Οι γκρινιάρες των Χριστουγέννων...

 Εντάξει, δε λέω, αυτές οι μέρες είναι για όλους τους ανθρώπους μέρες χαράς, αγάπης και αλληλεγγύης. Για όλους είπα? Λάθος. Υπάρχουν και οι γυναίκες. Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δηλαδή για να είμαι ακριβής και όχι ακραίος. 
 Για αυτές λοιπόν Χριστούγεννα σημαίνουν δώρα, δώρα, δώρα αααα και... δώρα! Τα δύσκολα όμως ξεκινάνε όταν ο Άη Βασίλης δεν έρχεται, όταν οι πιστωτικές δίνουν απόρριψη και οι τσέπες είναι άδειες...

 Για να εξηγούμαι δηλαδή και να μην παρεξηγούμαι σε όλους αρέσουν τα δώρα. Στις γυναίκες όμως ένα δώρο είναι κάτι σαν την προέκταση των χεριών τους! Όχι λάθος, με συγχωρείτε, η προέκταση των χεριών μιας γυναίκας είναι η τσάντα της! Μμμμ οκ το βρήκα. Το δώρο για την γυναίκα είναι ότι το ρέψιμο για εμάς τους άντρες. Αξία ανεκτίμητη... 

 Και οκ ένα ρέψιμο σου έρχεται στο μπαμ που λένε και οι παλαίουρες και δε κοστίζει και τίποτα, το δώρο όμως? Ε εκεί ποιος είδε τη νοικοκυρά και δεν την φοβήθηκε: "Τιιιιιιιιι? Δεν μου πήρες τίποτα??? Δε ντρέπεσαι λιγάκι? " είναι η πρώτη και εύλογη ερώτηση της Ελληνίδας μαμάς, γιαγιάς. κόρης, ξαδέρφης, αδερφής, γυναίκας εν πάσει περιπτώσει που εννοείται πως είναι μόνο η αρχή της λαίλαπας που πρόκειται να ακολουθήσει σε ρυθμούς πυξ λαξ...
 "Δε μ'αγαπάς... Δε σημαίνω τίποτα για σένα. Χωρίζουμε" η ατάκα της γυναίκας-αρραβωνιαρας-φίλης, "Θα το θυμαμαι, μη μου ξαναμιλήσεις", "βρε στην μάνα σου, στην αδερφη σου που σε αγαπάει ξέχασες να πάρεις δώρο", "δεν πήρες τίποτα στην κορούλα σου" η ατάκα της μάνας, της αδερφής και της κόρης αντίστοιχα...

 Έτσι είναι αυτά φίλτατε συναγωνιστα. Η μη προσκόμιση (sic) δώρου στις μέγαιρες σου, εεε συγνώμη στις γυναίκες της ζωής σου ήθελα να πω, αυτόματα σημαίνει χωρισμό και γκρίνια. Και άντε τώρα εσύ να εξηγήσεις ότι τα λεφτά δε σου φτάνουνε, ότι θα  επαιρνες δώρο αργότερα κλπ κλπ. 
 Α και που σαι, μην τυχόν και κάνεις το λάθος και πεις οτι αυτό που μετράει είναι η αγάπη και όχι τα δώρα ε... Εκτός αν θές να περάσεις τις γιορτές στα επείγοντα του νοσοκομείου τακουνοδαρμένος σαν ένας σύγχρονος Αλέξης Κούγιας... Τότε πάσο.

 Και να τα μόνο αυτά? Αυτές τις μέρες λες και μια μύγα τσε τσε (θηλυκό γαρ) τις τσιμπάει και η γκρίνια πάει σύννεφο... Από το τι θα φορέσει στα ρεβεγιόν, στις εξόδους, στα ψώνια, στον ύπνο της, στο σπίτι μέχρι την κούραση που νιώθει από το τρέξιμο των ημερών, την καθαριότητα του σπιτιού, το μαγείρεμα ("τι είμαι εγώ καμιά δούλα??") και πάει λέγοντας.

 Δεν βάζει γλώσσα μέσα της αγαπητέ συναγωνιστά μου. Απνευστί σε πάει για να μην πώ τίποτε πιο... βαρύ! Αμ το άλλο? Όσοι δεν έχουν επισήμοποιήσει τον δεσμό τους, αυτή η γιορτινή περίοδος είναι η Κόλαση του Δάντη! 

 Πως είναι όταν χτυπάει το βιολογικό τους ρολόι? Κάπως έτσι και δω, μόνο που αυτό το τικ τακ που ακούγεται δεν είναι ρολόι αλλά βόμβα.
 "Πότε θα αρραβωνιαστούμε, πότε θα παντρευτούμε, πότε επιτέλους θα κάνουμε οικογένεια?" είναι μερικές από τις ήπιες ερωτήσεις των συντρόφων που η περίοδος των Χριστουγέννων τις σεληνιάζει...

 Και πότε θα στολίσουμε το δέντρο και τι θα φάμε τι θα πιούμε, που, πότε και πως. Και γιατί εκείνο και γιατί το άλλο και δώσε μου λιγάκι προσοχή. Και να τα πισώπλατα μαχαιρώματα στις οικογενειακές και φιλικές συνάξεις λόγω των ημερών και πως είναι έτσι εκείνη και και πως είναι η άλλη. 
  Και σε βλέπω πως την κοιτάς, αλλού τα μάτια σου γιατι θα στα βγάλω και άλλα τέτοια όμορφα και... εορταστικά. Πείτε μου λοιπόν τι κάνουμε? Ξέρω ξέρω. Γυναίκες είναι και τις αγαπάμε. Με τα καλά και τα άσχημα τους. 
 Μην κάνετε το λάθος μόνο και ξεχάσετε να πάρετε δώρο. Και να λέτε συνέχεια "ναι μωρο μου ότι θέλεις". Αααα και να χετε και πρόχειρα 2-3 κουτιά ασπιρίνες. Καλού κακού ρε παιδί μου. Άντε καλό μας μήνα... (Βοήθεια μας...)

Υ.Γ. Σας λατρεύω. Ναι, ναι σε σας τις γυναίκες το λέω...