Πάει, πότισε η βαφή...

 Ρε τι κακό είναι αυτό που μας έχει βρει τις τελευταίες μέρες. Έχουν πιαστεί όλοι από τις... τρίχες του Ξηρού και το χρώμα των μαλλιών του και εκεί πάνω κάνουν ολόκληρη διατριβή.... Ήθελα να΄ξέρα δηλαδή την δική τους την βαφή που πότισε δε την βλέπουν???

 Και μη νομίζετε οτι μιλάω μόνος για γυναίκες (που οκ το έχουν το βάψιμο για πλάκα), αλλα το λέω και για τους άντρες, που μόλις δουν άσπρη τρίχα στο μαλλί βουρ για το κομμωτήριο, τρομάρα τους...
 Δε ξέρω, λίγο οι γιορτές, λίγο η αφραγκία, λίγο τα προβλήματα και η νιρβάνα που έχουμε πέσει και γουστάρουμε κιόλας, με έκαναν να παρατηρήσω μερικά πράγματα. Το έχουμε χάσει τελείως. Ότι μυαλό μας έμεινε δηλαδη το χάσαμε. Και αυτό εννοείται δεν έχει να κάνει με την βαφή... 

 Απο που να αρχίσω και που να τελειώσω. Περπατάω στον δρόμο και βλέπω ανθρώπους να παραμιλάνε. Είμαι στον ηλεκτρικό και εκτός από τους  γνωστούς επαίτες που ζητιανεύουν, άλλος για μερικά ψίχουλα, άλλος για λίγη δόση, άλλος για μερικά ευρώ, υπάρχουν και οι επαίτες της φτήνιας.

 Οι άλλοι ντε, αυτοί που ζητιανεύουν για λίγο έρωτα, λίγο πάθος κλπ κλπ. Μιλάει λοιπόν στο κινητό ο άντρακλας νεαρός ή η φερέλπιδα νεαρά τροτέζα (συγνώμη για τον χαρακτηρισμό αλλά ειναι ακριβής) με το αμόρε και οι υπόλοιποι είμαστε υποχρεωμένοι να ακουμε τα του... οικου τους για να μη πω τίποτα χειρότερο. 

 Και ναι μωρό μου μ'αρεσε χτες και ναι αγάπη μου θα φτιάξω σουτζουκάκια τυο μεσημερι και πάει λέγοντας...  Υπάρχει και η άλλη πλευρα όμως. Είχα πετύχει έναν τύπο μια φορά ο οποίος το έπαιζε Αλέν Ντελόν και μιλούσε (δεν παίρνω και όρκο αν ήταν αλήθεια) στο κινητό του με στεντόρεια φωνή, σε μια τύπισσα και κατα λέξη της έλεγε τα παρακάτω: " Το καταλαβαίνεις μωρή, θέλω να χωρίσουμε! Έρχομαι απο εκεί τώρα για να χωρίσουμε το καταλαβαίνεις? Δε σε θέλω μωρή, δεν μου αρέσεις, έχω βρει άλλη. Καταλαβέ το και άσε με ήσυχο. Μη τυχόν και μου κάνεις κανένα σκηνικο μωρή θα σε λιώσω... " Εκείνη την ώρα πιστέψτε με θα ήθελα, αν μπορούσα, να διακτινιστώ σε άλλον πλανήτη... 

 Πάμε σε άλλο παράδειγμα. Στις εφορίες, στις τράπεζες, στα καταστήματα, όλοι μας θα έχουμε πετύχει τους βιαστικούς. Τους αγενείς. Αυτούς που νομίζουν ότι όλα είναι κτήμα τους. Εγώ ειδικά που εργάζομαι στον τομέα της εξυπηρετησης πελατών το ξέρω από πρώτο χέρι. 
 Σε προσβάλουν, σε βρίζουν άμα λάχει, σε απαξιώνουν σε κάνουν ένα με το σύστημα, το οποίο οι ίδιοι γαλούχησαν και από αυτο γαλουχήθηκαν. Μηδενιστές των πάντων, ξερόλες της κακίας ώρας. Και πρέπει εσύ να είσαι ήρεμος, πράος, γιατί ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Στον δρόμο? Κορναρίσματα άνευ λόγου, σπρωξίματα, βρισίδια, διαλύμενα πεζοδρόμια και όποιον πάρει ο χάρος. Μάλιστα... Άντε να το προσπεράσω και αυτο. 

 Πάμε παρακάτω. Βλέπετε τι γίνεται με τις έκλογες? Παροξυσμός και αστειότητες. Περισσότερο νοιάζει τους πολιτικούς μας ποιος θα κερδίσει την μάχη των εντυπώσεων, παρά την μάχη της ανεργίας, της φτώχειας, της εκπαίδευσης κλπ κλπ. Ο Τσίπρας τα βάζει με τον Σαμαρά, ο Σαμαράς με τον Τσίπρα, ο Γκλέτσος με τον Παπανδρέου, ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο, ο Κουτσούμπας με το σύστημα και ο Κουβέλης τρέχει μόνος του και βγαίνει.. δεύτερος και ο Θεοδωράκης θέλει να κάνει το Ποτάμι... θάλασσα με την μία! Έλεος! Ήμαρτον δηλαδή. Όχι άλλοι σωτήρες! Όχι άλλο κάρβουνο!

 Συνεχίζω. Ουφ. Νιώθω σαν τους αγανακτισμένους της πλατειας Συντάγματος και γω. Που θα πάει όμως θα μαλακώσω... Αυτο δεν θέλουν οι πολιτικάντηδες μας? Αυτό δεν θέλουμε και εμείς οι ίδιοι? Ξεδίνουμε και μετά πέφτουμε σε λήθαργο... Που να τρέχεις τώρα... Και τι να πεις? Και ποιος θα σε ακούσει? 

 Άλλωστε σε αυτή την ρημαδοχώρα ο καθένας είναι ότι δηλώσει και ότι τραβάει η ψυχή του. Η Ελλάδα αγαπητοί μου κύριοι και αγαπημένες μου κυρίες-δεσποινίδες έχει 11 εκατομμυρια παντογνώστες. 11 εκατομμυρια προπονητές (σιγά μην γλίτωνε ο αθλητισμος), 11 εκατομμυρια προέδρους.
 Όλοι μας είμαστε εν γένει Δάσκαλοι, αστυνόμοι, δικαστές, σταρ, τραγουδιστές, ηθοποιοι, πυροσβέστες, γιατροί, πωλητές, τεχνικοί και τελικά ξερόλες... Με όλη την σημασία της λέξης. Όλοι κάνουμε για όλα και όλοι τα γνωρίζουμε όλα. Πολλές φορές σκέφτομαι αν μας αξίζει αυτό που ζούμε. Και ακόμα περισσότερες καταλήγω σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Όταν σπέρνουμε ανέμους, είναι σίγουρο ότι θα θερίσουμε θύελλες...

Υ.Γ. Δε θα σας άφηνα έτσι με μουντρούχο-διάθεση. Κλείνω με ένα τραγούδι που ερμήνευσε καταπληκτικά κάποια στιγμή η μοναδική Shirley Bassey. Γνωστό και αγαπημένο. Καλό Μήνα να έχουμε...