Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα λέγατε στον εαυτό σας αν σας δινότανε η ευκαιρία να τον έχετε απέναντι σας? Είδα ένα παράξενο όνειρο χτες βράδυ... Είχα απέναντι μου... εμένα! Μίλησα αρκετή ώρα με τον εαυτό μου. Και τι δεν του είπα... Η μάλλον καλύτερα τι δεν του έσουρα...
Εγώ: Τι θα γίνει με σένα ρε φίλε? Που θα πάει αυτό το πράγμα? Θες να με νευριάσεις? Είσαι αναποφάσιστος, σπαστικός, δήθεν ώρες ώρες, ποζεράς (sic), τεχνηέντως εριστικός, φλύαρος και πολλά πολλά άλλα...
Ο Εαυτός μου: Μα τι λες? Να σου εξηγήσω...
Εγώ: Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τίποτα ρε. Κοροϊδεύεις τις γυναίκες, τις τυραννάς, τις τσιγκλάς, τις φτάνεις στα όρια τους και όλα αυτά γιατί? Επειδή ξέρεις πως είσαι σπαστικός από γεννησιμιού σου ε? Μπαγάσα...
Ο Εαυτός μου: Μπορώ να σου εξηγήσω? Δυο λεπτά μόνο...
Εγώ: Όχι ρε τώρα μιλάω εγώ... Σου έχω δώσει και εγώ και οι άνθρωποι πυο είναι γύρω σου δεκάδες ευκαιρίες. Γιατί συνεχίζεις το ίδιο βιολί? Στη δουλειά σου ας πούμε θα μπορούσες να είσαι πιο αποτελεσματικός, πιο πιεστικός, λιγότερο συναισθηματικός... Τι θα γίνει δηλαδή? Εκεί που πρέπει να είσαι συναισθηματικός δεν είσαι και εκεί που δεν πρέπει να είσαι το ρίχνεις στο συναίσθημα? Θα με βγάλεις από τα ρούχα μου ε...
Ο Εαυτός μου: Μα εγώ...
Εγώ: Τι εγώ και εγώ ρε συ... Δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι άνθρωπος είσαι. Μπερδεμένος, αδιάλλακτος μερικές φορές, κακός... ναι κακός γιατί όταν παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων τότε την έχεις μια κακία μέσα σου... Και εν πάση περιπτώσει πόσες φορές θα «καθαρίζω» εγώ για τις λαδιές σου? Για τα λάθη σου? Με βλέπουν με μισό μάτι οι άλλοι ρε το καταλαβαίνεις? Όταν είσαι έτσι περίεργος, με «ξύλινη» συμπεριφορά τι περιμένεις δηλαδή? Να σε πλησιάζουν? Να σε νοιάζονται? Κοίτα να αλλάξεις ρότα και σταμάτα να το παίζεις σιγανοπαπαδιά...
Ο Εαυτός μου: Δεν είναι έτσι όπως τα λες...
Εγώ: Και πως είναι δηλαδή? Και αν δεν είναι έτσι γιατί είσαι μόνος σου? Γιατί σκέφτεσαι διάφορα και «πνίγεσαι» αρκετές φορές? Γιατί νιώθεις μοναξιά? Ότι δε σε νοιάζονται όσο πρέπει? Ότι περνάς απαρατήρητος μερικές φορές... Ότι κάνεις λάθη αβίαστα... Δε θέλω ρε συ το καταλαβαίνεις... Σε νοιάζομαι... Άλλαξε ρότα.. Φτιάξε τον χαρακτήρα σου όσο μπορείς... Καλλιέργησε τον και θα δεις πως όλα θα αλλάξουν... Είμαστε τόσα χρόνια παρέα... Δε θέλω να φτάσουμε σε ένα σημείο και να χωριστούμε... Δώσε ένα στίγμα... Ένα στίγμα ρε άνθρωπε...
Ο Εαυτός μου: ...
Εγώ: Τι θα γίνει με σένα ρε φίλε? Που θα πάει αυτό το πράγμα? Θες να με νευριάσεις? Είσαι αναποφάσιστος, σπαστικός, δήθεν ώρες ώρες, ποζεράς (sic), τεχνηέντως εριστικός, φλύαρος και πολλά πολλά άλλα...
Ο Εαυτός μου: Μα τι λες? Να σου εξηγήσω...
Εγώ: Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τίποτα ρε. Κοροϊδεύεις τις γυναίκες, τις τυραννάς, τις τσιγκλάς, τις φτάνεις στα όρια τους και όλα αυτά γιατί? Επειδή ξέρεις πως είσαι σπαστικός από γεννησιμιού σου ε? Μπαγάσα...
Ο Εαυτός μου: Μπορώ να σου εξηγήσω? Δυο λεπτά μόνο...
Εγώ: Όχι ρε τώρα μιλάω εγώ... Σου έχω δώσει και εγώ και οι άνθρωποι πυο είναι γύρω σου δεκάδες ευκαιρίες. Γιατί συνεχίζεις το ίδιο βιολί? Στη δουλειά σου ας πούμε θα μπορούσες να είσαι πιο αποτελεσματικός, πιο πιεστικός, λιγότερο συναισθηματικός... Τι θα γίνει δηλαδή? Εκεί που πρέπει να είσαι συναισθηματικός δεν είσαι και εκεί που δεν πρέπει να είσαι το ρίχνεις στο συναίσθημα? Θα με βγάλεις από τα ρούχα μου ε...
Ο Εαυτός μου: Μα εγώ...
Εγώ: Τι εγώ και εγώ ρε συ... Δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι άνθρωπος είσαι. Μπερδεμένος, αδιάλλακτος μερικές φορές, κακός... ναι κακός γιατί όταν παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων τότε την έχεις μια κακία μέσα σου... Και εν πάση περιπτώσει πόσες φορές θα «καθαρίζω» εγώ για τις λαδιές σου? Για τα λάθη σου? Με βλέπουν με μισό μάτι οι άλλοι ρε το καταλαβαίνεις? Όταν είσαι έτσι περίεργος, με «ξύλινη» συμπεριφορά τι περιμένεις δηλαδή? Να σε πλησιάζουν? Να σε νοιάζονται? Κοίτα να αλλάξεις ρότα και σταμάτα να το παίζεις σιγανοπαπαδιά...
Ο Εαυτός μου: Δεν είναι έτσι όπως τα λες...
Εγώ: Και πως είναι δηλαδή? Και αν δεν είναι έτσι γιατί είσαι μόνος σου? Γιατί σκέφτεσαι διάφορα και «πνίγεσαι» αρκετές φορές? Γιατί νιώθεις μοναξιά? Ότι δε σε νοιάζονται όσο πρέπει? Ότι περνάς απαρατήρητος μερικές φορές... Ότι κάνεις λάθη αβίαστα... Δε θέλω ρε συ το καταλαβαίνεις... Σε νοιάζομαι... Άλλαξε ρότα.. Φτιάξε τον χαρακτήρα σου όσο μπορείς... Καλλιέργησε τον και θα δεις πως όλα θα αλλάξουν... Είμαστε τόσα χρόνια παρέα... Δε θέλω να φτάσουμε σε ένα σημείο και να χωριστούμε... Δώσε ένα στίγμα... Ένα στίγμα ρε άνθρωπε...
Ο Εαυτός μου: ...
...Λένε πως όταν συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, τότε συμφιλιωνόμαστε και με τους άλλους. Δε ξέρω όμως πλέον τι είναι το πιο δύσκολο από τα δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά .. και καλά.. ότι ποθείς ευχή μου!
kalispera roadartist...se euxaristw polu....euxomai oti oneiro exeis na pragmatopoiithei opws to exeis skeftei...na eisai kala...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κατάλαβες, αυτό ήταν μονόλογος και όχι διάλογος με τον εαυτό σου :) Κοίτα, θα σου πω με σιγουριά ότι είναι πολλοί που δεν κάνουν καν μονόλογο εκεί έξω, τουλάχιστον όχι τόσο επικριτικό προς τον εαυτό τους, οπότε, θέλω να πιστεύω, πως το ότι μπορείς και βλέπεις τα ελαττώματα σου είναι μια πολύ καλή αρχή. Καλημέρα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σημαντικό να γνωρίζεις τον εαυτό σου,τα λάθη σου,τις αδυναμίες σου...Μόνο τότε μπορείς να γίνεις καλύτερος...Τουλάχιστον να το προσπαθήσεις!Χρόνια Πολλά Μάκη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήandifranco... monologodialogos itane...symfwnw...to na diakrinoume ta elattwmata mas einai mai kali arxi...
ΑπάντησηΔιαγραφήOntws uperoxe kosme mou..mono tote...Xronia polla glykia mou
Μακούληηηηη μου!!! Χριστός Ανέστη, χρόνια πολλά με υγεία και πολύύύύ αγάπη να έχεις.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία που τα γράφεις, πόσο μας παιδεύει αυτός ο άλλος μας εαυτός, πόσο μας κατακρίνει, μας φωνάζει, θέλει να μας βάλει στον ίσιο δρόμο.. Αλλά εμείς εκεί, στην λακούβα, στο κακοτράχαλο λες και μας χαλά το ίσιωμα!!
Αλλά όπως είπε και η roadartist αν δεν συμφιλιωθούμε μαζί του θα μας φταίει όλος ο κόσμος !!!
Μάκη μου κι εγώ της τάπα τέτοια που είναι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ:http://anemondixtia.blogspot.com/2011/04/blog-post_9922.html
Τάπα και το ευχαριστήθηκα αλλά! Αδιόρθωτη!!!
levina mouuuuuu se eyxaristw polu poluuuuuu gia tis eyxes..anteyxomai... sto kakotraxalo....teleia leksi...antikatoptrizei akrivws auta pou lew....filiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
ΑπάντησηΔιαγραφήReggina mou....ri na pw..mesa sto mualo mou eisai kai mesa sto diko sou egw...apisteuto...
άκου να σου πω...να αφήσεις τον Μακούλη στην ησυχία του...έτσι όπως είναι...αληθινός και γνήσιος...κι αν θέλεις τσαμπουκά ( sic επίσης ) τσακώσου μόνος σου...ορίστε μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές ευχές να του πεις και Χρόνια Πολλά έστω και καθυστερημένα γιατί την είχα κάνει κοπάνα Πασχαλινή...
και να του δώσεις και πολλά φιλιά για ένα υπέροχο μήνα...
τ' άκουσες ΕΣΥ..???
-:))
nai vivoulaaaaaaaaaaaaaaa t'akoysa..tha tou ta pw tou mourtzoufli tha tou ta pw...xaxaxaxa filiaaaaaaaaaaaa episis
ΑπάντησηΔιαγραφή