Οι άδειες τσέπες κάνουν τις φτωχές καρδιές?

 Η μεγαλοσύνη ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει ποτέ με την τσέπη του. Ξεκινάω απο εκεί για να έχουμε μια βάση. Και δε το λέω εγώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Άσχετα αν στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία που ζούμε, ο έρωτας, η φιλία, οι ανθρώπινες σχέσεις, φαίνεται να βασίζονται στο πόσα χαλάμε για την κοπέλα μας, στο αν κερνάμε τον φίλο μας, στο τι δώρα κάνουμε σε συγγενεις και γνωστούς.
 Το θέμα είναι πως η μανία του καταναλωτισμού είναι απλά το κερασάκι σε μια τούρτα άνοστη και πικρή... Οι φτωχές καρδιές είναι έτσι επειδή δεν ξέρουν να χαίρονται με την χαρά του άλλου, δεν ξέρουν να δίνουν χωρίς να περιμένουν να πάρουν, δεν ξέρουν να αγαπάνε όπως πρέπει...
 Ο εγωισμός για άλλη μια φορά είναι το καρκίνωμα που "κατατρώει" την συναισθηματική πλευρά των ανθρώπων και τους κάνει να είναι σκληροί και απάνθρωποι.
 "Η φτώχεια φέρνει γκρίνια" λέει ο σοφός λαό μας. Συμφωνώ. Γκρίνια όμως όχι δυστυχία. Τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Έχω δει οικογένειες που ζούνε στην απόλυτη φτώχεια και είναι ευτυχισμένες. Έχω δει ζευγάρια που ξεκινάνε να φτιάξουν μια οικογένεια με μόχθο, κόπο, οικονομικά προβλήματα και όμως παραμένουν τόσο ερωτευμένα όσο την πρώτη φορά...
 Έχω δει, έχουμε δει όλοι μας, η φτώχεια να μην αποτελεί τροχοπέδη στο να μπορούμε να δίνουμε στον απέναντι μας, ότι έχουμε.
  Και εννοείται πως δεν μιλάω για υλικά αγαθά. Η αγάπη, η εκτίμηση, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός δε κοστίζουν τίποτα.  Άλλωστε αυτά έχουμε περισσότερο ανάγκη στη σημερινή εποχή.
 Λυπάμαι αφάνταστα όταν βλέπω νεαρές κοπέλες να έχουν στο μυαλό τους μόνο τα λούσα, τα ψώνια και τα ακριβά δώρα. Λυπάμαι όταν βλέπω άντρες στην ηλικία μου, μικρότερους η μεγαλύτερους να τσακώνονται για ένα κτήμα, για μια σταλιά γης, με τα αδέρφια ή τους γονείς τους... Λυπάμαι που η κοινωνία μας έφερε στο σημείο να κοιτάμε πρώτα τη τσέπη του άλλου για να δούμε αν θα τον πλησιάσουμε ή όχι...
 Ξέρω πως δεν ισχύει πάντα αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αξίες μεγαλύτερες από  μια χούφτα ευρώ... Ξέρω επίσης πως η εποχή είναι τέτοια που χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη για να απαρνηθείς το χρήμα... Δεν μίλησα όμως για κάτι τέτοιο. Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι πρόγονοι μας και κάτι παραπάνω ήξεραν...

  Σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο. Σε όλα πλην της αγάπης... Η αγάπη είναι το γιατρικό για την ψυχή μας και αυτή που... πολεμάει τις φτωχές καρδιές. Αυτό που πρέπει να αλλάξουμε είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας.
 Μέσα από αυτή την άλλαγη έρχεται και η αποδοχή της όποιας συμπεριφοράς των συνανθρώπων μας.
 Έτσι είναι λοιπόν. Οι φτωχές καρδιές δεν έχουν να κάνουν με τις άδειες τσέπες. Ένα ταξίδι στον εσωτερικό μας κόσμο είναι η λύση για να πλουτίσουμε την καρδιά μας. Ένα ταξίδι, που θα πρέπει να μας κάνει να αναρωτιόμαστε όχι πόσα παίρνουμε ή σπαταλάμε, αλλά σε τι έξελισσόμαστε...