Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας...

 Η θέα σου έκοβε την ανάσα. Ανεβασμένος στο ψηλότερο σημείο του βράχου με την θάλασσα να...απλώνεται στα πόδια μου και τα καράβια να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα και έπειτα να χάνονται, σκέφτηκα πως η ζωή μερικές φορές είναι πραγματικά ωραία.
  Ειδικά το καλοκαίρι έχει την ιδιότητα να σου δημιουργεί αισθήματα μοναδικά, πρωτόγνωρα.  Όχι για όλους μας όμως...
 Η λογική του καλοκαιριού για πολλούς από εμάς σημαίνει ξενοιασιά, χαλάρωση, ξεκούραση... Για ακόμη περισσότερους όμως πλέον είναι απλά μια ακόμη περίοδος που τίποτα το διαφορετικό δεν πρόκειται να γίνει. Είναι δε ακόμη δυσκολότερες οι στιγμές για όσους μένουν...πίσω, εδώ στην ψυχοφθόρα Αθήνα, ενώ άλλοικάνουν τις διακοπές τους σε νησιά, παραλίες βουνά και λαγκάδια.
 Και εδώ θα την πω την αμαρτία μου. Δεν κακολογώ ούτε ζηλεύω αυτούς που έχουν την δυνατότητα μπορούν να περνάνε καλά. Ο καθένας στη θέση τους θα το έκανε... Σιχαίνομαι όμως τους ανθρώπους που με εμφαντικό και κραχτό τρόπο βγάζουν προς τα έξω αυτή την αρρωστημένη καλοπέραση σε αυτές τις δύσκολες εποχές. Για πολλούς συνανθρώπους μας το φετινό καλοκαίρι θα είναι ένα ακόμη καλοκαίρι γεμάτο πήξιμο, στεναχώριες, γεμάτο σκέψεις για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται.    Πολλοί από τους συναθρώπους μας δεν θα έχουν την δυνατότητα να "γεμίσουν" τις μπαταρίες τους γιατί δεν έχουν εξοχικό, δεν θα έχουν την οικονομική άνεση να πάνε 4-5 μέρες διακοπές, να δουν κάτι διαφορετικό, να γλεντήσουν, να χαμογελάσουν, να ζήσουν. Για πολλούς από τους συναθρώπους μας, από εμάς ένα όμορφο καλοκαίρι παραμένει όνειρο θερινής νύχτας...
  Αν το δούμε πιο ψύχραιμα θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως αρχίζει και ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ των κοινωνικων τάξεων ενώ λογικά και με βάση την οικονομική κατάσταση της χώρας και των προβλημάτων που υπάρχουν, θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά τι μπορούμε να περιμένουμε από μια χώρα που στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορία της κρατάει αναλλοίωτα εκείνα τα...αρρωστημένα χαρακτηριστικά που την οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού?
 Τις προαλλές έβλεπα ειδήσεις σε ένα κανάλι και τα μισά ρεπορτάζ ήταν για τις βόλτες φερέλπιδων κορασίδων στα στενά σοκάκια της Μυκόνου και της Σαντορίνης και τις βουτιες τραγουδιστών και ποσοσφαιριστών στα καταγάλανα νερά της Σκιάθου... Απλά τραγικό...
  Η πρόκληση σε τέτοιες εποχές είναι επικίνδυνο μονοπάτι. Και δυστυχώς οι άνθρωποι εκείνοι που πριν από 2-3 χρόνια ζούσαν καλύτερα και με λιγότερα προβλήματα τώρα δεν μπορουν να χωνέψουν εύκολα την αλλαγή προς το χειρότερο. Οι άλλοι που πάντα ζούσαν στην μιζέρια και την φτώχεια έχουν συνηθίσει σχετικά...
 Ας ελπίσουμε να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα για όλους μας. Κανείς δεν έχει δικαίωμα στο όνειρο περισσότερο η λιγότερο από τον άλλο... Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους συναθρώπους μας αρμονικά χωρίς να προκαλούμε και όχι εις βάρος τους. Ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται ανάλογα για αυτες...