Σπαστικός με ελαφρυντικά...

Τρίτη απόγευμα. Ο καιρός θέλει να βρέξει αλλά το σκέφτεται... Εγώ θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά  το σκέφτομαι όπως και ο καιρός. Αλυσίδα δεν πάνε αυτά? Ναι έτσι πάνε. Και αφού σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια, μέχρι να βάλω το παντελόνι και την μπλούζα μου, δεν θα το πιστέψετε, αλλά περάσανε τουλάχιστον 5-6 σκέψεις από το μυαλό μου. Τι? Τι σκέψεις? Θα σας πω...
Σκέφτηκα που λέτε πως είμαι σπαστικός άνθρωπος. Το παρατηρώ στις σχέσεις με τους γύρω μου, τις γυναίκες, τους φίλους, τους συγγενείς μου. Ενώ είμαι καλός (ίσα ρε μάγκαααα...) είμαι και σπαστικός. Συγχρόνως και τα δύο ε.... Την λέω στους άλλους, προσπαθώ να τους κολλήσω στον τοίχο, να τους κάνω να στερέψουν από επιχειρήματα, να τους φτάσω στα όρια τους. Δεν το κάνω πάντα όμως. Και όσοι με ξέρουν γνωρίζουν αν το κάνω επίτηδες η όχι. Το έχω μέσα μου μάλλον. Όχι ότι δεν το απολαμβάνω. Ξέρετε με εξιτάρει το γεγονός ότι βλέπω τους άλλους να τα παίρνουν κρανίο. Όχι γιατί μ’αρέσει να τους βγάζω την ψυχή, αλλά γιατί έτσι πιστεύω πως τους βοηθάω να βγάλουν χαρακτήρα, να γίνουν πιο δραστήριοι, να τσιτώσουν ρε παιδί μου. Πάντα βοηθάει αυτό αρκεί βέβαια να μην το παρατραβάς. Εκεί έχω το θέμα εγώ. Στο παρατράβηγμα. (sic). Φανταστείτε ένα τεντωμένοι σκοινί και γω από δίπλα να το τραβάω. Ε που θα πάει κάποια στιγμή θα κοπεί σωστά? Και τι να λέει? Αληθινός δεν ήμουνα? Δεν είμαι? Δεν είναι πως το έχω κρύψει και το κάνω τεχνηέντως αυτό Ίσως το έχετε παρατηρήσει και σε εσάς αυτό κάποιες φορές...  Σε διάφορες καταστάσεις στη ζωή σας. Σίγουρα θα λέτε από μέσα σας («έχει μεγάλο πρόβλημα τελικά αυτό το παιδί...», «δε πάει καλά»...).

Και έτσι να είναι δεν είμαι ξεκάθαρος ρε παιδιά? Θεωρώ πως όποιος συναναστρέφεται μαζί μου και από την στιγμή που του αναφέρω εξαρχής ότι είμαι έτσι και έτσι και έτσι, πρέπει να κάνει τα κουμάντα του... Δεν παίζω και δεν μ’αρέσει να κάνουν το ίδιο με μένα.
Ε αυτά που σας ανέφερα λοιπόν είναι ελαφρυντικά (πως τα καταφέρνω και τα γυρίζω τούμπα ο μπαγάσας...) Και να μην είναι όμως χάλασε ο κόσμος? Ας προσπαθήσουμε να είμαστε ειλικρινείς, να μην παίζουμε με τα συναισθήματα των συνανθρώπων μας, ας τους δυσκολεύουμε λιγάκι αρκεί να τους αγαπάμε πραγματικά. Στο τέλος, αυτοί που θα μας καταλάβουν θα μείνουν σίγουρα κοντά μας. Θα δουν πως όποιος αγαπάει, παιδεύει... Καλό μήνα σε όλους και σε όλες...