Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Μανόλης Αναγνωστάκης: Υπέρ ή κατά;


Είστε υπέρ ή κατά; 
 Έστω απαντήστε, μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι. 
 Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί 
 Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε
Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή  
Παιδιά γυναίκες έντομα 
 Βλαβερά φυτά, χαμένες ώρες 
Δύσκολα πάθη, χαλασμένα δόντια 
 Μέτρια φιλμ. 
Κι αυτό σάς βασάνισε ασφαλώς.  
 Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. 
Έστω με ναι ή όχι. 
 Σ’ εσάς ανήκει η απόφαση.  
Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε 
τις ασχολίες σας, να διακόψτε τη ζωή σας 
 Τις προσφιλείς εφημερίδες σας, τις συζητήσεις
στο κουρείο, τις Κυριακές σας στα γήπεδα.  
Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν: 
 Είστε υπέρ ή κατά; 
Σκεφθείτε το καλά.
 Θα περιμένω...

Μανόλης Αναγνωστάκης


Κοντεύουμε να συμπληρώσουμε μήνα σε αυτή την ιδιόμορφη ψυχική και ουσιαστική απομόνωση, λόγω του ιού που έχει μπει στις ζωές μας και δείχνει απλοικά τρομακτικός. 

 Με την σκέψη μου, ελέω και της χρονικής απόστασης που μεγαλώνει από τις πρώτες μέρες παραφροσύνης και χάους που επικράτησαν τον προηγούμενο μήνα, να λειτουργεί σε πιο λογικούς ρυθμούς, αυτό που τρομάζει περισσότερο και από τον κορωνοϊό, είναι οι άνθρωποι. Αυτό πιστεύω. Ακούω δεξιά και αριστερά ότι τα πάμε καλά σε σχέση με άλλες χώρες, ότι αντιδράσαμε γρήγορα και αποφασιστικά. 
 Συμφωνώ κατά το ήμισυ. Το άλλο μισό όμως δείχνει ανθρώπους που εκμεταλλεύονται συνανθρώπους τους, πολιτικούς που, την αρχικά σωστή τοποθέτηση περί ατομικής ευθύνης, την έχουν κάνει... καραμέλα και παντιέρα για ίδιον όφελος και βέβαια, δείχνει και περίεργες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, που οδηγούν την ανθρώπινη και εύθραυστη ψυχοσύνθεση σε συναισθηματικό λαβύρινθο.


 Δεν θέλω να είμαι μάντης άσχημων και πεσιμιστικών ειδήσεων (αν και δεν χρειάζεται σπουδαίες μαντικές ικανότητες για να διακρίνεις το προφανές), αλλά το διάστημα που θα επακολουθήσει με την λήξη της καραντίνας, θα είναι χειρότερο από αυτό που διανύουμε. Ας το αναλογιστούμε όλοι μας και ας πράξουμε αναλόγως όταν χρειαστεί. Κύριο μέλημά μας θα πρέπει να είναι η υπομονή και η αλληλεγγύη. Η επιμονή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 Σκεφτείτε το καλά, όπως λέει παραπάνω στο ποιήμα του ο Αναγνωστάκης...


ΥΓ. Καλό μήνα!

ΥΓ2. Σας αφήνω με την "Γυμνή Σκιά των Κατσιμιχαίων...



6 σχόλια:

  1. 1) "...που, την αρχικά σωστή τοποθέτηση περί ατομικής ευθύνης, την έχουν κάνει... καραμέλα και παντιέρα για ίδιον όφελος και βέβαια..."

    2) "το διάστημα που θα επακολουθήσει με την λήξη της καραντίνας, θα είναι χειρότερο από αυτό που διανύουμε..."

    Δεν λέω άχνα! Δύο προτάσεις σου τα λένε ΟΛΑ! μα ΟΛΑ!

    Καλησπέρα Μάκη, αγάντα ελεύθερε πολιορκημένε και οικονομικά πιεσμένε. Αμ πως... Σιγά μην άφηναν τα αφεντικά την ευκαιρία χαμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου. Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι. Ταιριάζουν οι σκέψεις μας επί του θέματος και χαίρομαι αλήθεια.

      Τα αφεντικά πάντα κάνουν αυτό που κάνουν, το θέμα είναι πως εμείς αντιδράμε σε αυτό. Εκεί είναι το κλειδί. Αλλά δύσκολα αλλάζουμε συνήθειες, ζωές και καταστάσεις. Δυστυχώς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα).

      Διαγραφή
  2. Είμαι Υπέρ σε όσα λες. Και ναι το μετά θα είναι το χειρότερο. Ήδη άρχισαν να ''τρώνε σάρκες'' πατώντας επί πτωμάτων μόνο και μόνο για το κέρδος.
    Καλησπέρα Μάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαυτό πιστεύω ότι αυτό που περνάμε μόνο σε κακό θα μας βγει Άννα μου.

      Σε ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή
  3. Έχεις αρκετό δίκιο σε όσα έγραψες Μάκη μου ...για τους πολλούς.
    Θα πω για μένα, αν και ξέρω ότι ανήκω στις εξαιρέσεις.
    Βασικά σε μένα, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Δούλευα από το σπίτι ένα διάστημα πριν την καραντίνα, μπορώ και συνεχίζω και το κάνω, έχω μάθει στην απομόνωση, χρόνια τώρα, έχω βέβαια την ευλογία και την τύχη να ζω σε μεγάλο σπίτι, με 2-3 στρέμματα κήπο, οπότε καταλαβαίνεις δεν ένιωσα πρωτοφανείς αλλαγές. Μόνο η ανελευθερία να συναντήσω τους φίλους μου μου στοίχισε (αλλά σήμερα κάναμε κάτι επαναστατικό με το Γιουλάκι κι ένιωσα πολύ αγωνίστρια! Δώσαμε ραντεβού στο δικό μου σούπερ μάρκετ και τα είπαμε στο ορθάτο ☺ της έδωσα βιβλία- μου έδωσε αυγά... Ήταν ωραίο όλο αυτό. Εγώ με μάσκα φυσικά!)

    Να σοβαρευτώ τώρα ...Επί του θέματος.
    Το χειρότερο για το μετά θα είναι η οικονομία και η εξαθλίωση που έρχεται. Πήγαμε πάλι πολύ πίσω (ήδη) και θα έρθουν πάλι δύσκολες μέρες. Όμως εγώ αναγνωρίζω και μερικά θετικά της κατάστασης. Οι πολλοί ίσως είχαν την ευκαιρία να κάνουν πολλές διαπιστώσεις για τη ζωή, τις προτεραιότητες, για τον εαυτό τους. Ίσως αυτό τους κάνει καλό κάπου! ☺

    Αγωνιστικούς χαιρετισμούς! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αριστέα μου. Καταλαβαίνω απόλυτα πως το λες. Για πολλούς ανθρώπους η κατάσταση που προέκυψε είναι μια συνηθισμένη κατάσταση και η καθημερινότητα τους. Και όντως βοηθάει. Εσωτερικα.

      Αρκεί να μπορούμε να το διαχειριστούμε και αρκεί αυτή η απομόνωση απο φίλους, γνωστούς συγγενεις, να ειναι ηθελημένη, γιατί είναι διαφορετικο να στο επιβάλλουν οι καταστάσεις και διαφορετικό να είναι μέρος του εαυτού σου. Άσε που το να μην μπορείς να βγεις να περπατήσεις, να αθληθείς, να αναπνεύσεις αέρα, και να τα κάνεις όλα με το σταγονόμετρο δεν βοηθάει. Δημιουργεί θέματα ψυχολογικά θα έλεγα.


      Χχαχαχα ανταλλάξατε... α΄ποψεις δηλαδη! Μια χαρά!

      Το μετά είναι που βλέπουμε οι περισσότεροι απο εμάς να έρχεται και ανησυχούμε. Αρκετά τραβάμε ως τώρα.

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation