Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Πυγολαμπίδα: Το φως μες στο σκοτάδι...

 Μια ιστορία λέει, πως ενώ το σκοτάδι έπεφτε βαρύ και αφού οι Ρωμαίοι είχαν σιγουρευτεί πως ο Χριστός είχε πεθάνει, έδωσαν την άδεια στη Παναγία να τον κατεβάσει από τον σταυρό... Η Παναγία με κάποιους από τους μαθητές του Κυρίου πήγαν να κατεβάσουν από τον σταυρό το άψυχο σώμα του, αλλά δεν έβλεπαν λόγω του σκοταδιού. Τότε ένα έντομο πήρε στην ουρά του κάρβουνο και τους έφεγγε!!! Επειδή όμως καιγότανε, πήγαινε συνεχώς και βουτούσε την ουρά του στο νερό... Έτσι λοιπόν η Παναγία συγκινημένη  ευχήθηκε το συγκεκριμένο έντομο να έχει πάντα στην ουρά του φως το οποίο όμως να μην το καίει... Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η πυγολαμπίδα...
  Η πυγολαμπίδα ή αλλιώς κωλοφωτιά είναι έντομο κολεόπτερο που έχει την δυνατότητα να παράγει φως με βιολογικό τρόπο, που συνήθως εκπέμπει στο πίσω μέρος της ουράς της. Παλιά έθιμα σχετίζουν όπως και η παραπάνω ιστορία, την πυγολαμπίδα με το Πάσχα και κυρίως με το καλοκαίρι.   Οι πυγολαμπίδες κάνουν την εμφάνιση τους τα βράδια και δημιουργούν με τον φωτισμό τους ένα εξαιρετικό θέαμα σε όσους έχουν την τύχη να τις παρακολουθήσουν. Υπάρχουν πάνω από 2.000 είδη πυγολαμπίδων. Η περίοδος αιχμής της εμφάνισής τους είναι οι βραδιές του Ιουνίου και του Ιουλίου.
   Πολλά είναι τα βιβλία που έχουν γραφτεί για τις πυγολαμπίδες εξηγώντας το σκοπό, την ανατομία και την πορεία του συγκεκριμένου εντόμου στο πέρασμα των χρόνων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίοι αμύνεται μια πυγολαμπίδα. Οι αναλαμπές τη νύχτα την καθιστούν ευάλωτη στον εχθρό. Όταν επιτεθεί ένα αρπακτικό, μερικές πυγολαμπίδες αποβάλουν μερικές σταγόνες αίματος σε μια διαδικασία που λέγεται "αντανακλαστική αιμορραγία". Το αίμα περιέχει ένα χημικό το οποίο είναι αηδιαστικό και τοξικό για αρκετά αρπακτικά... Από αυτό που εμείς βλέπουμε σε μια πυγολαμπίδα, μόνο το 10% είναι φως , ενώ το υπόλοιπο 90% είναι θερμότητα. Σημαντική διαδικασία, επίσης ενδιαφέρουσα, είναι και η αναπαραγωγή τους. Κάθε ένα ενήλικο θηλυκό έχει μια έντονη ζωή μερικών εβδομάδων από τότε που θα ζευγαρώσει έως τη στιγμή που θα πεθαίνει.  Τα αυγά, μετά από μερικές εβδομάδες εκκολάπτονται και παραμένουν ως προνύμφες για ένα ή δυο καλοκαίρια επιπλέον. Ως προνύμφες, άλλες τρυπώνουν στο χώμα και άλλες σε φλοιούς δένδρων περιμένοντας την Άνοιξη να εμφανιστούν. Τρέφονται με μικρά σαλιγκάρια, αφού πρώτα τα παραλύσουν και στη συνέχεια τα πιπιλίσουν, αφήνοντάς τα στο τέλος άδεια.
 Επιστήμονες από όλο τον κόσμο, μελετούν την διαδικασία συντονισμού των πυγολαμπίδων, καθώς ανάλογα με το τι φως εκπέμπει η μία, ανάλογα λειτουργεί μια άλλη. Διαφορετικό χρώμα, διαφορετικός χρόνος που αναβοσβήνει το φως, αλλά συγχρόνως όλα αυτά γίνονται άψογα οργανωμένα, είτε για άμυνα, είτε για εσωτερική λειτουργία που βοηθάει τις πυγολαμπίδες να ζουν, να τρέφονται, να αναπαράγονται...
Αυτή είναι λοιπόν η πυγολαμπίδα. Η κωλοφωτιά για τους Έλληνες. Στην Ελλάδα την συναντάμε σε αρκετές περιοχές, αλλά πολύ τυχεροί είναι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Κέρκυρας που τις άγιες ημέρες του Πάσχα απολαμβάνουν ένα μοναδικό θέαμα στις πλαγίες του πανέμορφου νησιού... Τέλος πολλές αναφορές γίνονται και σε ποιήματα για την πυγολαμπίδα.  Παρομοιάζεται σαν το φως μέσα στο σκοτάδι, σαν την ελπίδα για τις  δυσκολίες, τις άσχημες στιγμές τους έθνους μας.
Όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς πολύ εύστοχα... «Στη νυχτιά μας μια πυγολαμπίδα, των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει..»

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Φαλλοκρατικόν-Αντρικόν

Σαν γνήσιος, λαϊκός άντρας που τιμάει το δασύτριχο (sic) στήθος του, είπα να κάνω μια προσπάθεια να μαζέψω και να αναλύσω τις λέξεις που συζητιούνται πιο πολύ στις αντρικές συζητήσεις... Το αποτέλεσμα??? Καθαρά αντρικό...
Λεζιόλα: Η γκόμενα που το παίζει λεζάντα... Η και καλά. Αυτή που θα σου βγάλει την πίστη μέχρι να πέσει στο κρεβάτι σου.   Είναι αυτή που ενώ δείχνει τι πραγματικά είναι... έχει πολύ εφέ γύρω της και ένα στυλάκι «δεν με πηδάς με τίποτα, παρά μόνο αν την έχεις 25 εκατοστά και αυτά... πεσμένη!!!». Ψώνια, λούσα, βαμμένα νύχια, τατουάζ, πρόστυχο βλέμμα, χρήμα και σεξ. Ο ορισμός του σύγχρονου θηλυκού... 
Κουβάς: Όχι δεν πρόκειται για τον κλασσικό κουβά που χρησιμοποιείται στο σφουγγάρισμα, αλλά για την χασούρα που έχουν οι περισσότεροι άντρες παίζοντας στοίχημα ποδοσφαίρου. Τι εννοεί ο ποιητής? Ότι ήταν τόση η ατυχία του και το τελικό αποτέλεσμα ήταν τόσο άτυχο, όσο και τα βρωμόνερα που αναπαύονται στην βάση ενός κουβά, έπειτα από μια καλή παρκετέζα. Η συγκεκριμένη φράση ακούγεται ακόμα πιο έντονα από τη στιγμή που μπήκε στο στοίχημα και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί άραγε?
Χάλια ή μπάζo ή σαύρα: Λέξεις διαφορετικές, έννοιες ταυτόσημες. Πρόκειται για την γυναίκα που ο Θεός δεν ήταν ευγενικός μαζί της. Την άσχημη, την χάλια, το μπάζο. Αυτή που αν σερνότανε θα νόμιζες πως ήταν σαύρα που ήρθε από την έρημο της Αριζόνα. Συνήθως αυτές οι λέξεις έχουν υποκειμενικό χαρακτήρα, αλλά έχει παρατηρηθεί ότι αρκετές είναι επίσης οι φορές που υπάρχει, όσο γίνεται, αντικειμενικότητα.
 Γρήγορος: O νέος Άιρτον Σένα. Ο «Φλας των δρόμων», ο «φάε την σκόνη μου» τύπος που συζητιέται η συζητάει για τα κατορθώματα του και τις επιδόσεις του στην οδήγηση, με το τελευταίας η όχι κυκλοφορίας, αυτοκίνητο του. Αυτός που κορνάρει σαν τρελός  και μαρσάρει (ένδειξη ότι... ψάχνεται για κόντρα) όταν σας πετυχαίνει στο φανάρι.
 Τσίρκο: Όχι δεν ήρθε το MEDRANO στη περιοχή σας... Οι γυναίκες που όταν πρωτοείδαν το Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο με Καρέζη, Αυλωνίτη, Φωτόπουλο, επειδή δεν γνώριζαν τις δύο τελευταίες λέξεις, προτίμησαν την λατέρνα που είναι και πιο εύηχη! Θηλυκά με λανθασμένη αίσθηση της εμφάνισης, της εικόνας τους. Χείλια βαμμένα έντονα, ρούχα σε διαφορετικά χρώματα, παπούτσια εντελώς αντίθετα με το υπόλοιπο λουκ και μια αίσθηση ότι η δεκαετία του 80’ είναι εδώ πιο ενωμένη και δυνατή από ποτέ...
 Λαλάκας:  Βάλτε ένα Μ μπροστά  στη θέση του Λ και το βρήκατε... Η πιο αναγνωρίσιμη λέξη της Ελλάδας. Όλοι οι άντρες είναι εν δυνάμει εκφραστές αυτής της μαγικής λέξης. Η προσφώνηση της είναι πιο συνηθισμένη από τα ονόματα, που δεν μπορούν να την ανταγωνιστούν. Στις αντρικές συζητήσεις κατέχει το ρεκόρ περισσοτέρων προσφωνήσεων, σε καθημερινή βάση. Ο τρόπος που την εκφέρεις παίζει επίσης σημαντικό λόγο.
Τρύπιος: O gay. ο ομοφυλόφιλος. Αυτός που αλείφει το βιτάμ, Αυτός που βάζει τον σύρτη. Αυτός που κουνάει την αχλαδιά. Ο κολλητός φίλος των γυναικών, λόγω της ακίνδυνης συμπεριφοράς του. Ακούγεται συχνά στις καθαρά αντρικές συζητήσεις, μιας και πλέον εμφανίζεται πιο συχνά και από τα γυναικεία νεύρα!!!
Αυτές είναι μερικές  από τις πολλές λέξεις που χαρακτηρίζουν έναν πραγματικό  άντρα στη σημερινή κοινωνία. Είμαι πεπεισμένος πως οι αντρικές συζητήσεις έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τις γυναικείες, λόγω της καθαρότητας και της ειλικρίνειας τους. Ένα παλιό τραγούδι έλεγε πως οι άντρες δεν υπάρχουν πια... Εγώ νομίζω  πως ακόμα και λίγοι, είμαστε καλοί... και εφευρετικοί!!!

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ρε λες να είμαι βλάξ και να το παίζω ξύπνιος???


Ρετάρω κάποιες στιγμές...Κολλάω. Χαζοσκέφτομαι.Το έχω παρατηρήσει. Προχθές ας πούμε σκεφτόμουν γιατί να τυραννιέται τόσος κόσμος, να πεθαίνει από τη πείνα και από τις αρρώστιες, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα οι κυβερνόντες και οι δυνατοί του μάταιου τούτου κόσμου, εκεί που φτιάχνουνε στα νομισματοκοπεία 500 τρισεκατομμύρια δολάρια-ευρώ, να τα εκτυπώνανε διπλά-τριπλά, να σωζότανε ο κόσμος, να χάνανε και τη δουλειά τους οι πλαστογράφοι. «Μα τι λες ρε βλάκα, σκέφτεσαι τις μαλακιές που ξεφουρνίζεις?» αναρωτήθηκα.  «Να καταρρεύσει το σύστημα και να μην έχουν αξία πλέον τα λεφτά? Να υπάρξει ένα γενικό χάος???» ξανασκέφτηκα και κατάλαβα πως η δεύτερη σκέψη μου, αυτή δηλαδή που... αυτομπινελικώθηκα, ήταν η σωστή... Άσχετα πως και τώρα χάος υπάρχει. Αλλά αυτό όπως και να έχει είναι οργανωμένο χάος. Με στυλ. Ξέρεις τι δύσκολο είναι να δημιουργήσεις χάος με στυλ? Ρωτήστε τα Golden Boys να σας πουν. Ρωτήστε τους Προέδρους όλων των κρατών, ρωτήστε στην τελική τους λεφτάδες, τους επιχειρηματίες, τους οικονομικούς αναλυτές. Αυτοί ξέρουν. Όχι όπως οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων βέβαια, αλλά όσο να’ναι ξέρουν...
 
Πάμε παρακάτω. Αφού λοιπόν έλυσα την παραπάνω ρητορική απορία μου, το μυαλό μου γύρισε σε ένα άλλο κόλλημα που «τρώω» αρκετές φορές.  Έχω την εντύπωση πως μερικοί άνθρωποι ζουν σε άλλον πλανήτη. Πολλές γυναίκες ας πούμε, μη πω η πλειοψηφία τους, περνάνε την Γη για την Αφροδίτη. Τα βλέπουν όλα ροζ. Μανικιούρ, πεντικιούρ, οικολογικές γούνες (τρομάρα τους..), μπουζούκια και δε πάνε να κουρεύονται οι άλλοι... Και δώστου ψώνια και δώστου χωρισμοί, σεξ και πάει λέγοντας. Συν τα απίστευτα υπαρξιακά προβλήματα του στυλ «Τι τουαλέτα να φορέσω στο ρεβεγιόν? θα είναι και ο Άγιος Βασίλης καλεσμένος?» Όχι, μην ψαρώνετε... Δεν μιλάμε για τον κανονικό Άγιο Βασίλη, αλλά τον Βασίλη με τα γαλανά μάτια, την ΒMW  και τις γεμάτες τσέπες. Ε, Άγιος είναι και αυτός για τα θηλυκά μας!!! Αχ ρε άτιμη Εύα... Αχ, τίποτε άλλο δε σου λέω...
Οι άλλοι όμως ???Οι δικό μας ντε, οι άντρακλες μας. Τα αρσενικά μας. Καφές, αραλίκι, γκόμενες, ρεψίματα, ποδόσφαιρο κανά χαστούκι στο γυναικάκι (χαστούκι, χαστούκι, τυχόν σπασίματα λεκάνης, ποδιών, μώλωπες και μαυρισμένα μάτια ελέγχονται ως ανακριβή, προβοκατόρικα έως φεμινιστικά...).   Αφού λοιπόν έκανα αυτές τις σκέψεις έπειτα από 20-30 δευτερόλεπτα σκέφτηκα πως δεν υπάρχουν και πως τα σκέφτομαι μόνο και μόνο για να το παίξω κάπως (ως συνήθως) και για να προκαλώ εντυπώσεις όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους και τα συζητάμε... Είναι δυνατόν τα αρσενικά και τα θηλυκά μας να είναι έτσι όπως τα περιέγραψα??? Σα δε ντρέπομαι λέω εγώ...
Μάλλον λοιπόν εγώ κάνω τα λάθη.  Γενικά, σε όλα τα θέματα. Είμαι τόσο βλάξ, αλλά εκεί θέλω να το παίζω ξύπνιος.... Πρέπει να σας αφήσω τώρα, βλέπω ειδήσεις, κάτι για δημοσιονομικά ελλείμματα ακούω, μείωση μισθών, πείνα, φτώχεια και πάει λέγοντας. Αφήστε που καπάκι μετά πρέπει να περάσω από τον κολλητό μου. Θα πάμε για καφέ μετά ταβλίου (sic) για να μου πει και πως έσπασε καταλάθος την λεκάνη της κοπέλας του, την ώρα που του εξιστορούσε πως τον κεράτωσε με τον γείτονα του που έχει BMW και κάτι ψιλά σε τράπεζα της Ελβετίας... Εις το επανιδείν (τα απαρέμφατα αορίστου με μαράνανε...)

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Οι αλάθητοι, ο Holmes και ένα μπουκάλι σαμπάνια...


  Η παραδοχή, λένε οι σοφοί και συμφωνούν οι περισσότεροι (άσχετα αν δε το κάνουν ποτέ...) δείχνει χαρακτήρα και είναι μεγάλη μαγκιά. Οκ, αλλά ποιά παραδοχή? Των σωστών ή των λαθών που έχουμε κάνει? Όλοι μας παραδεχόμαστε, αλλά κυρίως για θετικούς λόγους.  «Ναι όντως κάνω καλό σεξ...» ή «Ναι η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ καλός στη δουλειά μου...» είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες παραδοχές μας.
  Δεν υπάρχει πουθενά στο μυαλό μας, η πιθανότητα ότι μπορεί να κάνουμε και λάθος. Και ιδιαίτερα άνθρωποι με μεγάλο παρορμητισμό και εγωκεντρισμό (καλή ώρα η αφεντιά μου) δε σηκώνουν και κουβέντα... «Ίσα ρε μάγκα», θα σκέφτονται ορθώς πολλοί που διαβάζουν αυτό το κείμενο (αυτή η σιγουριά για την αναγνωσιμότητα πάλι, από που προκύπτει???), αλλά καθένας κρίνεται σε αυτή την χώρα όχι κυρίως από αυτά που πράττει αλλά από τον τρόπο που τα πράττει.
  Παράδειγμά πρώτο. Τα μέτρα που έλαβε ο Πρωθυπουργός της χώρας για την οικονομική κρίση είναι μια τέτοια περίπτωση. Αύξηση στον ΦΠΑ, «κόψιμο» του 14ου μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους, αύξηση στα είδη πρώτης αλλά και γενικότερης ανάγκης η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, αλλά όλα αυτά γίνονται για το «καλό της πατρίδας».
  Εγώ πάλι το βλέπω αλλιώς. Σαν μια καλογυρισμένη τσόντα (σε αυτό το blog κινούμαστε πάντα στο πνεύμα των ημερών...) με πρωταγωνιστές την Ευρώπη και την Ελλάδα.. Η Ευρώπη σαν άλλος John Holmes στον ρόλο του επιβήτορα και εμείς ως άλλη Ciciolina  προσπαθώντας να καταλάβουμε από που  μας έρχεται... το κακό!!! Η κανονική τοποθέτηση λοιπόν είναι αυτή, ο Πρωθυπουργός της χώρας όμως είναι διπλωμάτης, όπως ο αείμνηστος πατέρας του... Οπότε με ένα «για το καλό της πατρίδας μας» καθαρίσαμε...
  Παράδειγμα δεύτερο. Εδώ θα εντρυφήσω (το κάνω και αυτό καμιά φορά) στην καθημερινότητα μας. Όλοι μας, ανεξαιρέτως κάνουμε λάθη και προσπαθούμε να τα μπαλώσουμε. Άλλο το μπάλωμα όμως άλλο η βλακεία. Γιατί περί τέτοιας πρόκειται, όταν λες στην κοπέλα σου που βλέπει στον γιακά του πουκαμίσου σου σημάδια από κραγιόν, ότι είναι από την συνάδελφο στη δουλειά που χρειάστηκε να παρηγορήσεις και έπεσε στην αγκαλιά σου. Και είναι βλακεία γιατί και το ύψος του κεφαλιού της θα έπρεπε να ήταν στο ύψος του στήθους σου και όχι στο ύψος του λαιμού σου (όταν παρηγορούμε κάποιον συνηθίζουμε να τον βάζουμε στην αγκαλιά μας και να του χαϊδεύουμε το κεφάλι) αλλά και επειδή το αμόρε καταλαβαίνει πως άλλο παρηγοριά, άλλο ψάχνω να ξενοπηδήξω!!!
  Συνεχίζουμε. Πληρώνεσαι και χαλάς τον μισό μισθό σου στο στοίχημα. Γυρίζεις σπίτι, με τα μούτρα κατεβασμένα στο πάτωμα λες και έχασε ο Παναθηναϊκός.  Αμ δε. Η σύντροφος σου καταλαβαίνει ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό. «Τι έχεις τι έπαθες?» σε ρωτάει με εκείνο το ύφος της μέγαιρας... «Τίποτα», λες εσύ αλλά συγχρόνως σου ξεφεύγει ένα μπινελίκι «Α ρε π.....α  Άρσεναλ τι κουβάς ήταν αυτός?» «Τιιιιιιιιιιιι? Βρε ηλίθιε, βρε χαραμοφάη πάλι έχασες τα λεφτά σου στο στοίχημα?» «Να σου εξηγήσω αγαπούλα μου, το έκανα για το καλό του σπιτιού μας...». Η δικαιολογία για την έβδομη συνεχόμενη φορά που έχασες τον μισό μισθό σου στο στοίχημα και η μη παραδοχή ου λάθους σου σε κατατάσσουν ήδη στους all time classic συζύγους...
  Αυτά είναι μερικά από τα μικρά, τα φαινομενικά αθώα παραδείγματα που μας διακρίνουν ως ανθρώπους αλλά και ως λαό. Γιατί είναι αυτή η μη παραδοχή μας πως υπάρχουν καλύτεροι, πως κάνουμε και εμείς λάθη, πως δεν παίρνουμε πάντα τις σωστές αποφάσεις,  που μας οδήγησε εν μέρει σε αυτή την άθλια κατάσταση. Γιατί αν ήμασταν λιγότερο ωχαδερφιστες, λιγότερο τεμπέληδες, λιγότεροι ασόβαροι, λιγότερο εξυπνάκηδες, σίγουρα θα ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση. Τώρα το μόνο που μας μένει είναι να ανοίξουμε μια σαμπάνια. Πως είπατε? Που κολλάει η σαμπάνια? Κολλάει, κολλάει. Θα την μοιραστούμε με τους Ευρωπαίους. Αυτοί το περιεχόμενο, εμείς την φιάλη. Εις υγείαν...

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Οι πέντε κορυφαίες ατάκες του αμερικάνικου σινεμά


Αν και υποκειμενική (η αντικειμενικότητα είναι μύθος...) η γνώμη μου, παρακάτω σας παρουσιάζω τις πέντε κορυφαίες ατάκες του αμερικάνικου σινεμά. Το αποτέλεσμα, έχει να κάνει κυρίως με την απήχηση μιας ταινίας  σε ολόκληρο τον κόσμο και εδώ στην Ελλάδα...

1.  "You talking to me?", “Taxi Driver," 1976.
Με διαφορά από την δεύτερη, η κορυφαία ατάκα, ανάμεσα σε εκατοντάδες, που έχει ξεστομίσει ο μέγιστος Ρόμπερτ Ντε Νίρο.  Αηδιασμένος από την κατάντια της κοινωνίας, που τον έχει επηρεάσει εμφανώς,  με ξεβαμμένο στρατιωτικό τζάκετ, αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση από τα «σκουλήκια» που έχουν γεμίσει τους δρόμους, ο ταξιτζής Τράβις Μπικλ στέκεται μπροστά από έναν καθρέφτη και επαναλαμβάνει την συγκεκριμένη ατάκα αρκετές φορές ενώ συγχρόνως... τραβάει το πιστόλι του σαν άλλος τιμωρός, προετοιμάζοντας τον θεατή για το μακελειό που πρόκειται να ακολουθήσει...

2.  "I'm going to make him an offer he can't refuse...,",  "The Godfather," 1972.
  
Ο τεράστιος Μάρλον Μπράντο ως Δον Βίτο Κορλεόνε, καθησυχάζει τον βαφτιστήρα του, πως θα παίξει ως πρωταγωνιστής στη ταινία που ετοιμάζει ο δύσκολος και σκληρός σκηνοθέτης, που αρχικά του έχει αρνηθεί τον ρόλο... Στη φράση «θα του κάνω μια προσφορά που δεν θα μπορεί να αρνηθεί...» το μυαλό όλων πάει στον τρόπο που η Μαφία χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις... Εκπληκτικός Μπράντο...

  3.  "Say 'hello' to my little friend!",  "Scarface," 1983.

Ο ανεπανάληπτος Αλ Πατσίνο, στον ρόλο του Τόνυ Μοντάνα, ενός Κουβανού πολιτικού πρόσφυγα, που έγινε «βασιλιάς» των ναρκωτικών στην Αμερική, την στιγμή που περικυκλώνεται η πολυτελής έπαυλη του, από δεκάδες άτομα που βρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία για να τον σκοτώσουν. Ανοίγει το οπλοστάσιο του και βγάζει από μέσα ένα τεράστιο όπλο. Οπλίζει και γνωρίζει στους μελλοντικούς δολοφόνους του τον.. μικρό του φίλο... Ακολουθεί βροχή από σφαίρες και η σκηνή περνάει στην αιωνιότητα του κινηματογράφου...

4.   "Here's Johnny!",  "The Shining," 1980.
 
Η ταινία-σταθμός  του Στάνλευ Κιούμπρικ. Η κορυφαία στιγμή του πιο «παρανοϊκού» ηθοποιού που έβγαλε η Αμερική, του Τζακ Νίκολσον. Ο Τζακ Τόρανς ζει με την οικογένεια του σε ένα τεράστιο, απομονωμένο ξενοδοχείο. Με τον καιρό μια σατανική  δύναμη φαίνεται να τον επηρεάζει και σιγά-σιγά αρχίζει να τα χάνει... Στη συγκεκριμένη σκηνή, αρπάζει ένα τσεκούρι και κυνηγάει την ανήμπορη να αντιδράσει γυναίκα του. Αυτή κλειδώνεται στο μπάνιο. Με μια κίνηση, σηκώνει το τσεκούρι και σμπαραλιάζει την ξύλινη πόρτα... Η στιγμή που το τσεκούρι  περνάει από την άλλη μεριά της πόρτας, σε συνδυασμό με τις κραυγές φόβου της γυναίκας του, εγκαθιστούν τον Τζακ Τόρανς, τον πρώτο... σοβαρό ψυχοπαθή στην ιστορία του κινηματογράφου. Τρόμος...

5.  "You've got to ask yourself one question: 'Do I feel lucky?' Well, do ya, punk?",  "Dirty Harry," 1971.

Κλιντ Ίστγουντ. Ο πιο αγαπημένος αστυνομικός όλων των εποχών. Ο «Βρώμικος Χάρυ». Έχοντας ουσιαστικά αφοπλίσει έναν κακοποιό, προχωράει αργά και πηγαίνει προς το μέρος του. Ο κακοποιός τραυματισμένος, πεσμένος κοιτάει τον τιμωρό του να έρχεται απειλητικά προς το μέρος του. Ο ‘Ιστγουντ σταματάει και σημαδεύει με το διάσημο μάγκνουμ του. «Πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου μια ερώτηση...» Νιώθω τυχερός σήμερα?», «Λοιπόν, νιώθεις αλήτη...?» Αφού μαζεύει το όπλο του κακοποιού κάνει  για να φύγει... Ο κακοποιός όμως... τρώγεται και ρωτάει «Πρέπει  να ξέρω όμως.» Ο Ίστγουντ ξαναπηγαίνει από πάνω του και πυροβολεί. Οι σφαίρες είχαν τελειώσει... Το βλέμμα του κακοποιού όμως είναι όλα τα λεφτά...

Αναγνώστες

Page translation