Αχ αυτά τα... μίνια

Η ιστορία των μίνι φορεμάτων είναι πολύ παλιά. Αρχαία μη σας πω. Κάποιοι υποστηρίζουν πως μίνι φούστες υπήρχαν και στη εποχή του Περικλή. Η πραγματική καταγραφή του φαινομένου που άλλαξε τον τρόπο που ντύνονταν οι γυναίκες και αντιστοίχως τον τρόπου που οι άντρες τις... έγδυναν αρχίζει στην δεκαετία του 20’.
Η «νέα γυναίκα» των '20s, χόρευε τσάρλεστον, κάπνιζε, έκοβε τα μαλλιά της κοντά, βαφόταν και μαζί με όλα αυτά ήρθε η στιγμή που πέταξε από πάνω της τον στενό κορσέ, φορώντας τα κοντά ασύμμετρα φορέματα που όλοι μας έχουμε δει στις παλιές ταινίες του βωβού κινηματογράφου.
Στη συνέχεια ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ευνόησε την άνοδο των μίνι, λόγω της οικονομίας που έπρεπε να γίνει σε όλα τα επίπεδα (άρα και στο ύφασμα), ενώ και στην βιομηχανία του θεάματος άρχισε να μπαίνει σιγά σιγά η ιδέα της... πρόκλησης, άρα και των κοντών φορεμάτων.
Στην δεκαετία του 50’ η μίνι φούστα αντιμετώπισε τον πρώτο (πραγματικά) μεγάλο της αντίπαλο, που δεν ήταν άλλος από την ζαρτιέρα. Και αυτό γιατί για να μπορέσει η μίνι φούστα να γίνει πιο κοντή έπρεπε να φύγει η κατά τα άλλα κραταιά ζαρτιέρα. Κανένα πρόβλημα όμως και εκεί. Φρόντισε για αυτό η υφαντουργία Γκλεν Ρέϊβεν του Άλεν Γκραντ με την επινόηση του θρυλικού καλσόν.
Στα sixties και συγκεκριμένα στα έτη 1963-1964, ο Γάλλος σχεδιαστής Αντρέ Κουρέζ παρουσίασε την πρώτη σύγχρονη μίνι φούστα., που το στρίφωμα της έφτανε
(άκουσον άκουσον) δέκα πόντους πάνω από το γόνατο. Σημαντικοί σχεδιαστές μίνι φορεμάτων εκείνη την εποχή ήταν και οι Μαίρη Κουάντ  και Πιέρ Καρντέν. Μάλιστα η Κουάντ λάνσαρε μια πολύ κοντή μίνι φούστα πυο έφτανε στο ύψος του μηρού. Η συγκεκριμένη μίνι φούστα μάλιστα έγινε το απόλυτο must των νεαρών κυριών του Λονδίνου.  Τα μοντέλα Τουίγκι, Τζιν Σρίμπτον, η πρώτη κυρία της Αμερικής Τζάκι Κένεντι, οι θρυλικές φεμινίστριες Ζερμέν Γκριρ και Γκλόρια Στάινεμ, και πολλές σταρ του κινηματογράφου, όπως η Ούρσουλα Άντρες.. προώθησαν με τον δικό τους τρόπο τα μίνι.

Οι τρείς δεκαετίες που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν το... ήδη επιβεβαιωμένο. Οι μίνι φούστες ήταν πλέον το φετίχ των αντρών και η... απελευθέρωση των γυναικών. Η δεκαετία του 70’ ήρθε να ολοκληρώσει ότι άφησαν ανολοκλήρωτο οι προηγούμενοι σχεδιαστές. Στην Αγγλία η Βίβιεν Γουέστγουντ και Μάλκολμ ΜακΛάρεν κατασκεύασαν την πρώτη μίνι φούστα από PVC . Η δεκαετία του 80’, ήταν η δεκαετία της αεροβικής γυμναστικής (ακόμα μού έχει μείνει ανεξίτηλη η εικόνα της αείμνηστης  Φάρα Φόσσετ σε διάφορες επιδείξεις με εφαρμοστό κολάν), του αθλητισμού και του υγιούς σώματος γενικότερα, άρα τα ωραία καλλωπισμένα και γυμνασμένα πόδια των γυναικών θα έπρεπε να συνυπάρχουν με μια ωραία μίνι φούστα και μάλιστα διαφόρων χρωμάτων πλέον.
Στην δεκαετία του 90’ έκαναν την εμφάνιση του οι micro-μίνι φούστες που σε μας στην Ελλάδα απεικονίστηκαν κυρίως στις διάφορες βιντεοταινίες. Εκεί μεσουρανούσαν η Λίντα Γίγα, η Ελένη Φιλίνη και η Βίνα Ασίκη, με φούστες τόσο κοντές, όπως πρόσταζε η μόδα.
Η δεκαετία που διανύομε και τελειώνει φέτος δείχνει πως γυρίζομε στα παλιά. Μάλλον από τα πολλά μίνι φορέματα που βλέπουμε έχει σταματήσει να μας κάνει αίσθηση το κοντό. Ίσως γιατί στη θέση του είναι πλέον το πρόστυχ, το άσχημα προκλητικό.
Πέρα από την εξέλιξη της μίνι φούστας όμως υπάρχουν και ευτράπελα γεγονότα που σχετίζονται με αυτήν. Όπως για παράδειγμα η απαγόρευση, στις 30 Νοεμβρίου 1925, από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο της μίνι φούστας σε δημόσιους χώρους, εκτός εάν αυτή απέχει παραπάνω από 30 εκατοστά από το έδαφος!!! Η για παράδειγμα πολύ πρόσφατά, όταν ο Υπουργός Ηθικής (πως?) της Ουγκάντα Ενσάμπα Μπουτούρο, θεώρησε την μίνι φούστα υπεύθυνη για τα ατυχήματα στους δρόμους και πρότεινε την απαγόρευση της λέγοντας: « Στις μέρες μας δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη μητέρα από την κόρη, είναι όλες γυμνές...»
Καταλήγοντας λοιπόν είναι φανερό πως το διαφορετικό φέρνει πάντοτε αντιδράσεις. Η επινόηση της μίνι φούστας δεν είχε να κάνει τόσο με την πρόκληση, αλλά με την κοινωνική απελευθέρωση της γυναίκας που ως τότε ήταν υπό του άντρα. Τελικά νομίζω πως για τις γυναίκες η μίνι φούστα ήταν η απαρχή της συνειδητοποίησης της δύναμης τους. Δύναμη, που, όπως και οι μίνι φούστες, χρησιμοποιήθηκε με λάθος τρόπο στη συνέχεια...