Χάρρυ Κλυνν: Ο Μεγάλος Σατιρικός...

"Mακάρι οι νέοι να ήξεραν και οι γέροι να μπορούσαν..."

"Σοσιαλισμός είναι το σύστημα που πιστεύει ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν αμέσως, αλλά όχι τώρα."

 "Δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι. Mερικοί απ’ αυτούς είναι ανύπαντροι."

 "Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία."

"Ποιο Eλληνοτουρκικό και ποιο Eλληνοβαλκανικό… Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στην Eλλάδα είναι το Eλληνοελληνικό."

" Δυστυχώς, αυτός που κάνει τα διαφημιστικά σποτ των τραπεζών δε δίνει και τα δάνεια."

"H Δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι."

"Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες…"

 "Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου."

"Στον σατιρικό, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, δεν μπορεί να υπάρξουν στιγμές που εμπεριέχουν μεγάλη «δόση χιούμορ» γιατί ο σατιρικός δεν είναι χιουμορίστας. Τα λεξικά ερμηνεύουν τον χιούμορ ως: Eύθυμη διάθεση, που εκδηλώνεται χωρίς διαχύσεις, άκακη ειρωνεία, ψύχραιμη θυμηδία, συμπαθής σαρκασμός, εύθυμη παραδοξολογία και Xιουμορίστα: Aυτόν που γράφει και μιλάει με χιούμορ, αυτόν που σκώπτει άκακα, επιδερμικά, τον ειρωνευόμενο ευθυμολόγο…
 

"O σατιρικός αισθάνεται ότι η εποχή του είναι τόσο κακή που είναι δύσκολο να παριστάνει τον χιουμορίστα…
H σάτιρα δεν έχει υπερβατικό χαρακτήρα. Δεν έχει τίποτα απ’ τον κόσμο που ξεχνάει, απ’ τον ξεχασμένο κόσμο. Oι εμπειρίες της αγάπης και του θανάτου, βρίσκονται με τη βασική τους μεγαλοπρέπεια έξω από τα όρια της σάτιρας. Στην τραγωδία και στην κωμωδία, μπορεί να δοξάζονται και να εξυμνούνται. H ΣATIPA ΔEN YMNEI… ΞEΦOYΣKΩNEΙ… "

 Τα παραπάνω λόγια (μπορείτε να τα βρείτε στην επίσημη σελίδα του http://www.harry-klynn.gr/), είναι μερικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες  που εκστόμισε και έγραψε ο Χάρρυ Κλυνν, κατα κόσμον Βασίλης Τριανταφυλλίδης. Ένας τεράστιος δάσκαλος της σάτιρας, ένας μέγιστος κωμικός, που άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, σε ηλικία 78 ετών, ταλαιπωρημένος από τις ασθένειες και τον χαμό του αγαπημένου του γιού πριν 2 χρόνια.

 Ο Χάρρυ Κλυνν σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή με το καυστικό του χιούμορ και την στοχευμένη σάτιρα και εισήγαγε ένα νέο, για τα τότε δεδομένα της εποχής, στυλ κωμωδίας, που άκουγε στο όνομα stand up comedy. 

 Με καριέρα στην Αμερική και στον Καναδά, βρήκε πρόσφορο έδαφος με την πτώση της δικτατορίας και από τότε και μέχρι το σημερινό του φευγιό, ήταν πάντοτε ο πιό εύστοχος σατιρικός καλλιτέχνης τούτης της χώρας. 

 Εκπομπές, επιθεωρήσεις, κινηματογράφος. Πανταχού παρών, πρωταγωνιστής, ουσιώδης καταγραφέας μιας κοινωνίας που ζούσε στον αστερισμό του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή. 

 Τότε, την εποχή που οι αγελάδες ήταν... παχιές, προέβλεψε το μέλλον, τις δυσκολίες που ερχόντουσαν, την κρίση αξιών, την μεταμόρφωση του Έλληνα σε... Νεοέλληνα, τους νεόπλουτους, την ξενομανία, τον ωχαδερφισμό. 

 Κατηγορήθηκε πολλές φορές, απαξιώθηκε το έργο και ο χαρακτήρας του, ακόμη και τώρα στα τελευταία του. Θεωρήθηκε παρωχημένος, κατευθυνόμενος και ξερόλας.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση πάντα σε αυτή την χώρα είναι ότι περιμένουμε στην γωνία για να θάψουμε τον οποιοδήποτε. Διαγράφουμε μονοκοντυλιά παρελθόν, στιγμές, προσφορά.

 Εγώ προσωπικά έχω γελάσει άπειρες φορές με τον Χάρρυ Κλυνν. Τους χαρακτήρες που δημιούργησε. Τον Τραμπάκουλα. Τον Αρτέμη. Τον βαρύμαγκα ταξιτζή της δεκαετίας του 80. Με τις μιμήσεις του. Με τα τραγούδια του. Με το απαράμιλλο στυλ του. Ατακαδόρος, αντιδραστικός, σπιρτόζος. Αλλά ταυτόχρονα βαθιά συναισθηματικός.Ένα μεγάλο, σκανταλιάρικο παιδί.  

 Ένας αυθεντικός Πόντιος, λάτρης του Απόλλωνα Καλαμαριάς και του Στέλιου Καζαντζίδη, ξεκάθαρος απόγονος του Αριστοφάνη. Αριστερός στις ιδέες και στον τρόπο ζωής.

 Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από αυτόν και περικλείει ουσιαστικά το ποιόν του, είναι τα παρακάτω λόγια από μια τηλεοπτική εκπομπή: "Στη ζωή μου όλα τα έζησα, το παιχνίδι όμως ακόμα μου λείπει..."