Είναι απορίας άξιο πως είναι δυνατόν, σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε τέλμα, σε μια καθημερινότητα που γίνεται ολοένα και πιό δύσκολη, να μην υπάρχει ταύτιση σκέψεων και απόψεων και το κυριότερο να μην υπάρχει αίσθημα συνανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Έχω την εντύπωση πως αντί να είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, εμείς ψάχνουμε να βρούμε εισβολείς και παρείσακτους... Παρατηρώντας καθημερινά, λόγω και της εργασίας μου, τους ανθρώπους γύρω μου, διαπιστώνω πως ελαττώματα όπως ο φθόνος, η μνησικακία. ο εγωισμός, ο φανατισμός, η μικροπρέπεια και η υποκρισία αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους στις ζωές μας.
Αυτή η εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση για τα δεδομένα της σημερινής εποχής, μιας και όπως προανέφερα θα έπρεπε να βαδίζουμε σε λογικές σύμπλευσης και ομαδικότητας, αυξάνει τα προβλήματα και κάνει την ορατότητα προς ένα καλύτερο μέλλον περιορισμένη.
Γιατί γινόμαστε κακοί?
Ξέρω πως το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί μέσα σε λίγες γραμμές. Είμαι όμως πολύ εύκολο να διακρίνουμε τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που λείτουργεί με άσχημο τρόπο προς τους συναθρώπους του. Η βασική πηγή της κακίας είναι η ζήλια, ο φθόνος.
Όταν βλέπουμε κάποιον να προοδεύει, να επιτυγχάνει τους στόχους του, να ευτυχεί και να φέρνει τη ζωή στα δικά του μέτρα ξεπερνώντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο διάβα του, κάτι δεν μας κάθεται καλά.
Το αίσθημα της αδικίας, όταν αυτό κάνει την εμφανισή του δύσκολα καταπολεμάται και επιπροσθέτως αυξάνει την πιθανότητα να βγάλουμε προς τα έξω τα άσχημα χαρακτηριστικά μας... Και? Τι μπορούμε να κάνουμε? Πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση?
Η έννοια της ομαδικότητας
Είναι ευδιάκριτη η λύση σίγουρα, αλλά δύσκολη στην εφαρμογή. Αλληλεπίδραση. Ομαδικότητα. Σύμπλευση. Σε αυτό τον κόσμο ναι μεν ερχόμαστε και φεύγουμε μόνοι μας, αλλά στο ενδιάμεσο, που είναι και μεγαλύτερο διάστημα χρονικά, ζούμε και συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους. Αυτό, ανάλογα από ποιά σκοπιά αποφασίζουμε να το δούμε, μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα... Ένα είναι σίγουρο όμως. Η ατομικότητα δεν υπερτερεί της ομαδικότητας. Αν ανατρέξουμε σε ιστορικά γεγονότα ή ακόμα και σε προσωπικές στιγμές θα διαπιστώσουμε πως όλες οι έννοιες, όλη η ουσία αυτού που ζούμε απαιτεί συνεργασία, σύμπλευση και δοτικότητα...
Ακόμα και οι μεγάλοι στρατηγοί και πολιτικοί, ακόμα και οι μεγάλοι καλλιτέχνες και αθλητές ηγούνταν ενός ικανού συνόλου που τελικά έκανε την διαφορά... Ένας μόνος του δεν έκανε ποτέ τίποτα. Η, αν θέλετε για να μην είμαι απόλυτος, και να έκανε ήταν κάτι προσωρινό και δίχως ουσία μιάς και δεν προσέφερε ουσιαστικά τίποτα στις μέλλουσες γενεές...
Οι χαρισματικοί άνθρωποι σίγουρα είναι αυτοί που μπορούν να περάσουν την διαφορετικότητα τους στους συνανθρώπους τους για να τους κάνουν καλύτερους. Αυτή η αγνή και άδολη δυνατότητα της δοτικότητας είναι το υπέρτατο στοιχείο που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία! Είναι τόσο πλήρες και ανόθευτο το αίσθημα για όσους το έχουν βιώσει που οτιδήποτε διαφορετικό είναι απλά... χάσιμο χρόνου.
Δώστε, δώστε, δώστε!
Αν το δούμε και λίγο σουρρεαλιστικά, σκέφτεστε πως θα ήταν να ζούσαμε σε έναν κόσμο ολομόναχοι? Χωρίς να μπορούμε να δούμε τους άλλους, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ανταλλάξουμε μια κούβέντα και ένα χαμόγελο? Δείτε τα παιδιά. Πόσο αληθινή και αγνή είναι η αγάπη τους? Χωρίς υποκρισία, χωρίς συμφέρον... Και σκεφτείτε την μετάλλαξη των παιδιών που μεγαλώνοντας ριζώνουν μέσα τους (γιατί έτσι τα μαθαίνουμε...) τα αισθήματα του εγωισμού και της κακίας.
Συμφωνώ, πως ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να έχει μέσα του και το Καλό και το Κακό. Κανείς όμως δεν είπε πως δεν μπορούμε να αποτινάξουμε από μέσα μας ότι μας κάνει χειρότερους. Η κρίση μας δόθηκε απλόχερα και πρέπει να μάθουμε να την χρησιμοποιούμε ανάλογα και σίγουρα με γνώμονα το κοινό καλό.
Η ζωή μας είναι γεμάτη μυρωδιές και συναισθήματα. Δώστε απλόχερα αγάπη. Χαρείτε με τις χαρές των άλλων και συμπαραστεθείτε τους στις δύσκολες στιγμές τους. Πως το έγραψε ο Χριστιανόπουλος... Α ναι. "Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος..." Τα ξαναλέμε...
Έχω την εντύπωση πως αντί να είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, εμείς ψάχνουμε να βρούμε εισβολείς και παρείσακτους... Παρατηρώντας καθημερινά, λόγω και της εργασίας μου, τους ανθρώπους γύρω μου, διαπιστώνω πως ελαττώματα όπως ο φθόνος, η μνησικακία. ο εγωισμός, ο φανατισμός, η μικροπρέπεια και η υποκρισία αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους στις ζωές μας.
Αυτή η εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση για τα δεδομένα της σημερινής εποχής, μιας και όπως προανέφερα θα έπρεπε να βαδίζουμε σε λογικές σύμπλευσης και ομαδικότητας, αυξάνει τα προβλήματα και κάνει την ορατότητα προς ένα καλύτερο μέλλον περιορισμένη.
Γιατί γινόμαστε κακοί?
Όταν βλέπουμε κάποιον να προοδεύει, να επιτυγχάνει τους στόχους του, να ευτυχεί και να φέρνει τη ζωή στα δικά του μέτρα ξεπερνώντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο διάβα του, κάτι δεν μας κάθεται καλά.
Ειδικά δε στην περίπτωση που εμείς είμαστε στάσιμοι συναισθηματικά, κοινωνικά και επαγγελματικά, ή όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά είναι πολύ εύκολο να ζηλεύουμε την ζωή των άλλων...
Εννοείται πως ιδιαίτερο ρόλο στα παραπάνω παίζει και η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι μας. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που μας έχουν αδικήσει, μας έχουν συμπεριφερθεί άσχημα η μας έχουν πικράνει.
Το αίσθημα της αδικίας, όταν αυτό κάνει την εμφανισή του δύσκολα καταπολεμάται και επιπροσθέτως αυξάνει την πιθανότητα να βγάλουμε προς τα έξω τα άσχημα χαρακτηριστικά μας... Και? Τι μπορούμε να κάνουμε? Πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση?
Η έννοια της ομαδικότητας
Είναι ευδιάκριτη η λύση σίγουρα, αλλά δύσκολη στην εφαρμογή. Αλληλεπίδραση. Ομαδικότητα. Σύμπλευση. Σε αυτό τον κόσμο ναι μεν ερχόμαστε και φεύγουμε μόνοι μας, αλλά στο ενδιάμεσο, που είναι και μεγαλύτερο διάστημα χρονικά, ζούμε και συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους. Αυτό, ανάλογα από ποιά σκοπιά αποφασίζουμε να το δούμε, μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα... Ένα είναι σίγουρο όμως. Η ατομικότητα δεν υπερτερεί της ομαδικότητας. Αν ανατρέξουμε σε ιστορικά γεγονότα ή ακόμα και σε προσωπικές στιγμές θα διαπιστώσουμε πως όλες οι έννοιες, όλη η ουσία αυτού που ζούμε απαιτεί συνεργασία, σύμπλευση και δοτικότητα...
Ακόμα και οι μεγάλοι στρατηγοί και πολιτικοί, ακόμα και οι μεγάλοι καλλιτέχνες και αθλητές ηγούνταν ενός ικανού συνόλου που τελικά έκανε την διαφορά... Ένας μόνος του δεν έκανε ποτέ τίποτα. Η, αν θέλετε για να μην είμαι απόλυτος, και να έκανε ήταν κάτι προσωρινό και δίχως ουσία μιάς και δεν προσέφερε ουσιαστικά τίποτα στις μέλλουσες γενεές...
Οι χαρισματικοί άνθρωποι σίγουρα είναι αυτοί που μπορούν να περάσουν την διαφορετικότητα τους στους συνανθρώπους τους για να τους κάνουν καλύτερους. Αυτή η αγνή και άδολη δυνατότητα της δοτικότητας είναι το υπέρτατο στοιχείο που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία! Είναι τόσο πλήρες και ανόθευτο το αίσθημα για όσους το έχουν βιώσει που οτιδήποτε διαφορετικό είναι απλά... χάσιμο χρόνου.
Δώστε, δώστε, δώστε!
Αν το δούμε και λίγο σουρρεαλιστικά, σκέφτεστε πως θα ήταν να ζούσαμε σε έναν κόσμο ολομόναχοι? Χωρίς να μπορούμε να δούμε τους άλλους, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ανταλλάξουμε μια κούβέντα και ένα χαμόγελο? Δείτε τα παιδιά. Πόσο αληθινή και αγνή είναι η αγάπη τους? Χωρίς υποκρισία, χωρίς συμφέρον... Και σκεφτείτε την μετάλλαξη των παιδιών που μεγαλώνοντας ριζώνουν μέσα τους (γιατί έτσι τα μαθαίνουμε...) τα αισθήματα του εγωισμού και της κακίας.
Συμφωνώ, πως ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να έχει μέσα του και το Καλό και το Κακό. Κανείς όμως δεν είπε πως δεν μπορούμε να αποτινάξουμε από μέσα μας ότι μας κάνει χειρότερους. Η κρίση μας δόθηκε απλόχερα και πρέπει να μάθουμε να την χρησιμοποιούμε ανάλογα και σίγουρα με γνώμονα το κοινό καλό.
Η ζωή μας είναι γεμάτη μυρωδιές και συναισθήματα. Δώστε απλόχερα αγάπη. Χαρείτε με τις χαρές των άλλων και συμπαραστεθείτε τους στις δύσκολες στιγμές τους. Πως το έγραψε ο Χριστιανόπουλος... Α ναι. "Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος..." Τα ξαναλέμε...
Καλησπέρα Μάκη μου!καλή βδομάδα να έχουμε!έριξες ένα χαστούκι στην κοινωνία..δεν φαντάζεσαι πόσο είχα ανάγκη να τα δω και απο κάποιον άλλο αυτά που σκέφτομαι εγώ...άφθονη κακία βρε παιδί μου γύρω μας..κακεντρέχεια-συμπληρώνω εγώ σε αυτά που σούμαρες,-ζήλια φθόνος και αχαριστία άλλο ένα που συναντώ..δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο γκρίζα αυτή η κοινωνία!..εδώ ο κόσμος χάνεται-βλέπε Γάζα πόσοι σκοτώθηκαν και σκοτώνονται,Τζιχαντιστές παρά κεί-τι να πω τα έχω χαμένα..έχεις απόλυτα δίκιο και εκείνο επίσης που με ανησυχεί εμένα είναι και αυτός ο εφησυχασμός που επικρατεί για τα πάντα...τα κοινωνικά προβλήματα δεν απασχολούν πλέον κανέναν..τα ακούνε μόνο στην τηλεόραση λένε'''πω..πω...''και μετά τον ύπνο τους...δεν ξέρω μεσάνυχτα βλέπω..και πίσσα σκοτάδι..Από τις πιό ''σκεπτώμενες''με σούπερ προβληματισμό αναρτήσεις που έχω ποτέ διαβάσει..συνέχισε έτσι..τσούζει η πένα σου!!καλό απογευματάκι φίλε μου και να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή'Οσο για σύμπλευση και ομαδικότητα που λες...άστα να πάνε..δεν το βλέπω πουθενά!δεν πειράζει..ας τα γράφουμε εμείς,γιατί που ξέρεις..ίσως παρασύρουμε και δυό άλλους να γράψουν και οι δυό άλλοι άλλους δύο..ε?μη το βάζεις κάτω..να γράφουν για αλληλεγγύη σύμπλευση και ομαδικότητα εννοώ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Kate! Ο εφησυχασμός που λες είναι το αγκάθι! Και ναι σωστά ανέφερες πως γύρω μας γίνονται ένα σωρο σημαντικες αλλαγές παγκόσμιες η μη και εμεις απλά περιμένουμε...Ξέρω πως είναι δύσκολο να αλλάξουν τα πραγματα αλλα αν δεν υπάρχει μαζικότητα και ομαδικότητα; (ο καθένας όπως μπορεί και από τον τομέα του) τιποτα δεν αλλάζει! Μερικές φορες και γω πέφτω ψυχολογικά αλλά ποτε δεν τα παρατάω...Ο ένας με τον άλλο... Έτσι πρέπει να προχωρήσουμε...Μόνο έτσι! Σε ευχαριστώ για το σχόλιο καλή μου! Καλο απόγευμα!
Διαγραφή:) :) Τι να πω τώρα, ξέρεις εσύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο άρθρο Μάκη μου, πολύ τροφή για σκέψη!!
Όσο πιο γρήγορα στραφούμε στο Εμείς τόσο το καλύτερο.
Το Εγώ θα γκρεμοτσακιστεί αργά ή γρήγορα.
Καλή εβδομάδα!!
ΥΓ: Με το θέμα του "κοριού" τι θα γίνει;;
Ευχαριστώ Κατερίνα μου, το Εμείς θα μας βγάλει από τον λαβύρινθο όντως! Και συ πάντως... έγραψες σήμερα! Λιτά και κατανοητά!
ΔιαγραφήΥ.Γ Έλα μου ντε τι θα γίνει? Να ψαχτούμε λέω εγω! Χαχαχα!
εγώ πάντως μόνη μου δε θα άντεχα ούτε δευτερόλεπτο!!!! η μοναξιά δεν αντέχεται για πολύ σου λέω!!!!! νομίζω στην όλη κατάσταση της ζήλιας και κακίας έχει να κάνει και με την έλλειψη χιούμορ .. τι λες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά..εννοειται ότι όσοι δεν εχουν χιούμορ έχουν μέσα τους κακία και μιζέρισ... η μοναξιά επίσης είναι ένα θέμα...λες δεν θα άντεχες...σωστά??? Αν ναι πάω πάσο....αλλιως ολά βοηθάνε Εύη μου...Το ξέρεις αυτο...Αρκεί να μαθαίνουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα άντεχα να ξέρω πως δεν έχω ανθρώπους τριγύρω μου να αγαπώ και να με αγαπάνε.. για τέτοια μοναξιά μιλάω...γιατί η μοναξιά του να τα βρούμε με τον εαυτό μας είναι άλλο κεφάλαιο!!! :) εγώ λέω πως αν όλοι είχαν χιούμορ θα ζούσαν πολύ καλύτερα!!! μες στην τρέλα, τη χαρά, την ευτυχία!!! μου τη δίνουν οι ξενερωτοι που τους κάνεις αστειάκι και το παίρνουν τοις μετρητοίς!! όπως και εκείνοι που δεν δέχονται την ειλικρίνεια και προτιμούν να τους φλομώνεις με ψέματα.. (άσχετο αλλά μου κόλλαγε!! χαχαχα)
ΔιαγραφήΑυτή η μοναξιά σίγουρα δεν παλεύεται...Γιατί έτσι είμαστε οι άνθρωποι...Και γιατί σίγουρα μα σίγουρα όμως δεν έχουμε γεννηθεί για να είμαστε μόνοι...Οι... άλλοι είναι απλά απο άλλο ανέκδοτο. Αυτοι που δεν μπορούν αν εκτιμήσουν την χαρά της ζωής...Δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν για όλους ανεξαιρέτως...
ΔιαγραφήΥ.Γ. Με έλιωσε το...φλόμωνεις που έγραψες Εύη! Θα αρχίσω να το χρησιμοποιώ και γω! Τρελοοοο! Χαχα!
χαχαχχα χρόνια είχα να το χρησιμοποιήσω αυτό το ρήμα!!! σου δίνω την άδεια των δικαιωμάτων λοιπόν αφού το γουστάρεις τρελά!!! :)
ΔιαγραφήΣε εποχές που οι δυσκολίες περισσεύουν μεγενθυνονται κι ο εγωισμός, κι οι κακίες κι όλα αυτα που μας απομακρύνουν - αλλά μαζί μεγαλώνει κι η αλληλεγγύη, η φροντίδα το νοιάξιμο για το διπλανό. Πώς γίνεται αυτό; Απλά, ό,τι έχει ο καθένας μεσα του τώρα φαίνεται πιο δυνατά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σας βρίσκω!
Καλησπέρα Νικη! Νομίζω απλά πως στην δική μας χώρα (όχι πάντα και όχι σε όλους τους τομείς) λειτουργούμε λίγο αντίστροφα...Τουλάχιστον αυτό παρατηρώ εγω...Είμαστε λίγο βολεψάκηδες και εγωιστες... Υπάρχουν όντως και εξαιρέσεις η αν θες καλύτερα, διαφορετικοί, φωτεινοί άνθρωποι που αλλάζουν τις ισορροπίες! Επίσης, καλώς ήρθες και καλώς σε βρήκαμε!
Διαγραφήως μία από τις δημοσιεύσεις που ξεχώρισαν για την εβδομάδα που πέρασε σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η παρούσα καταχώρηση του ιστολογίου. Το ιστολόγιο είναι πλέον υποψήφιο για την μηνιαία βράβευση "ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ". Καληνωρίσματα :[
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Γιάννη! Συνεχιζω τις ευχαριστίες σε σένα και το εξαιρετικο σου ιστολόγιο! Τιμή μου! Ευχαριστώ!
Διαγραφή