Δε μπορεί να το χωρέσει ο νους μου... Ο κύριος Σάκης, ο «άρχοντας του αθηναϊκού αθλητικού ρεπορτάζ», ο μεγαλύτερος ατακαδόρος που γνώρισα, δεν είναι πια κοντά μας.... Έφυγε έπειτα από δύσκολη και άνιση μάχη με την επάρατη νόσο στα 75 του χρονια...
Τι να πρωτοθυμηθώ , τι να ξεχάσω από την συνεργασία μου με τον Διονύση Τσακασιάνο στην προσπάθεια που έκανα να μπω στο χώρο της δημοσιογραφίας. Μάρτιος του 2004. Το ψάξιμο, ο δρόμος με φέρνει στην Κωνσταντινουπόλεως, κοντά στο Ρουφ στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς». Εκεί ο κύριος Σάκης, χαμογελαστός με υποδέχεται και με βάζει άμεσα στο κλίμα της δουλειάς.
Ένας κόσμος πρωτόγνωρος για μένα που έγινε πιο εύκολος με τον κύριο Σάκη δίπλα μου... Τα πράγματα χειροτέρευαν στην «Αθλητική Ηχώ» και έτσι αναγκαστήκαμε να φύγουμε για το δεύτερο μεγάλο σχολείο για μένα την «Derby», στην Λεωφόρο Ιωνίας στα Κάτω Πατήσια. Εκεί έμεινα μέχρι τον Μάιο του 2005 που έφυγα για να παρουσιαστώ στον στρατό και έπειτα αν φύγω τελείως από τον χώρο που τόσο αγάπησα...
Όλους αυτούς τους μήνες στην «Derby» πέρασα με τον Κύριο Σάκη στιγμές όμορφες, δύσκολες μα τόσο δημιουργικές... Πάντα λάτρευα την στήλη του με τίτλο «Στον παλμό της Ατάκας» . Καυστικές ατάκες, αστείες, πανέξυπνες. Ένα σχολείο μόνος του ήταν ο Διονύσης Τσακασιάνος. Το αρχειακό υλικό που είχε από τα γήπεδα της Αθήνας που στην κυριολεξία τα... Όργωνε, ο τρόπος που έκανε το ρεπορτάζ, οι ατάκες του. Μαζί του και με τα άλλα παιδιά που συνεργαζόμασταν στην εφημερίδα γυρίσαμε σχεδόν όλη την Αττική... Από το Κρυονέρι και τον Μαραθώνα, μέχρι κεντρικά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, την Λούτσα και τους Αγίους Αναργύρους...
Σαν τώρα έρχονται στο μυαλό μου τα απογεύματα στην ταβέρνα κάτω από τα γραφεία της εφημερίδας... Ο κύριος Σάκης, τζέντλεμαν πάντα, μας κερνούσε το μεσημεριανό φαγητό... Ακόμη και από την τσέπη του μας πλήρωνε για να μας ανανεώνει τον ενδιαφέρον και να μας κρατάει... ζεστούς μιας ήμασταν στο περίμενε για να μπούμε στο μισθολόγιο... Θυμάμαι τις συμβουλές του, τις συζητήσεις που κάναμε. Τις ιστορίες από την αγαπημένη του Ζάκυνθο η τις βουτιές που έκανε στην Παλαιά Φώκαια.
Ήταν τόσο δραστήριος. Έτρεχε στην κυριολεξία, ήταν στους δρόμους όλη την μέρα... «Σ’αγαπάω μ’ακούς?» μου έλεγε συχνά πυκνά θυμούμενος το παλιό τραγούδι του Γιώργου Σαλαμπάση... Και γω κύριε Σάκη. Για όλα αυτά που μου διδάξατε, μου μάθατε. Και ας μην είμαι σήμερα στον χώρο της δημοσιογραφίας. Άλλωστε τα... μαθήματα που μου δώσατε ήταν μαθήματα ζωής πάνω απ΄όλα... Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδίας μου... Καλό ταξίδι κύριε Σάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου