Μουντιάλ... Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Ο χρόνος πλέον  μετράει αντίστροφα... Το Μουντιάλ 2010 στη Νότια Αφρική πρόκειται να μαγνητίσει τα βλέμματα εκατομμυρίων ανθρώπων ανά την υφήλιο.
Καθώς πλησιάζει η έναρξη του τού 19ου Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, το μυαλό μου γυρίζει πίσω στις μαγικές στιγμές που έχω ζήσει παρακολουθώντας την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση.
Το 1990 στο Μουντιάλ της Ιταλίας αυτό που μου έμεινε ήταν ο διάττοντας αστέρας Σαλβατόρε Σκιλάτσι, ένας καλός επιθετικός, που σε εκείνη την διοργάνωση όμως έκανε τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του.  Στις θύμησες και το εκπληκτικό Καμερούν του 42χρονου Ροζέ Μιλά που με τις εμφανίσεις του έβαλε για τα καλά στον ποδοσφαιρικό χάρτη την Αφρική. Επίσης κανένας ποδοσφαιρόφιλος δεν μπορεί να ξεχάσει τη σκηνή που ο σπεσιαλίστας εκτελεστής των πέναλτι Γερμανός Αντρέας Μπρέμε έστησε τη μπάλα στην άσπρη βούλα και νίκησε τον έτερο σπεσιαλίστα (που τα έπιανε όμως...) Αργεντινό τερματοφύλακα Σέρχιο Γκοϊγκοετσέα, κάνοντας έτσι την Δ. Γερμανία  παγκόσμια πρωταθλήτρια. Η πιο συγκλονιστική στιγμή όμως ήταν το κλάμα του μέγιστου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στο ίδιο παιχνίδι. Ο Ντιεγκίτο ουσιαστικά «πήρε από το χέρι» την Αργεντινή και την πήγε ως το μεγάλο τελικό, αλλά εκεί λίγο η ατυχία και... αρκετά η αδικία του στέρησαν ένα δεύτερο τρόπαιο. Πολλοί χαρακτήρισαν την συγκεκριμένη στιγμή ως... πληρωμή για όσα συνέβησαν στο Μουντιάλ του 1986 με το «χέρι του Θεού»...

Παγκόσμιο Κύπελλο 1994. Αμερική. Η Εθνική μας ξεκίνησε το ταξίδι στο όνειρο με πολλές ελπίδες (Καλιτζάκης, Μανωλάς, Σαραβάκος, Ατματζίδης, Τσιαντάκης, Μαχλάς, Μητρόπουλος ήταν μερικοί από τους παίχτες) που τελικά κατέληξε στον χειρότερο εφιάλτη.  Διαδοχικές ήττες από Αργεντινή (4-0), Βουλγαρία (4-0), Νιγηρία (2-0) και τέλος το παραμύθι... Την παράσταση όμως σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο έκλεψε η Ρουμανία του «Μαραντόνα των Καρπαθίων» Γκέοργκε Χάτζι και η Βουλγαρία του μοναδικού Χρίστο Στόϊτσκοφ. Η Σουηδία του Μπρολίν και Ραβέλι, ήταν επίσης από τις αποκαλύψεις του Μουντιάλ. Παγκόσμια πρωταθλήτρια η Βραζιλία του σούπερ σκόρερ Ρομάριο που κέρδισε στον μεγάλο τελικό στη διαδικασία των πέναλτι την Ιταλία... Η στιγμή που ο «Μικρός Βούδας» Ρομπέρτο Μπάτζιο χάνει το πέναλτι μου έμεινε χαραγμένη στο μυαλό. Ήταν τέτοια η δύναμη της που τα επόμενα χρόνια έγινε από σλόγκαν μέχρι και διαφήμιση...

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 που έγινε στη Γαλλία, τρία ήταν τα γεγονότα που έμειναν χαραγμένα στο μυαλό των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Η Γαλλία, του κορυφαίου ποδοσφαιριστή που έχω δει, του Ζινεντίν Ζιντάν, το μυστήριο πριν από το τελικό με το «φαινόμενο» της τότε εποχής, τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο και και οι απίστευτοι Κροάτες του Σούκερ. Σε εκείνο το τουρνουά το άστρο του «Ζιζού» οδήγησε τους «τρικολόρ» στην κατάκτηση του τροπαίου  όντας ο δεύτερος, κατά την γνώμη μου, ποδοσφαιριστής μετά τον Μαραντόνα που η κλάση του ήταν μεγαλύτερη από την ομάδα που έπαιζε...
Μουντιαλ 2002. Κορέα και Ιαπωνία. Αρκετές αναμνήσεις και από αυτή την διοργάνωση. Η Νότιος Κορέα από απλή διοργανώτρια κατάφερε να γίνει η έκπληξη του τουρνουά με το γρήγορο ποδόσφαιρο που έπαιζε και την διόλου ευκαταφρόνητη διαιτητική βοήθεια που είχε... Αυτό που περισσότερο έχω στο μυαλό μου όμως είναι τα τρία «Ρο» Όπερ Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο.

Οι απίστευτοι συνδυασμοί τους ήταν το σήμα κατατεθέν στη διοργάνωση. Από κοντά και η γείτονες Τούρκοι με μια εκπληκτική ομάδα που παρουσίασαν. Στα τοπ επίσης και το ξυρισμένο κεφάλι του Ρονάλντο, με μόνο μια τούφα μαλλιών στο μπροστινό του κεφαλιού του, για να μην τον μπερδεύει ο γιός του, όπως έλεγε, με τον Ρομπέρτο Κάρλος...
Στη Γερμανία έγινε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Παγκόσμια Πρωταθλήτρια η Ιταλία. Την παράσταση όμως έκλεψε μια φάση που διεκδικεί την πρωτιά στην ιστορία των Μουντιάλ. Ήταν το 109’ της παράτασης όταν ο καταπληκτικός σε όλη την διάρκεια της διοργάνωσης Ζιντάν, έπειτα από μια μονομαχία με τον Ιταλό αμυντικό Ματεράτσι, γύρισε και του έδωσε μια δυνατή κεφαλιά (!) στο στήθος... Ο Ματεράτσι έπεσε στο έδαφος και ο Ζινταν αποβλήθηκε στη τελευταία του παράσταση...    

Ένας από τους μύθους λέει πως ο Ζιντάν αντέδρασε με αυτό τον τρόπο γιατί ο Ματεράτσι έβρισε συγγενικό του πρόσωπο. Στα αξιοσημείωτά της διοργάνωσης και ο απίστευτος τσακωμός του Γουέϊν Ρούνεϊ με τον συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Γιουνάτεντ  Κριστιάνο Ρονάλντο.
Αυτές είναι μερικές από τις αναμνήσεις μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις διοργανώσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σαφώς υπάρχουν και άλλες σημαντικότερες και μη, που προσδίδουν λάμψη, μαγεία, συναίσθημα σε όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο. Τα χαρτάκια της Panini που συμπληρώναμε μικροί, η  «απόκρουση του αιώνα» στη κεφαλιά του Πελέ από τον Γκόρντον Μπάνκς στο Μουντιάλ του 70’, το χαρ-τρικ του Τζεφ Χαρστ στη διοργάνωση του 66’ και το μυστήριο με το αν η μπάλα πέρασε την γραμμή η όχι στον μεγάλο τελικό...

Τα «ουγγρικά βιολιά», η εκπληκτική «αράντσιπατ» του Φέρεντς Πούσκας το 1954, το ξύλο στο Μουντιάλ του 1962, ο τραυματισμός του Γάλλου Μπατιστόν από τον Γερμανό τερματοφύλακα Σουμάχερ το 1982 στην Ισπανία (δύο δόντια σπασμένα, διακομιδή στο νοσοκομείο), η «βασίλισσα χωρίς στέμμα» Ολλανδία στο τουρνουά του 1974 και βέβαια το «χέρι του Θεού», αλλά και το γκολ του αιώνα, από τον Μαραντόνα στο Μεξικό το 1986.  Όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Την αγάπη των ανθρώπων για τον αθλητισμό, την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και πάνω απ’όλα την χαρά του παιχνιδιού...