Μια ομιλία, ενός δασκάλου, του Σπύρου Κασιμάτη, που πραγματικά με έκανε να αναλογιστώ, πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας, πόσο πιό ολοκληρωμένα, ως χαρακτήρες, θα ήταν τα παιδιά μας, αν η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, σκέφτονταν όπως ο συγκεκριμένος, αλλιώτικος στην σκέψη, εκπαιδευτικός. Προτού κλείσω και σας αφήσω να δείτε ολόκληρο το βίντεο, που είναι διάρκειας ενός τετάρτου της ώρας (ειλικρινά αφιερώστε χρόνο και δείτε το όλο και θα με θυμηθείτε), ιδού μερικά από αυτά που είπε ο κ. Κασιμάτης και έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον:
"Το πρώτο πράγμα που κάνει το σχολείο, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είναι να περιορίζει."
"Το σχολείο περιορίζει και προσπαθεί να καθορίσει ... με το γνωστό εργαλείο που λέγεται βαθμολογία."
"Σήμερα ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι πολύ πιο σύνθετο πλάσμα. Έχει ικανότητες μουσικές, έχει ικανότητες κίνησης, έχει ικανότητες οπτικές μέσα στον χώρο, έχει ικανότητες διαπροσωπικών σχέσεων, έχει ικανότητες ενδοπροσωπικής αυτογνωσίας, έχει ικανότητες να προβληματίζεται υπαρξιακά, άλλοι το λένε, η θρησκευτική μας διάσταση. Το σχολείο δεν ασχολείται μ' αυτά."
"Στο σχολείο μαθαίνουμε ότι για να πετύχουμε χρειάζεται σκληρή δουλειά. Ναι! Χρειάζεται σκληρή δουλειά όταν δεν υπάρχει όνειρο! Όταν υπάρχει όνειρο η δουλειά δεν είναι ποτέ σκληρή. Είναι χορταστική!"
"Για να το κάνουμε χρήσιμο. Το πρώτο είναι ότι τα όνειρα είναι γήινα. Δηλαδή είναι εφικτά. Είναι φτιαγμένα απο χώμα. Γίνονται, τα φτιάχνουμε, τα πραγματοποιούμε!"
"Το δεύτερο πράγμα είναι ότι τα όνειρα είναι φτιαγμένα απο σκέψη. Και μέσα στην σκέψη υπάρχει η φαντασία!"
"Τα όνειρα είμαστε εμείς!"
Αυτά είναι μερικά, από τα πραγματικά υπέροχα, που υπάρχουν στη συγκεκριμένη ομιλία. Μέρα που είναι, ας σκεφτούμε λίγο εναλλακτικά. Βοηθάει.Τα ξαναλέμε....
* O Σπύρος Κασιμάτης εχει σπουδάσει Γλωσσολογία στη Θεσσαλονίκη και έχει ένα μεταπτυχιακό στην Ιστορία από το University College London (SSEES) και ένα μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας από το University of Strathclyde. Έχει επίσης μεταπτυχιακές εξειδικεύσεις στη συνοδία παιδιών που πενθούν, στην εκπαίδευση δεξιοτήτων επικοινωνίας για γονείς και εκπαιδευτικούς και στη θεραπεία ζεύγους.
Δουλεύει ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1982, ως εκπαιδευτικός/σύμβουλος πένθους για παιδιά από το 1996 και ως σύμβουλος ψυχικής υγείας από το 2009.
Σήμερα εστιάζει στην επιμόρφωση γονέων και εκπαιδευτικών και στη συμβουλευτική για εφήβους.
Το χειρότερο απ'όλα είναι οτι πλέον το σχολείο παράγει απλά εκπαίδευση ( ως προς το τί,υπάρχουν πολλές ερμηνείες )και όχι Παιδεία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι επικίνδυνη...
Καλημέρες...
Με βρίσκεις σύμφωνο Βιβή μου. Χρόνια τώρα συμβαίνει αυτό!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Να σε συγχαρώ για το θέμα σου Μάκη μου. Πολύ σημαντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Θέση του ανθρώπου μέσα στην εκπαίδευση και στο σχολείο.
Εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, πως είναι δομημένο κάθε σχολείο, τι σκοπό εξυπηρετεί, πως λειτουργεί, πως αντιλαμβάνεται τη γνώση.
Μεγάλο θέμα πραγματικά και ευχαριστούμε που το ανέδειξες.
Καλησπέρα Γιάννη και ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Έχεις δίκιο. Παίζει ρόλο και αυτό. Ευτυχώς υπάρχουν σχολεία και καθηγητές που ξεφεύγουν από την αυστηρή έννοια του όρου εκπαίδευση, στη σημερινή Ελλάδα! Ευτυχώς...
ΔιαγραφήΜε βρίσκει απόλυτα σύμφωνη το σχόλιο τού Γιάννη, γιατί όντως "παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, πως είναι δομημένο κάθε σχολείο, τι σκοπό εξυπηρετεί, πως λειτουργεί, πως αντιλαμβάνεται τη γνώση". Ο γιος μου είχε την τύχη να βρίσκεται σ' ένα σχολείο που "ελισσόταν" ανάλογα με τις ανάγκες και τις ικανότητες τού κάθε παιδιού ξεχωριστά, βάσει της προσωπικότητάς του, με αποτέλεσμα να (εξακολουθεί να) παραδίδει σπουδαία παιδιά στην κοινωνία. Τυχερά παιδιά, τυχεροί μαζί τους -κι ευγνώμονες-, κι εμείς οι γονείς. Καλό βράδυ σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μπορώ παρά να συμφωνήσω και μαζί σου Πέτρα! Οι προσπάθειες ορισμένων... αλλιώτικων εκπαιδευτικών, κάνουν τελικά την διαφορά πάντοτε. Και σε εκείνη την περίπτωση όχι μόνο οι γονείς και τα παιδιά, αλλά συνολικά η κοινωνία βρίσκεται στην ευτυχή θέση να έχει νέους ανθρώπους που(της) αξίζουν...
Διαγραφή