Φανταστείτε να έχετε τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεστε με ακρίβεια τι νιώθετε... Τι νιώθει ο άλλος για εσάς... Είναι κάτι παραπάνω από ένστικτο... Κάτι παραπάνω από μια υπόθεση... Ο Γκαίτε είχε πει πως «οι άνθρωποι είμαστε διαμορφωμένοι από αυτά που αγαπάμε...». Δεν είχε και άδικο εδώ που τα λέμε. Πολλοί άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι, μπερδεμένοι με τα συναισθήματα των άλλων για αυτούς αλλά και με τα δικά τους. Αυτό τους δημιουργεί σύγχυση, άγχος, αίσθημα ανασφάλειας, αρνητικές σκέψεις και εν τέλει τους οδηγεί στην ψυχολογική άρα και ουσιαστική τους μοναξιά...
Η δυνατότητα που μας δίνει η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ευκαιρία μας για κατανόηση της εσωτερικής μας δύναμης. Αν μπορέσουμε και λειτουργούμε με βάση τη συναισθηματική νοημοσύνη τότε θα έχουμε κάνει ένα ακόμη βήμα να βγούμε από τον προσωπικό μας λαβύρινθο. Η διαχείριση των συναισθημάτων είναι μια εύθραυστη κατάσταση. Κυρίως για τις γυναίκες καθώς αυτές κινητοποιούν εννέα περιοχές του εγκεφάλου τους για να μετουσιωθεί ότι σκέφτονται, νιώθουν, σε συναίσθημα... Εν αντιθέσει με την αφεντιά μας που κινητοποιούμε δύο περιοχές άρα και δίνουμε λιγότερο από το Εγώ μας...
Οι γυναίκες θυμούνται καλύτερα εκείνες τις στιγμές της ζωής τους που έχουν επηρεαστεί συναισθηματικά, επειδή ο εγκέφαλος τους είναι οργανωμένος να φυλάσσει στη μνήμη του τα έντονα συναισθήματα και αυτό λόγω της ύπαρξης ενός σημαντικού δεσμού μεταξύ της γνωστικής συμπεριφοράς και της δομής του εγκεφάλου…
Τέλος οι ειδικοί υποστηρίζουν πως πέντε είναι τα στάδια της συναισθηματικής νοημοσύνης και άρα της Ευτυχίας... 1) Αυτοεπίγνωση. Ας μελετάμε τα συναισθήματα μας από την γέννηση τους... 2) Έλεγχος των συναισθημάτων. Ας σκεφτούμε γιατί νιώθουμε φόβο, οργή, αγάπη, πάθος, ένταση κλπ κλπ. 3) Χειρισμός σχέσεων. Πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε κοινωνικοί, διαλλακτικοί και επικοινωνιακοί με τους άλλους. 4) Κινητοποίηση του Εαυτού μας. «Αποθήκευση» των συναισθημάτων μας και χρήση τους όταν πραγματικά νιώθουμε να τα εκφράσουμε όπως πρέπει και την κατάλληλη στιγμή. 5) Εν-συναίσθηση. Ας μάθουμε τους άλλους. Ας τους μελετήσουμε...
H Λίνα Νικολακοπούλου είχε γράψει κάποτε...: «Oι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή και αργούν... Και η λαχτάρα τους συνήθισε να πατάει το φρένο...» Ας σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό... Ας περάσουμε στο επόμενο επίπεδο. Ας είμαστε εμείς οι διαχειριστές της ψυχολογικής μας κατάστασης...
...μα πες μου! εχω περιεργεια! εισαι ψυχολογος; ψυχαναλυτης; ή απλα σου αρεσει να γραφεις τετοια υπεροχα κειμενα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι pink dreamer μου... Ούτε ψυχαναλυτης είμαι ούτε ψυχολόγος...Όμως μαρέσει να προσπαθώ να μάθω, να καταλάβω τους ανθρώπους...κυρίως...την ψυχή τους... Χαίρομαι που σ'αρεσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρομαι πιο πολυ οταν εγω μαθαινω τον εαυτο μου μεσα απο τα γραπτα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκουραστηκα να προσπαθω να μαθω τους αλλους...
Προέχει ο εαυτός μας πρώτα να ξέρεις...Έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και τους άλλους...Τα δικά μας συναισθήματα πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα..Δεν είναι εγωισμός...Ε.ιναι η μόνη λύση να βγούμε απο τα όποια προβλήματα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις περιέγραψες πολύ κατατοπιστικά ομολογουμένως, κάτι απλό και δύσκολο ταυτόχρονα. Συχνά θέλει χρόνο και μόνο η συνειδητοποίηση των συναισθημάτων μας πόσο μάλλον η διαχείρισή τους. Κάτι μου λέει όμως πως αξίζει τον κόπο γιατί θα μας έβγαζε από πολλούς μπελάδες ιδίως στις συναναστροφές. Ωστόσο οφείλω να απορήσω και να θαυμάσω... Είχα μέχρι τώρα την εντύπωση ότι οι άντρες φοβούνται τα συναισθήματά τους, εσύ μάλλον θέλεις να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήemelia...τους φόβους σου τους ξεπερνάς μόνο αν τους κοιτάς κατάματα...Εγώ εδώ και χρόνια έχω διαλέξει τον δύσκολο δρόμο... Μακάρι να μπορέσουμε όλοι να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα μας...Πολλές φορές είναι τόσο έντονα που δεν γίνεται...Από την μια αυτό είναι καλό αλλα συγχρόνως και κακό...Πρέπει να μπορέσουμε να τα κοντρολάρουμε...Ευχαριστώ για το σχόλιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συναισθηματική νοημοσύνη προϋποθέτει γερά κότσια. Είναι πιο πέρα από ένα απλό ένστικτο. Είναι γνώση βαθιά και η διαχείρισή της θέλει αντοχή και ανοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά Μάκη μου
Όπως το λές Meggie μου...Αντοχή και ανοχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά και σε σένα!!!
Μακόλη μου πέρνα σε παρακαλώ από το βλογ μου να παραλάβεις πακέτο....
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για την ανάρτησή σου θα τη διαβάσω με προσοχή,γιατί από συναίσθημα καλά πάω...στη νοημοσύνη τα χαλάμε...-:))
πάρε και το " υ " που μου έπεσε στο δρόμο καθώς έτρεχα...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαα το είδα ήδη Βιβούλα...Ευχαριστωωωωωωω
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη, περιγράφεις με πολλή σαφήνεια αυτό το δύσκολο θέμα. Θεωρώ οτι ένας τρόπος προς αυτή την κατεύθυνση είναι να δοκιμάζει κανείς να "δει" κι άλλες οπτικές εκτός από τη δική του, να μπεί στη θέση του απέναντι και του άλλου απέναντι, να "φορέσει τα παπούτσια του" και ν αιστανθεί πως νοιώθουν τα πόδια του. Να "μπει" στα συναισθήματα του άλλου και στις πιθανές σκέψεις του άλλου. Αυτό οδηγεί σε άλλου τύπου κατανόηση με ευρύτητα και βάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
να "φορέσει τα παπούτσια του"...είπες την πιο σωστή έκφραση Ρεγγίνα...Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τους γύρω μας...και τον εαυτό μας βεβαίως βεβαίως...Καλο βράδυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι αγαπάμε αληθινά μας κρατάει στην ζωή!
kalispera Roadartist... Megali kouventa eipes...Na sai kala...
ΑπάντησηΔιαγραφή