξεις αφάνταστου ηρωισμού και κατάπτυστης προδοσίας, με υπέροχες θυσίες και ασίγαστα μίση, τολμηρές προσδοκίες και αποτρόπαιες δολοπλοκίες", αναφέρερει ο Ευγένιος Τριβιζάς

Οι ήρωες 
 Και οι πρωταγωνιστές? Εκει πραγματικά η φαντασία του συγγραφέα καλπάζει. Απο που να ξεκίνησουμε και που να τελείωσουμε. Βασικός ήρωας ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος. Και συνεχίζουμε.

 Ο Αιμίλιος το μήλο, ηγέτης της Φρουτοπίας.
Ο Θάνος το κολοκυθάκι, πρωταθλητής στην πυγμαχία της Φρουτοπίας, που όνειρό του είναι να δείρει ένα μανάβη.
Η Μαρουλίτα το μαρούλι, σύζυγος του Θάνου. Ιδρυτικό μέλος της ΗΜΑΜ (Ηρωικό Μυστικό Αντιμαναβικό Μέτωπο).
 Ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, μέγας επιστήμονας και εφευρέτης, που η τρομερή του εφεύρεση, το τρομερό Φρουκτήνος, βγάζει τη μάνα από τους μανάβηδες και αφήνει μόνο τις βίδες. Ήταν ένας από τους βασικούς υπόπτους για την εξαφάνιση του Μανόλη του μανάβη.
 Η Πιπεριά η φαρμακόγλωσσα, γνωστή κουτσομπόλα της γειτονιάς, που δεν αφήνει κανέναν σε χλωρό κλαρί (φρούτα και μη). Ιδρυτικό μέλος της ΗΜΑΜ.
Ο Βλάσης το βλίτο, που δεν είναι και τόσο βλίτο όσο νομίζει.
Ο Ανανίας το πεπόνι, που είχε χάσει την βούλα του και την βρήκε με την βοήθεια του Πίκου Απίκου.
 Ο Βρασίδας το κρεμμύδι, με τα πολλά πουκάμισα, ερωτευμένος με την Μαρουλίτα και στην συνέχεια σύζυγος της Μάτας.
Η Μάτα η ντομάτα (η παραγινωμένη), η οποία χρησιμοποίησε τη βούλα του Ανανία για να αρέσει στον Βρασίδα.
 Ο Φώντας το σκληρό καρύδι, αρχηγός του στρατού της Φρουτοπίας.
Ο Αρχέλαος το λαχανιασμένο λάχανο, σωτήρας και έπειτα εθνικός ήρωας της Φρουτοπίας.
Ο Λάμπρος το ραδίκι του βουνού, ξάδερφος του Αρχέλαου.
H Βεατρίκη το Σπαράγγι, αρχικά προδότρια και στην συνέχεια σωτήρας της φρουτοπίας. (Βλ. Η τελική Αναμέτρηση). Ιδρυτικό μέλος της ΗΜΑΜ.
 Ο Αστυνόμος Κρυψίβουλος, ο μοναδικός άνθρωπος της Φρουτοπίας, που προσπαθεί να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης του Μανόλη μεταμφιεσμένος για να μην τον εξορίσουν τα φρούτα και που τελικά εξορίστηκε από τη Φρουτοπία. Στο τέλος έγινε επίτιμος πολίτης της Φρουτοπίας.
 Ο Μανόλης Στραβοζυγαριάς, πρώην Μανάβης, εκατομμυριούχος, στη συνέχεια έμπορος βουρτσών και τέλος βιομήχανος ωτοασπίδων. Σύζυγος της Ευριδίκης Γιολάντα Ντεσιμπέλ .
Ευριδίκη Γιολάντα Ντεσιμπέλ, γνωστή Σοπράνο, ιδρυτικό μέλος της Α.Α.Τ.ΣΟ. (Αδελφότητα Αποτυχημένων Τενόρων και Σοπράνο).

 Εκτός των παραπάνω βασικών ηρώων, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον διευθυντή της εφημερίδας Τρέχα Γύρευε που ανέθετε τς δύσκολες αποστολές στον Πίκο Απίκο, τον σοβαρό Αριστομένη Σφιχτοχέρη
 Η τον Ζαχαρία Ζουπηχτό ιδρυτή της εταιρίας ΛΕΜΟΣΤΥΦΕΝ? Τη Λουντμήλα το μήλο, σύζυγο του Αιμίλιου? Την Πέπη την γλυκοπατάτα, τον Πέτρο το Πικραμύγδαλο? Η μήπως την Φρουφρού την φράουλα και τον Λάκη τον Λωτό και τόσους άλλους ήρωες που μπαίνανε στα ελληνικά σπίτια και έκαναν μικρούς και μεγάλους να γελάνε αλλά και να φοβούνται μερικές φορες λόγω της όψης τους.

Οι φωνές 

 Πέρα από τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά της κάθε κούκλας, ένα ακόμη στοιχείο έχει μείνει στο μυαλό όλων όσων θυμούνται την Φρουτοπία. Και αυτό βέβαια είναι οι φωνές. Σημαντικοί ηθοποιοί δάνεισαν την φωνή τους για να αποκτήσει κάθε χαρακτήρας μιλιά. 
 Ο κορυφαίος αφηγητής της ελληνικής τηλεόρασης Κώστας Σκώκος, ο Δημήτρης Πιατάς, η Ματίνα Καρρά, ο Παύλος Χαϊκάλης, ο Δάνης Κατρανίδης, ο Φαίδων Σοφιανός, ο Τάσος Κωστής, η Ράνια Οικονομίδου, η Άννα Παναγιωτοπόύλου, ο Μιχάλης Μητρούσης, η Ήβη Σοφιανού, η Βάσια Τριφύλλη, ο Χρήστος Δοξαράς, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ήταν κάποιοι απο αυτούς που πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια.

Κλείνοντας... 

 Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να διακρίνουμε το διαφορετικό όπως προανέφερα στην αρχή του κειμένου. Όταν ο Τριβιζάς έγραφε την Φρουτοπία και η οικογένεια Σοφιανού σκηνοθετούσε και δημιουργούσε, όταν όλοι όσοι εργάζονταν για αυτή την σειρά από τον πρωτο έως τον τελευταίο, προσπαθούσαν, ίδρωναν για αυτό το αποτέλεσμα, τότε αυτό ήταν όντως.... αλλιώτικο!  

 Μια καλή ευκαιρία για τους πιστούς, τους άπιστους, τους μικρούς και τους μεγάλους να θυμηθούν ή να γνωρίσουν την Φρουτοπία της καρδιάς μας, είναι το ίντερνετ. Ψάξτε, βρείτε, απολαύστε. Μόνο και μόνο για να συγκρίνετε την ποιότητα του τότε με τα σκουπίδια του σήμερα...

 Ολοκληρώνοντας θέλω να προσθέσω κάτι. Ξέρω πως το παραπάνω κείμενο ίσως έχει ελλείψεις ακόμα και λάθη. Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη. Ήθελα όμως με αυτό τον τρόπο να πω ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους που χωρίς να το ξέρουν, έβαλαν ένα λιθαράκι στο να μπορώ να εκφράζομαι, να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι..


Υ.Γ. Η Φρουτοπία ανήκει στα φρούτα της...
 


Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιά Νο4

 Γειά σας, γειά σας! Να μαι και πάλι, φουριόζος και έτοιμος να σας ξεναγήσω στους τοίχους των πόλεων. Παρατηρήστε, αφουγκραστείτε, νιώστε τους καλλιτέχνες των δρόμων. Τα λόγια τους κρύβουν νοήματα βαθιά, αστεία, σοβαρά, αυτοσαρκαστικά. Για να δουμε...


Τσίου, τσίου...











Α ρε λαμόγια ένας Γκάρφιλντ που σας χρειάζεται...
















Άστη κοπέλα ρε να πάρουμε μάτι...

Μέταλ και ας μην φορέσω τακούνια ποτέ...





















Σιγά ρε. Και μεις αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι...












Παθιάρηηηη...











Δώδεκα. Και ούτε ένα τηλεφώνημα...




































       








Ναι. Τώρα την... έπεισες!











Ουγκ!










Πωωωω τι είπε ο τιτανοτεράστιος...











Το μαχαίρι στο λαιμό μας βάζεις ρε φιλαράκι...

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Η κοινωνία των τεράτων...

 Ο κύβος ερρίφθη. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης βρέθηκε νεκρός. Αυτοί που τον οδήγησαν  στο θανατο μπορεί να ειναι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι από την προσπάθεια τους.
 Εξευτέλισαν, τρομοκράτησαν, οδήγησαν στον θάνατο ένα παιδί επειδή ήταν... διαφορετικός απο αυτούς! 
 Ειλικρινά σας το λέω σε τέτοιου είδους θέματα και εν μέσω παραξυσμού και τεταμένων καταστάσεων, επιλέγω πολλές φορές να σιωπαίνω. Το θολωμένο μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά...
 Όμως έχω αναγκη να γράψω δυό λόγια. Για το παιδί που χάθηκε. Και για τα άλλα που θα χαθούν. Γιατί ναι... Μπορεί να ακούγεται πεσιμιστικό, εφιαλτικό, όπως θέλετε πείτε το, αλλά σε αυτή την συνεχώς υποτροπιάζουσα και άρρωστη χώρα τίποτα δεν θα αλλάξει!   Είμαστε άνθρωποι κοντόφθαλμοι και εγωιστές, υποκριτές και φαρισαίοι... 
 Μια γροθιά λέει, γίναμε όλοι σε αυτό το θέμα. Κινητοποιήθηκαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα κανάλια, οι ανθρωπιστικές και κοινωνικές οργανώσεις. Δε μου κάνει πλέον εντύπωση τίποτα! Δεν έχει μείνει ίχνος τσίπας επανω μας!

 Όλα γίνονται πάντα εκ των υστέρων. Πρεπει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις να θρηνήσουμε θύματα, να καταστραφούν οικογένειες, να υποφέρουν άνθρωποι, για να κατανοήσουμε πως βαδίζουμε σε λάθος δρόμο. ΌΛΟΙ ΜΑΣ. Μηδενός εξαιρουμένου! 
Bullying, λέει. Στις νέες μόδες, στα καραγκιοζιλίκια και στις φτήνιες είμαστε πρώτοι. Πάντα είμασταν! Να βράσω τις πατριωτικές φανφάρες και το κοινωνικό πρόσωπο του λαού μας! Μην τρελαθούμε δηλαδή! Εμείς δεν είμαστε αυτοί που έχουμε στα χωριά μας από έναν "τρελό" και "φευγάτο"? Εμείς δεν είμαστε αυτοί που απομονώνουμε τους διαφορετικούς και τους μετατρέπουμε σε μειονότητες?
 Εμείς δεν είμαστε αυτοί, που ακόμη και σήμερα εν έτει 2015, δεν αντέχουμε τους ομοφυλόφυλους, τους υπέρβαρους και τους ανθρώπους με σωματικά και νοητικά προβλήματα? Που είναι οι ράμπες για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, τα σχολεία για τυφλούς, η κοινωνική αλληλεγγύη?  Ειρωνευόμαστε εκείνους που δε μπορούν να μιλήσουν καθαρά, εκείνους που συγκινούνται πιο εύκολα, εκείνους που δεν είναι λέει, όπως εμείς! 

 Και ποιοί είμαστε εμείς? Και ποιοί οι... άλλοι ρε παιδιά? Όσοι έχουν πειράξει έστω και μιά φορά το χοντρό παιδάκι της τάξης και όσοι έχουν κοροιδέψει έστω και μιά φορά τον συμμαθητή που ψεύδιζε...
 Όσοι απομακρύνονταν από τον... βρωμιάρη που δεν έκανε ποτέ μπάνιο, όσοι γελούσανε, φτύνανε, ρίχνανε σφαλιάρες στον πιό αδύναμο της παρέας, όσες αφήνανε μόνη της στα διαλλείματα την τσιγγανοπούλα που είχε σκισμένα ρούχα ή στραβά δόντια, είναι-είμαστε όλοι και όλες, απο ένα μικρό κομμάτι στον αδιέξοδο και εφιαλτικό λαβύρινθο που βρέθηκε ο Βαγγέλης! Είμαστε συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι στο έγκλημα! Ξεχνάμε, στρουθοκαμηλίζουμε και μετά δηλώνουμε αηδιασμένοι με την κοινωνία.
 Δεν θα έχει τέλος αυτός ο κατήφορος. Και είναι εύκολο να καταλάβουμε το γιατί. Όσα καλά έχουμε άλλα τόσα και περισσότερα είναι τα άσχημα! Το πρόσημο είναι αρνητικό και θα συνεχίζει να είναι, αν δεν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε την πάρτη μας και μόνο!

 Σπέρνουμε ανέμους και μας κάνει εντύπωση όταν στην ώρα του θερισμού, οι θύελλες καταστρέφουν στο διάβα τους, τις ζωές μας... 
 Πριν απ' τον Βαγγέλη, υπήρχαν και άλλα παιδιά για τα οποία χύσαμε δάκρυα, λυπηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε και είπαμε ως έδω, δεν πάει άλλο. 
 Αλλά φευ... Αν η τραγωδία δεν χτυπήσει την πόρτα μας, μένουμε στις μεγαλοστομίες συμπαράστασης και στα ευχολόγια... 
 Γιαυτό λοιπόν απόψε δεν θα πω μακάρι εκείνο ή μακάρι το άλλο. Ένα ανάθεμα μόνο. Για  αυτό που έχουμε γίνει. Γιά το τέρας που κατοικεί στις ψυχές μας. Και ένα αντίο. Στο παιδί που δεν ήταν σαν... εμάς. Στον Βαγγέλη, με τα θλιμμένα μάτια...

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Καταρρέω... (feat. άκαρδες γυναίκες)

 Καλά μου λέγανε πως οι γυναίκες είναι άδικες, άκαρδες, ανάποδες, αναποφάσιστες, ανίερες κλπ κλπ. Δίκιο είχαν επίσης όσοι μου σπικάρανε στο αυτί δυό τρία μυστικά! Προσοχή στα φουστάνια! Όσο πιό κοντά, τόσο πιό... "γειά σας να συστηθώ γυναίκά-αράχνη-καταστροφή-Κόλαση του Δάντη, εδώ...". 
Πες μου δηλαδή βρε αιώνιε συναγωνιστή-συνοδοιπόρε, από που να τις πιάσεις! Κρόσια τα νεύρα μας! Κρόσια! 

 Είσαι εσύ σε κάποια φάση πάνω στην αντρουά αφασία σου και να σου η τσούπρα δίπλα, στο μυαλό σου, στην σκέψη σου! Με το που ακούς την τσιρίδα της (φωνή το λένε αυτές), καταλαβαίνεις τι πρόκειται να επακολουθήσει... 
 Εκεί που έχεις γυρίσει από την δουλειά σου και κάθεσαι να ηρεμήσεις λιγάκι, απλώνοντας τα πόδια με τα πεντακάθαρα παπούτσια σου (μια κουβέντα είπαμε αφήστε τις γκριμάτσες...), πάνω στο τραπέζι ή στο καναπέ, εκεί που αράζεις για να δεις champions league ή ακόμα ακόμα ρε παιδί μου εκεί που... ξύνεσαι και είσαι στην κοσμάρα σου, ντριννννν το τηλέφωνο! 

 "Δεν θα μου πεις καληνύχτα μωρό μου?", "Δε μου λες βρε αγάπη μου αν δεν φιλοτιμηθώ εγώ εσύ δεν ε??" ή το άλλο το καλό "που μιλούσες τέτοια ώρα και δεν το σήκωνες?" "Αρχίσαμεεε", σκέφτεσαι υποσυνείδητα μα πριν προλάβεις να τελειώσεις την σκέψη σου το μωρό των ονείρων σου σε έχει ήδη πάρει κούρσα ή και αμπάριζα μη σου πω...
 Αφού καταφέρνεις έπειτα απο ένα μισάωρο το λιγότερο (φήμες λένε πως σε κάποιες περιπτώσεις γυναίκες έχουν συμπληρώσει βδομάδα συνεχόμενης ομιλίας) να κλείσεις το τηλέφωνο, το κεφάλι σου και το κάτω σύστημα έχουν πρηστεί τόσο πολύ που μοιάζεις με το ανθρωπάκι της Pirelli... Άντε να κοιμηθείς μετά.
 Και εντάξει αυτοί που δεν έχουν την γυναίκα-κοπέλα τους κοντά είναι οι τυχεροί μέσα την ατυχια τους! Οι άλλοι όμως? Αυτοί που μοιράζονται την ίδια στέγη με το σπουργιτάκι τους? Έχετε αναλογιστεί τι τραβάνε? Σας πληροφορώ αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι, πως μόνο ο Χριστός άντεξε τέτοια βασανιστήρια (δεν κατάλαβα με είπατε υπερβολικό??). 

  Δηλαδή για να έχουμε καλό ερώτημα όταν σε τρώει η κρεβατομουρμούρα όλο το βράδυ γιατι δεν την αγκάλιάζεις όταν κοιμάστε ή γιατί δεν της είπες κάτι για την αλλαγή που έκανε στα μαλλιά της, ή  γιατί κοίταξες εκείνη την κοπέλα που έσκυψε να δέσει τα κορδόνια της τι είναι? Δεν είναι ένα από τα σύγχρονα Πάθη ενός Μάρτυρα? 

Αμ το άλλο? Μη τυχόν και αναφερθείς στην οικογενεία της με αρνητικό τρόπο. Μαύρο φίδι που σε έφαγε βλάσφημε! Την μαμά δεν την ακουμπάμε κατάλαβες? Ούτε τον μπαμπά. Ούτε τον αδερφό... τον ξάδερφο, την ξαδέρφη, την θεία την γιαγιά, τον ανηψιό, την ανηψιά, τον τρίτο ξάδερφο, το παλιό φλέρτ και πάει λέγοντας και συ... κλαίγοντας!

 Ααααα το σωστό να λέγεται όμως. Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε. Γιατί ξέρεις τι παίζει λατρεμένε μου συναγωνιστά ε... Αν κάνεις πίσω είσαι κότα, ανέραστος, άχρηστος, ανόητος, εγωιστής και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει το φαλλοκρατικό μυαλουδάκι σου. Οι γυναίκες θέλουν άντρες με πυγμή ρε! Με κότσια. Με παντελόνια. Ενίοτε και με... ποδιές! 

 Αααα δεν ξέρω! Γούστα είναι αυτά! Αν η γυναίκα σου χρειάζεται βοήθεια στις δουλείες του σπιτιού δεν θα φορέσεις την ποδιά σου σαν καλή νοικοκυρά να την βοηθήσεις? Αν τα κάνει το μωρό πάνω του δεν θα το αλλάξεις για να μην ενοχλήσεις το  μεγάλο μωρό σου που παίζει farm saga στο κινητό της η μιλάει με την φίλη της πίνοντας καφεδάκι συζητώντας τι θα φορεθεί φέτος την Άνοιξη? Σουτ! Δε θέλω κουβέντα! Άντρας είσαι ρε θα αντέξεις!

 Να σου πω και που 'σαι μόρτη, μη διανοηθείς να συνεχίσεις τις τρέλες που ήξερες! Η γυναίκα σε θέλει βράχο δίπλα της. Με χιόνια, με κρύα, με ήλιο, με υγρασία ακόμη και με καύσωνα, εσύ θα είσαι ο άντρας του σπιτιού. 

Μη κοιτάς τώρα που λένε οι ξερόλες πως αλλάξανε οι ρόλοι. Αυτά είναι για λαική κατανάλωση. Κοινό ταμείο, θα της ζητάς λεφτά όταν βγαίνετε για να πληρώσεις τον λογαριασμο (γιατί η γυναίκα κάνει καλύτερο κουμάντο βρε στούρνε..). Θα υπακούς, δεν θα κάνεις του κεφαλιού  σου (του πάνω κεφαλιού ρε πονηρίδη...) και γενικά το όχι να το ξεχάσεις...

 Τελικά τώρα που το καλοσκέφτομαι δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ακόμα η αντρική ράτσα τα παραπάνω. Γιατί οκ σκληροί, μπαρουτοκαπνισμένοι, άντρακλες είμαστε. Δε τίθεται θέμα επ αυτού. Αλλά να είναι καμιά φορά που μας..."χτυπάνε" (μεταφορικά και κυριολεκτικά) τα τακούνια και δε την παλεύουμε. 
 Άστα. Καλά μας τα λεγε ο Άσιμος: "Κάτα, κάτα, κάτα, κάταρρέω… κι άλλο πλέον δεν μπορώ, θα ερωτευτώ τον Παπαντρέο, τον Εβρέν και τον Ζορρό. Και δεν ξαναγαπάω θηλυκοοοοοό..." 

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ο "Βρετανός Σίντλερ" και το νόημα της ζωής...

 Η ζωή έχει την τάση να μας εκπλήσσει. Άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά. Και είναι, αλήθεια, αναρίθμητες οι στιγμές εκείνες, που μιά μας απόφαση, μπορεί να επηρρεάσει έναν ή και χιλιάδες ανθρώπους. 
 Εγκλωβισμένοι μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα, αιώνιοι κυνηγοί της ανούσιας και φτηνής "ευτυχίας", αδυνατούμε να κατανοήσουμε το ουσιαστικό νόημα της ζωής, που είναι η αγάπη προς τον διπλανό μας. Υπάρχουν άνθρωποι όμως, που μας έδειξαν και μας δείχνουν τον δρόμο...

 Το αληθινό μεγαλείο των ανθρώπων, όταν μπορούν και παραμερίζουν τον εγωισμό και το συμφέρον, προτάσσοντας αξίες όπως η αγάπη και η ανθρωπιά, καταγράφεται  σε αυτή την μοναδική ιστορία.
 Ο Βρετανός χρηματιστής Nicholas Winton, είχε οργανώσει με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής, την διάσωση 669 μικρών παιδιών από την Σλοβακία και την Τσεχία κατά την διάρεια του δευτέρου παγκοσμιού πολέμου. Κατάφερε με μεθοδικότητα  να μεταφέρει τα παιδιά στην Αγγλία (αντί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ήταν ο προορισμός τους), μέσω ενός φιλόδοξου σχεδίου που "έτρεξε" η Βρετανική κυβέρνηση, με την ονομασία "Kindertransport". 

 Η πρώτη πτήση έγινε αεροπορικώς από Πράγα για Λονδίνο στις 14 Μαρτίου 1939, μία, μόλις, μέρα πριν καταλάβουν οι Γερμανοί την Τσεχία. Οι επόμενες μεταφορές ήταν όλες σιδηροδρομικώς και με πλοίο όπου τα παιδιά μέσω της Μάγχης, φτάσανε στην πρωτεύουσα της Αγγλίας. Επειτα δόθηκαν σε οικογένειες, ενώ η τελευταία μεταφορά παιδιών έγινε στις 2 Αυγούστοιυ του 39', λίγες μέρες πριν η Βρετανία κυρήξει τον πόλεμο ενάντια στους ναζιστες.

 Το αποτέλεσμα της γιγαντιαίας προσπάθειας ήταν να υπάρχουν σήμερα παραπάνω απο 6.000 απόγονοι από τα λεγόμενα "παιδιά του Winton"!!  Το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου όμως δεν σταματάει εκεί. Για όλα αυτα τα χρόνια δεν είχε μιλήσει σε κανέναν για αυτή την ιστορία. Ούτε στην ίδια του την γυναίκα, η οποία το 1988 ψάχνοντας μερικά χαρτιά στην σοφίτα βρήκε τις λίστες και τα έγγραφα με τα ονόματα των παιδιών και τα στοιχεία της επιχείρησης διάσωσης! Το θέμα πήρε δημοσιότητα και ο Winton θεωρείται πλέον εθνικός ήρωας. 
 Το 2002, έλαβε τον τίτλο του Ιππότη από την Βασσίλισα Ελισάβετ, αλλά η μεγαλύτερη αναγνώριση για ότι είχε κάνει ήρθε από μια τηλεοπτική εκπομπή του BBC. Εκεί όντας καλεσμένος, έζησε μιά από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις της ζωής του...


 Ο Sir Nicholas Winton έχει φτάσει αισίως τα 106. Λες και ο Θεός του δώρισε χρόνια για το καλό που έκανε στην ανθρωπότητα... Εζησε τον απόλυτο ξεπεσμό του ανθρώπινου γένους, αλλά μέσα απο εκεί κατάφερε να παραμερίσει τα δεινά και τις δυσκολίες, βοηθώντας την ίδια την ζωή να αναγεννηθεί (κυριολεκτικά), μέσα από τις στάχτες του πολέμου. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για το πως θα πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή. Ένα παράδειγμα δυνατό και φωτεινό. Γιατί ακόμα και μέσα στο πιό βαθύ σκοτάδι, μπορούμε να δούμε τα αστέρια...


* Πηγή: Μηχανή του Χρόνου (http://www.mixanitouxronou.gr/)
Ως αποτέλεσμα των ηρωικών του προσπαθειών, σήμερα υπάρχουν πάνω από 6.000 απόγονοι από τα «παιδιά του Winton» σε όλο τον κόσμο. Ο Winton δεν είπε σε κανέναν για αυτά τα γεγονότα, για περισσότερο από μισό αιώνα. Και φυσικά το κατόρθωμά του αυτό, θα είχε ξεχαστεί εαν η σύζυγός του, πενήντα χρόνια μετά, δεν είχε βρει εκείνον τον ξεχασμένο χαρτοφύλακα στη σοφίτα του σπιτιού, με λίστες ονομάτων και φωτογραφίες διασωθέντων παιδιών. Οταν αποκαλύφθηκε η προσφορά του, ο βρετανικός τύπος τον ονόμασε «Βρετανό Σίντλερ». Το 2002, ο Winton έλαβε τον τίτλο του ιππότη από την βασίλισσα Ελισάβετ για τις υπηρεσίες του στην ανθρωπότητα. Το τηλεοπτικό δίκτυο BBC οργάνωσε μια βραδυά προς τιμήν του, όπου του επιφύλασσε μια αλησμόνητη έκπληξη!...

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/sigkinitiki-sinantisi-tou-vretanou-sintler-ta-pedia-pou-esose-ston-polemo-vinteo/

Αναγνώστες

Page translation