Σαν τον Φόρεστ και εμείς...

«Τρέχα Φόρεστ, τρέχα...» έλεγε η Τζίνι στον Φόρεστ Γκαμπ στην ομώνυμη ταινία. Να τρέξει... Να φύγει μακριά από ότι τον κυνηγούσε... Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να είναι στη θέση του Φόρεστ Γκαμπ. Όλοι μας νομίζω πως ήμασταν, είμαστε ή θα «γίνουμε» σαν τον Φόρεστ στη ζωή μας...
Αν το καλοσκεφτείτε όλα τα χαρακτηριστικά του «ήρωα» της ταινίας είμαστε... εμείς!
Άνθρωποι με ιδιαίτερες, ή όχι τόσο ιδιαίτερες δυνάμεις. Άνθρωποι συνηθισμένοι, άνθρωποι τυχεροί ενίοτε και άτυχοι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Άνθρωποι με συναίσθημα και χωρίς συναίσθημα κάποιες άλλες φορές. Άνθρωποι με προβλήματα. Υγείας, συναισθηματικά, συνεννόησης, κατανόησης και πάει λέγοντας...
Πόσοι και πόσοι δεν έχουν νιώσει μειονεκτικά λόγω της εμφάνισης τους η λόγω ενός «κουσουριού» που είχαν η έχουν? Πόσοι έζησαν έναν ανεκπλήρωτο έρωτα ή όταν τον έζησαν αυτόν τελείωσε άδοξα, όπως ο Φόρεστ με την Τζίνι του? Πόσοι από εμάς δεν μπόρεσαν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί τόση κακία, απανθρωπιά, φτήνια γύρω μας? Σαν τον Φόρεστ και εμείς... Μοχθούμε, προσπαθούμε, χανόμαστε μέσα στο χάος που επικρατεί... 

Γινόμαστε ήρωες για λίγο... Για πολύ... Σαν τον Φόρεστ και εμείς... Υπομονετικοί, επίμονοι, ωραίοι τρελοί και αναντίρρητα διαφορετικοί... Δακτυλοδεικτούμενοι (τις περισσότερες φορές για κακό λόγο...), πιστοί οι περισσότεροι στις αξίες και στα ήθη, υπέρμαχοι της αγνής φιλίας...
Περνάμε από ποτάμια, λάσπες, βουνά, δρόμους και τρέχουμε... τρέχουμε να φύγουμε μακριά όπως ο Φόρεστ όταν τον παράτησε η Τζίνι... Δείχνουμε ανήμποροι να καταλάβουμε γιατί χάνονται αγαπημένα μας πρόσωπα όπως ο Φόρεστ όταν έχασε την μάνα του και στο τέλος τον μεγάλο έρωτα του... Νευριάζουμε και είμαστε ικανοί να φτάσουμε στα άκρα όταν δεν συμπεριφέρονται οι άνθρωποι όπως πρέπει σε άλλους ανθρώπους... Κάνουμε λάθη και μας πιάνουνε κακίες, κρατάμε μούτρα όπως ο Φόρεστ όταν πείραζαν την Τζίνι... Γινόμαστε μάρτυρες και πρωταγωνιστούμε σε σημαντικά γεγονότα και δεν το καταλαβαίνουμε όπως ο Φόρεστ στον πόλεμο του Βιετνάμ ή στη συνάντηση του με τον Τζων Λένον...
Εν κατακλείδι, το ρεζουμέ είναι πίσω από όλα αυτά και μέσα σε όλα αυτά... Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας οι άνθρωποι είναι μεγάλη... Μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να μας δώσει ώθηση να γίνουμε καλύτεροι συναισθηματικά, να ξεπεράσουμε δυσκολίες, αρρώστιες, να μας κάνει να ταξιδέψουμε, να είμαστε αληθινά διαφορετικοί μέσα στην ψεύτικη διαφορετικότητα της σημερινής κοινωνίας... Σαν το Φόρεστ και εμείς σε αυτό το ταξίδι της ζωής... Παράξενοι και ωραίοι... Γιατί  όπως είπε και ο ίδιος  «η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει...»