Τρίτη 28 Ιουνίου 2022

Καλοκαιρινοί έρωτες: Το άλλο με τον Τοτό...

 Τέλος Ιουνίου, μπάνιο στην θάλασσα ακόμα δεν έχω κάνει, αλλά οκ μια γνωμούλα για κάτι καλοκαιρινό νομίζω πως μπορώ να έχω. Καλοκαιρινοί έρωτες λοιπόν. Σαν να λέμε πίτα με φαλάφελ και σως από ρυζογκοφρέτα αντί για γύρο χοιρινό με ότι χωράει μέσα (ή ακόμα και να χύνεται απ έξω ακόμα πιο καλά).

 Ξέρω ξέρω, αν διαβάσει το κείμενο η Αριστέα θα με αποκληρώσει από το Συμπόσιο ποίησης, αλλά οκ έτσι μου ήρθε στο μυαλό τώρα τι να κάνω. Άκου εκεί καλοκαιρινοί έρωτες...

 Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη παγίδα από το να νομίζεις ότι ερωτεύτηκες ή σε ερωtεύτηκε κάποιος/κάποια, ντάλα κατακαλόκαιρο. Ρε είστε τρελοιιιιί ρεεεεε; Γίνονται αυτά; Γιατί δεν το δέχεστε όπως ακριβώς είναι; Τι είναι; Εύκολο. Ξεπέτα μικρής διάρκειας χωρίς τύψεις ελέω ζέστης, μπύρας, ορμών (για να μη πω κ@βλας και παρεξηγηθώ) και παραλίας. Αυτό είναι κοριτσάρες μου και αγορίνες μου. Καα ειδικά για σας αγορίνες μου το λέω όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται. 

 Όχι ρε, δε βρήκε στο πρόσωπο σας η γκόμενα των άντρα των ονείρων της. Να περάσει καλά ήθελε το καλοκαιράκι, έζησε λίγο και την φάση της ως drama queen και αυτό είναι όλο. Στο τέλος Αυγούστου θα πέσουν τηλεφωνήματα η ακόμη χειρότερα απλά μηνυματάκια που θα εξηγούν ότι "περάσαμε όμορφα αλλά θέλω να μείνω λίγο μόνη."  

 Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει, "μπαίνει το φθινόπωρο, έρχεται ο χειμώνας και νιώθω πως πρέπει νσ βρω κάτι σοβαρό στην ζωή μου. Μέχρι το άλλο καλοκαίρι που θα κωλοχτυπιέμαι στα μπαρ και στις παραλίες".

 Νταξ ξέρω, είμαι ένα κακέκτυπο αντρικού γουρνιού (έτσι λένε στο χωριό μου το γουρούνι) που μέσα στα διαμάντια που γράφω (λέμε τώρα), ξεφεύγω και τσουβαλιάζω τα κορίτσα και τα αγόρια. Όοοοοοχι όμως. Την αλήθεια μου λέω. Μια αλήθεια που αν κοιτάξετε καλύτερα γύρω σας θα δείτε και σεις.

 Δεν προσφέρεται το καλοκαίρι για σοβαρές γνωριμίες. Και όταν λέω σοβαρές δεν εννοώ τον γάμο. Αλλά έστω μια υποτυπωδώς σοβαρή σχέση. Για όσους και όσες θέλουν δηλαδή να κάνουν. Η φάση είναι τοσο χαλαρή, τόσο χύμα, που όλοι μας θέλουμε να χαλαρώσουμε, να ξεφύγουμε από τις σκοτούρες και όχι να δημιουργήσουμε νέες. Εεεε σε αυτή την λογική κινείται και η φάση της συναναστροφής με το άλλο φύλο.

 Γι' αυτό λοιπόν αφήστε τα ψεύτικα τα λόγια τα... καλοκαιρινά. Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια κομμάτια, που έλεγε και το άσμα. Ααααα εγώ είμαι προβληματικός και τα λέω τσεκουράτα. Μη πείτε μετά δεν ξέρατε, δεν καταλάβατε και δεν είδατε. Ξηγημένα.

 Αυτά τα ολίγα είχα να καταθέσω. Να βάζετε αντηλιακό, να γεμίζετε τα τάπερ σας με κεφτεδάκια και προσοχή στις μωβ μέδουσες. Θα τα ξαναπούμε. Δεν ρεπάρω το καλοκαίρι από το μπλογκ. Είναι τροφή για σκέψη αυτή η περίοδος, με τόσα βυζι@, κώλους εεεε μπιπ ποπούς ήθελα να πω και τόσες αιθέριες υπάρξεις που κυκλοφορούν... λυτές και δεμένες. Τα λέμεεεεε!

 

ΥΓ. Σας αφήνω με την Πόλυ Πάνου την θεά!

 

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

Είσαι...


 

Είσαι, ο ήχος των κυμάτων 

ένα καλοκαιρινό απόβραδο δίπλα στην θάλασσα

Το γλυκό αεράκι που σκάει στο στέρνο

μια ζεστή μέρα του Αυγούστου

 

Είσαι, αυτό που τα χείλη θέλουν να νιώσουν όταν διψάνε

και η απαράμιλλη ομορφιά του ουράνιου τόξου 

μετά την καταιγίδα 

 

Είσαι η στιγμή που περνάει και δεν χάνεται ποτέ

και η θύμηση που φέρνει το χαμόγελο 

στα πρόσωπα των ανθρώπων


Είσαι, η υπενθύμιση

 πως η δύναμη πηγάζει μέσα από τον πόνο

και η διαπίστωση πως αυτό που τελικά είμαστε 

λίγοι το καταλαβαίνουν 


Είσαι, ήσουν και θα είσαι

αυτή η γλυκόπικρη αίσθηση

που αφήνουν τα απραγματοποιήτα όνειρα

 

Και μην έχεις ποτέ την παραμικρή αμφιβολία. 

Όλα τα παραπάνω είναι απλά 

μια ανάγκη ερμηνείας του ανεξήγητου

Γιατί αυτό που τελικά είσαι, οι λέξεις δεν το χωράνε... 

 

 

ΥΓ. Το παραπάνω κειμενο, είναι σκέψεις για εκείνους τους ανθρώπους και ειδικότερα για εκείνες τις γυναίκες, που καμία ζωή δεν θα μπορούσε να τους αποδώσει τα μέγιστα από όσα αξίζουν. Και αν το βρίσκετε υπερβολικό, σκεφτείτε μόνο τούτο: Η υπερβολή πολλές φορές κρύβει μέσα της μεγάλες και "δύσκολες" αλήθειες...

Σάββατο 4 Ιουνίου 2022

Όλα λάθος...


Όλα λάθος. Η στιγμή. Η εποχή. Οι σκέψεις. 

Προσπαθείς να μάθεις. Να κρατήσεις τις ισορροπίες.

Διορθώνεις. Ανοίγεσαι. Κλείνεσαι. 

Φυσιολογική μα και παράλογη ταυτόχρονα διαδικασία.

    Έτσι δεν είμαστε οι άνθρωποι;

Περίεργοι και αυτοκαταστροφικοί.

 

Όλα λάθος. Επηρρεάζουμε τις ζωές των ανθρώπων.

Καταλαβαίνουμε με ποιον τρόπο;

Τους πονάμε; Τους κάνουμε χαρούμενους;

Στηρίζουμε; Σεβόμαστε; Συναισθανόμαστε;


Όλα λάθος. Εκεί που νιώθεις την αλλαγή έρχεται η στασιμότητα.

Το πισωγύρισμα. Ξανά και ξανά.

 Μια ατέρμονη κατάσταση.

Νιώθεις μόνος. Μα πάντα ήσουν μόνος. 

Και θα είσαι. Δεδομένα.

Αυτή ειναι η φύση σου.


Η αποδοχή δεν είναι πάντα αρετή τελικά. 

Ίσως εναι συνειδητοποίηση όμως.

Ότι όλα ειναι λάθος, γιατί εισαι και συ λάθος.

Και προχωράς. Και χάνεις και κερδίζεις.

Συνήθως χάνεις. Ναι, ναι. Αυτό είναι. Χάνεις...


ΥΓ. Συγχωρέστε το πεσιμιστικό ύφος του κειμένου. Έχετε συνηθίσει για πρώτο κείμενο του μήνα κάτι πιο  αναλαφρό. Συμβαίνει καμιά φορά από το τραλαλα τραλαλο  να περνάμε και σε κάτι πιο γλυκανάλατο, ιδιαίτερο, βαρύ πείτε το όπως θέλετε.

ΥΓ2. Σας αφιερώνω με όλη μου την καρδιά αυτό το υπέροχο και διαχρονικό τραγούδι του αξεπέραστου Engelbert Humperdinck. Όσοι και όσες δεν το ξέρετε, θα το λατρέψετε! Καλό μήνα να έχουμε!



"I can remember when we walked together
Sharing a love I thought would last forever
Moonlight to show the way so we can follow
Waiting inside her eyes was my tomorrow
 
Then something changed her mind, her kisses told me
I had no loving arms to hold me
 
Every day I wake up, then I start to break up
Lonely is a man without love
Every day I start out, then I cry my heart out
Lonely is a man without love..."

Αναγνώστες

Page translation