Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Οι... ενάρετοι κριτές των social media

  "Το άδειο τραπέζι έχει ένα ελάττωμα, το στρωμένο χίλια...", λέει μιά Περσική παροιμία. Νομίζω πως σε αυτή την πραγματικά σοφή φράση, κρύβεται η ουσία  για το πιό αμφιλεγόμενο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας. Την έννοια... της εύκολης κριτικής.

 Αυτής που έρχεται στην επιφάνεια και κατακεραυνώνει τον διπλανό μας, τον εκμηδενίζει, τον κάνει να μοιάζει "τέρας", αμαρτωλό και υπάνθρωπο, μπροστά στην πάντα ακριβοδίκαιη άποψη μας που στάζει... χολή και καλοσύνη ταυτόχρονα και εκφράζεται... τεκμηριωμένα με βωμολοχίες, κατάρες και εκφοβισμό μέσω των socιαl media.
 Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα το τελευταίο διάστημα, ο κοινωνικός ιστός δείχνει σιγά σιγά να διαλύεται. Συνάνθρωποί μας κάνουν αποτρόπαιες πράξεις. Κακοποίηση ζώων, δολοφονίες βρεφών, ληστείες μετά φόνου, σεξουαλικά εγκλήματα, βρίσκονταιι σε καθημερινή βάση στα... υπέροχα νέα που μαθαίνουμε από τα τηλεοπτικά κανάλια και το ίντερνετ.


Το τελευταίο λειτουργεί σαν άρμα για τους διάφορους "αναμάρτητους" κριτές που αποτελούν κατά την ταπεινή μου άποψη, την μάστιγα των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, όχι τόσο για τα ανάλαφρα θέματα που προκύπτουν, όσο για τα πολύ σοβαρά.

Ανώτεροι του Αρείου Πάγου, με πάντοτε λογικά επιχειρήματα για την άποψη τους (είναι Αλβανός, Σύριος, πρεζάκι, γκέϊ, ανώμαλος, ψυχικά άρρωστος, αλήτης και πάει λέγοντας), δικάζουν, πριν τον κανονικό δικαστή, όποιον έχει διαπράξει (η φαίνεται να έχει διαπράξει) ένα έγκλημα.



Είναι τόσο άρρωστα τα σχόλια κάτω από μερικά ρεπορτάζ, που πραγματικά αναρωτιέμαι, αν καταλαβαίνει κανείς από αυτούς τους ξερόλες των social media, ότι διαπράττουν ένα αντίστοιχο έγκλημα (μείζονος η ήσσονος σημασίας δεν παίζει ρόλο).


Εύχονται καρκίνους και θανάτους, εύχονται... καλοπέραση στην φυλακή, εύχονται αρρώστιες στην οικογένεια του θύτη, υποδηλώνοντας εμφατικά σε όλους τους άλλους, την... καθαρότητα της ψυχής τους και την έννοια του δικαίου που τους διέπει.

 Προφανώς δεν θα έχουν ακουστά τον Μαχάτμα Γκάντι που έλεγε πως: "Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει", ή την Άννα Φρανκ που έζησε τις θηριωδίες των Ναζί να γράφει στο περίφημο ημερολόγιο της: "Πιστέυω παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, πως οι άνθρωποι είναι αληθινά καλοί στην καρδιά. Είναι εντελώς αδύνατον για μένα το χτίσω τη ζωή μου πάνω στο χάος, στη θλίψη και στο θάνατο..."



Τίποτα από αυτά δεν τους είναι γνωστά. Η έννοια της συγχώρεσης για αυτούς δεν υπάρχει. Βιάζονται να δικάσουν έναν άνθρωπο, που έφταιξε, εγκλημάτισε, έσφαλε.

Και προσέξτε. Επειδή ξέρω πως μπορεί να παρεξηγηθώ, θέλω να τονίσω και να κάνω σαφές, πως είμαι υπέρ της τιμωρίας όταν αυτή πρέπει να εφαρμοστεί. Όσο σκληρή και αν είναι. Υπάρχουν εγκλήματα που πολλές φορές με βάζουν να σκεφτώ αν όντως υπάρχει ποινή που να μπορεί πραγματικά να είναι δίκαιη...


Έχουν γίνει και γίνονται κατά καιρούς ασύλληπτα εγκλήματα που δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Αυτό που μπορώ με σιγουριά επίσης να τονίσω, είναι πως και η δική μου αντίδραση σε τέτοιες καταστάσεις αν με αφορούσαν προσωπικά, μπορεί να ήταν ακραία.

 Όμως είμαι σίγουρος και για κάτι άλλο. ΚΑΝΕΙΣ, και το βάζω με κεφαλαία για να αναδείξω την σπουδαιότητα της λέξης, δεν μπορεί να κρίνει τον άλλον. Κανένας δεν είναι αλάθητος και αναμάρτητος ώστε να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει πότε θα καταστρέψει την ζωή του συνανθρώπου του, φορώντας ο ίδιος τον μανδύα του ενάρετου και του ευσεβή.
 Η ελευθερία της έκφρασης και η έλλειψη ελέγχου που υπάρχει στο διαδίκτυο, χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από ένα υπερβολικά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων.

Ζωές καταστρέφονται, μικρά παιδιά, γυναίκες και άντρες ωθούνται μέσω του διαδικτυακού εκφοβισμού σε αυτοκτονίες και το πάτημα ενος κουμπιού αποδεικνύεται θανατηφόρο όπλο στα χέρια επιτήδειων που "φουσκώνουν" σαν παγώνια για την μαγκιά που έγραψαν και πήρε δεκάδες like, συνοδευόμενα από διθυραμβικά σχόλια.

 Το δίκιο της μάζας, και δη της κατευθυνόμενης από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μάζας, δεν είναι πάντα το σωστό. Το ιντερνετικό λιντσάρισμα, πολλές φορές μετατρέπεται σε κανονικό, οι κριτές των social media ζούν και βασιλεύουν και όλη αυτή η κατάσταση είναι ένας φαύλος κύκλος μίσους, που περισσότερο μεγεθύνει το πρόβλημα παρά το επιλύει...

24 σχόλια:

  1. Πόσο καιρό ήθελα να γράψω για αυτό το θέμα και δεν έβρισκα λόγια. Ευτυχώς τα βρήκες εσύ και πιο ορθά δεν γινόταν. Respect φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου! Η αλήθεια είναι ότι και γω ήθελα καιρό να γράψω για το θέμα και ουσιαστικά καταπιάστηκα μαζί του με την τελευταία περίπτωση των φαντάρων στην Κόνιτσα που έριξαν το άτυχο σκυλάκι στο γκρεμό... Κατάπτυστο και απάνθρωπο αυτό που έκαναν.

      Στην ίδια λογική όμως ήταν και τα σχόλια όσων αναφέρθηκαν στο θέμα κάτω από τις διάφορες σελίδες και τα ρεπορτάζ των sites. Και ειλικρινά δεν μιλάω για τις γνώμες που είχαν ορθή και λογική συνέχεια.
      Αλλά πες μου πως μπορεί κάποιος να ειναι πχ φιλόζωος και ψυχικά ισσοροπημένος από την μία και από την άλλη να θέλει να... κρεμάσει στο Σύνταγμα τους φαντάρους που έκαναν όντως κάτι ασυγχώρητο?

      Απλά δε μπορεί για μένα. Όσο και αν φαίνεται κάπως αυτό που λέω. Η λύση σε τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι... τέτοιες συμπεριφορες! Το ξέρεις καλύτερα εσύ!

      Διαγραφή
    2. Αυτό ακριβώς βλέπω να γίνεται Μάκη: Αυτοδικίες, βρίζουν χυδαία ανθρώπους που δεν τους γνωρίζουν από κοντά, απλά τους βλέπουν στην τηλεόραση και στα κάθε είδους ριάλιτι,.... βία στη βία, και ένα μόνιμο σφυρί στο χέρι. Έμαθαν ότι τα πάντα γύρω τους είναι καρφιά...

      Διαγραφή
    3. Ιντερνετική αυτοδικία. Από τους... εκλεκτούς αυτού του κόσμου. Με ένα μόνιμο σφυρί στο χέρι όπως σωστά γράφεις...

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μάκη μου!
    Λες και ήσουν στο μυαλό μου! Ένα μεγάλο respect κι από μένα!

    Χτες βράδυ το σκεφτόμουν για την ακρίβεια. Μπήκα σε μια σελίδα του φέις, ενός παίκτη ρίαλιτι- του Μάστερ Σεφ για την ακρίβεια- γιατί έπεσα στο τούιτερ σε μια παρακίνηση ..."μπείτε να βρίσετε και σεις την ...ποντικομαμή! "
    Έφριξα! Νόμιζα ότι μόνο ανήλικα εύχονται καρκίνους και ρίχνουν κατάρες κάτω από τα βίντεο στο you-tube. Μα τα προφίλ όσων έβριζαν στο φβ ήταν προφίλ ενηλίκων! Το κακό έχει παραγίνει!
    Ειλικρινά, δεν ξέρω πού πάμε και τι χειρότερο έπεται.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι πολύ άσχημο Αριστέα μου; Σε κάνει πραγματικά να αναρωτιέσαι τι γίνεται με το ανθρώπινο είδος. Και φαντάσου όπως αναφέρεις και συ για κάτι όχι ιδιαίτερα σημαντικό (Master chef), που όμως στο τέλος γίνεται θηλιά για κάποιον συνάνθρωπό μας ο τρόπος που αντιδράμε και εκφραζόμαστε.

      Σκέψου τώρα τι συμβαίνει όταν πρόκειται για γεγονός που όντως είναι σοβαρό. Δεν ξέρω ειλικρινά. Δεν σταθμίζουμε τα λόγια μας, δεν καταλαβαίνουμε την σοβαρότητα των πράξεων μας.

      Και από την άλλη και τα sites, τα κανάλια ειναι σα να πετάνε τον όποιον άνθρωπο στον λάκκο των λεόντων. Ετσι το βλέπω. Πέρα από την πράξη του. Που μπορεί να ειναι απάνθρωπή και κατακριτέα. Τι θα γίνουμε δηλαδή στο τέλος, κοινωνία δικαιοσύνης a la carte;;;

      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. επειδή τυχαίνει να είμαι λάτρης της ελευθερίας του λόγου, της έκφρασης και της δημιουργίας, δεν τα έχω ούτε με τους δημοσιογράφους, ούτε με τους αρθρογράφους, ούτε με τους ερασιτέχνες, μα ούτε και με τους ανώνυμους σχολιαστές. Ο καθένας αισθάνεται την εξουσία της ψηφιακής γραφής, ελάχιστοι όμως νιώθουν την ευθύνη όσων γράφουν με δεδομένο πως κάποιοι από όσους τους διαβάζουν ίσως επηρεαστούν από αυτούς.

    Δεν κακιώνω κανέναν και δεν υποτιμώ κανέναν. Ο καθένας κρίνεται από τον λόγο, την γραφή και τις πράξεις του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει ενδιαφέρον η οπτική που βλέπεις το θέμα Γιάννη. Ίσως σε μιά κοινωνία λογική και υγιή, αυτό που αναφέρεις να ήταν το σωστό. Σίγουρα θα ήταν. Δυστύχως στην χώρα μας, είμαστε πάντοτε των άκρων όμως. Του πολύ ή του τίποτα.

      Πολύ σωστά λες, πως είναι ελάχιστοι εκείνοι που νιώθουν την ευθύνη των όσων γράφουν. Δεν είναι τουλάχιστον εγκληματικό όμως με μιά φράση στο διαδίκτυο, ο οποιοσδήποτε να... φοράει το μανδύα του δικαστή και του άτεγκτου; Δεν είναι στρουθοκαμηλισμος; Πότε θα μάθουμε να σεβόμαστε την όποια ελευθερία έχουμε στον τρόπο που έκφραζόμαστε; Πότε θα μάθουμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας;

      Αλλά όπως λες ο καθένας κρίνεται για τον λόγο την γραφή και τις πράξεις του.
      Κρίνεται; Σχετικό είναι αυτό. Όταν οι κριτές των πάντων βρεθούν στην ίδια θέση με αυτούς που εύκολα και άκοπα κρίνουν, τότε όλα αλλάζουν...
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

      Διαγραφή
  4. Για άλλη μια φορά με εκφράζουν όσα γραφεις φίλε μου!!! Πραγματικά όμως!!
    Βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που τον τελευταίο καιρό δείχνει την σάπια εκδοχή της. Όλοι είναι έτοιμοι να κουνήσουν το δάχτυλο και πολλές φορές με ακραίο τρόπο! Δεν είναι η διαφωνία που με ενοχλεί. Ειναι ο τροπος με τον οποίο γίνεται η διαφωνία.
    Μιλάμε πια για κανονικο internet-bullying!!!
    πολύ σωστα τα οσα γραφεις
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου! Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι, αλήθεια! Αυτό που σκέφτομαι είναι αν τελικά ειμαστε μειοψηφία...
      Ότι έχει ξεφύγει η κατάσταση είναι πιά ολοφάνερο. Το θέμα είναι πως αλλάζει όλο αυτο. Σε ευχαριστώ που πέρασες, πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ωραίες κουβέντες εδώ!

    Σκέφτομαι ότι τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι διαχρονικά - τα μέσα αλλάζουν (στην προκειμένη, τα social media). Το κάθε μέσον, βέβαια, προσδίδει .. προσβασιμότητα σε ιδιαίτερους τρόπους που εκδηλώνει ο άνθρωπος τα χαρακτηριστικά του. Ας πούμε, ο ηλεκτρονικός σχολιασμός, μέσα από την ασφάλεια της απόστασης ή και της ανωνυμίας, μέσα από την ασφάλεια της απουσίας της άμεσης αντίδρασης των άλλων, ωθεί στην ανευθυνότητα, την επιπολαιότητα, τον αφορισμό, μπορεί εύκολα να βγάλει στην επιφάνεια την κάπως κρυμμένη (κοινωνικά) κακία μας, να γίνει καθρέφτης των χειρότερων στοιχείων μας.
    Δεν ξέρω αν έχει νόημα να αλλάξουν τόσο τα μέσα όσο τα στοιχεία που φέρουμε ως άνθρωποι. Κι εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα. Εκεί, χρειάζεται πολλή πολλή συζήτηση, πολλή προσπάθεια, πολλές ριζικές αναθεωρήσεις κατεστημένων ιδεολογιών.

    Χάρηκα που συνάντησα το μπλογκ σου. Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σας και ευχαριστώ πολύ για το ουσιαστικό σχόλιο αλλά και για τα λόγια σας!

      Συμφωνώ σε όλα. Νομίζω δε πως το σημαντικότερο δεν είναι τα μέσα που μας δίνουν την όποια δυνατότητα, αλλά τα στοιχεία που μας χαρατηρίζουν...
      Το άλλο κομμάτι έχει να κάνει με το ότι λόγω της κατάστασης που επικρατεί, λόγω της οικονομικής κρίσης, τα έχουμε κάνει όλα ίσωμα! Αγανακτισμένοι ή μη, φτωχοί η πλούσιοι, αδικημένοι ή ευνοημένοι, πρέπει να σκεφτούμε κάποια στιγμή και τον διπλανό μας. Αλλιώς τι θα απογίνουμε στο τέλος;

      Σας ευχαριστώ που περάσατε!

      Διαγραφή
  6. Μάκη μου, τις ίδιες σκέψεις κάνω κι Εγώ!
    Ποτέ δεν θα καταλάβω ειδικά σε εναν θάνατο ανθρώπου απο φυσικα αιτία σε όποια ηλικία κι αν ηταν ή καποιος γνωστός ή οχι να βρίσκονται ενα σωρό και να γραφουν απάνθρωπα αδιάφορα χωρις ψυχη σχολια. Στον θάνατο όλοι το ιδιο ειμαστε. Για τις κατάρες και τα υπόλοιπα.... Ας κοιταχτούμε πρωτα οι ίδιοι στον καθρέπτη... Και οποιος πει οτι ειναι αλάνθαστος και αναμάρτητος συγγνώμη αλλά υπάρχει πρόβλημα...
    Να είσαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που λες στις περιπτώσεις που ανακοινώνεται ο θάνατος ενός δημοσίου προσώπου στα social media, είναι όντως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα, αυτών που συζητάμε εδώ.

      Λες και περιμένουμε στην γωνία να βγάλουμε όλο το μίσος και τα κόμπλεξ που έχουμε μέσα μας ρε παιδί μου. Είπες επίσης κάτι πολύ σωστό Μαρία μου. Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Αν αντέχουμε την ασχήμια μας...

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ μέχρι κεραίας, Μάκη μου.
    Κάποτε συνήθιζα να παρακολουθώ τους σχολιασμούς και ν' απαντάω σ' αυτές τις "αγαθές" κι "άσπιλες" προσωπικότητες, αλλά έχω καιρό που το σταμάτησα. Αφενός με χαλάει απίστευτα να διαβάζω τα ξερατά τους (γιατί είναι διαφορετικό το «δεν συμφωνώ» με το «ξερνάω χολή»), αφετέρου τέτοια ανθρωπάκια εμπίπτουν στο «δεν ιδρώνει τ' αυτί τους». Πραγματικά, μένω ν' απορώ με το μένος που 'χουν κρυμμένο μέσα τους γι' άγνωστους ανθρώπους και με το πόσο κοντόφθαλμοι είναι - να μη μπορούν να δουν ότι γίνονται ένα μ' αυτό που κατηγορούν. Αλλά, βλέπεις, είναι η μόνη εξουσία που 'χουν στα χεράκια τους, καθώς έξω σκύβουν σβέρκο και τις τρώνε βουβά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τελευταία φράση σου Αναστασία μου, είναι το ρεζουμέ του θέματος. Βρίσκουν τρόπο διαφυγής για να δείξουν την ανυπαρξία τους ουσιαστικά μέσω ίντερνετ. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

      Και γω σε πολλές περιπτώσεις παλαιότερα έμπαινα στην διαδικασία να απαντάω. Δεν έβγαζε πουθενά. Μόνο αν τύχει κάτι παρόμοιο στους εαυτούς μας και βρεθούμε στην δίνη του κυκλώνα θα καταλάβουμε. Και αυτό... παίζεται!

      Με προβληματίζει ιδιαίτερα το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί διιαπιστώνω πως πολλοί άνθρωποι δεν είναι αυτό που νόμιζα ότι είναι τελικά...

      ΥΓ Ξέρω, κάνω σα να ανακάλυψα την Αμερική, αλλά μερικά πράγματα δε συνηθίζονται. Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Η τελευταία σου παράγραφος, πριν το υστερόγραφο, είναι λες και διάβαζες το μυαλό μου. Το σκεφτόμουν όσο σου έγραφα, αλλά προτίμησα να μη το συμπεριλάβω. Ειλικρινά, το μόνο καλό που μπορώ να βρω σε όλο αυτό, είναι ακριβώς κείνο που λες κι εσύ: ότι πέφτουν οι μάσκες. Κατά τ' άλλα, δεν απορώ καθόλου με την αντίδρασή σου. Το ίδιο εξακολουθεί να με νευριάζει και να με γεμίζει ερωτηματικά. Δεν σε κατηγορώ (και γράφοντάς το γελάω, καθώς σκέφτομαι να σου έγραφα όπως γράφουν - ε, να μη γελάσουμε και λίγο!)

      Διαγραφή
    3. Αν μου έγραφες όπως γράφουν θα καταλάβαινα ότι κάτι πάει λάθος! Καταλαβαίνεις το point μου? Μερικές φορές διαβάζω και παραξενεύομαι και το περνάω στο ντούκου, γιατί δεν θέλω να πιστέψω κάτι άλλο...

      Αλλά τελικά το σκέφτομαι καλύτερα και καταλήγω στο ότι όλοι μας ανεξαιρέτως κάποια στιγμή δίνουμε δείγματα για το τι άνθρωποι είμαστε!

      Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα...

      Διαγραφή
    4. Αυτό που μόλις είπες είναι μεγάλη αλήθεια, κι έχει γενικότερα απήχηση στη ζωή μας. Δυστυχώς, πολλά πράγματα τα περνάμε στα ψιλά, επειδή δεν θέλουμε να δούμε πως είναι αλήθεια. Λυτρωτικός, όμως, ο χρόνος. Πάντοτε δείχνει, τελικά.

      Διαγραφή
  8. Αποφεύγω να διαβάζω σχόλια ειδικά σε κάποια σάιτ που κάτω από την είδηση γίνεται ο κακός χαμός...στο φέισμπουκ πάλι, δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου κάτι ακραίο από φίλους.
    Σίγουρα πολλοί γίνονται δικαστές, κάποιοι ίσως και "δήμιοι"...ξεπερνά δηλαδή η στάση τους τον απλό σχολιασμό, ή έστω τον αποτροπιασμό τους για κάποια πράξη, οπότε καταλαβαίνω τι εννοείς.
    Όλοι και όλα κρίνονται όμως συνεχώς...οι καλές και οι κακές πράξεις, οι καλοί και οι κακοί άνθρωποι...να ακόμα και τώρα εδώ όλοι μας κρίνουμε κάποιους. Το θέμα είναι να μη χάνουμε το μέτρο ποτέ!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό δεν είναι να κρίνεις. Σημασία έχει ο τρόπος και η καλοπροαίρετη η μη κριτική. Η κρίση απο μόνη της δεν είναι αρνητική λέξη.
      Εμείς της έχουμε δώσει τέτοια υπόσταση. Αν κρατάς ένα επίπεδο, αν σταθμίζεις πραγματικά τα γεγονότα, αν δεν καταπίνεις ότι σου δίνουν αμάσητο, αν εκφέρεις άποψη καλοπροαίρετα,αν προσπαθείς να μπεις στην θέση αυτού τον οποίο κρίνεις, τότε είναι θεμιτό να σχολι΄ζεις επ αυτού. Όχι όμως να... θάβεις κάποιον. Όχι να τον στήνεις στον τοίχο...
      Έτσι το βλέπω εγώ Μαρία. Συμφωνώ απόλυτα στο μέτρο που πρέπει να μην χάνουμε ποτέ. Απόλυτα.

      Σε ευχαριστώ που πέρασες και για το σχόλιο!

      Διαγραφή
  9. Σίγουρα το να έχει κανείς άποψη, είναι κάτι θετικό, παρ' όλα αυτά, ο τρόπος που τη μοιράζεται κι το πάθος με το οποίο την υπερασπίζεται, είναι κι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει.Γενικά, σε ότι αφορά την επικαιρότητα, από κοινωνικά, μέχρι πολιτικά έως και ριάλιτι, υπάρχουν οι δικαστές/επανάστατες του πληκτρολογίου.
    Με αγχώνει απίστευτα, η τροπή που και από τα social media, παρατηρώ πως έχει πάρει η κοινωνία. Η κριτική σκέψη έχει πηδήξει απ' το παράθυρο και δείχνει πως κι η λογική κοντά είναι να την αντιγράψει.
    Δε ξέρω που οδεύουμε, πάντως, τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν φαίνονται πολύ ενθαρυντικά τα πράγματα.
    Μπράβο, για το θέμα που έθιξες και τη συζήτηση που άνοιξες.
    Καλό μήνα και καλό ξημέρωμα Μάκη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται πως οι δικαστές του πληκτρολογίου ασχολούνται με όλα τα θέματα που... άπτονται της δικαιοδοσίας τους! Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω και κρίνουν, κρίνουν, κρίνουν... Ειδικά σε θέματα σοβαρά όμως τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν επικίνδυνα!

      Το άγχος που πολύ σωστά κατά την γνώμη μου αναφέρεις, είναι ένα συναίσθημα που μας διακατέχει λόγω του πανζουρλισμού που επικρατεί ιδιαιτέρως στα social media Μαρίνα, αλλά κα της δυνατότητας που δίνεται σε πολλούς να λένε και να γράφουν ότι τους κατέβει στο μυαλό.

      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και στο κλείσιμο του σχολίου σου. Τα πράγματα δεν είναι ενθαρρύντικα.

      Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για το πολύτιμο σχόλιο Μαρίνα! Καλό μήνα,αντεύχομαι!

      Διαγραφή
  10. Μακη θαυμάζω τις απόψεις σου,πάντα τεκμηριωμένες και ακριβοδίκαιες,χωρίς να εξαιρείς ουτε τον ίδιο σου τον εαυτό.Προβληματίζεσαι,μας προβληματίζεις και δια του λόγου οσυ μας εκπροσωπείς. Συγχαρητήρια γι αυτό το κείμενο που με εκφράζει απόλυτα, ειναι ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ,αλλά δυστυχώς τα πράγματα θα γίνονται όλο και χιερότερα όσο κάποιοι θεωρούν οτι ανήκουν στην Αρεία φυλή κι έχουν το όπλο του ανωνυμου πληκτρολογιου και θεωρούν αυτονόητο οτι είναι οι απόλυτοι κριτές των πάντων...ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Page translation