Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Γιορτινά χαμόγελα, χαμένες ψυχές...

 Παραμονή Χριστουγέννων. Τέσσερις το απόγευμα. Στο πολύβουο κέντρο της μεγαλούπολης, που έχει φορέσει τα γιορτινά της, κόσμος πάει και έρχεται. Παρά την πυκνή χιονόπτωση και το τσουχτερό κρύο οι άνθρωποι κάνουν τα τελευταία ψώνια τους πριν τα Χριστούγεννα

  Παιδιά στους δρόμους γελάνε και κοιτάνε εντυπωσιασμένα τις βιτρίνες των τεράστιων και στολισμένων καστημάτων. Ζευγαράκια αγκαλιασμένα ή πιασμένα χέρι χέρι, περπατάνε και κάνουν σέδια για το που και πως θα γιορτάσουν αυτές τις μέρες.
  Ένας καστανάς με την φουφού του, διακρίνεται στην στοά, απέναντι από την κεντρική πλατεία. Δίπλα του ακριβώς, ένας από τους τελευταίους λούστρους (το επάγγελμα τείνει να εκλείψει) κάνει "χρυσές δουλειές", μιάς και η ουρά αυτών που περιμένουν να γυαλίσουν τα παπούτσια τους, που λερώθηκαν και βράχηκαν από την κακοκαιρία, φτάνει μέχρι την άλλη γωνία. Δύο αστυνομικοί ντυμένοι βαριά, περπατάνε αργά, ελέγχοντας τα πάντα...
 

 Αυτή είναι η μία εικόνα της πόλης. Υπάρχει και το άλλο κομμάτι της. Λίγο πιο κάτω από την πλατεία, στη διασταύρωση των δύο μεγάλων λεωφόρων, κάποιοι άστεγοι προσπαθούν να προστατευτούν από το κρύο, σκεπασμένοι πρόχειρα με κάτι χαρτόκουτα.

 Ένας ταλαιπωρημένος νεαρός άντρας με απλωμένο το χέρι του (που δείχνει να έχει κοκκαλώσει από το κρύο), ζητιανεύει για μερικά ψιλά η φαγητό. Σε μιά γωνία ενός μικρού παράδρομου τρία τέσσερα άτομα, ρακένδυτα και ταλαιπωρημένα, συζητάνε για το που μπορούν να βρουν την δόση τους. Έτσι όπως περπατάνε μοιάζουν σαν ζωντανοί νεκροί, λες και έχουν βγεί από ταινία τρόμου...  
 Η πόλη. Ένα μέρος που ρουφάει το μεδούλι των ανθρώπων. Σιγά σιγά. Χωρίς να λυπάται για την χαμένη τους ψυχή. Πονηρή και καπάτσα, σαν άλλη Κίρκη... ξελογιάζει αυτούς που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να γίνουν μέρος της. Αλλά δεν φταίει αυτή. Εμείς φταίμε...

 Αυτές οι εικόνες σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί πρέπει να υπάρχει ευτυχία και  δυστυχία γύρω μας. Γιατί αυτές οι δύο καταστάσεις να προκύπτουν και να ξεχωρίζουν τους ανθρώπους σε ευτυχισμένους η δυστυχισμένους;

Γιατί πρέπει να νιώθουμε τύψεις που είμαστε προνομιούχοι έναντι κάποιων άλλων; Γιατί να υπάρχει φτώχεια και μιζέρια; Αυτοί που γελάνε και δείχουν χαρούμενοι, είναι όντως ετσι; Αυτοί που πεινάνε και διψάνε, αυτοί που δεν έχουν ένα κρεβάτι για να ξεκουραστοούν πως αντέχουν άραγε;  Η ευτυχία, ας μην γελιόμαστε είναι ευλογία. Μπορεί όμως πολύ εύκολα να γίνει και θηλιά σε κάποιον που δε μπορεί να την διαχειριστεί.
 

 Από την άλλη η δυστυχία είναι συνυφασμένη με τις ζωές των περισσότερων από εμάς. Σε μιά εποχή που το μίσος, ο φθόνος, ο εγωισμός και το συμφέρον κάνουν κουμάντο, τότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, πως πορευόμαστε και μεις όπως έχουμε μάθει.   

Τα τελευταία χρόνια, ελέω και της οικονομικής κρίσης, εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες συνάνθρωποι μας φορούν προσωπείο. Λένε ψέμματα στους φίλους, στους συγγενείς, στα παιδιά τους. Χαρακτηρίζουν πολύ εύκολα και δίχως ίχνος ντροπής τον διπλανό τους. Τον εκβιάζουν, τον κακομεταχειρίζονται, τον αφήνουν στο περιθώριο. Η αξία της ανθρώπινης ζωής κατακερματίζεται καθημερινά και πλέον ο καθένας μας κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει, χωρίς συνέπειες. Χωρίς τιμωρία.
 Τα φετινά Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα για πολύ κόσμο. Για άλλους δύσκολα, για κάποιους άλλους όμορφα. Αυτό που πιστεύω, είναι πως όσο προχωράνε τα χρόνια και με περιστατικά όπως αυτά τα τραγικά των τελευταίων ημερών, η ανθρωπιά μας είναι είδος προς εξαφάνιση. Όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη οι εκρήξεις βίας, ο πόλεμος, η καταστολή, μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάτι κάνουμε λάθος... 

 Ας κάνει ο καθένας από εμάς την αυτοκριτική του, ας προσπαθήσει να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας του. Εύκολο δεν είναι, αλλά θέλω να συνεχίσω να πιστεύω, πως η ελπίδα... πεθαίνει τελευταία.

 Μέρες γιορτών και έχουμε ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Με το να κρύβουμε αυτό που ζούμε και αυτό που είμαστε, μακιγιαρισμένοι και με ψεύτικα χαμόγελα, δεν βγαίνει κάτι.
 Ας σταματήσουμε να τριγυρνάμε ψάχνωντας  για τις χαμένες μας ψυχές. Είναι μπροστά στα μάτια μας, έτοιμες να μας δώσουν μιά δεύτερη ευκαιρία, αρκεί να ξεκαθαρίσουμε πως τα υλικά αγαθά και η φιλαυτία μας δε έχουν κανένα νόημα. Γιατί όπως λέει και ο  Άγγλος ποιητής Μάθιου Άρνολντ:  "Η ζωή δεν είναι να έχεις και να αποκτάς αλλά να είσαι και να γίνεσαι..."


Υ. Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες.


2 σχόλια:

  1. Κουνώ το κεφάλι, συμφωνώντας στο παραμικρό που είπες, Μάκη μου, και κρατώ τη τελευταία σου φράση: "Η ζωή δεν είναι να έχεις και να αποκτάς αλλά να είσαι και να γίνεσαι...". Όταν το καταλάβουμε όλοι αυτό, τότε μπορεί να δούμε και λίγο φως μες σ' αυτή τη σκοτεινιά που ζούμε. Επειδή δεν το πολυπιστεύω, όμως, θα πω ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι σκόρπιοι άνθρωποι-αχτίδες και μας κερνάνε ελπίδες και χαμόγελα.

    Χρόνια πολλά, Μάκη μου.
    Ελπίζω να είχες όμορφα και ζεστά Χριστούγεννα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου, σε ευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιο! Και με τιμάει και ως Σκορπιό αυτό που ανέφερες. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κρατούν ζωντανοί την ελπίδα...

      Αντεύχομαι, χρόνια πολλά με Υγεία!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation