Των ανθρώπων οι ζωές...

  Χρήσιμη μέρα ήταν η σημερινή. Κυρίως γιατί με προβλημάτισε, αλλά και με έκανε να μπω πάλι σε μια διαδικασία που είχα ξεχάσει... Είχα ξεχάσει πως των ανθρώπων οι ζωές μπλέκουν πολλές φορές με περίεργο τρόπο και τα μυστικά που κρύβονται είναι πολλες φορές μεγάλα και δυσβάσταχτα... Η συζήτηση που είχα με έναν συνάδελφο ήταν λοιπόν το γεγονός της ημέρας...
  Το τι κρύβει ο κάθε άνθρωπος είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Μικρά μεγάλα, απαγορευμένα μυστικά που όταν τα μαθαίνεις πολλές φορές πέφτεις από τα σύννεφα. Σχέσεις που χαλάσανε για ασήμαντο λόγο, για σημαντικό, για ψύλλου πήδημα ή για...κανονικό πήδημα, για οικονομικούς λόγους, φιλίες χρόνων με απίστευτα μυστικά, μεγάλες ανεκπλήρωτες αγάπες, θέματα υγείας, οικογενειακά μυστικά...Απ όλα έχει ο μπαξές...
  Αυτό που με τρόμαζε πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο άλλος εαυτός των ανθρώπων. Ο άσχημος... Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε μυστικά που τα ξέρουν μόνο οι πολύ κοντινοί μας ή ακόμα μονάχα εμείς. Το τρομακτικό είναι πως η σκληρότητα των ανθρώπων είναι μερικές φορές απάνθρωπη. Μου έχει τύχει το έχω κάνει και το παραδέχομαι. Δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω.

  Έχει τύχει να γνωρίσω άνθρωπο να σχολιάζω αρνητικά ή με περιπαικτικό τρόπο τον χαρακτήρα, την συμπεριφορά του και τελικά όταν έρθω πιο κοντά του και μάθω τα μυστικά του να ντρέπομαι για τον εαυτό μου... Η εικόνα η ρημάδα πολλές φορές μας οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Έχω σταματήσει εδώ και καιρό να συμπεραίνω πριν ολοκληρώσω την άποψη για κάποιον που γνωρίζω. Στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα με την ιστορία του συναδέλφου σήμερα...
 Τελικά οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους πράγματα που τους πληγώνουν, ιστορίες δύσκολες και επίπονες και μερικές φορές αυτό που χρειάζεται δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να τους ακούσεις πριν τους κρίνεις...
  Είναι τέτοιος ο ψυχισμός μας που σε πολλές περιπτώσεις ντρεπόμαστε για ότι έχουμε κάνει, ντρεπόμαστε για καταστάσεις που έχουμε ζήσει αλλά από την άλλη κρατάμε μυστικά αυτά τα γεγονότα, εστω και αν έχουμε όλη την καλή διάθεση να διορθώσουμε τα λάθη μας, γιατί...οι άλλοι μας περιμένουν στην γωνία για να μας κρίνουν... Όταν τελικά βγάζουμε προς τα έξω ότι έχουμε μέσα μας τότε έρχεται η εξιλέωση...
  Η διαφορά είναι να μην γίνεται αυτό σε κάποιους που έχουν σκοππό να μας πληγώσουν και σχολιάζουν με επικριτικό τρόπο ότι λέμε, αλλά σε αυτούς που έχουν κάτι να μας πουν...αυτούς που ενδιαφέρονται για αυτό που είμαστε και όχι για αυτό που φαίνεται.
  Έτσι είναι ευτυχώς η δυστυχώς τα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Εμείς τα τραβάμε όλα, εμείς παίρνουμε τις αποφάσεις, εμείς είμαστε αυτό που κάνουμε..Μακάρι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά 
  Αλλά δεν είμαστε Θεοί..Έχουμε ελλατώματα, προβληματισμούς, εύθραυστη ψυχολογία και εγωισμό...Πολύ εγωισμό.
  Γι'αυτό είμαστε άνθρωποι λοιπόν. Άλλα όχι μόνο...Υπάρχουν και θετικά. Ας νιώσουμε τον συνάνθρωπο μας. Ας του δώσουμε την ευκαιρία να μας πει τελικά ποιος στα αλήθεια είναι... Δεν ξέρω αν σας μπέρδεψα...Έτσι τα είχα μέσα μου έτσι τα έγραψα...Οι ζωές μας είναι αυτές ρε παιδιά...