Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Η Κόλαση, ο Παράδεισος και η άλλη οπτική...

 Ένας αρχαίος κινέζικος μύθος λέει ότι κάποιος μαθητής ρώτησε το δάσκαλό του: "Ποιά η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση?"

Ο δάσκαλος, του απάντησε: "Πολύ μικρή, αλλά ωστόσο με μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση".

 Μπήκαν σε ένα δωμάτιο όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μία μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι και καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή και έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία τους ήταν φοβερή.


 "Έλα", είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. "Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο". Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα των ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως όλοι εκεί ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.

"Δεν καταλαβαίνω", είπε ο μαθητής. Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια?" 

"Δεν το κατάλαβες?" αποκρίθηκε και χαμογέλασε ο δάσκαλος. "Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον..."

 Αυτός ο κινέζικος μύθος που έρχεται απο τα βάθη των αιώνων λοιπόν, καταδεικνύει, με τον πιό απόλυτο και απλοϊκό τρόπο την διαφορετικότητα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Τελικά είναι όλα θέμα οπτικής? Αλλάζει μιά κατάσταση αν προσπαθήσουμε να την δούμε υπό διαφορετικό πρίσμα?


 Αλλάζει θα έλεγα αν με ρωτούσαν. Όχι τόσο η κατάσταση όσο ο τρόπος που θα την αντιμετωπίσουμε. Που στην τελική αυτό θα παίξει τον σημαίνοντα ρόλο στην θετική η αρνητική έκβαση της.
 Εννοείται πως η σφαιρική αντιμετώπιση των όσων μας συμβαίνουν δεν είναι εύκολα εφαρμόσιμη. Ειδικά όταν στο σύνολο μας (ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις που κάνουν την διαφορά), λόγω της καθημερινότητας και της συνήθειας, έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε και να αντιμετωπίζουμε ότι μας συμβαίνει, με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Εκεί είναι το λάθος μας.

 Το πιό σημαντικό κομμάτι του παραπάνω μύθου όμως είναι η έννοια της αλληλεγγύης. Στις σύγχρονες, κατά το κοινώς λεγόμενο αλλά αναχρονιστικές κατ' εμέ, κοινωνίες που ζούμε, αυτή η έννοια δεν υφίσταται. 

 Τουλάχιστον όχι στον βαθμό που πρέπει, γα να μην είμαι και απόλυτος. Έχει χαθεί ο σεβασμός  και η αγάπη προς τον διπλανό μας. Η προσπάθεια να κάνουμε όσους ζουν κοντά μας ευτυχισμένους, κάτι που κατ΄επέκταση θα κάνει ευτυχισμένους και μας τους ίδιους.
 Εκεί νομίζω πως είναι το κλειδί. Ακόμη και τα πιό μεγάλα προβλήματα που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στο δρόμο μας, με μιάς μοιάζουν μικρά και διαχειρίσιμα αν έχουμε την βοήθεια των ανθρώπων που μας νοιάζονται, μας αγαπάνε και αποτελούν κομμάτι της καθημερινοτητας μας. 

Μήπως τελικά αυτή είναι ή... άλλη οπτική που αναζητούμε εναγωνίως?

10 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό...!!! Το κλέβω για την εκπομπή της Πέμπτης βέβαια....♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Βιβούλα! Εννοείται! Κάνε τα... δικά σου! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Τον θυμάμαι αυτόν τον μύθο, χαίρομαι που τον διάβασα συνοδευόμενο από τις εύστοχες σκέψεις-απόψεις σου!
    Καλή εβδομάδα Μάκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ένας πολύ διδακτικός μύθος Κατερίνα μου. Λέει τόσα πολλά σε λίγες μόνο γραμμές. Περιεκτικά και σοφά! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ. Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Όμορφος ο μύθος, δεν τον είχα διαβάσει ξανά!
    Σε αυτά που λες, συμφωνώ απόλυτα. Η αλληλεγγύη
    και η αγάπη στους δίπλα, είναι το σημαντικότερο,
    για ένα καλύτερο αύριο!
    Καλή εβδομάδα Μάκη... Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και γω πρόσφατα τον ανακάλυψα...Η απάντηση σου με κάλυψε. Ελπίζω ομως να γράφεις εσύ...χαχα!

      Καλη εβδομάδα, φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Όχι, σου γράφει η Σαρλίζ Θερόν, αλλά για να μην πέσουν όλοι πάνω της, ζήτησε να χρησιμοποιήσει το λογαριασμό μου!
      Από ότι πίνεις, κράτα μου λίγο, χαχαχαχαχα :p :p :p
      Παρεάκι μας βλέπω στην κόλαση, δεν το γλιτώνουμε, χαχαχα.
      Άντε σμούτς ξανά και καληνύχτες :)

      Διαγραφή
    3. Γουάουυυυ Σαρλίζ δε περιμενα οτι με διαβάζεις...χαχα! Δεν πίνω τίποτα είμαι απο γεννησιμιού μου έτσι!

      Υ.Γ. Παρέα μέχρι και στα μπουζούκια μαζι σου (έτσι για να ανεβάσω την... δυσκολία) . Φιλιά, καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Πρώτη φορά διαβάζω αυτό το μύθο, εκπληκτικός όπως πολύ εύστοχες και οι παρατηρήσεις σου παρακάτω!
    Λένε όλοι "ας πάω στην κόλαση, θα 'χει καλύτερη παρέα". Εγώ πεινασμένη δεν πηγαίνω πουθενά :p
    Κίσιιιιιιιιιιιιιιιζ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως είναι ένα πολύ απλό μα τόσο σημαντικό μάθημα συμπεριφοράς και σκέψης... Το θέμα ξέρεις ποιο είναι Γιώτα ε? Όσο εύκολο φαίνεται τόσο δύσκολα πραγματοποιείται!

      χαχαχα και που το βάζεις το φαϊ βρε ζιζάνιο? :p :p Κίσιιιιιιιιιζ και ξανά μανα κισσσσσιζ!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation