Υπάρχουν μερικές στιγμές όμως που κοντεύω να... σκάσω. Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να είμαι αλλιώς. Πόσο εύκολο είναι να θες να είσαι αλλιώς? Δύσκολο. Πολύ δύσκολο γιατί έτσι επί της ουσίας προσπαθείς να αναιρέσεις αυτό που είσαι... Μακάρι να επηρέαζα τους ανθρώπους διαφορετικά. Ας ήμουν κάτι ανούσιο. Περαστικό... Σαν αυτούς τους περαστικούς διαβάτες των μεγάλων λεωφόρων...
Αλλά δεν είμαι. Και αυτό είναι που με μπερδεύει. Τόσα χρόνια και ακόμη «τρώγομαι με τα ρούχα μου». Τόσα χρόνια και οι κουραστικές εναλλαγές μου μου είναι καταλυτικές και κοσμογονικές στην ψυχή των ανθρώπων. Των ανθρώπων... Νομίζω πως δεν φέρομαι σωστά σε αυτούς. Τους κυριεύω.
Τους δημιουργώ ένα αίσθημα ανασφάλειας και τους κάνω περισσότερο απόμακρους, αδιάλλακτους, φοβισμένους... Παίζω με την καρδιά τους, με την σκέψη και με τον εσωτερικό τους κόσμο. Μα τι να κάνω? Εγώ το διάλεξα να είμαι έτσι? Όχι. Έτσι με φτιάξανε... Σαν στρατιώτης και γω μα η ψυχή δεν κατακτιέται. Μπορεί να καταπατηθεί, μπορεί να κυριευτεί προσωρινά αλλά στο τέλος όλοι με απομακρύνουν. Με διώχνουν. Δεν θέλω να φύγω... Αλλά δε θέλω να είμαι και αιτία φόβου, σύγχυσης, μπερδεμένων συναισθημάτων. Στα πρόσωπα των ανθρώπων βλέπω την εξιλέωση μου. Μα πρέπει να διαλέξω πλευρά... Όχι μη μου βάζετε αυτό το δίλλημα. Είναι δύσκολο για μένα να απαρνηθώ αυτό που είμαι... Δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι αυτό το γράμμα. Σαν την πορεία μου και αυτό. Για αλλού ξεκίνησα και αλλού με πηγαίνει. Σε μονοπάτια δύσβατα για μένα. Διαφορετικά... Τα διακρίνω αχνά τώρα που σας γράφω... Το ένα είναι γεμάτο λάσπες, αγκάθια και το άλλο στρωμένο με ροδοπέταλα... Όπως η ζωή μου... Μια με χαρά και μια με λύπη...»
Όχι, δεν πρέπει να διαλέξεις πλευρά Μάκη μου. Πρέπει να "στηρίξεις" με σθένος αυτό ακριβώς που είσαι. Μα απολύτως ακριβώς αυτό που είσαι για να μην υπάρχουν κανενός είδους διλλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ενοχές που προκύπτουν γιατί δεν μπορείς όλους γύρω σου να τους έχεις ευχαριστημένους κατά το τρόπο που θέλουν είναι οι παρεμβάσεις που σε βγάζουν από την ισορροπία σου.
Είναι προτιμότερο να γίνεις "ψεύτικος"; ή κατά συνθήκη αρεστός;
Χρειαζόμαστε τη χαρά, μα έχουμε και απόλυτο δικαίωμα στη λύπη μας. Όποιοι δεν μπορούν το "πακέτο" μας, στο καλό ....
Την αγάπη μου φίλε μου
Meggie έπιασες ακριβώς τον παλμό μου... Σε ευχαριστώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν διαλέγουμε φίλε...αν το κάνουμε αφήνουμε τον μισό μας εαυτό έξω...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά καλό Σ/Κ...-:))
το ξέρω Βιβούλα....Και το ξέρω πως το ήξερες...χαχαχα Φιλιααααααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακη με άγγιξες πολύ απόψε, γιατί γνώριζα ένα πρόσωπο που έμοιαζε πολύ με κάποια στοιχεία της περιγραφής σου... Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν είχε το βάθος της σκέψης σου ούτε την αυτογνωσία σου... Ωστόσο τον απομάκρυνα από τη ζωή μου γιατί είχε έντονη κτητικότητα, τάση επιβολής και μια τάση να μη με αφήνει να χαρώ ούτε τις χαρές ούτε τις λύπες που περάσαμε μαζί... Για την ακρίβεια είχε τόση ανασφάλεια που δεν άντεχε τις στιγμές που ήμουν ασφαλής και χαρούμενη και ασκούσε τον έλεγχο του για να με δει μπερδεμένη, στεναχωρημένη και εξαρτημένη από αυτόν... Ο δικός μου χαρακτήρας δεν μπορεί να δεχτεί τέτοια μαυρίλα... Ωστόσο πιστεύω ότι πρέπει να κρατήσεις την προσωπικότητά σου σταθερή μεταβάλλοντας τις πτυχές που μπορείς να κάνεις καλύτερες... Νομίζω πάντα μπορούμε να προσπαθούμε για το καλύτερο... Όσο για τη χαρά-λύπη που πάλλεται μέσα σου πιστεύω πως είναι φυσικό για όλους να περνάμε φάσεις μεταβαλλόμενες γιατί είμαστε πολύπλευρα όντα, είναι λάθος όμως να παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις όταν είμαστε μπερδεμένοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη, διάβασα πολύ προσεκτικά το γράμμα της καρδιάς σου κι είναι εξ αρχής πολύ σημαντικό το να μπορείς αυτά να τα ξεδιπλώνεις τόσο καθαρά. Αυτό και μόνο του είναι βαθιά "θεραπευτικό". Εγώ στάθηκα στην έλλειψη της χαράς, και στα δύο άκρα ανάμεσα στα οποία νοιώθεις οτι ακροβατείς. Θα έλεγα οτι είναι Ανάγκη να βγεί η ενέργειά σου στη ζωή αυτούσια και μετά από την αναγκαία απόσταση θα μπορείς ν αναλύσεις τις συγκεκριμένες στιγμές και την απήχησή τους μέσα σου. Όταν είσαι υπό το κράτος των μπερδεμένων συναισθημάτων δεν έχεις ικανοποιητική όραση και ούτε μπορείς να παίρνεις καθαρές αποφάσεις-θα συμφωνήσω με την Εμέλια. Τώρα: Με ανησυχεί εκείνο το:"Έτσι με φτιάξανε." Πάρε την ευθύνη σου! Ότι κι αν έκαναν οι άλλοι, πάντα έχεις επιλογή, παίρνεις αποφάσεις, είσαι Ελεύθερος! Μπορείς να κάνεις λάθη και σωστά, αλλά είσαι εσύ κύριος του εαυτού σου. Πάρε την ευθύνη εσύ και θα δεις οτι θα νοιώσεις καλύτερα και πιο κοντά στην αλήθεια. Αν προσπαθείς να επιβληθείς σε κάποιον άλλον και να το πιέσεις, δες, ψάξε, ποιά ανάγκη σου σε οδηγεί σ αυτή την προσπάθεια, και κυρίως ποιός Φόβος. Φόβος είναι πίσω από την πίεση, την επιβολή. Εκείνος που δεν φοβάται εμπιστεύεται, θέλει ελεύθερο τον άλλον. Δεν είμαστε παντοδύναμοι και δεν είμαστε παντελώς αδύναμοι. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Χαλάρωσε, αγάπησε χωρίς φόβο, αγάπησε τον εαυτό σου για ν αγαπήσεις τους άλλους,και δες γύρω σου και μέσα σου άπειρες γλυκές αποχρώσεις σ όλα τα πράγματα. Διάλεξε όσες σε ειρηνεύουν, σε συμφιλιώνουν, και άλλαξε απόφαση όταν θα ξέρεις το λόγο. Είσαι πραγματικά τόσο έξυπνος και έχεις ωριμότητα σκέψης σε πολλά επίπεδα, έχεις όλες τις δυνατότητες της χαράς! Σου την εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήemelia...xairomai pou kati proswpiko gia mena aggizei kai ptyxes tis zwis soy...xairomai ogi auto pou perigrafeis oti perases...alla kuriws giati eixes tin dynami na katalaveis pws soy ekane kako... euxaristw gia ta simantika sxolia sou...
ΑπάντησηΔιαγραφήreggina...eisia panta toso analytiki kai eustoxi se oti sxoliazeis... se euxaristw gia tis protropes...kai gia tis sumvoules...se euxaristw giati to eipes me mia leksi..."xalarwse..." auto prospathw na kanw...eilikrina euxaritw..
"Είναι δύσκολο για μένα να απαρνηθώ αυτό που είμαι"....Αυτή την φράση κρατώ από σένα...Φίλε Μάκη κάθε προσπάθεια μας να μετατραπούμε σε κάτι άλλο,πιο αρεστό και βολικό για ορισμένους έχει σαν αποτέλεσμα να χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Κλείνουμε αυτιά και μάτια στα θέλω και στις επιθυμίες μας. Ζήσε αυτό που θες, όπως το θες και να είσαι σίγουρος πως εκεί πέρα έξω υπάρχουν άτομα έτοιμα να σε ξεχωρίσουν , να σε εκτιμήσουν και να σου δοθούν γι' αυτό που πραγματικά είσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ... Έχεις δίκιο. Το πιο σημαντικό για μένα πάντως είναι να εκτιμήσουν... Όχι μόνο για μένα.. Υπάρχουν πολλοί ανθρωποι που σκέφτονται όπως εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή