Τα γάντια... θυμούνται

  Καταχωνιασμένα σε ένα ξύλινο μπαούλο, με τον χρόνο να έχει αφήσει επάνω τους τα σημάδια του, δύο γάντια του μποξ συζητούσαν και τσακώνονταν για το ποιοι είναι οι καλύτεροι αθλητές πυγμαχίας όλων των εποχών.

   «Ο Σούγκαρ Ρέϊ Ρόμπινσον είναι με διαφορά ο καλύτερος αθλητής πυγμαχίας. Σούπερ μποξέρ», έλεγε και ξαναέλεγε με βροντερή φωνή το ταλαιπωρημένο κόκκινο γάντι στο μαύρο. Εδώ που τα λέμε μπορεί να έχει και δίκιο. Ο Σούγκαρ Ρέϊ Ρόμπινσον  (πραγματικό όνομα Γουόλκερ Σμιθ)  γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1921 ήταν ένας τεράστιος αθλητής, ο πρώτος πραγματικός σόουμαν  στον χώρο της πυγμαχίας. Το επαγγελματικό ρεκόρ του ήταν 128-1-2  με 84 νοκ-άουτ. Κράτησε τον τίτλο από το 1946 έως το 1951, ενώ στην 26χρονη καριέρα του κέρδισε και άλλα  ατομικά τρόπαια. Απεβίωσε το 1989.
  «Οκ, ίσως έχεις δίκιο, αλλά προσωπικά νομίζω πως ο κορυφαίος όλων είναι ο Μοχάμεντ Άλι» πρόσθεσε το μαύρο γάντι  υποστηρίζοντας με παρρησία την προτίμηση του. Ο Μοχάμεντ Άλι. Ο πιο γρήγορος μποξέρ όλων των εποχών Τα «σιδερένια» χέρια του έριξαν αρκετούς περίφημους πυγμάχους στο καναβάτσο και οι εριστικές μεγαλοστομίες του αποτελείωναν τα μέσα ενημέρωσης και την ρατσιστική κοινωνία, που τον ανάγκασε να αλλάξει το πραγματικό του όνομα από Κάλσιους Κλέι σε Μοχάμεντ Άλι.

  Αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικάνικο στρατό στην διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, πέταξε μετάλλιο του σε ποτάμι, αγαπούσε σαν τρελός τον κόσμο που τον λάτρευε και ήταν επιθετικός απέναντι στο σύστημα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αντιμετωπίζει με θάρρος τη νόσο του Πάρκινσον, ενώ η κόρη του ακολουθεί τα βήματα του.  Το ρεκόρ του ήταν 56 νίκες και 5 ήττες με 37 νοκ-άουτ. Αυτός ήταν ο Άλι. Η πιο δυνατή γροθιά στο σύστημα...
  «Ααααα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, νομίζω πως ο Σόνυ Λίστον ήταν η κορυφή» φώναξε ξανά το κόκκινο γάντι. «Ο τρελός, ο μυστικιστής Σόνυ.» ψιθύρισε και το μαύρο... Το αντίπαλο δέος του Μοχάμεντ Άλι. Ο πυγμάχος που ήθελε να αποτελειώνει τον αντίπαλο του και που ποτέ δεν τα παράταγε, ακόμα και αν διαφαινότανε ότι δεν άντεχε. Το ματς με τον Άλι ήταν και το ουσιαστικό τέλος της καριέρας του Λίστον και η ήττα του απόρησε πολύ κόσμο εκείνη την εποχή.

  Γεννήθηκε το 1932 και απεβίωσε στο  δεύτερο σπίτι του  στο Λας Βέγκας(κατά την διάρκεια διαπραγμάτευσης για έναν αγώνα), από καρδιακή ανακοπή και χρήση ναρκωτικών ουσιών, το 1970. Τον βρήκε η γυναίκα του στην πολυθρόνα του σπιτιού έπειτα από 6 περίπου ημέρες.
«Ξέρεις τι σκεφτόμουνα? Νομίζω πως ο καλύτερος είναι ο Σούγκαρ Ρέϊ Λέοναρντ.» είπε και άφησε έναν γλυκό αναστεναγμό το μαύρο γάντι στο κόκκινο. Ο χορευτής.
  Ο Σούγκαρ Ρέϊ Λέοναρντ ήταν ένας εξαιρετικά ευλύγιστος και γρήγορος μποξέρ, ένας πραγματικός σόουμαν που σου έδινε την εντύπωση ότι χόρευε μέσα στο ρινγκ. Δυνατά κροσέ, απόλυτα ντιρέκτ και εύπλαστη κίνηση που σε καθήλωνε. Γεννήθηκε το 1956 και στην πολύχρονη καριέρα του κέρδισε αρκετούς τίτλους, πήρε μέρος  στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι επιστροφές που έκανε στα ρινγκ ήταν αρκετές και οι αγώνες του με τον επίσης εξαιρετικό Κουβανό Ρομπέρτο  Ντουράντ, έμειναν στην ιστορία του αθλήματος.

  Κάπου εκεί τα δύο γάντια κοίταξαν το ένα το άλλο και γέλασαν με την καρδιά τους. Βλέπετε, ο φαινομενικά δυνατός καυγάς που άρχισε, τελείωσε με τα δύο γάντια να συμφωνούν πως είναι τυχερά που τέτοιοι αθλητές τα φόρεσαν και πυγμάχησαν με αυτά. Στο μυαλό τους στριφογυρνούσαν και άλλοι μεγάλοι αθλητές της πυγμαχίας. Ο «αιμοβόρος» Μάικ Τάϊσον, ο «κύριος» Λένοξ Λιούις, ο τεράστιος Τζο Φρέϊζερ, ο μοναδικός Ρόκυ Μαρτσιάνο, ο Χένρι Άρμστρονγκ, ο Τζακ Ντέμπσευ, το «τέρας» Τζώρτζ Φόρμαν, το «οργισμένο είδωλο» Τζέικ Λα Μότα και τόσοι άλλοι σπουδαίοι...
 «Τελικά είμαστε τυχεροί» αναφώνησαν τα δύο γάντια με μια φωνή. Και εμείς, προσθέτω εγώ. Η υστεροφημία είναι το σημαντικότερο για έναν πυγμάχο και κατ’ επέκταση για έναν αθλητή. Και για αυτούς τους χαρισματικούς μποξέρ το χειροκρότημα ακόμα να κοπάσει...