Έτσι είμαστε εμείς. Φτωχοί και ωραίοι. Χωρίς κλάματα και λιγοψυχίες. Όπως το λέει και η μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου... Θα έρθει και για μας μια Κυριακή ρε παιδιά...
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
Έτσι λέω και εγώ, θα έρθει αυτή η Κυριακή.. ας το πούμε πολλοί μήπως και γίνει ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήMakari Margo...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία τα λες, μήπως και εμψυχωθούμε. Νομίζω δεν είναι τόσο η φτώχεια που μας τρομάζει, όσο όλα τα υπόλοιπα και ο ψυχολογικός πόλεμος που μας κάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως λέει και το άλλο τραγουδάκι... Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί... Καλημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο Road. Δεν ειναι τόσο η φτώχεια. Όσο η γενικότερη ατμόσφαιρα. Που θα πάει όμως... Όλα γίνονται για κάποιο λογο. Πρέπει να τα καταφέρουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήPurpleleath το είχα στα υπόψη και αυτό το τραγουδάκι. Στο πνεύμα είσαι πάντως! Καλημέρα!