Τρικυμία εν κρανίω...

  Τι μπέρδεμα είναι αυτό ρε παιδί μου... Αποφάσεις που δεν παίρνονται, συζητήσεις που δεν γίνονται... τρέξιμο, άγχος, προβλήματα.  Οι περισσότεροι από μας είμαστε αναποφάσιστοι το τελευταίο διάστημα. Και όχι, τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν έτσι τα πράγματα.  Μπορεί όντως να είχαμε έγνοιες, αλλά σίγουρα αυτή την τρικυμία στο... κρανίο δε την είχαμε. Με λίγα λόγια, κουλουβάχατα...
 Πως θα την βρούμε την άκρη όμως...? Πρέπει, γιατί αν δεν, τότε... κλάφτα Χαράλαμπε. Αυτή η κατάσταση είναι τόσο αγχωτική, που λες και καθημερινά μια αόρατη δύναμη βάζει μέσα μας, στον οργανισμό μας αυτή την αρρώστια... Θα μου πείτε «και πόσο εύκολο είναι ρε φίλε όταν γίνονται μαζικές απολύσεις, όταν για πρώτη φορά φέτος τα παιδιά μας αντί για βιβλία θα έχουν φωτοτυπίες, όταν η καλή μας εφορία στέλνει ραβασάκια λες και είναι... ερωτευμένη μαζί μας, όταν πληρώνεις 5 ευρώ τον καφέ, όταν ο μισθός δεν φτάνει ούτε για «ζήτω», όταν οι αδικίες και τα λαμόγια κυβερνάνε αυτή την χώρα, όταν έχουμε πλέον σταματήσει να ονειρευόμαστε...». Θα σας απαντούσα, πως δεν έχετε και άδικο, αλλά είμαι σίγουρος πως η απάντηση δεν θα σας ικανοποιούσε. Γιαυτό σκέφτηκα κάτι άλλο...
 Προβληματιστείτε, αλλά μη σας παίρνει από κάτω. Τσιρίξτε, αλλά μην μουγκρίζετε... Βρίστε, αλλά με τακτ... Αναθεματίστε, αλλά όχι την τύχη σας, Τρέξτε, αλλά όχι για να το... σκάσετε. Εμπιστευτείτε, αλλά μόνο τον εαυτό σας. Κάντε πανικό αλλά με σχέδιο... Είναι φύσει αδύνατο να κάνετε τα παραπάνω και να μην βρείτε λύση. Έστω, προσωρινή. Όταν κερδίζεις χρόνο την στιγμή που δεν είχες τέτοιον ούτε για να... αναπνεύσεις τότε αυτό είναι μια καλή αρχή. Οι καλοί οι καπετάνιοι φαίνονται στις φουρτούνες.
 Α και μη ξεχάσω να αναφέρω. Παγκόσμια ημέρα κατά της λύσσας σήμερα. Και επειδή τα λαμόγια, οι τιποτένιοι που λέγαμε, έχουν... λυσσάξει και θέλουν να μας κάνουν πλάσματα άβουλα, ρομποτικά και αναίσθητα, να τους πω πως τα κάναμε τα εμβόλια μας... Καλό Φθινόπωρο να έχουμε...