Οι αλήθειες είναι δύσπεπτες...

Προχωρώντας στο στενό δρομάκι και με την ζέστη -τι αφύσικο φαινόμενο για Δεκέμβρη και αυτό- να δυσκολεύει περισσότερο την ήδη «ταλαιπωρημένη» σκέψη μου, αναλογίζομαι, χωρίς να θέλω να φανώ παντογνώστης, πως το να έχεις στις περισσότερες των περιπτώσεων δίκιο δεν είναι τελικά και το  καλύτερο πράγμα...
Είμαι πεπεισμένος πως οι καταστάσεις μας ορίζουν και όχι εμείς αυτές. Όταν στη ζωή σου είσαι παρατηρητής η αλήθεια είναι πιο κοντά σε σένα, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Και όταν τελικά επιβεβαιώνεσαι για κάτι χωρίς να  συμμετέχεις ενεργά σε αυτό, αρχίζουν και σε περιτριγυρίζουν οι Ερινύες... Λες και συ έχεις μερίδιο σε ότι συμβαίνει, λες και είσαι ο πρωταγωνιστής της όποιας ιστορίας... Να, ας πούμε απόψε για άλλη μια φορά βγήκα σωστός. Το σκέφτηκα ρε παιδί μου αυτό που έγινε... το σκεφτόμουν όλες τις προηγούμενες μέρες. Τελικά είχα δίκιο. Εν μέρει ίσως, αλλά δίκιο. Και μερικές φορές μου την σπάει που καταλαβαίνω σχεδόν πάντα «τι παίζει». Σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερο να μην καταλάβαινα πολλά. Αλλά είπαμε. Όταν είσαι παρατηρητής...
 Βέβαια εδώ που τα λέμε δεν είναι μόνο αυτό. Νομίζω πως γενικά όταν κυνηγάς τρόπον τινά κάτι τότε αυτό σε βρίσκει νωρίτερα. Πείτε το παράξενο, πείτε το μεταφυσικό το έχω παρατηρήσει στη προσωπική μου ζωή αρκετές φορές... Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των  σκέψεων... Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δύσκολη η ριμάδα, δύσπεπτη , δυσνόητη μερικές φορές, πανεύκολη άλλες, τόσο που ούτε περνάει από το μυαλό σου. Είσαι σωστός, την έχεις πάντα δίπλα σου, είσαι λάθος, κάποια στιγμή θα την βρεις μπροστά σου. Δεν της ξεφεύγεις ποτέ της αλήθειας. Καθυστερεί αλλά έρχεται. Για άλλους είναι εξιλέωση, για άλλους το τέλος τους...
  Κανονικά σε μια κοινωνία ισότητας, ανθρωπιάς, αγάπης, η αλήθεια θα ήταν συνηθισμένο και άρα «εύκολο» συναισθηματικά φαινόμενο. Τώρα είναι απλά μια γροθιά στο στομάχι. Σε ενοχλεί, σε πονάει, σε τσιγκλάει γιατί εσύ διαλέγεις τον σωστό δρόμο. Τουλάχιστον όπως εσύ έχεις στο μυαλό σου το σωστό. Με τα δικά σου στάνταρ, τα δικά σου θέλω τα δικά σου πρέπει...

  Τελικά κατέληξα στο γεγονός ότι οι αλήθειες είναι δύσπεπτες. Ίσως ο όρος είναι αδόκιμος ,αλλά πιστεύω ότι ισχύει και αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως... Δεν αλλάζω όμως, όπως και ο καθένας σκέφτεται για τον εαυτό του. Αν είναι να αλλάξεις ρότα θα πρέπει να είσαι έτοιμος να αφήσεις τον πραγματικό σου εαυτό. Αυτόν που συμπορεύεται μαζί σου στην δύσκολή καθημερινότητα, αυτόν που σε έχει κάνει αυτό που είσαι. Ότι είσαι... Είναι σημαντικό να έχεις ταυτότητα, χαρακτήρα, έστω και από αυτούς που δεν «πουλάνε», δεν είναι στη μόδα...