Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Μεταμορφώσεις...

 "Υποκρινόμουν ότι ήμουν κάποιος που ήθελα να είμαι μέχρι που τελικά έγινα εκείνος. Ή, αυτός έγινε εγώ...."  
 Τα λόγια του Γκάρι Γκράντ, ενός εκ των κορυφαίων ηθοποιών του περασμένου αιώνα, αποτυπώνουν με σαφήνεια την έντονη σύγχυση του εσωτερικού μας κόσμου. Γιατί άραγε μας αρέσει να μεταμορφωνόμαστε και να γινόμαστε, έστω και για λίγο, κάποιοι άλλοι...?

 Κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή, η γιορτής της Αποκριάς εδραιώνει στο μυαλό μου την άποψη πως πολλοί από εμάς, περιμένουν αυτές τις μέρες για να κρυφτούν και να κρύψουν, να μασκαρευτούν και να μακιγιάρουν συναισθήματα και σκέψεις. Είναι μια χαρούμενη γιορτή η Αποκρία, αναμφίβολα.Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε. Είναι όμως και μια γιορτή που υποδηλώνει πολλά πράγματα και που τα περισσότερα από αυτα περνάνε σε δεύτερη μοίρα, χαμένα και κρυμμένα στο ύφος των ημερών...

 Έχετε αναρωτηθεί πόσο άνθρωποι γύρω μας είναι υποκριτές και ψεύτες? Έχετε σκεφτεί ότι ακόμη και εμείς πολλές φορές το βλέπουμε αλλά κάνουμε τα "στραβά μάτια"? Έχετε διαπιστώσει την δική μας συμπεριφορά σε θέματα που μας ακουμπάνε και σε άλλα που δεν μας καίγεται καρφι?

  Ο εύθραυστος ψυχισμός μας, το συμφέρον, ο εγωισμός, μας οδηγούν σε μονοπάτια άγνωστα και δαιδαλώδη. Και μόλις ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτά, αρχίζει και η εσωτερική μας αναζήτηση. Ποιοι είμαστε, πόσο αλλάξαμε στο πέρασμα των χρόνων, τι είναι αυτό που τελικά θέλουμε...
 Προσωπικά έχω πιάσει πολλές φορες τον εαυτό μου να σκέφτεται τις παραπάνω ερωτήσεις αδυνατώντας να δώσει μια πειστική εξήγηση. 
Αυτό που ανέκαθεν υποστήριζα όμως είναι πως η ανάγκη του ανθρώπου να είναι αποδεκτός και να αρέσει στους συνανθρώπους του τον έκανε να πιστεύει πως η λύση είναι η μεταμόρφωση. 
Σε πολλούς τομείς της ζωής μας η μεταμόρφωση έχει πρωτεύοντα ρόλο. Παρατηρήστε τους ηθοποιούς. Ζουν για να παίζουν ρόλους άλλων ανθρώπων. Βιώνουν τον ρόλο τους προσπαθώντας μέσα από αυτόν να δούν, να ανακαλύψουν ένα κομμάτι του εαυτούς τους... 

 Στον επαγγελματικό χώρο τα πράγματα δε διαφέρουν. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που είναι σοβαροί επαγγελματίες αλλά έχουν αποτύχει στην προσωπική τους ζωή. Φυσιολογικό θα μου πείτε. 
 Πόσο φυσιολογικό όμως είναι να είσαι ο ίδιος άνθρωπος αλλά μέσα σε διάστημα λίγων ωρών να αλλάζεις χαρακτήρα και σκέψη? Είναι δυνατόν το πρώί να είσαι αυστηρός και αυταρχικός διευθυντής και το απόγευμα ευαίσθητος και συναισθηματικός χαζομπαμπάς?
 Είναι άλλο πράγμα η προσαρμοστικότητα και τελείως διαφορετικό η υποκρισία. Πάντοτε έμενα άναυδος με ανθρώπους που γνώριζα και οι οποίοι άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα. Θα μου πείτε πως οι καταστάσεις μας αλλάζουν.

 Σύμφωνοι. Μόνο που θα έπρεπε να αλλάζουν τους ανθρώπους προς το καλύτερο και όχι το αντίστροφο. Άλλωστε θεωρώ πως η πραγματική μας δύναμη είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα μας. Αυτό εκπέμπεται προς τα έξω και αυτό κανονικά είναι κάτι που δεν πρέπει να αλλάζει...

 Εκεί που πραγματικά όμως δημιουργούνται τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι όταν μασκαρεύουμε τα συναισθήματα στις προσωπικές μας σχέσεις. Παίζουμε με τις ζωές ανθρώπων που νοιάζονται για μας, μακιγιάρουμε για ιδίον όφελος τις σχέσεις μας και μόνο όταν έχουμε πετύχει το σκοπό μας, αποκαλύπτουμε τον πραγματικό μας εαυτό. 

 Ειναι, πέρα απο κάθε αμφιβολία,τρομακτικό, πως μπορούμε και αλλάζουμε ζωές σκέψεις και αισθήματα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε το Εγώ μας. Ας έχουμε μόνο στο βάθος του μυαλού μας, πως κάποια στιγμή η αλήθεια ανεβαινει στην επιφάνεια.
 Και οτιδήποτε φαντάζει όμορφο και ακμαίο με τις μάσκες και τις βαφές της υποκρισίας,  μεταμορφώνεται σε μια αποκρουστική εικόνα που κανένα εφήμερο και ψεύτικο τρικ δεν θα μπορεί πιά να την διορθώσει... Τα ξαναλέμε.

10 σχόλια:

  1. Άψογος για άλλη μια φορά.
    Λες ο λόγος που δεν μου άρεσαν ποτέ οι Απόκριες να είναι κάτι από αυτά που ανέφερες; Σε φιλώ καλή εβδομάδα Μάκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Κατερίνα μου. Σε ευχαριστώ πολύ! Σίγουρα λειτούργησε κάτι τέτοιο μέσα σου υποσυνείδητα! Και για να μην παρεξηγηθώ, η γιορτή ως γιορτή δεν μου φταίει σε κάτι, αλλα με ενοχλεί αυτό που αντιπροσωπευει και κυρίως το πως εμείς οι άνθρωποι λειτουργούμε σε παρόμοιες καταστάσεις. Σε φιλώ, καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  2. έλα ντε, καλές οι μεταμφιέσεις τις απόκριες, ξεδίνεις, βγάζουν και τα απωθημένα τους ορισμένοι... αλλά στην καθημερινότητα; αυτό δεν το συγχωρώ με τίποτα! πολύ σωστά λες, πώς γίνεται να ενδιαφέρει κάποιους μόνο η ικανοποίηση του εγώ του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε... γίνεται και παραγίνεται βρε...Φανταζομαι θα το έχεις ζήσει και εσυ... Η αλήθεια ειναι πως μας ενδιαφέρει ο εαυτός μας και οι άλλοι ας παν να...κουρεύονται. Η υποκρισία είναι πανάρχαια πληγή. Φιλια!

      Διαγραφή
    2. ποιος δεν το έχει ζήσει, κυρίως από γυναίκες!! όμως να σου πω κάτι, επειδή είμαι άτομο ειλικρινές και γενικά ότι έχω να πω το λέω, χαίρομαι που δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων!

      Διαγραφή
    3. Μ'αρέσει που δεν βγαζεις τις γυναίκες απ έξω αν και οντως το θεμα δεν έχει φύλο... Ειναι προτέρημα να εισαι ευθύς και οχι υποκριτής Εύη! Εσύ τώρα με μισή καταγωγή από την Κρήτη πως να εισαι υποκρίτρια... Γίνεται? Ούτε καν!χαχα!

      Διαγραφή
  3. Μάκη καλημέρα. Σήμερα το θέμα που προσεγγίζεις, αγγίζει το τέλειο, από άποψη.. προσέγγισης. Χαίρομαι πάντα να σε διαβάζω, έτσι κι αλλιώς. Όντως, όλα τα "σενάρια" που αναφέρεις είναι πιθανά, κι άλλα τόσα ενδεχομένως. Εγώ για να προσθέσω άλλο ένα λιθαράκι στα λόγια σου, θα επισημάνω το εξής: έχω παρατηρήσει πως, μόλις τεθεί ένα θέμα, πχ μια ανάρτηση του τύπου: "πόσο με πληγώνουν οι άνθρωποι", ε, οι άνθρωποι που λες, μπαίνουμε σε αυτήν την ανάρτηση και, είτε λόγω αυτόματων αντανακλαστικών, είτε λόγω εγωκεντρισμού (εγώ νομίζω ότι ισχύει μακράν το δεύτερο) παίρνουμε αυθόρμητα τον ρόλο του θύματος και σπανίως έως ποτέ, θα δούμε κάποιον που να πει: "ναι ρε, αλλά έχω πληγώσει κι εγώ ανθρώπους", κάτι το οποίο, αν μη τι άλλο, δείχνει αυτογνωσία, αλλά και μια διάθεση να διορθώσουμε τις δικές μας συμπεριφορές, έναντι των άλλων.

    Υ.Γ Ισχύει κι αντίστροφα: άνθρωποι που στη δουλειά το παίζουν καλοί και δίκαιοι κλπ κι όταν γυρνούν στο σπίτι, αποδεικνύονται τύραννοι και κομπλεξικοί, όπως είναι δλδ στην πραγματικότητα, αν έβγαζαν τη "μάσκα"... Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Πέτρα! Πόσο δίκιο έχεις... Συμφωνώ στην οπτική σου! Για να κάνεις απολογισμό η κριτική της δικής σου συμπεριφοράς πρέπει να είσαι έτοιμος να αλλάξεις... Αν δεν εισαι απλά μιλάς για τους άλλους και αγγίζεις ένα θέμα επιδερμικά... Όλοι , ανεξαιρέτως, έχουμε πει ψέμματα, έχουμε υποκριθεί και έχουμε πληγώσει ανθρώπους με την συμπεριφορά μας. Η παραδοχή είναι μια καλή αρχή για να διορθώσουμε ότι διορθώνεται! Σε ευχαριστώ για αυτή την παρέμβαση... Φιλια!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Μάκη!
    Δυστυχώς είμι από κινητό (γιατί με τον υπολογιστή.. θέμα :( ) και δεν μπορώ να γράψω όλα αυτά που θέλω..
    Λάτρεψα το άρθρο σου!!!! Καλογραμμένο, με ροή, δεν αφήνεις κενά.. μπράβο, μπράβο! Άψογος για άλλη μια φορά! Τα συγχαρητήρια μου και το θαυμασμό μου σου στέλνω μέσω θαλάσσης!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρεεεεεε ποια θάλασσα? Τι κάνεις μακροβούτια εν μέσω ψύχους η απλά ταξιδεύεις? Τι να πω εγώ τώρα για το κατεβατό λατρείας σου? Ε??? χαχαχα! Απλά ευχαριστώ!

      Υ.Γ. Αν υποψιαστώ οτι εισαι χειμερινή κολυμβήτρια ή ότι μου έστειλες το μήνυμα κάνοντας βουτιές χειμωνιάτικα, θα τραβήξω τις κοτσίδες μου (αν είχα!)! Φιλιάααα Γιώτα!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation