Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

Θιασώτες των άκρων...

 Αυτό που ζούμε σε αυτή την χώρα, μου θυμίζει πολύ τα λόγια του Φρανκ Κάφκα από την "Δίκη": "Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου."
 Μιά ζωή έτσι ήμασταν. Των άκρων.  Έχουμε καταργήσει την μέση εμείς. Οποιοσδήποτε διαφωνεί με την άποψη μας, γίνεται αυτομάτως εχθρός μας. Χωρίς λόγο. Χωρίς καν να μπούμε στην διαδικασία να αντιπαρατεθούμε με επιχειρήματα. Έλα μωρέ, σιγά μην ξέρει αυτός...
Αφορμή για αυτές μου τις σκέψεις, στάθηκε το μεγάλο θέμα που έχει ανοίξει για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, με τις απόψεις για άλλη μιά φορά να διίστανται. 


Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, είμαι κάθετα αντίθετος  σε ένα κομμάτι αυτής της διαδικασίας. Δε μπορεί, δε νοείται να αναγνωρίζεται νομικά η ταυτότητα του φύλου ενός ανθρώπου από τα 15 του χρόνια. 

Με την ίδια λογική, εφόσον ένας 15χρονος μπορεί να επιλέγει συνειδητά κάτι τέτοιο, τότε αυτόματα, όπως πολύ σωστά διάβασα σε ορισμένα blogs και sites, θα μπορεί να ψηφίζει και να αποκτά δίπλωμα οδήγησης. Να καταναλώνει αλκοόλ στα μαγαζιά (νόμιμα, γιατί παράνομα γίνεται εδώ και χρόνια με τραγικά αποτελέσματα ορισμένες φορές) και γενικά να του επιτρέπονται μιά σειρά από πράγματα, που ώς τώρα ήταν απαγορευτικά λόγω της ηλικίας του. 
 Εφόσον του δίνεται αυτή η δυνατότητα και σημαίνει πως η κρίση του είναι σωστή για το θέμα της ταυτότητας του φύλου, γιατί να μην είναι και για τα άλλα? Κλείνω αυτό το κομμάτι, το οποίο όσο περίπλοκο και να φαίνεται, στο δικό μου το μυαλό είναι τελείως ξεκάθαρο.

Εκεί που πραγματικά θέλω να σταθώ είναι στις απόψεις. Σε αυτήν την ρημαδοχώρα, θέλουμε πάντα να προκαλούμε. Η πρόκληση, όταν συνδυάζεται με ουσία, λογική και  ευφυϊα δημιουργεί εκπληκτικές καταστάσεις.

 Όταν όμως πηγαίνει χέρι-χέρι με τα προσωπικά συμφέροντα, την πονηριά, την χυδαιότητα και την πνευματική οκνηρία, τότε γίνεται επικίνδυνο όπλο στα χέρια των λίγων που θέλουν μετά μανίας να γίνουνε πολλοί...
Από την μία υπάρχουν οι κοινότητες των gay, τραβεστί, διεμφυλικών ανθρώπων, ένα ποσοστό νέων, φυσικά οι κυβερνώντες αυτού του τόπου, οι... Αριστεροι, κάποιοι που θέλουν να φανούν ή είναι ανοιχτόμυαλοι και από την άλλη η Εκκλησία, οι κλασσικά συντηρητικές Ελληνικές οικογένειες, η... αντιπολίτευση, οι άσχετοι (οι οποίοι πάνε με τους αποδώ), η πλειοψηφία των επιστημόνων, η Χρυσή Αυγή κλπ. κλπ.


Δύο άκρα αντίθετα λοιπόν. Και στην μέση? Δυστυχώς οι συγκροτημένες απόψεις είναι λίγες. Αναλογικά δηλαδή με αυτούς που διαλέγουν πλευρά από τα άκρα, οι γνώμες και οι σοβαρές απόψεις που προσπαθούν να βρουν την ισσοροπία μέσα σε αυτό το χάος, είνα ελάχιστες.

Σε αυτό βέβαια ευθύνη έχουν και τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί, αλλα κυρίως το μυαλό μας. Οι τρόποι μας. Ο εγωισμός μας. Αυτή η αιώνια κατάρα της δηθενιάς. Της φτήνιας και του ωχαδερφισμού. Η ανίατη ασθένεια της ελληνικής ξερολίασης.
 Σφαζόμαστε και ωρυόμαστε, αλληλοσυγκρουόμαστε και τασσόμαστε αντιμέτωποι, χωρίς, σχεδόν ποτέ, να ακουμπάμε την ουσία του εκάστοτε ζητήματος. Αυτό που με λυπεί περισσότερο όμως είναι πως πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να... παίζουμε με σύμβολα και ήθη, τα οποία μας χαρακτήριζαν θετικά στο πέρασμα των αιώνων, ως λαό.

 Στην λογική της ανάπτυξης, της ελευθερίας της έκφρασης (που τόσο έχουμε στερηθεί ως Έλληνες ανά τους αιώνες), στην λογική της παγκοσμιοποίησης και της αρρωστημένης ανάγκης μας να ανήκουμε κάπου, επειδή ανήκουν και οι άλλοι, στην... φάση του και καλά και του άμα λάχει ή του "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε?", γκρεμίζουμε και παρασύρουμε οτιδήποτε έχει μείνει όρθιο και θυμίζει Ελλάδα.
 

Και είναι κρίμα. Γιατι έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα, από το να σκίζουμε ο ένας τις σάρκες του άλλου και να τσακωνόμαστε για να αποδείξουμε τον ψευδή πατριωτισμό μας ή την δήθεν διαφορετικότητα μας.

 Στο τέλος της ημέρας, αργά η γρήγορα όλα έρχονται στην επιφάνεια.Τα πρόσωπα που φιγουράρουν ως επαναστάτες, θιασώτες της αόριστης οικουμενικότητας και σωτήρες του λαού, δεν είναι τίποτα περισσότερο  από υπέρμαχους των άκρων.

 Αυτό που τελικά μπορεί να προκύψει σε βάθος χρόνου, θα είναι ένα Έθνος χαμένο στις δικές του παθογένειες. Με την ταυτότητα του φύλου νομικά αναγνωρισμένη, αλλά με αυτήν της ανθρωπιάς, των ηθών και της αξιοπρέπειας, χωμένη κάπου βαθιά, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας...

12 σχόλια:

  1. Δεν μπορούσες να με καλύψεις περισσότερο!

    Όσον αφορά την ηλικία κι εγώ διαφωνώ. Το ζήτημα όμως είναι πρακτικό, πως θα του αναγνωρίσουν απολυτήρια, πτυχία κλπ αν γίνει μετά τα 20 κάτι.. Δεν θα έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Γιατί μην έχουμε στο μυαλό μας μόνο ακραία περιστατικά, υπάρχουν άνθρωποι με αλλαγή φύλου που επιλέγουν μια υγιή ζωή. Όσο κι αν μας φαίνεται απίθανο. Το θέμα είναι στα 15 έχει την διαύγεια να αποφασίσει κάτι τόσο σημαντικό για την μετέπειτα ζωή του; Και η κοινωνία πως θα τους προφυλάξει, πως θα τους διασφαλίσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς Κατερίνα μου. Όχι μόνο αν θα έχει την διαύγεια για να μπορέσει να το αποφασίσει, αλλά και αν ο περίγυρος του τον βοηθήσει όπως πρέπει σε αυτή την απόφαση.
      Δυστυχώς όπως θα έχεις διαπιστώσει και συ, ειδικά τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας βγάζει αρρωστημένες συμπεριφορές σε παιδιά και έφήβους...
      Ας μη γινόταν στα 20. Ας γινότανε κατά την ενηλικίωση ή ας έβρισκε ένα τρόπο η Πολιτεία, να έθετε όρους, κανόνες και νόμους για να γίνει αυτό μετά από τα 18 χρόνια. Γιατί ακόμα και τότε αν και ενήλικες, δυστυχώς τα Ελληνόπουλα παραμένουμε παιδιά...

      Θεωρώ τον νόμο τρομακτικά επικίνδυνο βάσει της ιδιοδυγκρασίας μας και τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένοι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτές τις κοινότητες (όχι όλοι δεν θέλω να μηδενίζω ανθρώπους). Στα 15 έχουμε να κάνουμε με παιδιά, τα οποία θα πρέπει να προφυλάσσουμε και όχι ουσιαστικά να τα αφήνουμε στο έλεος των επιτήδειων...

      Υ.Γ. Είμαι σίγουρος οτι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γεννηθεί και νιώθουν εγκλωβισμένοι στο ίδιο τους το σώμα. Είναι όντως δικαίωμα του καθενός να πάρει μια απόφαση να αλλάξει το φύλο του. Όταν πρέπει όμως. Και με τον τρόπο που πρέπει. Με σαθρό υπόβαθρο δεν μπορεί να γίνει αυτό... Καλημέρα, σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, φιλιά!

      Διαγραφή
  2. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΟΥ,οπως και με το ερώτημα που θέτει η Κατερινα ...ΠΩΣ;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως υπάρχουν τρόποι. Θεωρώ πως ειναι προτιμότερο να ξεκινήσουμε από το ασφαλές της ηλικίας (όσο αυτό μπορεί να είναι) και μετά μπορούμε να συνεχίσουμε στα περαιτέρω. Δε νομίζω οτι προκύπτει τόσο σοβαρό πρακτικό θέμα εάν αυτό δεν γινει στα 15 αλλά στα 18 ή 20.

      Αυτή η διαφορα όμως ομως χρονικά στην ζωή του παιδιού ίσως τον βοηθήσει να ωριμάσει και να αναθεωρήσει ή να αποφασισει τελικά οταν ενηλικιωθεί τι θέλει να κάνει. Τρόποι να ξεπεράσουμε το γραφειοκρατικό κομμάτι υπάρχουν. Τρόποι να στηρίξουμε όμως έναν άνθρωπο έαν έχει πάρει λάθος απόφαση στα 15 του για κάτι τέτοιο, δε νομίζω πως υπάρχουν. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο Χαρά.

      Διαγραφή
  3. Με συνοπτικές διαδικασίες το κλέβω και το διαβάζω αύριο στην εκπομπή...Και δεν θέλω αντιρρήσεις... ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συνοπτικές διαδικασίες το παίρνεις και χωρις να ρωτάς! Αφού ξέρεις Βιβούλα! Μεγάλη μου χαρα! Φιλιααααααά!

      Διαγραφή
  4. Έχω την εντύπωση, πως η ηλικία των 15 δεν είναι τυχαία για την αλλαγή φύλου, γιατί τότε καθορίζονται οι ορμόνες και είναι πιο αποτελεσματικές κάποιες θεραπείες!! Καθαρά ιατρικό άρα το θέμα αυτό και άσε που απαραίτητα παρακολουθούνται από ψυχίατρο πριν το οτιδήποτε... δεν γνωρίζω περισσότερα, καθένας ας κάνει ότι νομίζει με το σώμα του και όταν και αν το νιώθει με όποια συνέπεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και έτσι να είναι, τι θα εμπόδιζε να έμπαινε κάποια δικλίδα ώστε αυτή η αναγνώριση να γίνονταν αργοτερα? Ειλικρινά δεν το έχω διαβασέι αυτό, μπορεί και να ισχύει. Εχω δει όμως κι έχω διαβασει κάποιους επιστήμονες που είναι κάθετα αντίθετοι έτσι και αλλιώς με την διαδικασία στα 15 έτη.

      Να είδες βρε Εύη, δεν ξέρεις τι να πιστέψεις, τι ισχύει και τι όχι. Γιαυτό λέω πως το δεδομένο θα πρέπει να είναι η ενηλικίωση... Είναι μια απόφαση βιαστική και με άλλους σκοπούς (ψηφοθηρικούς) που μόνο προβλήματα θα επιφέρει.
      Σαφώς και ο καθένας μπορεί να επιλέγει τι θέλει να κάνει στον εαυτό του. Αλλά όταν πρέπει. Ας προφυλάξουμε τα παιδιά... Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!

      Διαγραφή
  5. Με εχεις καλύψει σε ΟΛΑ.. πραγματικά ειχα σκοπο να γράψω σχετικό άρθρο και θα έγραφα ΄όλα όσα εχεις γραψει Μάκη μου..

    Και ναι δεν ειμαι αντιθετη στην αλλαγή φύλλου γενικότερα αλλά οχι στα 15 ρε συ. Δεν ειναι δυνατο ούτε σωματικά ουτε ψυχολογικά έτοιμο ένα παιδι να κάνει τετοια αλλαγή. Και φσικά ούτε κοινωνικά . Δεν δεν δεν!!!

    Εχουν γίνει επικίνδυνοι γιατι στην προσπαθεια τους να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τα βασικά και ουσιαστικά, ΄κανουν πράγματα αλλοπρόσαλα!!!!!!
    Δεν υπάρχει αυτό που ζουμε!!!!!
    Και δεν υπάρχουμε και σαν λαός και σαν κοινωνία γενικότερα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στη δεύτερη παράγραφο σου Μαρία μου τα λες ολα. Είναι ένα κομμάτι που συνοψίζει και την δική μου σκέψη.

      Κοίτα, σίγουρα πολλοί θα έχουν διαφορετική άποψη και εννοείται πως είναι ένα μεγάλο θέμα που χρειάζεται συζήτηση, ανάλυση και κυρίως την άποψη των ειδικών. Αλλά για τον Θεο έχουμε να κάνουμε με παιδιά σε αυτή την ηλικία!
      Όλο αυτό που γίνεται ουσιαστικά στην πλάτη τους είναι παιχνίδι φτηνό και πολιτικό με προεκτάσεις που αύριο μεθαύριο θα παίξουν ρόλο στην ζωή των ανθρώπων που επιλέγουν να αλλάξουν το φύλο τους. Ειδικα σε αυτή την αρρωστημένη από κάθε άποψη κοινωνία... Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Μάκη σε χειροκρότησα σε αυτό το άρθρο. Τα είπες όλα, όπως έπρεπε να ειπωθούν.
    Προσωπικά ήμουν εξαρχής αντίθετη με την συγκεκριμένη παράγραφο αυτού του άρθρου, γιατί η ηλικία που έθεσαν ως όριο, με φόβισε πολύ. Ο ενήλικας είναι ενήλικας, αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του. Τα 15 όμως είναι πολύ ευαίσθητη ηλικία και το παιδί δεν ξέρω κατά πόσο είναι σε θέση να επιλέξει σωστά.
    Τι να πω, δεν ξέρω, ξέρω μόνο πως την Ελλάδα όπως έχει διαμορφωθεί και συνεχίζει να διαμορφώνεται, δεν την περίμενα!
    Καλή σου Πέμπτη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα καταρχήν σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Κατα δεύτερον. Με καλυψες και συ απόλυτα. Νομίζω οτι ο περισσοτερος κοσμος σκεφτεται οπως εμεις. Η αλήθεια ειναι πως έτσι κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε γραφικοί από την μερίδα των... προοδευτικών.

      Το βασικό σε όλη αυτή την διαδικασία ειναι πως θα πρέπει αν σκεφτόμαστε όλες τις παραμέτρους σε τέτοια ζητήματα.
      Η κοινή λογική )όσο μπορεί να ειναι κοινή στην χώρα που ζούμε), λέει πως ένα 15χρονο παιδί δεν είναι σε θέση να επιλέξει κάτι τέτοιο.
      Ειδικά με τις σειρήνες που υπάρχουν γύρω του και τον σπρώχνουν προς τη μιά κατεύθυνση, πατώντας πάνω στην σύγχυση του.
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Καλημέρα!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation