Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Η Μαρία και Εκείνος... (Παίζοντας με τις λέξεις)


Ντρινννννννννν! Ντρινννννννν! Ο τραχύς ήχος από το ξυπνητήρι... έσκισε στα δύο την ανατριχιαστική ησυχία της επερχόμενης αυγής. Η Μαρία, αν και έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της το προηγούμενο βράδυ ότι δεν θα το ξανακάνει, σηκώθηκε βιαστικά, έριξε πάνω της ένα μάλλινο πανωφόρι και κατευθύνθηκε ξυπόλητη και με γοργά βήματα, παραπατώντας από την επήρεια του ύπνου, στο μπάνιο. Αφού έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της και βούρτσισε μηχανικά τα δόντια της, βγήκε αλαφιασμένη και έφτασε στην κουζίνα. Άνοιξε το ψυγείο, το οποίο ήταν μισοάδειο και το έκλεισε σχεδόν άμεσα. Αυτοματοποιημένα, το δεξί της χέρι βρήκε μέσα στο σκοτάδι το κουμπί του βραστήρα. Ο ήχος του νερού που κόχλαζε περισσότερο την κοίμιζε παρά την ξυπνούσε και κάθε φορά που συνέβαινε αυτό αναρωτιόταν πως στο καλό μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο.

Δεν ήταν όμως ώρα για  ανούσιες σκέψεις. Έπρεπε να ετοιμαστεί για τη δουλειά. Πήρε στα χέρια της την αγαπημένη της κούπα και έριξε μιάμιση κουταλιά ζάχαρη και άλλη τόση καφέ. Έσταξε από την βρύση  λίγο νερό και ξεκίνησε να ανακατεύει με κουτάλι, με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Ο σύντομος ξαφνικός ήχος του βραστήρα σήμαινε ότι το νερό ήταν έτοιμο. Με μια κίνηση άνοιξε το παλιό τρανζιστοράκι, δώρο της λατρεμένης της γιαγιάς και το τραγούδι ήχησε σαν βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά. "Η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σαν ταξιδάκι αναψυχής με ένα κρυμένο τραύμα...".
Ξαφνικά όμως η ανακούφιση έδωσε την θέση της στο παράπονο. Δάκρυα γέμισαν τα υπέροχα καστανά της μάτια. 
Ακούμπησε την κούπα με τρεμάμενα χέρια στο τραπέζι και ο νους της ταξίδεψε χρόνια πίσω. Στην βραδιά που εκείνος, ο μοναδικός άνθρωπος που την καταλάβαινε όπως έλεγε, ο καλύτερος φίλος της, ορθά-κοφτά την έβγαλε ουσιαστικά από την ζωή του. Με λέξεις και λόγια που ακόμα και σήμερα τα θυμάται και την πονάνε σα να΄ναι η πρώτη φορά. Την πείραξε αυτό το τέλος. Και τον ίδιο τον πείραξε. Της το είχε πει άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο, κάποια στιγμή που έγινε προσπάθεια επανασύνδεσης. Η πηγή του κακού ήταν ο εγωισμός. Και από τις δύο πλευρές. Αυτός, που χωρίζει ανθρώπους. Αυτός, που ορίζει ζωές.

 "Μα τι σε έπιασε Μαρία μες στα άγρια χαράματα, μου λες;", αναρωτήθηκε σχεδόν φωναχτά, με τα δάκρυα πλέον να τρέχουν ασταμάτητα στα ροδοκόκκινα μάγουλα της. Ζαλισμένη και χαμένη από την θύμηση έφυγε τρέχοντας από την κουζίνα, έφτασε στο δωμάτιο της και έπεσε, συνεχίζοντας να κλαίει απαρηγόρητα, στο κρεβάτι της. Τα δάκρυα έτρεχαν πλέον πάνω στο κατάλευκο σεντόνι της. Δεν την ένοιαζε αν θα το "λερώσει" όμως. Γι'αυτήν, αυτά τα δάκρυα, ήταν κατά κάποιον τρόπο μια κάθαρση. Γιατί συνειδητοποίησε. Κατάλαβε. Συγχώρεσε με μιας τον εαυτό της και Εκείνον. "Δυστυχώς όμως", σκέφτηκε ανεπαίσθητα, "οι στιγμές και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι, δε γυρίζουν πίσω..."


* Αυτή ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στο εξαιρετικό δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις" που διοργανώνεται με επιτυχία στο blog της Μαρίας (https://mytripssonblog.blogspot.com/). Αυτός ο τρόπος γραφής, να δίνονται δηλαδή κάποιες λέξεις και να βγάζεις μιά ιστορία, είναι πέρα από δύσκολος και πρωτότυπος! Μ' άρεσε ειλικρινά που τα κατάφερα και έβγαλα ένα κείμενο. Πρώτη συμμετοχή με έναν βαθμό! Το λες και παταγώδη αποτυχία! 

Αλλά δεν το βλέπω έτσι. Με τόσο όμορφα, και πλούσια σε συναισθήματα και λεξιλόγια, κείμενα, με το να συναναστρέφεσαι με δημιουργικούς ανθρώπους, μόνο κερδισμένος μπορεί να βγεις. Από όλες τις πλευρές και τις απόψεις. Θα ξαναδοκιμάσω στα σίγουρα! Φυλαχτείτε!χαχα!

ΥΓ. Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε μιά Μαρία που σημάδεψε τα μετα-εφηβικά μου χρόνια. Και όχι μόνο... Καλό μήνα να έχουμε!

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μάκη, πρώτη φορά διαβάζω το κείμενό σου γιατί δεν κατάφερα να μπω να διαβάσω και να ψηφίσω. Μου αρέσει πολύ η ευαισθησία που βγάζει, που πιάνεις την ψυχολογία της ηρωίδας σου. Κατάφερες να στήσεις μια ιστορία απόλυτα ισορροπημένη, μοιρασμένη σε αρχή μέση και τέλος ( αν και είχες να διαχειριστείς το όριο των 500 λέξεων.
    Η συμμετοχή σου είναι πολύ καλή! Και βέβαια να συνεχίσεις να συμμετέχεις. Θα είναι χαρά να διαβάζουμε τα κείμενά σου.
    Συγχαρητήρια!!
    Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια Μάκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία! Σε ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι με δυσκόλεψε για πρώτη φορά αυτός ο τρόπος γραφής!

      Ευχαριστώ πάρα πολύ που με διαβάζετε λοιπόν! χαχαχα!
      Σε φιλώ, καλή συνέχεια και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. "Δυστυχώς όμως", σκέφτηκε ανεπαίσθητα, "οι στιγμές και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι, δε γυρίζουν πίσω..."

    Καλησπέρα σου Μάκη μου. Καλώς ορίζω θαρρώ την πρώτη σου συμμετοχή στο δρώμενο εδώ. Εκτός αν κάνω λάθος να με συγχωρείς.
    Χαίρομαι αγαπητέ φίλε και καμαρώνω ναι για την τρυφερότητα και την ευαισθησία του γραπτού σου.
    Το κλείσιμο δε της πλοκής σου συγκινεί αληθινά. Δείχνει πραγματικά το βάθος και το καθάριο της ψυχής σου.
    Βαθμολογικά βαθύτατα υποτιμημένο το αφήγημά σου αλλά στις καρδιές μας έχει τη δική του θέση. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα στο ότι δεν το επέλεξα. Νιώθω ότι το αδίκησα αλλά οι περιορισμοί γαρ.

    Κλείνω να πω το εξής και δεν σου χρυσώνω το χάπι !!!!!! (Και το λέω φωναχτά τώρα)
    Σε παρακαλώ πάρε πίσω αυτό πυο λες "παταγώδης αποτυχία" !! Τώρα αμέσως !!!
    Δεν είναι κριτήριο φίλε Μάκη ο βαθμός, η ψήφος. Κριτήριο είναι το ότι ΕΣΥ ένιωσες καλά, έβγαλες κάτι απ την καρδιά σου και επίσης το πόσο η δημιουργία σου αυτή μένει στις δικές μας καρδιές.
    Και για αυτό να είσαι σίγουρος.
    Πάμε λοιπόν στη συνέχεια.
    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου το παίρνω πίσω το ¨"παταγώδης αποτυχία"! Κυρίως για να σε ευχαριστήσω φίλε για τα δυνατά σου λόγια. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε μιας και, επέτρεψε μου, είσαι ο master των ιστοριών και της νουβέλας! Και η γνώμη σου μετράει πολύ για μένα! Άλλωστε με παρακίνησες για να ξεκινήσω να γράφω για το "Παίζοντας με τις λέξεις".

      Πρώτη συμμετοχή και για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!

      Πάμε για την συνέχεια λοιπόν! Καλό Σ/κ!

      Διαγραφή
  3. Χαίρομαι που δεν το βλέπεις σαν αποτυχία, γιατί μόνο τέτοια δεν είναι!
    Είναι ένα κείμενο υπέροχο!
    Συγχαρητήρια πολλά και σε ευχαριστώ πολύ που τίμησες το παιχνίδι μας!
    Χάρηκα πολύ με τη συμμετοχή σου!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία! Εγώ σε ευχαριστώ που με φιλοξένησες! ο παιχνίδι σας είναι απλά καταπληκτικό και πρωτότυπο! Και πάρα πολύ δυνατό ποιοτικά!
      Θα τα ξαναπούμε εννοείται και σε νέα κείμενα!

      Καλό Σ/κ!

      Διαγραφή
  4. βρε τη Μαρια
    χιχιχι

    συγχαρητηρια καλε μου Μακη
    τελεια συμμετοχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να κάνουμε βρε Κική μου, Μαρία είναι αυτή!χαχαχα!

      Σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε! Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. ιιι πρώτη σου συμμετοχή στο παίζοντας και έλειπα!
    Δυστυχώς πάλι δεν τα κατάφερα να σας διαβάσω και να συμμετέχω στην διαδικασία..
    Πάντως δεν θα σε μάντευα με τίποτα, γιατί μπήκες με τέτοιο τρόπο στον ψυχισμό της γυναίκας-ηρωίδας της ιστορίας σου, που δεν μαρτυρά ανδρική γραφή. Όπως και οι περιγραφές, γλυκόπικρες ρομαντικές και ρεαλιστικές ταυτόχρονα. Μπράβο αγαπημένε μου, καλή συνέχεια με πολλές ακόμα συμμετοχές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλαμψες δια της απουσίας σου είναι η αλήθεια!Περίμενα να σε διαβάσω αλλά μας την έκανες!
      Αυτό, το ότι τώρα τελευταία η γραφή μου δεν μαρτυρά αντρικό στυλ λες να το ψάξω;;;;; χαχα!

      Σε ευχαριστώ ειλικρινά! Κάθε φορά που μου λες οτι σαρέσει ότι γράφω, χαίρομαι ιδιαίτερα Κάθριν! Φιλιααααααά!

      Διαγραφή
  6. +1 στη μουσικοσυμπεθέρα μου!

    Ούτε εγώ θα έλεγα πως πίσω απ' αυτή την ιστορία κρύβεται ο Μάκης, εσύ. Καλογραμμένη και με τα συναισθήματα στο καρέ-καρέ. Ανθρώπινη! Και μόνο που μπόρεσες να μπεις στη γυναικεία ψυχολογία, σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο, Μάκη μου.

    Καλή συνέχεια - και θα υπάρχει! Είδες, ε; Ούτε καν σε ρωτάω! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μουσικοσυμπεθέρα σου διαπίστωσε την λεπτομέρεια όντως! Και διαβάζοντας με... εγκρίνω και γω το σχόλιο της!
      Να σου πω κατι; Προσπαθώ να μπω στην γυναικεία ψυχολογία! Στην πραγματικότητα είναι κάτι που ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο Αναστασία μου! Με κάνει χαρούμενο το ότι βρήκες το κείμενο ανθρώπινο και καλογραμμένο! Οταν το λέει ένας άνθρωπος που γράφει τόσο ιδιαίτερα οπως εσύ, μετράει διπλά για μένα! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Καλώς ήρθες στο παιχνίδι! Εύχομαι όμορφες εμπνεύσεις πάντα. Στη συνέχεια θα επιβεβαιώσεις πολλές φορές πως μόνο χαρά είναι!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα! Ευχαριστώ πολύ! Είμαι σίγουρος ότι θα είναι μόνο χαρά! Οτιδήποτε δημιουργικό δε μπορεί να είναι κάτι άλλο... Καλό Σ/κ!

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα Μάκη
    Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, κάτω από τις τόσες ιστορίες που διάβασα ως τώρα με αφορμή αυτές τις λέξεις πως είναι όλες τόσο ευρηματικές!
    Γεμάτο συναίσθημα και νοσταλγία το κείμενο σου.
    Αυτές τις αγάπες μας δεν τις ξεχνάμε όσο χρονών κι αν φτάσουμε. Θαρρείς και οι έρωτες μένουν σκαλωμένοι στους μυς της καρδιάς μας για όλη μας τη ζωή.
    Χμμ μιλάς για εγωισμό..
    Μετά από χρόνια, νομίζω πως συνειδητοποιούμε ότι δεν ήταν θέμα εγωισμού. Πολλές φορές, ακόμη κι όταν αγαπάμε, μπορεί να νιώθουμε πως δεν είναι καλό για μας, πως κάτι μας δυσκολεύει, μας πιέζει αν θέλεις, τότε φεύγουμε, για να αφήσουμε χώρο για νέα πράγματα στη ζωή μας. Είναι επιλογή, για την οποία μετά από χρόνια μπορεί να συμφωνούμε ή να έχουμε μια μικρή ένσταση, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι το άτομο που φεύγει το έχει ανάγκη, το χρειάζεται. ίσως και να μην είμαστε έτοιμοι για αυτό το κάτι το μόνιμο, το μεγάλο, ίσως να μην βολεύει το τάιμινγκ.
    Χαίρομαι που σε ανακάλυψα,
    σου εύχομαι καλό σαββατοκύριακο
    Στέλλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Στέλλα! Καλως σε βρήκα και γω! Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου. Κατά δεύτερον, δε μπορώ να μη συμφωνήσω με την σκέψη σου. Τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε στη ζωή μας είναι επιλογή.
      Υπάρχουν φορές όμως που ο εγωισμός, ο πόθος, τα όνειρα, οι καταστάσεις βάζουν το... χεράκι τους για να πάρουμε την όποια απόφαση. Μετά απο χρόνια οπως αναφέρεις ολα είναι πιο ξεκάθαρα. Και θα σου πω κάτι που είναι κάτι σαν μότο στην ζωή μου. Θεωρώ πως είμαστε οι επιλογες μας. Με ότι αυτό συνεπάγεται...

      Σε ευχαριστώ και πάλι για το πολύ ουσιαστικό σχόλιο Στέλλα. Καλό Σ/κ.

      ΥΓ. Ίσως να ήταν και φόβος η συγκεκριμένη απόφαση. Ίσως και το ταιμινγκ να ήταν λάθος.

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα Μάκη!
    Εγώ θα σου αντιγυρισώ το ωραίο σου σχόλιο.
    Θέλει θάρρος και μαγκιά να περιγράψεις πώς νιώθει ένα πλάσμα του αντίθετου φύλου.
    Νομίζω πως η γραφή σου ηταν τόσο άρτια και κοντά στη γυναικεία ψυχολογία γιατί όλο αυτό το θέμα περί εγωισμού και στιγμών το έχεις διασαφηνησει μέσα σου, μπορώντας έτσι και να το περιγράψεις.
    Όσο για τη βαθμολογία..
    Έχω πάρει άσους εγώ, που αν ήταν τάξη ακόμα στην τρίτη δημοτικού θα μαθητευα.
    Πέρα και πάνω απ' όλα όμως να σου ζητήσω κι εγώ να συνεχίσεις να γράφεις γιατί μέσα από τη γραφή σου βγήκα κι εγώ πιο πλούσια!

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Σταυρούλα! Θέλει θάρρος λες ε; Μπορεί. Σίγουρα θέλει ψάξιμο... εσωτερικο. Γιατί οι γυναίκες είστε πλάσματα περίεργα, έντονα και συναισθηματικα... Στην πραγματικότητα έχω διασαφηνίσει μέσα μου τα πάντα λόγω των πολλών χρόνων που έχουν περάσει από τότε. Ο χρόνος εμ βοήθησε.

      Οοοοοοχι δεν πτοούμαι από την βαθμολογία. Τα ίδια γινόντουσαν και στο Συμπόσιο της Αριστέας και τελευταία... μεγαλουργώ!χαχα!
      Καλή συνέχεια και σε σένα, ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation