Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Ας ξεσκίσουμε τις σάρκες μας λοιπόν...

 Δεν είχα σκοπό να γράψω αυτές τις μέρες. Γιατί έχω μέσα μου σκέψεις που δεν θα αρέσουν. Όσοι και όσες με διαβάζουν θα το έχουν διαπιστώσει. Δεν έχω κάνει κανένα σχόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εδώ στο μπλογκ μου (παρά μόνο ένα χιουμοριστικό κείμενο τις προηγούμενες μέρες), κυρίως επειδή δεν θέλω.
 Πρέπει όμως. Έτσι νιώθω.... ΝΑΙ η ΟΧΙ λοιπόν. Η και το αντίστροφο για να μην παρεξηγηθώ. Ένας ορυμαγδός από  απόψεις, από επαναστάτες με και χωρίς αιτία, από γνωστούς και αγνώστους από υπέρμαχους η πολέμιους της μίας και της άλλης πλευράς. Ο θάνατος της λογικής είναι πιά εδώ, δίπλα μας, μέσα μας.

  Πολιτικάντηδες και πρώην πρωθυπουργοί της κακιάς ώρας, μέσα μαζικής ενημέρωσης η καλύτερα προπαγάνδας, κύριοι και κυρίες του καλλιτεχνικού χώρου και απλοί πολίτες. Θέλουν λέει, να μείνει η χώρα στην Ευρώπη. 
 Η ερώτηση του δημοψηφίσματος δεν είναι καθαρή για αυτούς. Παρολάυτά το Ναι σαν επιλογή σημαίνει μένουμε Ευρώπη. Ποια Ευρώπή όμως? Αυτή που θέλει να μας ρουφήξει και το μεδούλι? Αυτή που τόσα και τόσα χρόνια με τις πολιτικές της οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους σε αυτοκτονίες και δεκάδες κράτη σε οικονομική και κοινωνική ύφεση? 
 Τα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ περνάνε την γραμμή τους και όσοι βγαίνουν έχουν και από κάτι να προσάψουν στους δημοσιογράφους. Κυρίως αυτοί του ΟΧΙ. 

 Κατηγορούν τα μέσα ενημέρωσης για χουντικές μεθόδους, προκαθορισμένες και προμελετημένες κινήσεις υπέρ των λίγων και εκλεκτών, υπέρ του κεφαλαίου, υπέρ των μεγάλων επιχειρηματιών. Πως γίνεται όμως ρε παιδιά? Πείτε μου έναν από όσους βγαίνουν στην τηλεόραση που δεν έχει...σκοπό? Το κακό Mega, το πολύ κακό Σκάι και πάει λέγοντας. Κλείνουμε λέει τα κανάλια μέχρι το δημοψήφισμα, διαβάζω από τους υπέρμαχους του ΟΧΙ. 

 Συγχωρέστε με, αν όμως είναι έτσι πως γνωρίζουν τι γίνεται στο λεπτό? Πως ξέρουν τι είπε εκείνος και τι είπε ο άλλος? Και πως σε άλλς περιπτώσεις εστερνίζονται τις όντως καθοδηγούμενες απόψεις των ιδιωτικών η μη καναλιών?

 Τα έχουν κλειστά τα κανάλια η λιώνουν ολημερίς στο ζάπινγκ περιμένοντας τον ξεφτιλισμό της τάδε παρουσιάστριας η παρουσιαστή, από έναν "επαναστάτη" ηθοποιό ή μια βολεμένη τραγουδίστρια ή ακόμη από έναν απλό πολίτη που έως τώρα έχει ψηφίσει Παπανδρέου, Καραμανλή ξανάμανα , Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Καραμανλή, Σημίτη, Σαμαρά και έπειτα από κάποια χρόνια αποφάσισε ψηφίζοντας Τσίπρα να κάνει την επανάσταση του?


 Είναι απόλυτα σεβαστή η γνώμη του καθένα.  Όμως εγώ πιστεύω πως αν έχεις το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου γνωμη δε σου διαμορφώνει κανείς. Κανένα κανάλι και κανένας πολιτικός. Εκείνο που με πειράζει είναι ο τρόπος επιβολής της άποψης μας στον διπλανό μας. Από την μιά κατηγορούμε για δικτατορικούς τρόπους τους άλλους κι την ίδια στιγμή τους επιβάλλουμε εμείς. 

 Βλέπω ανθρώπους να τσακώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φίλους, γνωστούς, στον δρόμο, στην δουλειά μου, ανθρώπους που μέχρι πριν 10 μέρες είχαν... λυμένα τα προβλήματα τους και σκεφτόντουσαν που θα πάνε διακοπές και όλως τυχαίως ήρθε η καταστροφή...

 Και ξαφνικά... επανάσταση. Ξαφνικά θυμηθήκαμε τους παλαίμαχους της δουλειάς, τους περήφανους ηλικιωμένους μας που στήνονται στα ΑΤΜ. Και άλλους στα 50-55 που παίρνουνε 1000 και 2000 χιλιάρικά σύνταξη τον μήνα -από τι δουλειά αραγε-? 

 Ανθρώπους που κονομήσανε με τις πλάτες άλλων και ξάφνου κατηγορούν το ίδιο το σύστημα που τους γαλούχησε και τους χρύσωσε. ΌΧΙ ΟΛΟΙ προς Θεού. Βλέπω τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, τον Καραμανλή και τον Σημίτη, ανθρώπους που τσάκισαν τα όνειρα μας,  προστάτες του ελληνικού λαού.  
 Βλέπω όμως επίσης και μια κυβέρνηση που έταξε λαγούς με πετραχείλια, που αντιμετώπισε το θέμα εξαρχής πολύ χαλαρα και που τελικά όσο και να προσπαθεί να μας πείσει ήξερε τι θα γινότανε και είχε και τον χρόνο να προσπαθήσει να αποφύγει το... μοιραίο. 


 Όμως... Στην Ελλάδα πάντα έτσι γίνεται. Όποιος δεν τάζει, δεν κυβερνάει. Τώρα είναι αργά πιά για δάκρυα. Οι μεν κατήγορουν τους δε, το δημοψήφισμα από μέγιστο εργαλείο δημοκρατίας, έγινε εργαλείο διχασμού ενός άρρωστου λαού και είναι λογικό. 

 Ο καθένας μεταφράζει την ερώτηση του κατά το δοκούν. Οι κυβερνώντες μετακύλισαν την ευθύνη στον λαό και η νωπή λαική εντολή έγινε γιορτή της Δημοκρατίας Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λέω εγώ. Ντροπή μας! Σε όλους μας! Για τα τόσα χρόνια που κουνούσαμε τις σημαίες  στις πολιτικές συγκεντρώσεις, για τα βολέματα μας στα Υπουργεία και της Δημόσιες Υπηρεσίες, για την άγνοια του δρόμου που μεθυσμένοι από τον εγωισμό μας ακολουθήσαμε. Εμείς και οι άλλοι...ας πάνε να κουρεύονται.


 Και τώρα? Σαν άλλοι Σπαρτιάτες, το παίζουμε επαναστάτες. Βλέπουμε το ΌΧΙ σαν εκείνο του 1940 και το ΝΑΙ σαν δήθεν ευρωπαϊκή σφραγίδα. Αριστερά και Δεξιά σου λέει μετά.  Ταμπέλες και χαρακτηρισμοί. Χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα και θεωρούμε σωστό αυτό που ο τρισάθλιος εγωισμός μας επιτάσσει! Τα παιδιά μας λέει, τα γερόντια μας λέει, το μέλλον μας λέει...

 Η φτώχεια, οι χιλιάδες που έχουν αυτοκτονήσει, οι άρρωστοι και ανασφάλιστοι συμπολίτες μας, η μιζέρια, ο ωχαδερφισμός μας,  η πάρτη μας, τα παιδιά που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, τι έχουν να μας πουν? Τίποτα? Ποιος ορίζει τι είναι σωστο? Ποιος ξέρει πραγματικά τι σημαίνει το ΝΑΙ και τι το ΟΧΙ? Και γιατί όσοι υποστηρίζουν το ένα και το άλλο θα πρέπει να κατηγορούνται? Δηλαδή με αυτή την παράλογη λογική όλοι θέλουμε το... κακό μας. Σωστά?

 Αυτός ο τόπος όσο ευλογημένος και να είναι θα υποφέρει πάντα από τους ανθρώπους του. Γιατι μην γελιέστε, όσο και να θέλουμε να ανεβάσουμε το ηθικό μας, είναι ντροπή να θεωρούμαστε απόγονοι του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Περικλή και γνήσιοι συνεχιστές της  ένδοξης ελληνικής ιστορίας
Ίσως να είναι σκληρά τα λόγια μου, αλλά είναι η δική μου αλήθεια. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου και παίρνω το μερίδιο που μου αναλογεί.


 Είναι διχαστικό αυτό που γίνεται. Εγώ συντάσσομαι με εκείνους και εκείνες που είναι ισσοροπιστές σε μια ανισσόροπη κοινωνία. Εκείνους και εκείνες που σέβονται την γνωμη του άλλου. Λάθη κάνουμε όλοι. 
 Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά. Και αν ίσως αναρωτιέστε τι θα ψηφίσω, ξεκάθαρα (και αυτό είναι γνώμη και άποψη) σας λέω πως συνειδητά θα απέχω. Γιατί αν και το δημοψήφισμα είναι μια δημοκρατική διαδικασία, σε τούτη την χώρα η Δημοκρατία έχει πεθάνει προ πολλού. Άντε λοιπόν, ας ξεσκίσουμε τις σάρκες μας για άλλη μια φορά...


Υ.Γ.  Ξέρω την ποιότητα των ανθρώπων που συναναστρέφομαι μέσω αυτού του blog και έχω παρατηρήσει αυτές τις μέρες την άποψη τους. Σέβομαι απόλυτα οτιδήποτε καλοπροαίρετο. Ελπίζω ότι θα συγχωρέσουν το ύφος και τα σκληρά λόγια του κειμένου μου.  Είναι μια κατάθεση ψυχής, που σε ορισμένα σημεία μπορεί να μην έχει την ροή που πρέπει. 

* Η κοινωνική επανάσταση ξεκινάει από την προσωπική μας ζωή...

6 σχόλια:

  1. Μάκη μου εγώ δεν κατηγορώ κανέναν . Δεν κρίνω κανέναν.
    Μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα πέρασαν τα πάντα από μπροστά μου. Κι εγώ φανατίστηκα στην αρχή, υιοθέτησα κοινή δράση, διάβασα όλες τις πλευρες, βιάστηκα για την απόφαση μου. Όχι δεν άλλαξα γνώμη. Αλλά λες κι αυτή η βδομάδα κρατάει περισσότερο, εγώ ηρέμησα, έβαλα ξανά τα πράγματα κάτω και τώρα πραγματικά δεν έχω όρεξη ούτε να συζητήσω άλλο. Ό,τι είναι να συμβεί θα το αντιμετωπίσω κι αυτό , όπως όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μου.
    Εκείνο που δεν μου αρέσει είναι που όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, σκεφτόμαστε μόνο εμείς σωστά, πράττουμε εμείς έξυπνα ενώ όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα!
    Εγώ κατεβάζω διακόπτες. Έχω μια ιστορία φανταστική στο νου που λέω να γράψω, αν καθίσω να γράψω εν τέλει και θα είναι η τελευταία φορά που θα διαμαρτυρηθώ ....
    Σε φιλώ!
    Καλή σου μέρα και καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αριστέα μου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ολες αυτες οι μέρες ειναι ψυχοφθόρες για όλους μας. Ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του αρκεί να μην...καβαλάει αυτή του διπλανού του. Σε έχω διαβάσει με προσοχή και ξέρω πως εκτιμάς την αλήθεια και όχι τις καταστάσεις που είναι μια έτσι και μια αλλιώς. Ελπίζω να πάνε ολα καλα. Φιλιά, καλο Σ/κ.

      Διαγραφή
  2. Μάκη τα λες πολύ ωραία..αν και εγώ έχω ξεκαθαρίσει τι θα ψηφίσω θεωρώ το σημαντικότερο είναι να το κάνει καθένας μας συνειδητά και όχι επειδή του το επέβαλαν άλλοι..δεν έχω πρόβλημα με τις αντίθετες απόψεις από τη δική μου, έχω πρόβλημα με αυτό το διχασμό...αλλά η ιστορία μας έχει δείξει ποιοι ειμαστε οι Ελληνες.. δε θέλω να πω περισσότερα...για μένα τα λόγια του Ν.Καζαντζάκη στη σελίδα μου τα λένε όλα.. είμαι λακωνική, θα το χεις καταλάβει...είμαι όμως και μια περήφανη Κρητικιά! Σε φιλώ, καλή μέρα να έχουμε!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και καλά κάνεις παιδί μου και εισαι περήφανος άνθρωπος. Έτσι πρέπει να ειμαστε όλοι μας! Το σημαντικο είναι να έχουμε το σθένος να υποστηρίζουμε τις αποψεις μας ανοιχτά και χωρίς ίχνος φασισμού για τα λεγόμενα του άλλου! Ξέρω ότι εισαι λακωνική το έχω καταλάβει και το εκτιμώ γιατί ως αντίδραση δείχνει άνθρωπο μετρημένο και σοβαρο. Φιλια!

      Διαγραφή
  3. εξαίρετο κείμενο.
    εδώ και μέρες έχω σταματήσει να λέω τι θα ψηφίσω ακριβώς για να αποφύγω την σύγκρουση και τον διχασμό. Εξάλλου ο στόχος είναι κοινός (απλά ο καθείς τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά).
    Άλλωστε από την Δευτέρα όλοι οι ΝΑΙδες και οι ΟΧΙδες θα μοιράζονται ακριβώς την ίδια αγωνία και άγχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο Γιάννη. Αυτος ειναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για ολους μας. Ο διχασμος. Σαν πιιονια στις ορεξεις αυτών που κόβουν και ράβουν λειτουργούμε εγωιστικά και κατα το δοκούν. Ο στοχος μας οντως πρέπει να είναι κοινος όπως λες. Για ένα καλύτερο αύριο. Δεν το βλέπω ομως. Δυστυχώς. Ας πρυτανεύσει η σύνεση και η λογική. Σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation