Παιδί... Αλήθεια πόσες φορές δεν γυρίζουμε πίσω στην παιδική μας ηλικία και αναπολούμε όμορφες στιγμές? Παιχνίδια δίχως τέλος, γέλια, μουσικές, μυρωδιές. Τότε που όλα μοιάζανε διαφορετικά. Αθώα και αληθινά. Τότε που οι έγνοιες μας περιορίζονταν μόνο στο τι θα φάμε και στο τι παιχνίδι θα παίξουμε με τους φίλους μας...
Όσοι μεγαλώσαμε και αποτινάξαμε απο πάνω μας τον μανδύα του παιδιού που κρύβεται μέσα μας, καλά θα κάνουμε να το ξανάσκεφτούμε. Να αναθεωρήσουμε. Το πιό σημαντικό απ΄όλα όμως είναι να αγαπάμε τα παιδιά. Τα παιδιά μας. Τα παιδιά όλου του κόσμου.
Όσοι μεγαλώσαμε και αποτινάξαμε απο πάνω μας τον μανδύα του παιδιού που κρύβεται μέσα μας, καλά θα κάνουμε να το ξανάσκεφτούμε. Να αναθεωρήσουμε. Το πιό σημαντικό απ΄όλα όμως είναι να αγαπάμε τα παιδιά. Τα παιδιά μας. Τα παιδιά όλου του κόσμου.
Στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου η πείνα και η εξαθλίωση είναι καθημερινό και ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο. Χιλιάδες παιδιά υποσιτίζονται, υποφέρουν, πεινάνε, εκλιπαρούν στην ουσία για λίγο νερό και ψωμί.
Όχι ότι στις προηγμένες χώρες η κατάσταση είναι καλύτερη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις μέρες μας ειναι η παιδική κακοποίηση. Παιδιά που βιώνουν στο πετσί τους την αγριότητα των μεγάλων. Παιδιά που πονάνε, κλαίνε και βασανίζονται. Παιδιά που δυστυχούν. Που κακοποιούνται σεξουαλικά. Που τρομοκρατούνται.
Ως μεγάλοι εφευρίσκουμε νέους τρόπους βασανισμών... Ως μεγάλοι κάνουμε παιδιά και τα παρατάμε στα μαιευτήρια και στα ιδρύματα. Ως μεγάλοι χειροδικούμε εναντίον τους.
Κάνουμε την χαρά της ζωής να λυγίζει, να εκλιπαρεί, να αυτοτιμωρείται από λάθη δικά μας. Ως μεγάλοι χρησιμοποιούμε τα παιδιά για δικούς μας σκοπούς. Παντρευόμαστε, χωρίζουμε αδιαφορώντας για τα τραύματα που δημιουργουμε στον ψυχικό τους κόσμο.
Κάνουμε την χαρά της ζωής να λυγίζει, να εκλιπαρεί, να αυτοτιμωρείται από λάθη δικά μας. Ως μεγάλοι χρησιμοποιούμε τα παιδιά για δικούς μας σκοπούς. Παντρευόμαστε, χωρίζουμε αδιαφορώντας για τα τραύματα που δημιουργουμε στον ψυχικό τους κόσμο.
Ως μεγάλοι κάνουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους. Να μας μοιάζουν... Αυτό ειναι η χειρότερη κατάρα. Να βλέπεις παιδιά να λειτουργούν σαν ενήλικες. Να μη μπορούν να χαρούν την παιδικότητα τηε ηλικίας τους. Θλιμμένα και αντικοινωνικά. Τα μαθαίνουμε να λειτουργούν στην λογική "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Τους κάνουμε τα χατήρια αν κάνουν πρώτα τα δικά μας. Τα κοροιδεύουμε, τα ξεχνάμε και τα θυμόμαστε όποτε μας βολεύει.Τα φιμώνουμε, τα ευτελίζουμε, δεν τα ακούμε, δεν επικοινωνούμε μαζί τους.
Τα απειλούμε. Τα κατηγορούμε, αφαιρούμε την ελπίδα τους. Για μια ζωή που δεν επέλεξαν αυτά, αλλα εμείς. Και αυτά άραγε τι κάνουν? Πως αντιδρούν? Υπομένουν, προσπαθούν, αντιδρούν και φοβούνται. Γιατί αυτά απλά μας αγαπάνε...
Τα απειλούμε. Τα κατηγορούμε, αφαιρούμε την ελπίδα τους. Για μια ζωή που δεν επέλεξαν αυτά, αλλα εμείς. Και αυτά άραγε τι κάνουν? Πως αντιδρούν? Υπομένουν, προσπαθούν, αντιδρούν και φοβούνται. Γιατί αυτά απλά μας αγαπάνε...
Υ.Γ. Αλήθεια, τι στα κομμάτια μπορεί να αγγίξει την καρδιά μας, αν δε το κάνει η ψυχή ενός παιδιού???
τι στα κομμάτια μπορεί να αγγίξει την καρδιά μας, αν δε το κάνει η ψυχή ενός παιδιού??? ---> έλα μου ντε!!!! όμως είπαμε άρρωστα μυαλά υπάρχουν και θα υπάρχουν δυστυχώς ανάμεσά μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω Εύη μου! Υπάρχουν... Και πραγματικα είναι να απορεί κανεις...
Διαγραφήσχετικά με το υστερόγραφό σου: ΤΙΠΟΤΑ εκτός από ένα παιδί..
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μέλλον μας, το αύριο μας, η υποχρέωση μας να του προσφέρουμε τα πάντα!
Συμφωνώ σε κάθε σου λέξη Γιάννη! Τα παιδιία είναι το μέλλον ολόκληρου του κόσμου!
Διαγραφή"...γιατί αν γλιτώσει το παιδί , υπάρχει ελπίδα"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Μάκη , και λίγα είπες!
Τα φιλιά μου!
Μόνο αν γλιτώσει το παιδί Αριστέα μου! Γιατί τα παιδία ειναι η συνέχεια μας. Προστατεύοντας τα, προστατεύουμε και το μέλλον μας. Το μέλλον τους... Σε φιλω, ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο...
ΔιαγραφήΤίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο! Ούτε μία λέξη σου δεν αλλάζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι προστατεύουμε τους εαυτούς μας. Γιατί και τα παιδιά πρέπει πλέον να ψάχνουν μία προστασία από μόνα τους;;;
Καλημέρα, φιλιά πολλά!
Καλησπέρα Γιώτα! Έχεις δίκιο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται και αυτο! Πολλά παιδιά παίρνουν από πολύ μικρά την ζωή στα χέρια τους...Δεν ειναι καλό αυτο! Γιατί απλά είναι παιδιά... Οφείλουμε να τα προστατεύσουμε! Σε φιλω!
Διαγραφήως μία από τις δημοσιεύσεις που ξεχώρισαν για την εβδομάδα που πέρασε σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η παρούσα καταχώρηση του ιστολογίου. Το ιστολόγιο είναι πλέον υποψήφιο για την μηνιαία βράβευση "ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ". Καληνωρίσματα :[
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Γιάννη, σε ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΦίλε Μάκη, ως μητέρα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευαισθητοποιημένη είμαι με τις ζωές των παιδιών. Νιώθω όμως πολύ αδύναμη ως πολίτης του κόσμου, στο να συμβάλλω για να σωθούν τα παιδιά που πεθαίνουν και υποφέρουν από την πείνα σε όλο τον κόσμο, "πολιτισμένο" (τρομάρα μας) και "τρίτου κόσμου" (χυδαίος όρος)... Σε καλημερίζω και σου εύχομαι καλή εβδομάδα. Χαίρομαι πολύ που αγγίζεις τέτοια θέματα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Πέτρα! Νομίζω πως όλοι νιώθουμε αδύναμοι παρακολουθώντας οσα συμβαίνοτν στα παιδιά όλου του κόσμου. Αυτό που νομίζω πως χρειάζεται όμως είναι να αγαπάμε όσο πιο πολύ μπορούμε τα παιδιά που είναι κοντά μας, που συναναστρεφόμαστε...Με όποιον τρόπο μπορούμε. Όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Και βέβαια από την βοήθεια που προσφέρει η Πολιτεία σε ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα νε μεγαλώσουν ένα παιδί όπως πρέπει. Μια σκέψη, ένα ρούχο, λίγα τρόφιμα βοηθάνε ακόμα και τα παιδιά που βρίσκονται μακριά μας σε κοινωνίες χειρότερες από την δική μας... Υπάρχοουν επίσης οικουμενικές προσπάθειες οργανώσεων που μπορούμε να συνεισφέρουμε με κάποιον τρόπο. Αν τα κάνουμε ολα αυτά τουλάχιστον θα έχουμε κάνει το δικό μας καθήκον... Σε ευχαριστώ που πέρασες!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Στέφανε, θα ρίξω μια ματιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω απολύτα σε οτι γραφεις γυρω απο το θεμα παιδι .. και το καλυτερο ειναι το υστερόγραφο σου..!!καλως σε βρήκα..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ρούλα! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Καλώς σε βρήκα και γω!
Διαγραφή