Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Των ανθρώπων οι ζωές...

  Χρήσιμη μέρα ήταν η σημερινή. Κυρίως γιατί με προβλημάτισε, αλλά και με έκανε να μπω πάλι σε μια διαδικασία που είχα ξεχάσει... Είχα ξεχάσει πως των ανθρώπων οι ζωές μπλέκουν πολλές φορές με περίεργο τρόπο και τα μυστικά που κρύβονται είναι πολλες φορές μεγάλα και δυσβάσταχτα... Η συζήτηση που είχα με έναν συνάδελφο ήταν λοιπόν το γεγονός της ημέρας...
  Το τι κρύβει ο κάθε άνθρωπος είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Μικρά μεγάλα, απαγορευμένα μυστικά που όταν τα μαθαίνεις πολλές φορές πέφτεις από τα σύννεφα. Σχέσεις που χαλάσανε για ασήμαντο λόγο, για σημαντικό, για ψύλλου πήδημα ή για...κανονικό πήδημα, για οικονομικούς λόγους, φιλίες χρόνων με απίστευτα μυστικά, μεγάλες ανεκπλήρωτες αγάπες, θέματα υγείας, οικογενειακά μυστικά...Απ όλα έχει ο μπαξές...
  Αυτό που με τρόμαζε πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο άλλος εαυτός των ανθρώπων. Ο άσχημος... Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε μυστικά που τα ξέρουν μόνο οι πολύ κοντινοί μας ή ακόμα μονάχα εμείς. Το τρομακτικό είναι πως η σκληρότητα των ανθρώπων είναι μερικές φορές απάνθρωπη. Μου έχει τύχει το έχω κάνει και το παραδέχομαι. Δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω.
  Έχει τύχει να γνωρίσω άνθρωπο να σχολιάζω αρνητικά ή με περιπαικτικό τρόπο τον χαρακτήρα, την συμπεριφορά του και τελικά όταν έρθω πιο κοντά του και μάθω τα μυστικά του να ντρέπομαι για τον εαυτό μου... Η εικόνα η ρημάδα πολλές φορές μας οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Έχω σταματήσει εδώ και καιρό να συμπεραίνω πριν ολοκληρώσω την άποψη για κάποιον που γνωρίζω. Στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα με την ιστορία του συναδέλφου σήμερα...
 Τελικά οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους πράγματα που τους πληγώνουν, ιστορίες δύσκολες και επίπονες και μερικές φορές αυτό που χρειάζεται δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να τους ακούσεις πριν τους κρίνεις...
  Είναι τέτοιος ο ψυχισμός μας που σε πολλές περιπτώσεις ντρεπόμαστε για ότι έχουμε κάνει, ντρεπόμαστε για καταστάσεις που έχουμε ζήσει αλλά από την άλλη κρατάμε μυστικά αυτά τα γεγονότα, εστω και αν έχουμε όλη την καλή διάθεση να διορθώσουμε τα λάθη μας, γιατί...οι άλλοι μας περιμένουν στην γωνία για να μας κρίνουν... Όταν τελικά βγάζουμε προς τα έξω ότι έχουμε μέσα μας τότε έρχεται η εξιλέωση...
  Η διαφορά είναι να μην γίνεται αυτό σε κάποιους που έχουν σκοππό να μας πληγώσουν και σχολιάζουν με επικριτικό τρόπο ότι λέμε, αλλά σε αυτούς που έχουν κάτι να μας πουν...αυτούς που ενδιαφέρονται για αυτό που είμαστε και όχι για αυτό που φαίνεται.
  Έτσι είναι ευτυχώς η δυστυχώς τα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Εμείς τα τραβάμε όλα, εμείς παίρνουμε τις αποφάσεις, εμείς είμαστε αυτό που κάνουμε..Μακάρι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά 
  Αλλά δεν είμαστε Θεοί..Έχουμε ελλατώματα, προβληματισμούς, εύθραυστη ψυχολογία και εγωισμό...Πολύ εγωισμό.
  Γι'αυτό είμαστε άνθρωποι λοιπόν. Άλλα όχι μόνο...Υπάρχουν και θετικά. Ας νιώσουμε τον συνάνθρωπο μας. Ας του δώσουμε την ευκαιρία να μας πει τελικά ποιος στα αλήθεια είναι... Δεν ξέρω αν σας μπέρδεψα...Έτσι τα είχα μέσα μου έτσι τα έγραψα...Οι ζωές μας είναι αυτές ρε παιδιά...

7 σχόλια:

  1. καλημερα! προσφατα μου συνεβη κι εμενα κατι παρομοιο...οι ανθρωποι δυστυχως ή ευτυχως θα συνεχισουν να μας εκπλησσουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Μάκη! Ωραίο θέμα το σημερινό.. Πρόσφατα το σκεφτόμουν..πόσους ανθρώπους έχω απομυθοποιήσει τα τελευταία χρόνια.. Μερικές φορές ούτε που φαντάζεσαι τι μπορεί να κρύβει ο άλλος μέσα του, κάποιες φορές τους διαβάζεις σαν βιβλίο ανοιχτό και άλλες απλώς τους υποψιάζεσαι. Όπως και να έχει προτιμώ χίλιες φορές την αλήθεια και ας με απογοητεύει. Φυσικά και κανένας δεν είναι τέλειος!Αλλά τουλάχιστον μην υποκρινόμαστε ότι όλα είναι καλά,ενώ δεν είναι..Από τους δικούς μας ανθρώπους να μην κρυβόμαστε. Και κάτι που ανέφερες και το προσπαθώ κι εγώ..να μην κρίνουμε κανέναν γιατί δεν γνωρίζουμε τι περνάει,τι έζησε για να φέρεται έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. pink έχεις δίκιο...οι άνθρωποι είναι όλο εκπλήξεις...Ας μην βιαζόμαστε να τους κρίνουμε λοιπόν...


    Κατερίνα Κρατάω το κανείς δεν είναι τέλειος και το να μην κρυβόμαστε από τους δικούς μας ανθρώπους. Είναι πολύ σημαντικά αυτά τα δύο. Όντως δεν ξέρουμε τι κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του...


    Σας φιλώ και τις δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κρίνουμε πανεύκολα, είμαστε όμως απρόθυμοι να διακρίνουμε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μια επικριτέα συμπεριφορά, ποια κίνητρα, ποιες απογοητεύσεις, ποια ελαττώματα που μπορεί να τα έχει παλέψει κάποιος αλλά εκείνα πεισματάρικα να τον ακολουθούν μαζί με το χαρακτήρα του.
    Ανθρώπινο πράγμα το κουτσομπολιό, αλλά ας είμαστε προετοιμασμένοι να ξαφνιαστούμε θετικά ή αρνητικά.
    Κι αυτόν τον εγωισμό, γιατί να μην μπορούμε επιτέλους να τον διώξουμε κλωτσηδόν; Γιατί αυτός πάντα να φουσκώνει είτε έχουμε δίπλα μας άτομα που μας λατρεύουν είτε άτομα που μας επιβουλεύονται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αλεξιάννα πόσοεύκολο είναι να διώξεις τον εγωισμο???Όσοι λένε πως το έχουν καταφέρει δεν έχουν κάνει τίποτε παραπάνω από το να διυλίζουν τον κώνωπα... Ο εγωισμός είναι συστατικο μας...ξέρω πως το ιδεατό είναι αυτό που λες...Τα πάθη μας τα λάθη μας όμως πως τα ξεπερνάμε...??Θέλει σίγουρα πολλη΄προσπάθεια καλή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ξέρω πώς τα ξεπερνάμε. Μακάρι να 'ξερα! Αν ήθελε απλά προσπάθεια, κάποιοι θα το είχαν καταφέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η διαφορά είναι στο ποιοι πραγματικά είμαστε Αλεξιάννα μου και τι ψυχή θέλουμε να παραδώσουμε...και κυρίως πως θέλουμε οι άλλοι να νιώθουνε για εμάς. Είμαστε περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Page translation