Στη πορεία ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο ως τραγουδιστής στα έργα του "Οροπέδιο", "Θεσσαλικός κύκλος", "Τολμηρή επικοινωνία" και "Ηλεκτρικός Θησέας". Η πρώτη του ταινία έρχεται στα τέλη της δεκαετίας του 70’ με την ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο ασυμβίβαστος».
Το 1980 ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "Απροσάρμοστους". Το 1982 κυκλοφορούν το δίσκο «Εν λευκώ» Από αυτό τον δίσκο λογοκρίνονται τρία κομμάτια. Το «Η» και το «Άντεργκράουντ με στρας» λόγω «προτροπής για χρήση ναρκωτικών», και το «Ύστατη στιγμή» για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Σταθμοί στην καριέρα του ήταν η κυκλοφορία του αξιομνημόνευτου «Zorba the freak» το 1985, αλλά και η εκπληκτική του εμφάνιση το 1987 σε συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο.
Η Βίκιπαιδεία (σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια) αναφέρει: «Tο καλοκαίρι του 1990 άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον έκαναν ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο. Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις, άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο. Το απόγευμα όμως της 6ης Δεκεμβρίου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.»
Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο ίδιος ο Σιδηρόπουλος και τα υπόλοιπα τα ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Ο μοναδικός Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια με την αφρόκρεμα του ελληνικού ροκ και όχι μόνο. Μεταξύ αυτών οι Δημήτρης Πουλικάκος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Γιάννης Αγγελάκας, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος «Τα μπλουζ του πρίγκιπα» με έντονο στοιχείο το ρεμπέτικο και το μπλουζ ,μουσικές που ο ίδιος προσπάθησε να παντρέψει σε ηχογραφήσεις του από το 1979 έως και το 1981. Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος "Εν αρχή ην ο λόγος", με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μουσική" και απόσπασμα από μια συνέντευξή του στην ΕΤ2.
Κλείνοντας, η αλήθεια είναι πως ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν κάτι διαφορετικό, πρωτόγνωρο για την εποχή του. Μια «γροθιά στο στομάχι», ένας αντισυμβατικός καλλιτέχνης που όπως όλοι οι καλλιτέχνες της δικής του στόφας, είχαν έντονο το στοιχείο της αυτοκαταστροφής μέσα τους.Είναι τόσο σημαντική η προσφορά του σε αυτό που λέμε ελληνικό ροκ σήμερα που όλοι, ακόμα και εκείνοι που τον πολεμούσαν κάποια στιγμή, δεν μπορούν παρά να παραδεχθούν πως ο δικός μας ο «φλου», ο δικός μας «γέρο-Μαθιός» Παύλος Σιδηρόπουλος, ήταν ένας μοναδικός καλλιτέχνης και άνθρωπος γεμάτος έντονα συναισθήματα, όπως αυτά που τραγουδούσε στον «Ηλεκτρικό Θησέα» του Μαρκόπουλου...
«Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς...»
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου