Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Ανεξέλεγκτες καταστάσεις...

Το πως λειτουργεί και αντιδρά ο καθένας από εμάς όταν χάνει τον έλεγχο ή όταν... νώθει πως τον χάνει, νομίζω πως έχει να κάνει με τα βαθύτερα ένστικτα και τους φόβους μας.

 Το πως από την άλλη, αφήνει αυτή του την λανθασμένη (όντας κάτω από ψυχολογική πίεση) αντίληψη περί ελέγχου, να του ορίζει τελικά την καθημερινότητα και κατ'επέκταση την ίδια του την ζωή, αυτό είναι πραγματικά κάτι που σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

 Όλα είναι προτεραιότητες. Αν συμφωνήσουμε πως πάνω απ'όλα προηγείται η υγεία μας και πως αυτό το κομμάτι μπορούμε να το διαχειριστούμε σε ένα πολύ μεγάλο αλλά όχι στο απόλυτο βαθμό του (και εδώ δεν υπάρχει κάτι απόλυτα δεδομένo), τότε τα υπόλοιπα πράγματα που μας απασχολούν λύνονται. Προσέξατε την λέξη που χρησιμοποίησα; Λύνονται. Αν δε λύνονται, δε κόβονται όπως πολλοί υποστηρίζουν. Για να φτάσεις στο σημείο να... κόψεις ή να τελειώσεις κάτι όταν δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις, σημαίνει για μένα πως διάλεξες τον εύκολο δρόμο. Τον εύκολο ή και τον εγωιστικό...

 Αν η ζωή μας ήταν ένα καζάνι, τότε τα υλικά που θα μπορούσαμε να έχουμε ρίξει μέσα σε αυτό, είναι λίγο πολύ γνωστά. Οι φόβοι, τα συναισθήματα, τα λάθη και τα σωστά μας, θα ήταν κάποιά από τα συστατικά του μίγματος της ζωής μας.
 Ένα μίγμα εκρηκτικό και δυσκολοχώνευτο, που με το κατάλληλο... ανακάτεμα όμως θα μπορούσε να γίνει γλυκό και ευκολοχώνευτο, αν όμως το θέλουμε πραγματικά.

   Οι δυσκολίες και τα προβλήματα που παρούσιάζονται μπροστά μας, δεν είναι τίποτε άλλο από αποτέλεσμα της δική μας αντιμετώπισης σε αυτό που ζούμε. Τα λάθη και οι αδυναμίες είναι μιά φυσιολογική διαδικασία στον μαραθώνιο που λέγεται ζωή.
 Το θέμα και η ουσία είναι να μπορούμε να μένουμε όρθιοι και δυνατοί σε ότι μας συμβαίνει. Να διορθώνουμε τα αρνητικά μας, να επωφελούμαστε από τα θετικά και τα όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα μας.
 Κανείς δεν γεννήθηκε αλάθητος και ουδείς σε τούτο τον κόσμο έχει το δικαίωμα να κουνάει επιδεικτικά το δάχτυλο απέναντι μας. Η ζωή είναι ένας κύκλος. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Το πως η αφετηρία μπορεί να γίνει τέλος ή και το αντίστροφο είναι η μαγεία της.

  Όταν οι δυσκολίες μας κυκλώνουν, όταν το μαύρο είναι το χρώμα της καθημερινότητας μας, όταν νιώθουμε πως χάνουμε τον έλεγχο της ζωής μας, όταν αισθανόμαστε ανήμποροι, "μικροί","λίγοι", μπροστά στα γεγονότα, τότε ας αναλογιστούμε ειλικρινά και όχι με τάσεις στρουθοκαμηλισμού, τι πήγε λάθος. 
 Η αποποίηση των ευθυνών μας σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ωφελεί. Η στιγμή της αλήθειας έχει ήδη φτάσει στα σκαλοπάτια μας και περιμένει το ελάχιστο που της αντιστοιχεί.Την αναγνώριση. Την αποδοχή της.
 Ο Χορχέ Λουίς Μπόρχες, ο μεγάλος Αργεντίνος συγγραφέας είχε πει το εξής καταπληκτικό: "Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος είναι". 

 Αν αυτό μπορεί να μας συμβεί όταν βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο,τότε από μόνο του είναι ένα μικρό θαύμα. Γιατί τελικά, το σημαντικό δεν είναι γιατί έχεις χάσει τον έλεγχο, αλλά πως και υπό ποιές συνθήκες τον παίρνεις πίσω. Τα ξαναλέμε.

7 σχόλια:

  1. Ενταξει... με ισοπέδωσες φίλε μου!!! Λες και με διάβασες με αυτή την αναρτηση! Αυτό εχω πάθει την περιοδο αυτή. Κάτι δεν μου πήγε καλα στη δουλειά, φρικαρα και δεν ειμαι καθολου στα καλά μου χωρίς σοβαρό λόγο!
    ποσο αληθινα οσα λες....
    Το θεμα ειναι να βροουμε τον τροπο να διαχειριζόμαστε τις περιεργες κατστάσεις. Το περίεργο μ'εμενα είναι οτι τα δύσκολα τα διαχειριζομαι καλυτερα απο τα ευκολα. Κουλή?? :P
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής αγαπημένε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε άγγιξε το κείμενο Μαρία μου. Τα είπαμε και αναλυτικά... Όπως το είπες, το θέμα είναι να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις και να μην μας παίρνει από κάτω!

      Σε φιλώ, καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  2. το άρθρο σου μου λέιε πολλά ειδικά αυτές τις μέρες.
    Ο έλεγχος, οι επιλογές και τα λάθη μας. Μια πονεμένη ιστορία χειρότερη και από τους αριθμούς στους οποίους ποντάρει ο τζογαδόρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύστοχη ατάκα Γιάννη! Η αλήθεια είναι πως όταν χάνουμε τον έλεγχο τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ολέθρια. Γιατί τελικά (όπως και στον τζόγο), όλα είναι στο μυαλό...

      Σε ευχαριστώ για το πολύτιμο σχόλιο!

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραίο θέμα άνοιξες, Μάκη μου. Δύσκολο και πολύπλευρο, όμως.

    Θα ξεκινήσω απ' το τέλος, υψώνοντας το ποτήρι μου σ' αυτό. Το να μη φοράμε παρωπίδες και να μη χαϊδεύουμε τον εαυτούλη μας, είναι το ήμισυ του παντός. Πραγματικά, απορώ με όσους κάνουν το άσπρο μαύρο ή/και δεν μπορούν πολύ απλά να παραδεχτούν πως έσφαλαν. Αν δεν δεις κατάματα το πρόβλημα πώς στο διάτανο θα το περιεργαστείς και θα το λύσεις; Μόνο έτσι οργανώνεσαι - οχυρώνεσαι απέναντί του - κι απέναντι στο καθετί. Κατά τ' άλλα, το τι είμαστε (τα πλεονεκτήματά μας, τα μειονεκτήματά μας) έρχεται πάντοτε στο προσκήνιο, και ζητάει μερίδιο στο καθετί.

    Στο μόνο που δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνώ, είναι στο ότι το ψαλίδισμα είναι το εύκολο μονοπάτι. Το θεωρώ σαν τελευταία λύση, σίγουρα τη πιο τίμια και δώρο για τη ψυχική μας υγεία. Καλώς ή κακώς, δεν λύνονται όλα τα πράγματα. Μπορεί να είναι μια σειρά συγκυριών που οδήγησε εκεί, μπορεί να εμπλέκονται κι άλλοι... 1002 περιπτώσεις, στις οποίες εσύ να 'χεις εξαντλήσει τα όσα μπορούσες να κάνεις. Βέβαια, μπορεί εγώ να μη μπορώ να το αντιληφθώ (ακόμα), οπότε θα μου άρεσε ν' ακούσω τη δική σου γνώμη επ' αυτού. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου, καταρχήν σε ευχαριστώ για το σχόλιο που πραγματικά εμβάθυνε στην ουσία αυτών που γράφω.

      Κατά δεύτερον να σου πω ότι το ψαλίδισμα όπως λες, το θεωρώ και γω έσχατη λύση, με την διαφορά ότι ο περισσότερος κόσμος το χρησιμοποιεί ως... πρώτη.

      Αυτό μπορείς να το αντιληφθείς από το τέλος των σχέσεων, την έλλειψη ουσιαστικής προσπάθειας ώστε να διορθωθεί μια κατάσταση (είτε αφορά τα προσωπικά είτε τα επαγγελματικά μας), αλλά περισσότερο το αντιλαμβάνεσαι από την ανάγκη μας να... φάμε ψάρι χωρίς να βρέξουν πόδια! Γίνεται αυτο; Όχι πες μου γίνεται;

      Ακουμπάμε επιδερμικά ότι μας απασχολεί και μας... τρώει το είναι, προσπαθώντας να βρούμε λύση χωρις ουσιαστικά να ασχοληθούμε...
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
    2. OK, τώρα κατάλαβα πολύ καλά τι εννοείς. Παίρνω πίσω το «δεν συμφωνώ» και σου σφίγγω δυνατά το χέρι για όλα όσα έγραψες. Έτσι, ακριβώς!

      Ευχαριστώ για την αναλυτική διευκρίνιση. :)

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation