Ένα ποίημα για το καλοκαίρι: Αποχωρισμός...

 Είναι περίεργες πια οι εποχές

Σαν το αντίο που μου έγνεψες χθες βράδυ

Πατησίων και Ιουλιανού γωνία, με τα φώτα της πόλης 

να λάμπουν σαν πολύχρωμα λαμπιόνια λες και έχουμε Χριστούγεννα

Δίχως λόγο, χωρίς εξήγηση, 

μόνο με αυτό το βλέμμα που τρυπάει τα σωθικά

 όπως οι χειμωνιάτικοι βοριάδες

Ήρθες γεμάτη φως σαν Άνοιξη 

και έφυγες  μελαγχολικά όπως ο ήχος των φύλλων που πέφτουν το φθινόπωρο. 

Έτσι ξαφνικά, μα για πάντα.

 Κι είναι απορίας άξιο, καλοκαίρι σου λέει. Έρωτες, γέλια και ανεμελιά.

Και εγώ παλεύω μέσα μου να βρω μια εποχή που δεν πονάει....

* Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Αριστέας, ένα ποίημα για το καλοκαίρι (https://princess-airis.blogspot.com/2025/06/blog-post.html).  Έχω πολύ καιρό να γράψω και άλλο τόσο να ασχοληθώ με την ιντερνετική... γειτονιά μας. Μου λείπει, όπως επίσης όμως λείπει και η έμπνευση για γραφή όπως εγώ την θέλω και τη νιώθω. Σας φιλώ.

ΥΓ. Και με τραγούδάκι όπως πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Ρόδινο φιλί

Κόκκινα χείλη στο χρώμα του ροδιού

στο δάγκωμα θυμίζουν άγρια μέντα

για λίγο πάθος μοιάζει να εκλιπαρούν

για μιαν αγάπη, δίχως κρυφή ατζέντα

Και η καρδιά μες στις πληγές

παιδεύεται, κλαίει και γελάει

Και η ψυχή μένει στο χτες

χάνεται και παραμιλάει

Χάρτινη ζωή, ρόδινο φιλί

Χάρτινη ζωή, ρόδινο φιλί

Κι αν οι μέρες πάνε μπρος 

οι άνθρωποι ξεμένουν πίσω

μόνοι και έρημοι θαρρείς

γεμάτοι έπαρση και μίσος

Χάρτινη ζωή, ρόδινο φιλί

Χάρτινη ζωή, ρόδινο φιλί

Ποιος ξεχωρίζει την αλήθεια απ΄το ψέμα;

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 32ο γιορτινό Συμπόσιο, που διοργανώνει πάντα με μεράκι, πολύ κόπο και  επιτυχία η Αριστέα μας (https://princess-airis.blogspot.com/).  Όλες οι συμμετοχές ήταν πολύ όμορφες και ιδιαίτερες. Βοήθησε άλλωστε σε αυτό και η λέξη Φιλί που δόθηκε από την οικοδέσποινα. Συγχαρητήρια στην Χριστίνα που σάρωσε (http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/), σε όσες και όσους έγραψαν, βαθμολόγησαν και διάβασαν. Τα μεγαλύτερα συγχαρητήρια στην Αριστέα που πάντα μας ενώνει, ανεξαρτήτως δυσκολιών και καταστάσεων.

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Ακόμη μία έρχεται δειλά δειλά, σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει και ολοένα και περισσότερο τρομάζει. Εύχομαι υγεία και αγάπη σε όλους και όλες. Αυτά τα δύο αρκούν για να προχωρήσουμε ως άνθρωποι, ως ανθρωπότητα. Σας αφήνω με την μαγική Ευανθία Ρεμπούτσικα. Τα ξαναλέμε.

Χαμογέλα...

 

Τι κι αν οι λέξεις τους τρυπάνε σαν καρφιά

Και οι κραυγές τους "μαχαιρώνουν" το μυαλό σου

Χαμογέλα...

 Και αν το μέσα σου φωνάζει "δε μπορώ"

Και αν το σώμα σου δεν υπακούει το μυαλό

Χαμογέλα...

Κι οταν οι μέρες σου δεν ειναι φωτεινές

Και το τοπίο της ψυχής σου είναι γκρίζο

Χαμογέλα...

Γιατί το γέλιο είναι καύσιμο ζωής

σου λέει "συνέχισε καρδιά μου να παλεύεις"

Και αν πονάς και κλαις θυμήσου αυτό

Ένα χαμόγελο ξορκίζει το κακό...

 

Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιά Νο18

 Ξεκινάω και γράφω αυτές τις γραμμές και νομίζω ότι βρίσκομαι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν! Ναι κι όμως ε.ιμαι εδώ μετά απο... μήνες! Λίγο αυτή η ριμάδα η έμπνευση λίγο η φαση γενικά και αόριστα, εεε δεν θέλει πολύ η αποχή. Είπα να κάνω μια προσπάθεια επιστροφής, αφήνοντας στην άκρη την τρέλα που ζούμε, τα προβλήματα, τα άγχη, μην σας φορτώσω και άλλο δηλαδή. Και τι καλύτερο, από τους τοίχους. 

Όχι για να χτυπήσουμε την κεφάλα μας τέτοια που είναι, απλά για να τους διαβάσουμε και να "ακούσουμε αυτά που λένε. Άλλες φορές είναι αστεία, άλλες σοβαρά, ερωτικά, συναισθηματικά, τρελιάρικα, αλλά πάντοτε διδακτικά. Για πάμε...

Χωρίς λόγια...

 

Ρημαδιασμένη πολιτική ορθότητα!

Ε ναι, τον... ήπιαμε!

Άντε και με έσκασες ρε παιδι μου!

Τωωωωώρα την έπεισες!

Λιτή, περιεκτική, παρακινητική!

Άμα είσαι καλλιτέχνης...

Σώπααα συ ρε εξυπνόπουλε...

Θα μπορούσες και τον ποιητή!

"Γυμνοί με τα χέρια στις τσέπες Νο2"

Νόμος απαράβαντος που λέει και ο Τσουβέλας!

Εεεεμ στα κορίτσα να το πεις αυτό!

Άσε ρε πονηρέ!

Ρε τύπε, στην Πάτρα τα έχουν καταργήσει τα βρακιά!

Ντάξει είμαστε; Ντάξει είμαστε που λέει και ο Τάκης ο Τσουκαλάς! Εεεε μάλλον όχι, δεν είμαστε ντάξει. Λείπει τραγουδάκι. Ε πως, μετά απο τόσο διάστημα θα σας άφηνα χωρίς τραγουδάκι; Απολαύστε ελεύθερα λοιπόν ένα παλιό του Λε-Πα, χωρίς φόβο αλλά με πάθος... θανατηφόρο! Μέχρι την επόμενη φορά, σας φιλώ ρουφηχτά!

Εξουσίες...

Ο Γιάννης Τσαρούχης, αυτός ο μεγάλος ζωγράφος, αλλά ταυτόχρονα μια προσωπικότητα ιδιαίτερη και έξω απ' τις νόρμες, είχε πει κάποτε το εξής εύστοχο: "Δεν ζητώ ανθρώπους να σκέφτονται σαν εμένα, αλλά να κάνουν σκέψεις συμπληρωματικές των δικών μου". 

 Το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν διάφορα τριγύρω μας, πρωτόγνωρα αλλά ουχί εξωπραγματικά, μιας και τίποτα δεν δείχνει πια να μας εκπλήσσει. Τίποτα να μας ταρακουνά, παρά ίσως μόνο για λίγες ώρες η μέρες. Και δεν ειναι η απάθεια αυτή καθαυτή που με τρομάζει. Αλλά ο τρόπος που απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο. Ο τρόπος που ο καθένας απο μας κλείνεται στο καβούκι του.

 Ξέρω πως δεν ειναι κάτι καινούργιο αυτό που λέω, δεν ανακάλυψα την Αμερική. Σίγουρα όμως αυτή  η αποξένωση και αποκτήνωση που την νιώθεις, την "βλέπεις" σε κάθε ανθρώπινη σχέση, είναι κάτι που έρχεται με φόρα. Κάτι που μοιάζει με ολοκληρωτικό καθεστώς. Κάτι δυστοπικό και τρομακτικό.

 Η μάζα είναι ο τρόπος που θέλουν να μας βλέπουν όσοι κινούν τα νήματα  Βολεύει. Είναι η λογική της κονιορτοποίησης. Του τσουβαλιάσματος. Της προβατοποίησης. Δείχνουμε να έχουμε συνηθίσει αυτό το, παράταιρο με την ανθρώπινη φύση, παιχνίδι της εξουσίας. Της όποιας εξουσίας. Οικογενειακής, κοινωνικής, επαγγελματικής, συναισθηματικής.

 Και δεν ειναι μόνο η συνήθεια που μας έχει "ρίξει στάχη στα μάτια" και δεν βλέπουμε ότι μόνο κακό είναι για μας αυτό που συμβαίνει. Αλλά μας αρέσει κιόλας αυτή η κατάσταση. Γουστάρουμε ρε παιδί μου πως το λένε. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον διπλανό μας, τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή, τον συνάδελφο. Και δασκαλίζουμε. Γινόμαστε το βέλος στο τόξο αυτού που ορίζει τις καταστάσεις και μας "έχει κάνει το μυαλό κιμά". 

 Η εξουσία. Αυτή που τελικά είναι το απόλυτο "επίτευγμα" στις ζωές μας. Εξουσιάζουμε και εξουσιαζόμαστε σε ένα παιχνίδι μίσους και τρέλας. Σε αυτόν τον παραλογισμό του εγωκεντρισμού και της απόλυτης ματαιοδοξίας, ξεχνάμε κάτι βασικό. Ο άνθρωπος έχει "φτιαχτεί" να ζει με άνθρωπο. 

 Αν χαθεί η ανθρώπινη επαφή, η ανθρώπινη υπόσταση, η δύναμη της συλλογικότητας, η ενσυναίσθηση, τότε πιστέψτε με, δεν θα έχουμε καμιά διαφορά από τα κτήνη των μεσαιωνικών βιβλίων που αναπαριστούν την αιώνια Κόλαση. 

 Και για να επανέλθω και στην αρχή του κειμένου, αυτό το "σκέψεις συμπληρωματικές των δικών μου" που είπε ο Τσαρούχης είναι η ουσία των πραγμάτων Η αλληλοσυμπλήρωση, η συνέχεια μιας σκέψης η μιάς ιδέας, είναι το ανθρώπινο μεγαλείο. Αυτή η συμπόρευση και το μαζί σε ότι συμβαίνει, είναι η συνταγή της ευτυχίας. Η συνταγή για να πει κάποιος, ότι αυτό είναι η αξία της ζωής. Γιατί όπως έχει γράψει  και ένας άλλος μεγάλος, ο Τάσος Λειβαδίτης, "Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί...". Τα ξαναλέμε.

 

Αιρετικές αλήθειες

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Το ημερολόγιο λέει 12 του Μάρτη του περίεργου, του αιρετικού, του πιο διαφορετικού μήνα από όλους τους μήνες του έτους. Της εποχής στο μεταίχμιο μεταξύ Χειμώνα και Άνοιξης. Της εποχής που όλα γίνονται φωτεινότερα σιγά σιγά. Της εποχής που μεγαλώνει η μέρα. 

Βρισκόμαστε στις μέρες της φωτιάς και της τρέλας. Τι καλύτερο λοιπόν για πρώτο κείμενο του μήνα, από μερικά ευφυολογήματα, μερικές ιδιαίτερες σκέψεις από ιδιαίτερους ανθρώπους. Απο εκείνους που ονομάζουμε αιρετικούς και περίεργους. Αλλά τελικά, εκείνους που ήταν τόσο αληθείς με όσα είπαν και έγραψαν. Απολαύστε και σκεφτείτε ελεύθερα...

Είναι κανών των ανικάνων τον ικανόν να κάνουν νάνον

Μποστ

Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, 

έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, 

υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν

 και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν 

                                                           Μαλβίνα Κάραλη 

 

Η ημέρα των εκλογών στην Ελλάδα είναι μια ομαδική αυτοκτονία.

Χάρρυ Κλυνν

Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, το πολύ χρήμα ουδείς

    ΚΥΡ 

Στη νέα τάξη πραγμάτων, μην ξεχνάτε ότι τα πράγματα είμαστε εμείς

Τζίμης Πανούσης

 

 

Είμαστε η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών

                           Βασίλης Ραφαηλίδης

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία.

Νικολας Άσιμος

 

Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου...

                      Γιάννης Τσαρούχης

 

Οι πολιτικοί είναι παράφρονες. Εγώ έφτασα εξήντα χρονών και δεν μπορώ να κουμαντάρω τον εαυτό μου. Κι αυτοί θέλουν να κουμαντάρουν όλους τους άλλους.

Άκης Πάνου

 

Καλό υπόλοιπο μήνα με την χοντρομπαλού μας!

 

Λένα Πλάτωνος: Σ' αγάπησα...

  

Σ’ αγάπησα
Σ’ αγάπησα πολύ
Ήσουν η αντανάκλαση,
σημείο φωτεινό
στον άναστρο καθρέφτη
του ουρανού μου
«Λίγα κομμάτια σε κίτρινο χρυσό
έχουν μείνει
Τώρα είναι η ευκαιρία να το αποκτήσετε»
φώναξε η τηλεπαρουσιάστρια
ενώ εγώ
«You are my last hope»
σου ψιθύρισα
στη μοναδική υπόγεια διάβαση που μου διέθετες
όλα αυτά τα χρόνια
γέρασες
γέρασα
«You are my last hope»
σου ψιθύρισα
και ο καθρέφτης ουρανός
έσπασε στις ρυτίδες μας

 

Λένα Πλάτωνος

 Το ημερολόγιο λέει 6 του Φλεβάρη. Καθυστερημένα αλλά εγκάρδια, καλό μήνα. Με λίγο από το εξωκοσμικό, αλλά τόσο τρυφερό μυστήριο της γραφής της Λένας Πλάτωνος και λίγο από το αδιανόητα μαγικό, συναισθηματικό "δέσιμο" του Αλ Πατσίνο με την Μισέλ Φάϊφερ. Μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά. Και το μόνο που χρειάζεται η ψυχή είναι αγάπη. Τα ξαναλέμε.