Μήνας μπαίνει...

 Γειά και χαρά σας και καλώς να σουλατσάρουμε στην Ιουνιάρα που μπήκε φουριόζα. Για άλλη μια φορά, για άλλον ένα χρόνο το καλοκαίρι είναι εδώ και έρχεται να μας υπενθυμίσει, πως για τον... κακό μας τον καιρό δεν φταίνε οι εποχές αλλά εμείς. 

 Το ημερολόγιο δείχνει 3 του μήνα του πρωτοκαλοκαιρινού και γενικά είμαστε μια πολύ ωραία, γ@μημένη ατμόσφαιρα. Ξέρω πως αυτό θα ακουγόταν καλύτερα στο Αμέρικα με αντίστοιχο άξεντ, αλλά και στο Ελλάντα μια χαρά χορταστικό είναι!

 Τι έχουμε λοιπόν; Πολλά και διάφορα. Καταρχήν νέο φρέσκο και άκρως τραγελαφικό. Ο Καρανίκας έδωσε συνέντευξη στον Σρόϊτερ. Ετοιμάζω πίτσα και μπύρα. Θα γίνει της συμβουλευτικής ανάλυσης το κάγκελο. Ολόκληρος σύμβουλος πρώην πρωθυπουργού θα μιλήσει. Συντονιστείτε...

 Πάμε παρακάτω. Διαβαζα το σαν σήμερα, σαν αύριο και πάει λέγοντας και άκουσον άκουσον, τέτοιες μέρες το 2001 ο βασιλίας Ντιπέντρα του Νεπαλ πεθαίνει, αλλά από την... κακία του, καθώς προηγούμενως, λίγες μέρες πριν, έχει δολοφονήσει όλη του την οικογένεια. Όοοοχι αντράκο μου έτσι πάνε αυτά δούνε και λαβειν. Κάρμα το λένε...

Έχουμε και επέτειο βρε! Και συνδεδεμένη με την επίσκεψη της νυφίτσας που λέγεται Τσαβούσογλου. 1997. Κωνσταντίνος-λέγε με και Δράκουλα-Μητσοτάκης και Γιωργάκης-τα παιδία παίζει-Παπανδρέου, τιμούνται με το βραβείο Ιπεκτσί για την προώθηση της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Άσχετα αν στο λεξικό δίπλα στην φράση Ελληνοτουρκική φιλιά, υπάρχει μια παύλα, φάση "page not found", μεγαλύτερη και από την μύτη του Πινόκιο. 

Έτσι είναι οι διαχρονικές φιλίες. Πάντα κάποιος φίλος θα την έχει... μεγαλύτερη και θα είναι ο νταβάς της παρέας

 Φτάνει με το παρελθόν. Επιστρέφουμε στο παρόν. Ο Τριαντάφυλλος λέει βγήκε απο το Survivor κατά 140 χιλιάδες ευρώ και κάτι ψιλά, πλουσιότερος. Για τρολ και τραγουδιστή (νταξ μην βαράτε ένα αστείο έκανα) του άσματος "Μη με τρυπάς σαν τον τριαντάφυλλο, δεν σε αφήνω διψασμένο και άφυλλο", μια χαρά τα πήγε. Αλί σε μας που πουλάμε πνεύμα και χορταίνουμε από αυτό.

 Κατά τα άλλα συνεχίζουμε και τρώμε τις σάρκες μας. Ο Χατζηδάκης ετοιμάζεται να περάσει το νομοσχέδιο για το εργασιακά και μας βλέπω σε λίγο καιρό να δουλεύουμε 12ώρο και να πληρωνόμαστε με ρεπό και φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Και να οι δικοί μου στίχοι για αυτό, που θα κονταροχτυπηθούν με αυτούς του Τριαντάφυλλου: Κι αν δεν βγάινεις μανίτσα μου δεν σου φταίει κανείς αλλά το άδειο σου το τζούφιο το κεφάλι...

 Λοιπόν πολύ το βάρυνα δε νομίζετε; Υπάρχουν και θετικά ρε παιδιά. Είμαστε εδώ, όρθιοι, ζωντανοί και αυτό από μόνο του είναι κάτι.  Καλοκαιράκι έρχεται, τα μωρά τα... πετάνε, η Λατινοπούλου δίνει tips ομορφιάς και γυναικείας συμπεριφοράς, εμβολιαζόμαστε δίχως αύριο, οπότε όλα θα πάνε καλά! 

 Συνεχίζουμε, επιμένουμε και αναμένουμε. Το θαύμα; Την ελπιδα; Ίσως τελικά υπάρχει Ελπίδα. Ελπίζω μόνο μην καταλήξουμε στο σύνθημα, "είσαι η ελπίδα μας, πήδα πήδα, πήδα μας..." Σας αγαπώ και σας φιλώ παθιασμένα.

 

 ΥΓ. Σας αφήνω με την Μιρέλαααα! Καλό μήνα και μην ξεχνάτε, τα δέοντα στην κυρία μαμα σας!