Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Το ΟΧΙ που έγινε... ναι

 Λένε οι γνώστες, πώς ένας λαός έχει μέλλον μόνο όταν μαθαίνει από το παρελθόν... 
 Για άλλη μια χρονιά λοιπόν, θα γιορτάσουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με κοντά μίνι, ψηλοτάκουνα, ζελέ στα μαλλιά και στομφώδεις δηλώσεις περί  "εθνικής ανάτασης και περηφάνιας".  Για άλλη μια φορά θα τσακωθούμε στις τηλεοράσεις για την Αλβανίδα μαθήτρια που σήκωσε την ελληνική σημαία, για το κόστος της παρέλασης, γιά την σημασία της ημέρας τούτης... 

 Θα θυμηθούμε ξανά ξεχασμένους ήρωες και ηρωίδες, ιστορίες εκείνης της εποχής και θα κάνουμε γκάλοπ στα νέα παιδία για το τί γιορτάζουμε. Και βέβαια θα αναλύσουμε έπειτα γιατί οι νέοι δεν ξέρουν την ιστορία μας... Σα να κοροιδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς δε νομίζετε?
 Μια χώρα, ένας λαός, άνθρωποι που έχουν χάσει τον προορισμό τους. Αυτό είμαστε. Από το ανυπέρβλητο ΟΧΙ του τότε, περάσαμε στο υποτακτικό ναι της σημερινής εποχής. Και από το πάθος και την ομοψυχία του 1940 φτάσαμε στην κοινωνική οκνηρία του 2013... Μόνοι εναντίον όλων ή μόνοι μας ενάντια στον εαυτό μας? 

Οι φίλοι γίνανε εχθροί και οι εχθροί μας φίλοι σε ένα παιχνίδι που θυμίζει την...κολοκυθιά! Φταίμε εμείς ή οι άλλοι? Μήπως τελικά φταίει ο Χατζηπετρής που λέει και το τραγούδι?
 Ώρες ώρες νιώθω πως έχουμε αυτοκαταστροφικές τάσεις με έντονα σημάδια στρουθοκαμηλισμού. Δεν πειράζει όμως αρκεί να μπορούμε να πίνουμε τον φραπέ μας δίπλα στην θάλλασα και να λιαζόμαστε τα καλοκαίρια...Και ασε τους άλλους να...κουρεύονται. Άλλωστε μπροστά στα ανάξια τι αξία έχουν οι αξίες μας?
 Τι και αν δικάσαμε ολόκληρο Σωκράτη, τι και αν δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια και φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη ή ξεχάσαμε τους ήρωες του 40'? Ψιλά γράμματα. Ποιος ασχολείται ρε παιδιά?  Ένα φρεντοτσίνο  καραμέλα δικέ μου...




8 σχόλια:

  1. Χμμμ ... απλές καθημερινές σκέψεις φίλε μου . Διαβάζοντας αυτά σκέφτομαι τους μηχανισμούς άμυνας της προσωπικότητας . Κάτι το αντίστοιχο θα γινόταν και στο κόσμο ή μάλλον γίνεται .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο psi-icon. Γίνεται και θα γίνεται όσο το Εγώ υπερνικάει το Εμείς. Ευθυνόμαστε όλοι γιαυτό και άντε να το αλλάξεις...Εύκολο είναι να μάθεις σε γέρικο άλογο καινούργια περπατησιά? Ευχαριστώ που πέρασες.

      Διαγραφή
  2. Προσυπογράφω Μάκη μου τις σκέψεις σου!
    Καλή αυριανή ;-)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α ρε Μάκη!! Έτσι και δίναν βραβείο στην Ελλάδα θα ήταν το τσιρκολίκι! Δίκιο έχεις σε όσα έγραψες. Μην ξεχνάς πως όλοι περιμένουν μια 28η που απλά σημαίνει όχι δουλειά, καφές ή ξάπλα! Καλό σου βράδυ!!!! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε βέβαια το τσιρκολίκι Εύη μου! Και το βραβείο του ωχαδερφισμού επίσης! Όπως είπες...28η σημαίνει ξάπλα, αραλίκι και γεμάτες καφετέριες... Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  4. Αν και συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα (μίνι, φραπεδιά κλπ) επίτρεψέ μου να διαφωνήσω σε ένα: για μένα το πρόβλημα της σημερινής Ελλάδας δεν είναι το οκνηρό ναι, αλλά τό όχι σε όλα. Ο Έλληνας ξέρει μόνο -και αυτό το κάνει πολύ καλά- να αντιστέκεται. Αντιστάθηκε στον Άξονα πριν 73 χρόνια και δυστυχώς νομίζει πως το ίδιο κάνει και τώρα. Μα η αντίσταση δεν είναι πάντα η λύση. Καμιά φορά χρειάζεται και συνεργασία και αυτό ο Έλληνας δεν ξέρει να το κάνει. Αντίστεκεται στο να αλλάξει, αντιστέκεται σε όποιον του λέει τι πρέπει να κάνει, αντιστέκεται για να αντιστέκεται. Κι αν τότε αυτή η αντίσταση αποτελούσε την ύψιστη μορφή ηρωισμού, τώρα, σε μια εποχή που το να μένεις αμετάβλητος είναι μείζον ελάττωμα, η αντίσταση ως αυτοσκοπός μπορεί να αποβεί καταστροφική. Δεν υποστηρίζω το ναι σε όλα μα ούτε και το όχι σε όλα. Δεν είμαστε σε πόλεμο και συνεπώς θα ήταν όλα καλύτερα αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το πού και πότε πρέπει να προβάλουμε σθεναρή αντίσταση και πότε πρέπει να συνεργαστούμε.

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνούμε στο γενικότερο πλαίσιο Αλεξιάννα μου διαφωνούμε στα πιο ειδικά θέματα... Αν η αντίσταση όπως λες είναι απλά για να λες οτι κάνεις αντίσταση τότε δεν είναι...αντίσταση! Οι Έλληνες πάντα αντιστεκόμασταν όπως λες αλλά και πάντα "τρωγόμασταν"! Και έχει αποδειχθεί ιστορικά πως ως λαός και προδότες έχουμε και ...την πάρτη μας ξεχωριστά κοιτάμε ο καθένας σε σχέση με άλλα κράτη! Ρίξε μια ματιά (αν και είμαι σίγουρος πως το έχεις κάνει) στο πως αντιμετωπίζουν οι άλλοι λαοί την δική τους οικονομικη κρίση και θα καταλάβεις. Άσε που πιστεύω οτι στο παρελθόν είχαμε χαρακτηριστικά που σήμερα όχι απλά τα έχουμε χάσει αλλά δεν ξέρω πως πρόκειται να τα ξαναβρούμε! Γιατί αν έχεις φτάσει σε αυτό το έσχετο σημείο όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει ξεφτιλιστεί, αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να ξεσηκωθεις πραγματικα...

      Υ.Γ. Ευχαριστώ που με τσίγκλισες με το σχολιο σου

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation