Τι όμως δεν είναι το ίδιο; Τι είναι αυτό που δεν μπορεί και δεν γίνεται να είναι δεδομένο; Μα... εμείς! Δεδομένη είναι η στιγμή που ζούμε αλλα ποτέ το αύριο.
Πόσο εύκολα το ξεχνάμε αυτό μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Τσακωνόμαστε, βαρυγκομάμε, τα... βάφουμε μαύρα, παραμελούμε τους εαυτούς μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε και μετά φτάνει μιά στιγμή που θέλουμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, να διορθώσουμε τα αδιόρθωτα.
Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι αλλά δεν θέλω να αντιδράσετε άσχημα. Αυτό, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω αλλά ακόμη και αν γύριζε, αυτό δεν θα μας άλλαζε ως ανθρώπους. Αν κάτι δεν αλλάξει όταν πρέπει προς το καλύτερο (γιατί όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε... τέτοια στιγμή), τότε ακόμη και σε χρονοκάψουλα να μπαίναμε τα ίδια σκατά (μπιπ) θα μέναμε!
Ας μην ψάχνουμε για εξηγήσεις και για περίπλοκες λύσεις. Όλα είναι απλά. Aν μάθουμε να ζούμε χωρις βιασύνη και άγχος, όλα μας τα ερωτήματα, έστω και αργά, θα απαντηθούν. Αρκεί να ζούμε, μαθαίνοντας. Άλλωστε όπως έχει γράψει και ο Τάσος Λειβαδίτης: "κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση..."
Και μιας και έβαλα την ποίηση στην κουβέντα για την ζωή, σας αφήνω με ένα απόσπασμα από τον "Κύκλο των χαμένων Ποιητών", με πρωταγωνιστή τον μοναδικό και αγαπημένο μου Ρόμπιν Γουίλιαμς στον ρόλο του καθηγητή Τζων Κίτινγκ.
"Δε διαβάζουμε ποίηση, επειδή είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε ποίηση, επειδή ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή. Και η ανθρώπινη φυλή είναι γεμάτη πάθος. Η ιατρική, η νομική, η μηχανική, οι επιχειρήσεις είναι ευγενείς αναζητήσεις, απαραίτητες για την διατήρηση της ζωής. Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός, η αγάπη είναι αυτά για τα οποία παραμένουμε ζωντανοί.» Ο Γουίτμαν λέει:
«Ω, εγώ, ω ζωή των ερωτήσεων, χωρίς τελειωμό,
των ατέλειωτων τραίνων των άπιστων,
των πόλεων γεμάτων ανόητους.
Τι καλό έχουν αυτά, ω εγώ, ω ζωή;
Απάντηση.
Ότι είσαι εδώ, ότι η ζωή υπάρχει· και η ταυτότητα.
Ότι το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται,
κι ίσως συνεισφέρεις μια στροφή».
Ποιά θα είναι η δική σας (μας) στροφή;"
Καλό μήνα να έχουμε!
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι παρά μόνο ότι προσυπογράφω...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα να έχεις Μάκη μου!
Χαίρομαι που σε βρίσκουν σύμφωνη τα λεγομένα μου Μαρία! Καλό μήνα και σε σένα παιδί μου!
ΔιαγραφήΑυτά τα γραπτά σου που τα λένε όλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αλλη μια φορά θα συμφωνήσω μαζί σου φιλαράκι μοου
Καλή μας εβδομάδα!!!! (ετοιμασου για το ποτακι ;) )
Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου! Έτοιμοςςςςς ειμαι!χαχαχα!
Διαγραφήτι ωραία ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήπως ξεκίνησες και πως το πήγες όμως!
απίστευτος εισαι!
καλημερα και καλο μηνα!
διαβαζουμε ποιηση, γιατι προερχομαστε απο ποιηση.
αν δεν ειναι ο ερωτας ποιηση, τι αλλο θα μπορουσε να ειναι;
καλο μηνα!
Σε ευχαριστώ Κική! (πες και άλλα, πες και άλλα, χαχα) Μ'αρέσει και η δική σου προσέγγιση στο θέμα! Οτιδήποτε αγαπάμε, περιέχει κατά μιά έννοια ποιητικά χαρακτηριστικά...
ΔιαγραφήΚαλό μήνα, αντεύχομαι!
Δεν θα μπορούσα να μη συμφωνήσω, Μάκη μου. Αλλά αναθεματισμένα ξεχνιόμαστε, ξανά και ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ στο... ξεχνιόμαστε. 7
ΔιαγραφήΘες η καθημερινότητα, θες ο εγωισμός, θες οτιδήποτε άλλο που μας στερεί την δυνατότητα να εγκαθιδρύσουμε μέσα μας τα ουσιαστικά και να απαλλαχτούμε απο τα ανούσια, συμβαίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό τω ανθρώπων αυτο!
Δυστυχώς μεμονωμένα μπορεί να αλλάξει, συνολικά χλωμό...
Σαν να έχεις δίκιο βρε Μάκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ζωή σπουδάζεται μέσα απ τις εμπειρίες της. Εμπειρικά. Δεν σπουδάζεται αποστειρωμένα και ξεκομμένα σε κάποια θεωρητική γυάλα. Συνεπώς οφείλουμε να βουτήξουμε στα νερά της με πίστη και υπομονή.
Την καλησπέρα μου φίλε.
Γιάννη, μαρέσει όπως το θέτεις. Να βουτήξουμε, αλλά είμαστε μαθημένοι για τα βαθια;;;; Δύσκολο. Αν οπλιστούμε με πίστη και υπομονή όπως αναφέρεις ενδεχομένως να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή.
ΔιαγραφήΠρέπει όμως να αποτινάξουμε από πάνω μας χαρακτηριστικά αρνητικά και εγωιστικά για να γίνει αυτο... Καλησπέρα!
Τι ωραίο χαρακτήρα, μεστό, ουσιαστικό, έχουν οι Σκέψεις του Ιουλίου! Μπράβο Μάκη, για τις σκέψεις που κατέθεσες, τον τρόπο που το έκανες. Καμιά φορά η ζωή μας παρασύρει μέσα από τη καθημερινότητα και ξεχνάμε. Είναι ωραίο να μας θυμίζουν τα ουσιαστικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα, με χαμόγελο!
Μαρίνα σε ευχαριστώ πολύ! Όντως είναι σημαντικο να μας θυμίζουν τα ουσιαστικά η να το κάνουμε και μεις αυτό τον εαυτό μας. Ακόμα και τα πιό απλά χρειάζεται καμιά φορά να τα φέρνουμε στην σκέψη μας.
ΔιαγραφήΑν και η ζωη εκεί έξω το κάνει από μόνη της. Χρειαζεται απλά να ανοίξουμε τα μάτια μας και να τα δούμε... Καλό Σ/κ!