Νίκος Κούρκουλος: Ωραίος ως Έλλην...

 Γοητευτικός και έξυπνος. Αιώνιος εραστής του πνεύματος και του ωραίου. Ντόμπρος και συναισθηματικός. Σοβαρός και όχι σοβαροφανής. 
 Αυτάρκης και ισχυρός όπως οι αετοί, αυτός ο Δανδής του ανεπιτήδευτου, κατάφερε με το πηγαίο ταλέντο του να γράψει ιστορία στον χώρο του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Κυρίες και κύριοι, ο Νίκος Κούρκουλος...

 Γεννημένος στην Αθηνα στιις 5 Δεκεμβρίου του 1934, ξεκίνησε να σταδιοδρομεί στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στον αγαπημένο του Παναθηναϊκο, ως ποδοσφαιριστής. Κατα τύχη αποφάσισε, σε νεαρή ηλικία, να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου (δίπλα στον δάσκαλο του Μάνο Κατράκη) και από εκεί και μετά όλα πήραν το δρόμο τους...

Θέατρο 

 Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε στο έργο "Η κυρία με τις Καμέλιες" το 1959 με τον θίασο του Δημήτρη Χορν και της Έλλης Λαμπέτη.  
 Ακολούθησε η συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά», ενώ το 1964 πρωταγωνίστησε στον 'Πύργο" του Φράντς Καφκα και  τον "Iούλιο Kαίσαρ" του Σαίξπηρ. Το 1967 συμμετέχει στο "Ποτέ την Kυριακή" στις H.Π.A., με σκηνόθέτη τον Ζυλ Ντασέν και πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη. 
 Σε αυτή την παράσταση κερδίζει τις πρώτες καλές κριτικές αλλά και την υποψηφιότητα για το βραβείο Tony. Το 1974 δημιουργεί το Θέατρο Κάππα. Ακολουθούν, "Η όπερα της πεντάρας" το 1975 και "Ο Γλάρος" του Τσέχωφ την επόμενη χρονιά. 

 Ο Κούρκουλος πλέον είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός που επεκτείνει τις δραστηριότητες του και σε άλλους τομείς πέραν της υποκριτικής. Σκηνοθετεί, γράφει και δείχνει έτοιμος για το επόμενο βήμα. 
 Ως "Οιδίπους Τύραννος" το 1983 δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Το 1987 πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Η φωλιά του κούκου" και το 1992 παίζει για τελευταία φορά ως ηθοποιός τον "Φιλοκτήτη", στην Επίδαυρο. 
 Από το 1994 και έπειτα αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, ενώ ιδρύει την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών. Θέτει σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου και οι καινοτομίες του ισχυροποιούν στη συνείδηση του κόσμου, την προσφορά αλλά και την αξία του.

Κινηματογράφος

Στον κινηματογράφο ο Κούρκουλος είχε σχεδόν πάντα τον ρόλο του γόη και του σκληρού. Πρωταγωνίστησε στην "Οργή" και στον "Κατήφορο" το 1961 με συμπρωταγωνίστρια την ανερχόμενη ηθοποιό Ζωή Λάσκαρη. 
 Εκεί που συγκλόνισε με την ερμηνεία του ήταν στις ταινίες "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο"  το 1966 και "Ορατότης Μηδεν" το 1970. Μέγιστη στιγμή στην καρίερα του κινηματογραφικά όμως ήταν η βράβευση του (δύο φορές) στο Φεστιβαλ της Θεσσαλονίκη για τις ταινίες "Οι αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970).Πρωταγωνίστηε ακόμα σε δεκάδες έργα αλλά και ξενόγλωσσες παραγωγές και συνεργάστηκε με τους κορυφαίους ηθοποιούς τηε εποχής.

Προσωπική ζωή

 Η πρώτη του γυναίκα ήταν η βοηθός σκηνοθέτη, Μελίτα Κουτσογιάννη. Μαζί της απέκτησε τα δυο πρώτα του παιδιά, τον Άλκη και την Μελίτα. 
 Το 1986 γνωρίζει την Μαριάννα Λάτση και την επόμενη χρόνιά (μετά το διαζύγιο της από τον Γρηγόρη Κασιδόκωστα, αλλά και το δικό του από την Μελίτα Κουτσογιάννη), ξεκινάνε την κοινή ζωή τους που διήρκησε 20 χρόνια. Από αυτόν τον γάμο ο Νίκος Κούρκουλος αποκτά άλλα δύο παιδιά, την Ερριέτα και τον Φίλιππο. 

 Το 2001 αρχίζει η αντίστροφή μέτρηση προς το τέλος. Η διάγνωση για καρκίνο δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον μοναδικό ηθοποιό, που όμως παλεύει την αρρώστεια με σθένος και πίστη. Δεν τα καταφέρνει όμως. 

 Στις 30 Ιανουαρίου του 2007, ο Νίκος Κούρκουλος, ο γόης του ελληνικού σινεμά αυτός ο ταλαντούχος ηθοποιός και καλλιτέχνης, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 73 ετών. 
 Το έργο και οι ερμηνείες του συντρόφευαν και συντροφεύουν τους Έλληνες θεατές, που "διψούν" για ανθρώπους με τέτοια σπάνια χαρακτηριστικα. 
 Ένα γνήσιο τέκνο της τέχνης που ποιούσε ήθος και αλήθεια. Μια παρουσία που δεν άφηνε περιθώρια για ενδοιασμούς. Γιατί απλά και με μιά φράση, ο Νίκος Κούρκουλος ήταν αυτό: Ωραίος ως Έλλην...